پنج‌شنبه 9 فروردین 1403

آبله میمون چیست و چگونه شیوع پیدا می‌کند / وضعیت شیوع آبله میمون در ایران

خبرگزاری دانا مشاهده در مرجع
آبله میمون چیست و چگونه شیوع پیدا می‌کند / وضعیت شیوع آبله میمون در ایران

سرپرست مرکز روابط عمومی و اطلاع رسانی وزارت بهداشت با بیان اینکه فعلاً مشکلی در خصوص بیماری آبله میمون در کشور وجود ندارد، توضیح داد: وزارت بهداشت، افراد مشکوک را بررسی می‌کند تا از عدم ابتلای آنها به آبله میمونی اطمینان حاصل کند.

به گزارش شبکه اطلاع رسانی راه دانا؛ به نقل از صاحب نیوز؛ آبله میمون بیماری نادر و شبیه به آبله است. این بیماری بیشتر در کشورهایی با جنگل‌های بارانی در آفریقای‌مرکزی و غربی دیده می‌شود.

پس از شناسایی بیش از 100 مورد ابتلاء به بیماری آبله میمون در اروپا، سازمان جهانی بهداشت روز جمعه در این خصوص جلسه اضطراری تشکیل داد.

آلمان گسترش آبله میمون را بزرگ‌ترین شیوع این بیماری در تاریخ اروپا توصیف کرده است. این بیماری تاکنون در هشت کشور اروپایی از جمله بلژیک، فرانسه، آلمان، ایتالیا، پرتغال، اسپانیا، سوئد و انگلیس، آمریکا، کانادا و استرالیا گزارش شده است.

*آبله میمون به چه شکل ظاهر می‌شود؟

این ویروس‌ها بیضی شکل هستند و یک لایه لیپوپروتئین به همراه لوله‌ها یا رشته‌هایی دارند که DNA ویروسی را می‌پوشانند. انواع زیادی از این جنس ویروس وجود دارند؛ از جمله گونه‌هایی مانند آبله گاوی، آبله شتر، آبله خرگوش و سایر گونه‌ها. آبله میمون با علائمی چون نشانه‌های آنفولانزا خود را بروز می‌دهد. این بیماری بثورات پوستی ایجاد می‌کند که در صورت و بدن گسترش می‌یابد. آبله میمونی شبیه به آبله انسانی است.

این بیماری در بسیاری از مناطق جهان سال‌ها است که ریشه‌کن شده است. آبله میمون یک عفونت ویروسی و سرایت‌پذیر است. البته متخصصان می‌گویند شدت سرایت آن کم است، اما نوعی از ویروس آبله میمون هم می‌تواند کشنده باشد.

اسپانیا روز جمعه 24 مورد جدید از ابتلاء به این بیماری عمدتاً در منطقه مادرید را گزارش کرد. مقامات محلی اعلام کردند که اکثر موارد ابتلاء به این بیماری در یک سونا شناسایی شده و این محل تعطیل شده است.

تب، سردرد، درد عضلات، کمردرد، تورم غدد لنفاوی، لرز و خستگی از علائم اولیه آبله میمونی است. بثورات و بیرون‌زدگی‌های پوستی نیز از علائم این بیماری بوده که ممکن است اغلب در صورت ظاهر شود و سپس به سایر قسمت‌های بدن سرایت کند؛ این بثورات در نهایت یک دلمه تشکیل می‌دهد و از بین می‌رود.

*این ویروس از چه طریق انتقال پیدا می‌کند؟

این ویروس می‌تواند از طریق گاز گرفتن حیوان آلوده یا تماس با خون، مایعات بدن یا زخم و ضایعات آن منتقل شود. همچنین افراد ممکن است با خوردن گوشت حیوان آلوده که به درستی پخته نشده، به این بیماری مبتلا شوند. انتقال بین انسان‌ها بیشتر از طریق قطرات تنفسی بزرگ صورت می‌گیرد. ازآنجاکه این قطرات نمی‌توانند مسافت زیادی را طی کنند، تماس چهره به چهره طولانی‌مدت برای انتقال این بیماری نیاز است. یک مطالعه نشان می‌دهد که پیش‌تر فقط حدود هشت الی 15 درصد از عفونت‌ها از طریق انتقال انسان به انسان و در میان اعضای نزدیک خانواده رخ داده است.

مقامات بهداشتی اسپانیا و پرتغال ضمن اعلام هشدار سلامت ملی یادآور شده‌اند که این بیماریِ نادر در میان انسان‌ها قدرت سرایت بالایی ندارد و تا به حال راه درمانی نیز ندارد در نتیجه افراد مبتلا باید منتظر باشند این بیماری به مرور زمان و خود به خود درمان شود.

*دوره نهفتگی آبله میمون

دوره کمون آبله میمون (فاصله از عفونت تا شروع علائم) بین شش تا 13 روز است البته دوره نهفتگی آن می‌تواند بین پنج تا 21 روز نیز باشد. یکی از انواع ویروس آبله میمون کشنده است و می‌تواند تا 10 درصد افراد مبتلا را به کام مرگ بکشاند.

به گزارش آژانس امنیت سلامت بریتانیا دست‌کم 9 مورد ابتلاء به آبله میمون از ششم ماه مه تاکنون در این کشور شناسایی شده که چهار مورد آن در میان افرادی دیده شده که جزو هم‌جنسگرایان مرد بوده‌اند.

*آیا بیماری آبله میمونی مسری است؟

ممکن است این بیماری از حیوانات به افراد یا از یک شخص به شخص دیگری منتقل شود، اما میزان مرگ‌ومیر آن بسیار کمتر از آبله است. میزان مرگ و میرِ موردی برای عفونت این ویروس در آفریقا، از حدود یک الی 15 درصد در بزرگسالان و حدود 15 الی 20 درصد در کودکان متفاوت است. طبق تحقیقات، آبله میمونی هیچ جمعیت حیوانی بومی را آلوده نکرده و فقط انسان را آلوده کرده است.

*عوامل خطر آبله میمونی چیست؟

عوامل خطر شامل گزش و خراش توسط حیوان آلوده است که با حیوانات آفریقایی آلوده به این بیماری تماس داشته‌اند. مطالعات اخیر نشان داده است که آبله میمونی می‌تواند چندین گونه از پستانداران را آلوده کند؛ حتی اگر این گونه‌ها هرگز در محیط طبیعی خود با ویروس ارتباط نداشته باشند. با پرهیز از تماس مستقیم جسمی با بیمار و استفاده از دستکش و ماسک صورت توسط مراقبان بیمار، می‌توان از انتقال بین انسانی ویروس جلوگیری کرد.

*واکسن آبله

طبق تحقیقات، واکسیناسیون علیه آبله می‌تواند حدود 85 درصد در جلوگیری از آن مؤثر باشد. بنابراین؛ واکسیناسیون آبله‌ای که در دوران کودکی انجام شده احتمالاً منجر به بروز بیماری خفیف‌تری می‌شود. با این حال واکسن در دسترس برخی افراد نیست و هنوز هم درمانی وجود ندارد.

*آبله میمون در ایران

تاکنون موردی از بیماری آبله میمون در ایران مشاهده نشده است.

پدرام پاک آئین سرپرست مرکز روابط عمومی و اطلاع رسانی وزارت بهداشت در این باره گفت: تا کنون مورد مشکوک و خاصی نداشته ایم و شبکه بهداشتی کشور هر مورد مشکوکی را بررسی می‌کند.

وی افزود: آبله میمونی، یک بیماری ویروسی و از دسته ویروس آبله انسانی است. در حال حاضر 15 کشور دنیا موارد مشکوک این بیماری را گزارش کرده اند. در این 15 کشور، 197 مورد مشکوک گزارش شده و 108 مورد تشخیص قطعی در دنیا داده شده است.

سرپرست مرکز روابط عمومی و اطلاع رسانی وزارت بهداشت با بیان اینکه فعلاً مشکلی در خصوص بیماری آبله میمون در کشور وجود ندارد، توضیح داد: وزارت بهداشت، افراد مشکوک را بررسی می‌کند تا از عدم ابتلای آنها به آبله میمونی اطمینان حاصل کند. همچنین در باره پیشگیری و درمان این بیماری، متن راهنمایی تدوین شده که در اختیار دانشگاه‌ها قرار می‌گیرد.

وی با بیان اینکه سرایت پذیری این بیماری چندان بالا نیست، تصریح کرد: این بیماری از طریق تماس با حیوان آلوده، تماس با جسد و یا خوردن گوشت آن و گازگرفتگی یا خراش پوست توسط حیوان آلوده و همچنین از طریق قطرات تنفسی انسان مبتلا، عطسه یا سرفه او منتقل می‌شود. از آنجا که سرایت پذیری این بیماری بالا نیست، تصور نمی‌شود کار به همه گیری بالا بکشد و جای نگرانی نیست.

*تصمیمات پزشکان کشوری، خطر را دور می‌کند

ویروس آبله میمیون از انسان به انسان نیز از طریق تماس نزدیک با ترشحات تنفسی و یا ضایعات پوستی فرد مبتلا منتقل می‌شود و دوره نهفته آن تا حدود سه هفته است. البته میزان سرایت و انتقال آن به شدت آبله مرغان یا آبله‌ای که در گذشته شایع بود، نیست. اغلب مبتلایان خود به خود بهبود پیدا می‌کنند و میزان مرگ و میر این بیماری در کنگو و مناطق آفریقای غربی و مرکز یک درصد بود.

هنوز هیچ موردی از شیوع آبله میمون در کشور ما گزارش نشده است و اگر نگرانی‌هایی در شبکه‌های اجتماعی درباره آمدن این ویروس به کشور وجود دارد، ناشی از این است که اغلب ما در شبکه‌های اجتماعی در معرض شدید اطلاعات زیاد، غیرضروری و حتی نادرست قرار می‌گیریم.

در کشور ما آزمایشگاه‌هایی برای تشخیص بیماری آبله میمون وجود دارد و قطعا تصمیات جدی برای گزارش‌دهی از موارد مشکوک به متخصصان گرفته می‌شود.

انتهای پیام /