استعدادهایی کنار رفتند، بقیه را حفظ کنیم
مربی تیم دوومیدانی جوانان ایران که همین چند روز پیش به رقابت‌های‌شان در کره‌جنوبی پایان دادند، معتقد است دوومیدانی‌کاران جوان جایگزین خوبی برای نسل بزرگسال خواهند بود
تیم دوومیدانی جوانان ایران با مربی‌گری سپیده توکلی که خود از قهرمانان سابق هفتگانه است کار خود را با دو نقره و دو برنز در کره جنوبی به پایان رساند که همین بهانه گفت‌وگوی ما با او شد.
با توجه به مدال‌های کسب شده تیم ملی دوومیدانی جوانان از سطح رقابت‌های کره‌جنوبی بگویید.
تیم ما دو نقره و دو برنز از این رقابت‌ها گرفت که یک نقره توسط نازنین فاطمه عیدیان در 400 متربامانع بود که موفق شد ضمن شکستن رکورد ملی جوانان نقره‌ی این رقابت‌ها را هم به دست آورد که سال گذشته هم در قهرمانی نوجوانان کویت اولین طلای تاریخ دوومیدانی را کسب کنند. در این مسابقه هم با این نقره برای اولین بار بعد از این‌که یک برنز در بخش دختران جوان داشتیم این نقره را هم برای اولین بار در کارنامه‌ی دوومیدانی ایران داشته باشیم.
عیدیان رکوردشکنی کرد و نقره گرفت، پیش بینی می‌کردید؟
نازنین در حال حاضر زیر نظر آقای ایمان روغنی همسر من تمرین می‌کند و برخی از تمرینات تکنیکی‌شان را زیرنظر من انجام می‌دهد. نازنین دختر سخت‌کوش و جنگنده‌ای‌است که برای رسیدن به خواسته‌هایش قوی و با تمام تمرکز روی اهدافش تمرین و تلاش می‌کند. در این مسابقات هم موفق شد ضمن کسب مدال نقره رکورد ملی ایران را کسب کند. البته که ما برایش پیشبینی زیر یک دقیقه دویدن را داشتیم ولی خب مسابقات در چنین سطحی استرس بیشتری را به ورزشکاران وارد می‌کند. به‌خصوص برای این بچه‌ها که در رده سنی پایین‌تر هستند و خیلی میدان دیده نیستند. تنها مسابقه بین‌المللی نازنین مسابقات نوجوانان آسیا در کویت بود که بعد از آن مسابقه‌ای تا الان نداشت که اگر چندین عرصه‌ی بین‌المللی دیگر می‌دید، می‌توانست رکوردی که مدنظر بود را ثبت کند.
قبل از مسابقات شما تصورتان از عملکرد بچه‌ها را گفته بودید، چقدر عناوین کسب شده با نتیجه‌ی مورد پیشبینی شما مطابقت داشت؟
من در بخش خانم‌ها خیلی دوست داشتم که بتوانیم حداقل سه مدال کسب کنیم. کار ملینا اسماعیلی و صبا خراسانی مقداری برای مدال‌آوری سخت بود ولی فکر می‌کردم که مانا حسینی و ملیکا نوروزی مدال‌آوری کنند که هر دو با چند سانتی‌متر اختلاف کمتر متاسفانه مقام چهارم را کسب کردند و دست‌شان از مدال‌آوری دور ماند ولی این ورزشکاران و چند ورزشکار دیگر که خیلی خوب و باانرژی در دوومیدانی زحمت می‌کشند داریم که امیدوارم این بچه‌ها را رها نکنیم و از آن‌ها به عنوان استعداد پشتیبانی و حمایت کنیم، برای‌شان برنامه ریزی کرده و اردوهای منسجم برگزار کنیم تا بتوانیم در رده‌ی سنی بزرگسالان هم از آن‌ها استفاده و مدال آوری کنیم.
بچه‌ها چه دختران و چه پسران جوان هستند و آینده‌ی تیم ملی بزرگسالان، روی این بچه‌ها چقدر می‌توان برای موفقیت رده‌ی سنی بزرگسالان حساب کرد؟
ورزشکاران با استایل‌های خیلی خوب در هر دو بخش وارد ورزش دوومیدانی شدند، 5 نفر از ورزشکاران خانم ما قدشان بالای 180 متر در این دوره بود و آقایان هم همینطور استایل بدنی و رکوردهای خوبی دارند که اگر بشود روی‌شان برنامه‌ریزی چند ساله داشته باشیم حداقل برای بازی‌های 4 سال بعد بتوانیم از چند نفرشان استفاده کنیم که بتوانند در سطح رده سنی بزرگسالان هم رقابت نزدیکی با رقبای آسیایی‌شان داشته و برابری کنند؛ فکر می‌کنم این بچه‌ها بتوانند جایگزین مناسبی برای نسل بزرگسال‌مان باشند که در حال حاضر خیلی زیاد هم نیستند و خالی شدند و این بچه‌ها تضمیمی برای پر کردن رده سنی بزرگسالان خواهند بود.
تیم ملی جوانان بعد از 5 سال دوری در این رقابت‌ها شرکت کرد، به نظر شما تعداد مسابقات برون مرزی برای جوان‌های‌مان کم نیست؟
متاسفانه به دلیل شیوع ویروس کرونا دو سه سال تمام مسابقات دوومیدانی آسیایی در تمام رده‌های سنی به تعویق افتاد و ما یک نسل دیگر هم در رده‌ی سنی جوانان داشتیم که خیلی خوب بودند ولی متاسفانه در هیچ مسابقه‌ی جوانانی به دلیل کووید نتوانستند شرکت کنند. به طور حتم شرکت بچه‌ها در مسابقات بین‌المللی و مسابقات خارج از سطح ایران به ارتقای رکورد بچه‌ها خیلی کمک می‌کند، همان‌طور که در مسابقات آتی دیدیم که رکوردشکنی داشتند، همینطور در مسابقات بین‌المللی که در کشور ترکیه برگزار شده و ما رده‌ی سنی بزرگسالان را اعزام کردیم که 5 ورزشکار خانم داشتیم که هر 5 نفرشان موفق شدند رکورد شخصی و ملی‌شان را بشکنند که این نشان می‌دهد وقتی رقابت در سطح بزرگ‌تری باشد نتیجه‌ی بهتری خواهند گرفت تا این‌که بخواهند در ایران و با رقیبان همیشگی مسابقه دهند.
از تیم ملی بزرگسالان گفتید، فکر می‌کنید در پاریس در بخش آقایان و خانم‌ها سهمیه داشته باشیم؟
در حال حاضر اولین مسابقاتی که داریم مسابقات جایزه‌بزرگ است و بعد از آن مسابقات قزاقستان و در نهایت قهرمانی آسیا رده سنی بزرگسالان در تایلند است که 10 تا 14 تیرماه برگزار می‌شود و بعد از آن هم برای بازی‌های آسیایی آماده می‌شوند و هنوز صحبت درباره‌ی سهمیه‌ی پاریس زود است.
افت دوومیدانی ایران طی سال‌های اخیر را این جوان‌ها و یا حتی نسل الان تیم‌ملی بزرگسالان جبران می‌کنند؟
افت دوومیدانی را جدا از ورزشکاران اول از همه بخش مدیریتی می‌تواند جبران کند. ما این مدت یک‌سری کمی و کاستی و مشکلات داشتیم که حالا گذشته و امیدوارم با آمدن آقای داوری سرپرست جدید فدراسیون و روشن شدن هرچه زودتر تکلیف این رشته این اتفاق بیفتد که مثل قبل با داشتن اردوها و برنامه ریزی منسجم برای ورزشکاران چه در رده سنی جوانان و چه بزرگسالان باعث ارتقای رشد رکورد بچه‌ها شویم و به مدال‌آوری نزدیک و نزدیک‌تر شویم.
چه شرایطی باید مهیا شود تا دوومیدانی ایران را در سکوهای بهتر بین المللی ببینیم؟
در کل من چه زمانی که ورزشکار بودم و چه حالا که مربی‌ام، معتقدم یک ورزشکار به تنهایی نمی‌تواند به سکوهای آسیایی یا المپیک و یا جهانی برسد حتی اگه تمام زورش را بگذارد، به طور حتم حمایت خانواده، فدراسیون و وزارت ورزش و جوانان از این ورزشکاران، داشتن برنامه‌ریزی منسجم و حمایت مالی ورزشکار، حمایت روحی و روانی، تجهیزات و امکانات کافی و به‌روز می‌تواند به بچه‌ها کمک کند تا در دوومیدانی اول از همه بمانند چون ما طی این سال‌ها حتی ورزشکاران نوجوان و جوان خوبی داشتیم که در رده سنی خودشان رکوردشکنی داشتند و مدال گرفتند ولی این روزها هیچ خبری از آن‌ها نیست و حتی در دوومیدانی شرکت نمی‌کنند. امیدوارم در مرحله‌ی اول استعدادها را حفظ کنیم و در آینده از آن‌ها استفاده کنیم.
حرف پایانی شما برای این گفت‌وگو
خوشحالم که نسل جدید و جوان وارد دوومیدانی شده و خوشحالم که بچه‌ها در این مسابقات مدال‌آوری کردند و من هم به‌عنوان مربی کنارشان بودم و تا جایی که از دستم برمی‌آمد توانستم از تجربیاتم دراختیارشان قرار دهم.