گفت و گو با ساکت ترین مربی ایران | حسینی: با جدایی گل‌محمدی برزخی شدم / قبول نکردم در پرسپولیس تست بدهم
محمد پالیز- به گزارش خبرگزاری فارس، مجتبی حسینی یکی از کم حاشیه ترین مربیان فوتبال ایران و فردی است که روزی از او به عنوان مغز متفکر یحیی گل‌محمدی یاد می‌شد. مربی کم سر و صدایی که با وجود توانایی‌هایش، شاید به دلیل اهل هیاهو نبودن چندان در فضای فوتبال ایران کمتر مورد توجه قرار می‌گیرد اما علاقه‌اش به کار کردن با فوتبالیست‌های جوان، از او چهره خاصی در فوتبال کشورمان ساخته است.
خبرگزاری فارس به همین بهانه ها گفت و گویی متفاوت با سرمربی تیم فوتبال پیکان انجام داده که در زیر می خوانید:
* همه بازیکنان دوست داشتند برای ناصر حجازی جان بدهند
* قبول نکردم در پرسپولیس تست بدهم
* من و گل محمدی خیلی خوب همدیگر را درک می‌کردیم
* با جدایی یحیی در برزخ قرار گرفتم
* پیاز داغ خداحافظی مهدوی‌کیا را خیلی زیاد کردند
* درمورد ذوب آهن تعصب بی‌مورد و از خودگذشتگی بچه‌گانه ای داشتم
* مدیران ذوب آهن قدرنشناس بودند
* بعد از جدایی از ذوب آهن گیج می‌زدم و فقط یک روز در پیکان کار کردم
* رفاقت در کار مربیگری به ضررتان تمام می‌شود
* امیدوارم وجدان برخی‌ها هیچ وقت آسوده نباشد
* ذوب آهن با بردهای دوره من در لیگ برتر ماند
* آسیب دیدگی جدی بازیکن حالم را بد می‌کند و از حرفه‌ای نبودن برخی‌ها اذیت می‌شوم
* نمی‌خواهم تصویر آدم فیک از من به جا بماند و می‌خواهم جنس اصلی باشم
* اخمو هستم اما بداخلاق نیستم
* هیچ تمایلی به فضای مجازی ندارم
* به بیانیه های الکی فقط می‌خندم
* برای اینکه تیم ملی را تحلیل کنیم ابتدا باید با تیم بزرگ بازی کند
مشروح این گفت و گو را در زیر می‌خوانید.
فارس: ابتدا درمورد دوران بازی خودتان صحبت کنید.
مدت زیادی را در بانک ملی بازی مردم که بازیکنان خوبی مثل مهدی مهدوی‌کیا را در اختیار داشت. تیم جوان و مستعدی داشتیم اما متاسفانه با حرفه‌ای تر شدن فوتبال، تیم‌های بانکی جمع شدند. در بازی استقلال و بانک ملی، ناصر حجازی از عملکرد من خوشش آمد و وقتی سرمربی ذوب‌آهن شد، مرا به این تیم برد. 8-7 سال در ذوب آهن بودم. دو سال آخر هم به صباباتری که در آن سال‌ها خوب سرمایه گذاری می‌کرد آمدم و در نهایت همان‌جا در حدود 36 سالگی فوتبال را کنار گذاشتم.
فارس: خاطره‌ای از مرحوم حجازی در ذهن‌تان مانده یا به قول معروف از او درس مربیگری گرفتید؟
خصوصیت خوب ناصرخان این بود که اصلا به اسم‌ها توجهی نمی‌کرد و اگر از بازیکنی خوشش می‌آمد نگاه نمی‌کرد که اسم و رسم دارد یا ندارد. این موضوع برای من خیلی جالب و کار کردن با حجازی واقعا شیرین بود. همه بازیکنان دوست داشتند برای حجازی جان بدهند. وقتی زیر نظر وی در ذوب آهن بازی می‌کردم پس از گلزنی اولین کاری که انجام می‌دادم این بود که رویم را سمت او برمی‌گرداندم تا ببینم چه قدر خوشحال شده است. سالی که حجازی سرمربی ذوب آهن بود، تیم‌مان عملکرد خوبی داشت و بهترین تیم شهرستانی شدیم.
فارس: در زمان بازی شما تیم های شهرستانی کمتر مورد توجه قرار می‌گرفتند. پیش آمد پیشنهاد پرسپولیس و استقلال را رد کنید یا اینکه دوست داشتید سال‌های متوالی در ذوب آهن بمانید؟
در آن زمان بحث مدیر برنامه و این چیزها مطرح نبود اما زمان سرمربیگری یورگن گده در پرسپولیس، این تیم دنبال دفاع وسط می‌گشت. به من پیغام دادند به محل تمرینات پرسپولیس بیا تا تستت کند اما این کار را انجام ندادم. گفتم من بازیکن تستی نیستم. در آن زمان پرسپولیس و استقلال دفاع وسط های خیلی قوی و ملی‌پوش داشتند. قسمت نشد به این تیم‌ها بروم.
فارس: چگونه وارد عرصه مربیگری شدید. شروع کارتان در کنار یحیی گل‌محمدی بود و تا مدت‌ها در فوتبال ایران به عنوان یک زوج موفق نام برده می‌شدید.
یکی دو سال بعد از فوتبالم به کلاس مربیگری رفتم و بعد از آن از سال 88 مربیگری را در کنار یحیی گل محمدی از تربیت یزد شروع کردم. از دوران بازیگری که یحیی در بانک تجارت و من بازیکن بانک ملی بودم با هم رفیق شدیم. دو سال آخر فوتبال‌مان در صبا هم باشگاهی بوده و از لحاظ ذهنی خیلی به هم نزدیک بودیم. کار کردن با گل‌محمدی خیلی خوب و راحت بود زیرا همدیگر را خوب درک می‌کردیم. به جز تربیت یزد در نساجی، صبای قم، نفت تهران، پرسپولیس، ذوب آهن و تراکتور هم با هم کار کردیم.
فارس: دوره کوتاهی در پرسپولیس کار کردید. شاید مهم‌ترین نکته ای که در ذهن هواداران این تیم از آن مقطع مانده است، خداحافظی مهدی مهدوی‌کیا از فوتبال باشد که کادر فنی پرسپولیس را خیلی تحت فشار قرار داد.
آن سال پرسپولیس بازیکنان خیلی زیادی داشت که هماهنگ کردن آنها خیلی سخت بود. یادم است برای پست مهاجم نوک، چهار بازیکن خوب یعنی خدابیامرز هادی نوروزی، کریم انصاری فرد، محمد قاضی و ایمون زاید را داشتیم اما هافبک وسط نداشتیم. مهدی مهدوی کیا در نیم فصل اول برای پرسپولیس، هافبک وسط بازی می‌کرد. تیم بالانس بسته نشده بود. خیلی سال گذشته و دقیق یادم نیست چه اتفاقی منجر به خداحافظی مهدی شد اما تا حدی پیاز داغ ماجرا را زیاد کردند. هر بازیکنی پس از سال‌ها بازی کردن، زمان جدایی اش هم می‌رسد اما نمی‌دانم در ایران چرا این موضوع تا این اندازه بولد می‌شود. اگر دقت کنید برای هر بازیکن لژیونر کشورمان که اواخر فوتبال شان به ایران آمدند، چنین اتفاقی افتاد. محرم نویدکیا در بازی سپاهان مقابل ذوب آهن که من سرمربی‌اش بودم از فوتبال خداحافظی کرد که آنجا هم روی این قضیه مانور زیادی شد.
فارس: البته انتخاب شما به عنوان سرمربی ذوب آهن پس از جدایی گل‌محمدی، کدورت‌هایی ایجاد کرد.
سال‌ها از این قضیه گذشته است. به قول معروف جمع شد. من و یحیی الان کار خودمان را انجام می‌دهیم. گل‌محمدی به دلیل برخی اختلافات با مدیریت ذوب آهن از این تیم رفت. من هم به قول معروف در یک برزخ و دوراهی قرار گرفته بودم. وضعیت تیم خیلی خراب بود و من هم به عنوان دستیار یحیی باید می‌رفتم، کار درست هم این بود که بروم. سال‌ها در ذوب آهن بازی کردم. سه فصل هم دور از خانواده، شبانه روز در کنار گل‌محمدی در کادر فنی این تیم فعالیت داشتم تا تیم پا بگیرد. بعد جدایی یحیی مدیریت از من خواهش کرد بمانم تا تیم از بین نرود. فقط به خاطر آسیب ندیدن ذوب آهن با همان قرارداد دستیاری به عنوان سرمربی کارم را ادامه دادم. تیم اصلا وضعیت خوبی نداشت اما همانگونه که به خود گل‌محمدی گفتم اگر صبر کند، این تیم دوباره جمع می‌شود، اطمینان داشتم ذوب آهن از این وضعیت بد بیرون می‌آید. اکنون به آن زمان نگاه می‌کنم می‌بینم من هم باید همراه گل‌محمدی می‌رفتم اما به دلیل تعصب به ذوب آهن ماندم و تیم را در رده چهارم تحویل دادم. این تعصب بی‌مورد بود و از خودگذشتگی خیلی بچه‌گانه ای انجام دادم.
فارس: چرا؟
نباید این کار اشتباه را می‌کردم زیرا قدر زحمت مرا ندانستند. حرفه‌ای این بود با جدایی یحیی من هم جدا شوم زیرا مدیران ذوب آهن قدرنشناس بودند. البته برای من درسی شد تا برای افرادی که قدر شما را نمی‌دانند زیاد از خودگذشتگی نکنم.
فارس: پس از جدایی از ذوب آهن مقطعی به عنوان دستیار مجید جلالی در ذوب آهن کار کردید اما بلافاصله بار دیگر دستیار یحیی گل‌محمدی و این بار در تراکتور شدید.
من پس از عقد قرارداد با پیکان فقط یک روز سر کار آمدم. به خاطر حرکت باشگاه ذوب آهن، در آن مقطع تا حدی گیج می‌زدم (باخنده). همان یک روز هم وقتی سر تمرین رفتم دیدم نمی‌توانم نفر دوم بایستم. به مجید جلالی زنگ زدم و از او عذرخواهی کردم. یکی دو هفته به مسافرت رفتم که دوست مشترک من و یحیی تماس گرفت و گفت وضعیت تراکتور به دلیل از دست دادن بازیکنان زیاد و بسته بودن پنجره نقل و انقالاتی اش زیاد جالب نیست. من هم که احساس بدی از بابت قطع همکاری با گل‌محمدی در ذوب آهن داشتم، گفتم بروم و در تراکتور به او کمک کنم. این تیم در آن زمان نمی‌توانست بازیکن بگیرد و جوانان خیلی باکیفیتی هم نداشت که بتوان روی آنها حساب کرد . کار خیلی سختی داشتیم اما به نظر خودم در آن مقطع خیلی خوب کار کردیم. اگر بحث مسائل رسانه‌ای و خواسته های الکی که در تبریز داشتند را کنار بگذاریم، با دست خالی عملکرد خوبی داشتیم اما در ادامه اختلافاتی پیش آمد که منجر به جدایی شد.
فارس: خصوصیت خوب یا به نوعی زرنگی یحیی گل‌محمدی انتخاب دستیارانی است که مثل خودتان و ساکت الهامی به سرمربیان بزرگی تبدیل شدند. الان هم چنین پتانسیلی در حمید مطهری دیده می‌شود. نظرتان در این مورد چیست؟
وقتی کلاس حرفه‌ای رفته بودیم یک مدرس خارجی داشتیم که حرف خوبی می‌زد. می‌گفت به عنوان سرمربی دستیاران قوی انتخاب کنید. افرادی را بیاورید که در زمان گیر کردن بازی و لحظات سخت، بتوانند کمک کنند. تصمیم گل‌محمدی هم درست است. باید دستیاری بیاورید که بتواند در کار به شما کمک کند. اگر بخواهید فقط بحث رفاقت و مسائل دیگر را در نظر بگیرید، در کار ضرر می‌کنید. خود من هم در سال‌های سرمربیگری‌ام همیشه سعی کرده‌ام دستیاران خوبی انتخاب کنم.
فارس: آیا دستیاران شما هم می‌توانند در آینده سرمربی بزرگی شوند؟
نفراتی مثل جلال امیدیان و مجید محافظت کار بچه‌های علاقه مند و زحمتکشی هستند. خیلی مهم است که آنها فوتبال را دوست دارند. آینده خوبی در انتظارشان است. به جز مسائل فنی بحث همدلی سرمربی و اعضای کادرفنی اش هم خیلی مهم است.
فارس: شاید سخت‌ترین روز سرمربیگری شما وقتی باشد که مس کرمان فقط به دلیل یک گل زده کمتر نتوانست به لیگ برتر صعود کند. حواشی زیادی هم پس از هفته پایانی آن فصل لیگ یک ایجاد شد و حتی باشگاه مس در بیانیه‌ای نسبت به کمک کاری برخی تیم‌ها مقابل آلومینیوم اراک گلایه کرد.
واقعیت این است که آن سال در لیگ یک اتفاقات خیلی بدی افتاد که نیامدیم آنها را هم بزنیم. امیدوارم افرادی هم که چنین کارهایی کردند هیچ وقت نزد وجدان خود آسوده نباشند و همان بلا سرشان بیاید. صعود به لیگ برتر و حتی کسب قهرمانی لیگ یک، حق مسلم مس بود. قبل از اینکه مسابقات به دلیل شیوع کرونا 4-3 ماه تعطیل شود، شرایط مان عالی بود. اتفاقات حاشیه ای و ناجوانمردانه خیلی بدی رخ داد اما وارد باز کردن این داستان ها نشدم اما دوستانی که چنین کارهایی کردند حواس‌شان باشد این بلا یک روز سر خودشان می‌آید.
فارس: آن افراد اکنون در لیگ برتر فعالیت دارند؟
نمی‌خواهم قضیه را باز کنم. در این 3-2 سال اصلا در این مورد حرف نزدم اما در بحث برگزاری مسابقات و مسائل دیگر اتفاقات بدی افتاد.
فارس: پس از بازگشت به لیگ برتر هدایت نفت مسجد سلیمان را قبول کردید که بدون بودجه با هدایت شما روزهای خوبی را پشت سر گذاشت.
وقتی به مسجد سلیمان رفتیم، اصلا تیمی وجود نداشت و از نفرات فصل قبلش، فقط دو نفر مانده بودند که آنها هم با وجود قرارداد داشتن با باشگاه، نمی‌آمدند با ما کار کنند. همراه با مصطفی سلیمانی، مدیر اجرایی تیم بدون هیچ پولی در تست آن تیم را جمع کردیم. بازیکنان تستی و لیگ‌های پایین تر را جذب کردیم که البته تیم آبرومندی شد و نتایج خوبی هم گرفت. در نیم فصل به دلیل برخی مسائل مالی و پرداخت نشدن پول بچه‌ها با مدیران باشگاه به اختلاف خوردیم.
فارس: بار دیگر در شرایط بد ذوب آهن، هدایت این تیم را قبول کردید و پس از نیم فصل موفق در نفت مسجد سلیمان به تیمی رفتید که گزینه جدی سقوط به لیگ یک بود.
بار دیگر تصمیم احساسی گرفتم. تیم 18 امتیازی خودم را رها کردم و به ذوب آهن رفتم که فقط 11 امتیاز داشت. آن هم تیمی که 11 بازیکن خوب خود را در ابتدای فصل رها کرده بود که هیچکس حتی آدم دیوانه چنین کاری انجام نمی‌دهد. ذوب آهن با شرایط خاصی بسته شده بود و من بار دیگر به فکر تعصب و سال ها بازی کردنم برای این تیم افتادم. قرارداد ضعیفی هم با پایین‌ترین مبلغ بستم اما در تیمی که خودمان نبسته بودیم، در نیم فصل دوم 15 امتیاز جمع کردیم و در لیگ ماند. البته برخی کم لطفی کرده و گفتند به این دلیل که تراکتور سایپا را برده، ذوب آهن در هفته آخر در لیگ ماندنی شده است اما یادشان رفته بود استقلالی که از لیگ قهرمانان آمده و الاهلی عربستان را در کشورش شکست داد، در ورزشگاه آزادی بردیم یا نفت مسجد سلیمان را در هوای بالای 45 درجه این شهر شکست دادیم. صنعت نفت و ماشین‌سازی را هم تیم ما برد. در سه دیدار آخر فصل از لحاظ نتیجه‌گیری عملکرد خوبی نداشتیم که سبب شد ذوب آهن دچار چنین اتفاقاتی شود. حفظ تیم در این وضعیت کار بسیار سختی بود که انجامش دادیم اما پس از این اتفاق تیم را برای خودشان گذاشتیم و قطع همکاری کردیم.
فارس: نترسیدید سقوط احتمالی ذوب آهن به لیگ یک را پای شما بنویسند؟
چرا ترسیدم و روزهای خیلی سختی را گذراندیم. تیم مشکلات خیلی زیادی داشت اما با همین 4 برد در لیگ ماند. برای تیمی که در خطر سقوط است، این تعداد پیروزی کار کوچکی نیست اما متاسفانه کسی به این قضایا اشاره نکرد. خودم هم زیاد رسانه‌ای نیستم که بخواهم روی این موضوع مانور کنیم اما همین بردها ذوب آهن را از سقوط نجات داد.
فارس: پیکان در این فصل با وجود جوان‌تر شدن نسبت به فصل قبل نتایج بهتری کسب کرده اما در بردن دیدارهای خانگی مشکل دارید.
امسال شرایط سخت بود به جهت اینکه ضمن جوان بودن پیکان تغییرات زیادی هم داشتیم. البته کیفیت زمینی که در دیدارهای خانگی بازی می‌کنیم هم کارمان را سخت کرده است. پیکان و هوادار استادیوم اختصاصی و شرایط میزبانی ندارند. وقتی می‌گوییم ورزشگاه خانگی یعنی زمین برای خودتان باشد اما هر سه هفته یا دو هفته یک بار به ورزشگاه دستگردی می‌رویم و در آن بازی می‌کنیم. اصلا از کیفیت این زمین راضی نیستیم و ابعادش هم کوچک است. این مسائل کار ما را سخت می‌کند. همه تیم‌هایی هم که در این زمین بازی کردند، کار سختی داشتند اما شیرینی کار به این است که بچه‌های ما پیشرفت خوبی داشتند. آنها فوتبال را دوست دارند و در تمرینات دل به کار می‌دهند اما این اواخر به دلیل کیفیت بد زمین‌مان، مصدوم زیاد دادیم. سه بازیکن ما در دیدارهای رسمی از ناحیه مچ آسیب دیدند. مقابل ذوب آهن دست یک بازیکن ما شکست و برابر فجرسپاسی هم زانوی ایمان اکبری در زمین ناهموار شیراز آسیب جدی دید. این موارد آخر سال کام ما را تلخ کرد.
فارس: خوشحال کننده ترین اتفاق برای شما و تیم‌تان در سال آینده چیست؟
در حال حاضر مهم‌ترین اتفاق برای ما این است که زانوی ایمان اکبری سالم باشد. خیلی برای این بچه ناراحت هستم. وقتی یک بازیکنم آسیب جدی می‌بیند خیلی حالم بد می‌شود.
فارس: خودتان هم سابقه مصدومیت به این شکل را داشته‌اید؟
نه خدا را شکر اما وقتی بازیکن دچار چنین مصدومیتی می‌شود خیلی ناراحت می شوم. البته خیلی دوست دارم سال 1400 را در پیکان خوب تمام کنیم زیرا همه مجموعه شامل کادر فنی، بازیکنان، کادر پزشکی و رسانه ما خیلی زحمت کشیدند. بازیکنان ما با کمترین سطح توقع، بیشترین کارایی را داشتند. خیلی دوست دارم مجموعه پیکان به خواسته‌اش برسد و فصل را خوب تمام کند تا در ادامه راه به بهره بیشتری برسد.
فارس: می‌خواهیم مقداری درمورد شخصیت خودتان صحبت کنیم. کمتر مربی در فوتبال ایران وجود دارد که بازی‌های رسانه ای را بلد نباشد یا کمتر حرف بزند. حتی بین اهالی رسانه مجتبی حسینی به فردی معروف شده که نشست های خبر‌ی‌اش قبل و بعد از هر مسابقه در کمترین زمان ممکن برگزار می‌شود. دلیل این موضوع چیست؟
من کلا خودم هستم و این موضوع را دوست دارم. کاری به سایر مربیان ندارم. شاید آنها نمی‌خواهند خودشان باشند. یک جور دیگری هستند اما می‌خواهند خودشان را برخلاف آن چیزی که واقعا هستند نشان بدهند اما مهم‌ترین شاخصه من این است که دوست ندارم خودم را جور دیگری نشان بدهم. از لفاظی کردن هم اصلا خوشم نمی‌آید. اگر حرفی داریم باید در زمین فوتبال بزنیم. به عنوان مربی یا معلم باید سالم کار کنیم و خوب آموزش بدهیم. عمر مربیگری هم مانند بازی کردن است. سال‌ها فوتبال بازی کردم و تمام شدن آن را دیدم. یک روزی هم مربیگری ام تمام می‌شود و دوست ندارم تصور آدمی فیک از من به جا بماند. دوست دارم جنس اصلی باشم. آدمی که اورجینال و اصل باشد زیاد احتیاجی به تبلیغ، لفاظی و وارد شدن در برخی بازی‌ها ندارد. شاید هم این طرز تفکر من اشتباه باشد. باید از تبدیل شدن به جنس فیک فرار کرد.
فارس: به نظر می‌رسد شما شخصیت درون‌گرایی دارید و شاید خیلی‌ها که شما را نمی‌شناسند این موضوع را یک نکته منفی بدانند.
تمام تمرکز من روی فوتبال است. وقتی به یک سفر خارجی می‌روم بیشتر تمرین تیم‌های فوتبال آن شهر را می‌بینم. همیشه تمرکزم روی کارم است. این موضوع از لحاظ فنی به من کمک می‌کند اما شاید هم یک نقطه ضعف باشد که نمی‌توانم زیاد ارتباط بگیرم اما دیگر نمی‌توانم خودم را تغییر بدهم.
فارس: آیا به این خاطر مورد انتقاد قرار گرفته‌اید؟
مقداری اخمو هستم (باخنده) شاید خیلی‌ها که از دور مرا نمی‌شناسند فکر کنند خیلی بداخلاق هستم اما واقعا اینگونه نیست. برخی مواقع زود عصبانی می‌شوم اما روانشناسان می‌گویند افرادی که زود عصبی می‌شوند، روراست هستند و شیله پیله ندارند.
فارس: چندان هم اهل فضای مجازی نیستید.
به این فضا هیچ تمایلی نداشته و دوست ندارم مسائل خصوصی‌ام را در این فضا منتشر کنم. از خود فوتبال لذت می‌برم. خدا را شکر یک منبع درآمدی برای من است و دوست دارم سرم در کار خودم باشد. چیزی که از آن خیلی لذت می‌برم کمک کردن به بازیکنان جوان برای رشد کردن است. به فوتبالیست‌های زیادی کمک کرده ام که به جای بالا رسیده‌اند. خیلی از آنها هم قدرشناس نبوده‌اند اما ایرادی ندارد. همین که برای پیشرفت کردن راه درست را به آنها نشان دادم خیلی لذت‌بخش است.
فارس: در فوتبال ایران بحث بیانیه دادن و اینگونه موارد خیلی زیاد شده است. این مسائل شما را تحت تاثیر قرار نمی‌دهد؟
بیشتر به این چیزهای الکی می‌خندم (با خنده) اگر می‌خواهیم حرکتی انجام بدهیم باید فشار بیاوریم تا امکانات زیر ساختی فوتبال ایران بهتر شود. از اینکه باشگاهی مثل سپاهان در بحث زیرساختی پیشرفت کرده و زمین‌های تمرینی‌اش را مانند باشگاه‌های خارجی با رول زدن آماده می‌کند یا استادیومش خیلی شکیل است، خوشحال می‌شوم. اگر باشگاه های ما و مسئولان وقت و انرژی خود را صرف پیشرفت زیرساخت‌های خود کنند، بهتر است. با این کار به پیشرفت فوتبال کمک می‌کنند. داستان بیانیه نویسی و کری خوانی هم نمک فوتبال است. خود ما هم زمانی به دلیل ناراحتی حرفی می‌زنیم اما اصل قضیه‌مان این نیست. بیشتر خود فوتبال دغدغه‌مان است. امیدوارم روزی برسد که حداقل امکانات یعنی زمین خوب را برای برگزاری فوتبال در همه جای کشور داشته باشیم.
فارس: با کدام بازیکن در دوران سرمربیگری خود بیشتر راحت بودید و کدام بازیکن بیشتر شما را اذیت کرد؟
با همه بازیکنان راحت هستم زیرا نیت من این است به همه کمک کنم. آنها هم می‌دانند ما چنین هدفی داریم. خوشبختانه به همین دلیل معمولا با کسی به مشکل نمی‌خوریم زیرا بازیکن می‌بیند خوبی، خیر و صلاحش را می‌خواهیم. شاید یک بازیکن از کمتر بازی کردنش ناراحت شود اما وقتی می‌بیند خیر و صلاحش را خواستیم، می‌فهمد اشتباه کرده است. در کل ارتباط خوبی با همه بازیکنان دارم. برخی نفرات استعدادهای خیلی خوبی هستند اما حرفه‌ای فکر و زندگی نمی‌کنند. این موضوع خیلی مرا اذیت می‌کند. از طرفی می‌بینیم یک بازیکن که خیلی استعداد خوبی نیست به حدی تلاش و تمرین کرده و حرفه ای کار می‌کند که ضعفش جبران می‌شود. بهترین حالت قضیه این است که یک بازیکن هم مستعد باشد و هم حرفه‌ای فکر کند و حرفه‌ای کارش را انجام بدهد. در این حالت به بهترین شکل پیشرفت خواهد کرد.
فارس: افق شما در مربیگری چیست. حتی به این موضوع فکر کرده‌اید که روزی لژیونر مربیگری شوید.
واقعیت این است که فقط دوست دارم در فضای خیلی خوبی کار کنم. اگر خدا بخواهد و لطفش شامل حالم شود که بتوانم به جای بهتری بروم خوشحال می‌شوم. مربیگری هم روزی تمام می‌شود و دوست دارم در این پروسه به جای بهتر هم برسم اما همیشه هر جایی بودن سعی کردم با وفق دادن خود با آنجا، بهترین بازدهی را داشته و چیز خیلی خوبی به یادگار گذاشته باشم. خدا را شکر تا الان به همین شکل بوده است. از هر مجموعه‌ای جدا شدم، زمین سوخته نگذاشتم و جای آباد و خوبی گذاشتم تا دیگران متضرر نشوند.
فارس: روزگار کرونایی را در این دو سال چگونه گذراندید؟
مریضی خاصی بود که همه را خیلی اذیت کرد. البته به تازگی دنیا از شوک آن درآمده و در همه زمینه‌ها با آن کنار آمده‌اند. خدا را شکر در کشور عزیزمان هم با آمدن واکسن و تزریق سه دوز واکسن، شرایط به شکلی پیش برود که آرام آرام تماشاگران هم به استادیوم ها بیایند. 90-80 درصد دنیا با کرونا کنار آمده‌اند و زندگی‌ها به حالت روتین و قبل از شیوع ویروس بازگشته است.
فارس: آیا فردی از اقوام و دوستان شما قربانی این ویروس شدند؟
متاسفانه عزیزان زیادی مثل مرحوم علی انصاریان، مهرداد میناوند و برخی هنرمندان عزیزمان را از دست دادیم که امیدوارم روح‌شان شاد باشد اما خوشخبتانه از اقوام نزدیک ما اتفاق بدی برای کسی نیفتاد.
فارس: چه صحبتی درباره شرایط اقتصادی مردم ایران دارید؟
از صمیم قلب می‌گویم یکی از آرزوهای من این است که در سال آینده با تمهیداتی که مسئولان باید بیندیشند، وضعیت مردم متحول و بهتر شود. روی قشر زیادی از مردم کشورمان فشار زیادی وجود دارد و اذیت می‌شوند. امیدوارم وضعیت مملکت به سمتی برود که رونق اقتصادی در آن بیشتر شود. هرچند من در این چند سال درآمد خیلی بالایی از فوتبال نداشتم اما خود ما فوتبالیست ها و سلبریتی ها که وضعیت بهتری دارند هم باید بیشتر به فکر مردم باشیم. البته این موضوع کافی نیست و زعما و بزرگان باید حتما به فکر رونق اقتصادی مملکت باشند.
فارس: به عنوان یکی از مربیان بادانش فوتبال کشورمان، چه مقدار اهل کتاب خواندن هستید؟
با اینکه سال‌ها فوتبال بازی کردم اما این موضوع را کافی نمی‌دانستم. کلاس‌هایی که شرکت کردم هم زیاد بازدهی نداشت اما سعی کردم از طریق مطالعه و فیلم دیدن، چیزهایی را یاد بگیرم اما بهترین موضوع برای یک مربی، فوتبال دیدن است.
فارس: آخرین کتابی که خواندید چه بود؟
مسائل روحی و روانی خیلی مهم است و آخرین کتابی که خواندم 4-3 ماه قبل درمورد روانشناسی و اداره کردن رختکن و بازیکنان بود.
فارس: سال آینده جام جهانی برگزار می‌شود. آیا تیم ملی ایران می‌تواند طلسم صعود نکردن از گروهش را در رقابت‌های قطر در صورت داشتن قرعه خوب بشکند؟
قرعه خیلی مهم است اما درمورد جام جهانی باید در زمان خودش صحبت کرد. خیلی از تیم‌ها مانند کرواسی در جام جهانی 2018 در زمان برگزاری مسابقات ناگهان به اوج می‌رسند، نتیجه می‌گیرند و پس از آن هم افت می‌کنند. از آن طرف تیم‌هایی که خیلی از آنها انتظار می‌رود مثل اسپانیا در جام جهانی 2014 و 2018 در آن یک ماه برگزاری مسابقات افت می‌کنند. برای گمانه زنی خیلی زود است.
فارس: وضعیت تیم ملی را چگونه می‌بینید. شما در صعود این تیم به جام جهانی نقش اسکوچیچ را پررنگ تر می‌بینید، بازیکنان یا اینکه هر دو طرف؟
جدا کردن این دو مقوله از هم کار درستی نیست. اجزای یک تیم بازیکنان و در رأس آنها سرمربی هستند اما موضوع مسلم کم نظیر بودن خط جلوی تیم ما در سطح آسیا و حتی دنیا است. مهدی طارمی در پورتو هنرنمایی می‌کند. امیدوارم در زمان جام جهانی هم در اوج باشد که در این حالت قطعا به تیم ملی کمک می‌کند. سردار آزمون، عضو تیم خوب بایرلورکوزن است. علیرضا جهانبخش و سایر بازیکنان هم وضعیت خوبی دارند. این نفرات قوی در خط جلو می‌توانند به تیم ملی ایران کمک بدهند اما برای خود من خیلی مهم است که تیم ملی را مقابل یک تیم خوب هم ببینم. در 3-2 سال اخیر با تیم خیلی خوب بازی نکرده ایم. دوست دارم قبل از جام جهانی با تیمی در سطح مثلا انگلیس بازی کرده و پس از آن تیم ملی را تحلیل کنیم. پس از شیوع کرونا، فوتبال آسیا افت وحشتناکی داشته است.
فارس: آیا اعتقاد دارید تیم ملی در صورت قرار گرفتن در گروه دیگر مقدماتی جام جهانی در آسیا به همین راحتی به جام جهانی صعود نمی‌کرد؟
خیر. به صراحت این موضوع را نگفتم اما اعتقاد دارم پس از شیوع کرونا، فوتبال آسیا به ویژه کشورهای عربی به جز عربستان افت محسوسی داشته است. این تیم هم پس از چند سال افت، با سرمایه‌گذاری به حالت خوبش بازگشت. این موضوع حتی در سطح لیگ قهرمانان آسیا هم دیده می‌شود. پس از جام جهانی 2018 سال‌ها است با تیم باکیفیت و خوب بازی نکرده‌ایم. ابتدا باید با 3-2 تیم خوب بازی کنیم و سپس درمورد کیفیت یا شانس صعود تیم ملی نظر بدهیم.
حرف پایانی.
امیدوارم سال 1401 و شروع قرن جدید شمسی برای مردم ایران خیلی خوب باشد. مردم در سال‌های اخیر به دلیل کرونا و مباحث اقتصادی خیلی اذیت شدند و امیدوارم سال جدید برای آنها سالی بهتر، همراه با سلامتی و اتفاقات خوب باشد. مردم خوب ما لیاقت بهترین ها و زندگی بهتر را دارند.
فیلم این گفت و گو را در زیر ببینید:
انتهای پیام /
شما می توانید این مطلب را ویرایش نمایید
این مطلب را برای صفحه اول پیشنهاد کنید باشگاه پرسپولیس یحیی گل محمدی سید مجتبی حسینی سرمربی تیم فوتبال پیکان تیم پیکان ناصر حجازی گفت و گوی خبرگزاری فارس با سید مجتبی حسینی سپاهان ذوب آهن مهدی مهدوی‌کیا درک گل محمدی و مجتبی حسینی تست مجتبی حسینی در پرسپولیس این خبر توسط افراد زیر ویرایش شده است
