12 فروردین روز تجلی جمهوریت / جایگاه والای مردم در نگاه امامین انقلاب اسلامی

گروه سیاسی خبرگزاری دانشجو - مجتبی بیگلری: انقلاب اسلامی ایران به رهبری حضرت امام خمینی (ره) و استقامت و مجاهدت‌های حواریون امام و همراهی بزرگوارانه اقشار مختلف مردمِ شریفِ ایران در 22 بهمن 1357 به پیروزی رسید و پس از 2500 سال به حاکمیت سلطنتی، طاغوتی و استبدادی در ایران برای همیشه پایان داد. امام خمینی (ره) در همان آغازین روز‌های ورود به ایران، دولت موقت تشکیل داد و آن را مؤظف به برگزاری همه پرسی کرد، دوازدهم فروردین 58، یعنی حدود 50 روز بعد، با یک حضور حماسی و گسترده مردم در همه پرسی، انقلاب به تکامل و اوج رسید؛ مردم ایران با حضور آگاهانه و متعهدانه در اولین انتخابات آزاد تاریخ ایران، نظام مقدس جمهوری اسلامی را برای اداره کشور انتخاب کردند.

رفراندوم از ساعت 8 صبح روز 10 فروردین ماه 1358 آغاز شد. از لحظات نخستین ازدحام جمعیت برای شرکت در همه پرسی بسیار پر شور و با شکوه بود به حدی که پیش از غروب آن روز امام خمینی (ره) دستور به تمدید زمان برگزاری انتخابات داد و روز بعد هم ادامه پیدا کرد و سرانجام شامگاه 11 فروردین ماه پس از دو روز حماسه، شمارش آرا حدود ساعت 2 بامداد 12 فروردین ماه به پایان رسید. آن ایام واجدان شرایط شرکت در انتخابات 20 میلیون و 857 هزار و 391 نفر بودند که از این تعداد 20 میلیون و 309 هزار و 595 نفر در انتخابات شرکت کردند که با توجه به تعداد شرکت کنندگان حضور حداکثری مطلق را در این انتخابات شاهد شدیم. با توجه به اینکه تعرفه‌های رأی گیری از دو قسمت «آری» و «نه» تشکیل شده بود هیچگونه رأی سفید و باطله‌ای از صندوق‌ها خارج نشد و در نهایت مردم ایران با رأی 98.2 درصدی خود ساختار سیاسی، اجتماعی ایران را تغییر دادند و نظام جمهوری اسلامی به جای نظام سلطنتی در کشورمان مستقر شد؛ به همین دلیل 12 فروردین روز «جمهوری اسلامی» نام گرفت. در آن ایام حضور حماسی مردم نشان داد، انقلاب اسلامی و نظام جمهوری اسلامی به جای حکومت بر ابدان مردم در دل، جان و قلب آن‌ها جای دارد. از اقشار مختلف مردم؛ شیعه، سنی، مسیحی، کلیمی، زرتشتی، یهودی، بی حجاب، با حجاب، پیر، جوان، میانسال، زن، مرد، دختر، پسر، همه و همه آمدند و با چه احساس مسؤولیتی، شوقی و اشکی آراء خود را به صندوق‌ها سرازیر کردند. حتی بعضی‌ها به یک بار بسنده نمی‌کردند با ترفند‌هایی سعی داشتند برای چندمین بار سر صندوق‌ها حاضر شده و دوباره رای بدهند که میسر نبود؛ این اصرار و اهتمام، می‌تواند نهایتِ عشق و شیداییِ مردم به نظام جمهوری اسلامی را نشان دهد. امام خمینی در اولین فرصت، طی حکمی به مرحوم بازرگان، او را به انتقال قدرت و تثبیت ارکان نظام جمهوری اسلامی از قبیل: انتخابات نمایندگان خبرگان، تدوین و تصویب قانون اساسی، انتخابات مجلس شورای اسلامی و ریاست جمهوری که همه حکایت از «تعیین سرنوشت مردم به دست خود» داشت، مؤظف کرد. از مجموع سخنرانی‌ها و مصاحبه‌های امام در آن روزها بر می‌آید که او چقدر در تشکیل این ارکان و ساختار‌ها اهتمام و شتاب ویژه از خود بروز می‌داد. به طوری که در سایه این پیگیری‌ها در مدت تقریبا یک سال همه این ارکان وجود خارجی به خود گرفتند و مستقر شدند. در هیچ انقلابی و کشوری سابقه ندارد، هنوز پنجاه روز از پیروزی آن نگذشته انتخابات برگزار شود. اما در انقلاب اسلامی ایران شد. امام سعی داشت تا مردم در «تعیین سرنوشت آینده خود» نقش جدی، آگاهانه و مسؤولانه داشته باشند. او با توجه به اوج محبوبیتی که در میان اقشار مختلف مردم داشت، اگر بدون مراجعه به آرای عمومی، نظام سیاسی کشور را «جمهوری اسلامی» اعلام می‌کرد، مردم با دل و جان قبول می‌کردند و کسی اعتراض نداشت اما رهبر کبیر انقلاب اجرای رفراندم و «رجوع به آرای عمومی ملت» درباره تغییر نظام سیاسی کشور و تأسیس سایر ارکان و ساختار‌ها را در اولویت قرار داد و عملی کرد. خمینی کبیر در ده سال رهبری حکیمانه خویش همواره به نقش مردم در «تعیین سرنوشت خویش» اهتمام ویژه داشتند و در مقام عمل نیز به آن پایبند بودند؛ پس از ایشان نیز مقام معظم رهبری آیت‌الله خامنه‌ای بر همین موضوع اهتمام داشته و دارند، بطوریکه حدود 40 انتخابات سراسری در مدت رهبری ایشان در سراسر کشور برگزار شده است و مردم در تعیین بالاترین مقام اجرایی و قانونگذاران کشور نقش مستقیم داشته‌اند.

در سال‌های اخیر البته به دلیل نارسایی‌هایی که در زمینه اقتصاد و بدسلیقگی‌های در حوزه سیاست انجام شده از میزان مشارکت مردم کاسته شده است؛ مسلما این موضوعات نیز با حضور وهمت مردم قابل رفع است؛ کما اینکه مقام معظم رهبری نیز در نامگذاری سالجاری بر نقش مردم در اقتصاد تاکید ویژه داشتند.