افزایش آگاهی مرم؛ عمل بازدارنده جنگ
امین عربی؛ مبنای رویاروی کشورها در بسیاری از موارد اقتصادی است. بسیاری از کشورها دارای منابع ارزشمند اقتصادی هستند و بازار مصرف آن‌ها، کشور‌های بزرگ اقتصادی هستند. قدرت‌های بزرگ برای تصاحب این منابع از روش‌های گوناگونی استفاده می‌کنند.
هوشیاری و شناخت اهدافی که کشورها برای تسلط بر این منابع دنبال می‌کنند، وظیفه همگانی است. سطح هوشیاری یک ملت، میزان بهرهبرداری بهینه از منابع و حفاظت از آن برای نسل فعلی و آینده را مشخص می‌کند. قدرت‌های بزرگ روندی یکسانی برای تسلط بر منابع کشورها دارند که همواره مورد نظر صاحبنظران است.
در این راستا به چند نکته مهم، با علم به اینکه کشور آمریکا در سال‌های اخیر بازیگر اصلی این میدان بوده است، اشاره می‌شود:
1- در سال‌های اخیر آمریکا همواره یکی از پایه‌های اصلی جنگ در مناطق مختلف بوده است. نتیجه اصلی جنگ، ویرانی و خسارات بزرگ مادی و معنوی است. اگرچه در مجموع جهان از هر جنگی ضرر می‌کند، اما از آن‌چه بعنوان پیروزی یا شکست یاد می‌شود، تلخی ماندگار و شیرینی زودگذر است که برای ملت‌ها می‌ماند. آمریکا در جنگ با کره شمالی و ویتنام خسارات زیادی به این کشورها وارد کرد و همچنین هزینه بالایی بر مردم آمریکا تحمیل کرد.
در نهایت با خلق خسارت‌های فراوان شکست برای آمریکاو پیروزی برای این کشورها بدست آمد. از طرف دیگر وقتی اتحادیه جماهیر شوروی بعنوان یک ابرقدرت با سلاح‌های بی‌نظیر در فکر مصالحه با غرب برای بهبود اقتصاد، بود، در جنگ سرد با آمریکا در هم شکست. نکته واضح اینکه قدرت و برتری نظامی به تنهایی عامل پیروزی یا شکست کشورها نیست.
اراده محکم و تصمیم صحیح مردم یک کشور می‌تواند عامل اصلی پیروزی باشد. اراده استوار و شکست ناپذیر، امکان مقاومت در برابر هر تهدیدی را ممکن می‌سازد. پیروزی در جنگ برای کشور‌هایی که مقاوم و استوار راه صحیح را طی می‌کنند همیشه امکان پذیر است.
2- تخریب اراده ملت‌ها برای از دست دادن عنصر مقاومت در مرحله اول از طریق بررسی کامل زوایای ارکان نظام شکل می‌گیرد. ویژگی‌های مثبت برخاسته از واقعیت‌ها و حاشیه‌های پیرامون زندگی مدیران، می‌تواند عامل مهمی در تقویت روحیه مقاومت در برابر زورگویی‌ها باشد و برعکس ویژگی‌های منفی زمنیه بروز نگرانی‌های مردم از مدیران را فراهم می‌کند و در گام‌های بعدی شایعات نیز به ناکارآمدی مدیران کمک مب کند تا در یک فرایند طراحی شده اعتماد عمومی را کاهش داده و از طریق آن آسیب جدی به نظام سیاسی وارد شود.
شایعه به سرعت بین ارکان نظام و دولت با مردم شکاف و فاصله ایجاد می‌کند. چنانچه آموزش و تربیت صحیح مدیران و نظارت دقیق بر رفتار صاحبان قدرت به درستی صورت گیرد، زمینه برای ساختن شایعه و متهم کردن مدیران و کاهش اعتماد جامعه فراهم نمی‌شود. در طول سال‌ها دفاع مقدس، وجود ذخایر ارزشمندی از نیروی‌های جوان پاک، شجاع و مومن که با تدبیر بی‌نظیری در اداره امور حضور داشتند، امکان بروز هیچ شایعه‌ای را نمی‌داد.
مراجعه به زندگی نامه سرداران بزرگ کشور مانند شهید حسن باقری نشان می‌دهد که این جوانان نمونه‌های بارزی از توانایی در میدان‌های سخت شامل طراحی و تعریف استراتژی جنگ بودند. شایعه، مانند موریانه ریشه‌های قوی یک نظام را نابود می‌کند و هرچه زمینه بروز شایعه بیشتر باشد سرعت تخریب نیز بیشتر است؛ لذا در قدم اول لازم است درانتخاب کسانی که قدرت عمومی و اموال بیت المال را در دست دارند به درستی مراقبت شود تا ریشه‌های هر عمل و رفتاری که زمینه‌ساز شایعه هست، از ریشه خشکانده شود.
3- غارتگران منابع کشورها برای ادامه روند تسلط خود بر ذخایر ارزشمند آن‌ها با استفاده از مجوز‌های شورای امنیت و سازمان‌های تحت امر خود معمولا زمینه خلع سلاح کشورها را فراهم می‌کنند. کاری که در عراق و لیبی فریبکارانه انجام دادند تا با کمترین هزینه بیشترین منافع را کسب نمایند.
زمانی که خلع سلاح بخوبی صورت گرفت و قدرت دفاعی یک کشور تحلیل رفت و محاسبات، پیروزی قطعی زورگویان را نشان داد از طریق عملیات نظامی کشورها را نابود کرده و آن کشور را در فاصله کوتاهی با کوهی از مشکلات ناشی بازسازی ویرانه ها، رها می‌کنند؛ بنابراین تکیه بر قدرت دفاعی در کنار اعتماد عمومی پشتوانه محکمی برای استقلال و امنیت یک کشور است.
نکته مهم اینکه کسانی که دیروز با قدرت و بذل جان و مال خود از کیان کشور دفاع کردند در فکر رفاه خانواده و فرزندان و بستگانشان نبودند و زمینه خلق هیچ شایعه‌ای را ندادند و شایسته است تهدیدات ناشی از مدیریت‌های ضعیت در کنار فرزند سالاری رانت خور، جدی گرفته شود و دست‌های آلوده به بیت المال از جامعه کوتاه بلکه قطع شود و فضای مدیریتی و اقتصادی معطر به عطر جهاد و شهادت و به تعبیر زیبای مقام معظم رهبری معطر به عطر ''انقلابی بودن'' گردد.
در کنار این مهم، شایسته است با دوراندیشی، مولفه‌های حفظ استقلال و امنیت کشور در برابر تهدیدات احتمالی چه از جنس سرمایه‌های انسانی باشد یا سرمایه‌های فیزیکی، مورد تکریم قرار گرفته و در معرض کوچکترین آسیبی قرار نگیرند.