اقامتگاه مجلل هیتلر در دوران جنگ جهانی دوم / گروگان گیری در اوپک / دیدار تاریخی هیتلر و موسولینی / انتفاضه شعبانیه، قیام شیعیان عراق علیه صدام / تهران در دوران احمدشاه قاجار

بسته ویدیویی «تابناک» مجموعه‌ای از ویدیو‌ها عمدتا متکی بر گزارش‌ها و تحلیل‌ها و ویدیویی‌هایی درباره دیگر موضوعات فرهنگی، اقتصادی و... است که تماشایش را از دست داده‌اید؛ نگاهی دوباره و متفاوت به آنچه در این بستر می‌توان فرا گرفت.

اقامتگاه مجلل هیتلر در دوران جنگ جهانی دوم

هیتلر در دوران جنگ جهانی دوم مدت زیادی را در اقامتگاه «برگهوف / Berghof» در دامنه کوه‌های آلپ سپری کرد. این خانه مجلل با سی اتاق و اسباب و اثاثیه گران محل امنی بود که دیکتاتوری نازی در آن مهمانی شام برگزار کند و علاقه خود به هنر را با اطرافیان نزدیک خود به اشتراک بگذارد. هرچند علاقه هیتلر به هنر در تضاد با رویه خشن او در جنگ بود. اما این جنبه از شخصیت هیتلر نیز قسمتی از حقیقت تاریخ سیاه آلمان نازی است. تصاویری از اسباب و اثاثیه این اقامت‌گاه همراه با تصاویر خانگی آن دوران را در ویدیو تابناک با زیرنویس فارسی ببینید.

گروگان گیری در اوپک

شش فرد مسلح به شکل خدمتکار در صبح سی‌ام آذرماه 1354 به جلسه وزیران نفت سازمان اوپک واقع در وین اتریش وارد شدند و شروع به تیراندازی کردند. این گروه با نام گروه «ارتش انقلاب عربی» را ایلیچ رامیرز سانچز ونزوئلایی معروف به «کارلوس شغال» فرماندهی می‌کرد. کارلوس به همراه سه چپ‌گرای آلمانی و انیس نقاش و یکی از همدستانش به شکل خدمتکار به محل اجلاس در وین نفوذ کردند. در 5 دقیقه اول آنها 3 نفر را کشتند و سپس در سالن مواد منفجره کار گذاشتند. مهاجمان، بیش از 80 نفر، شامل 12 وزیر نفت و 68 کارمند و عضو هیأت نمایندگی را به گروگان گرفتند. جمشید آموزگار نخست‌وزیر ایران در سال‌های 1356 تا 1357 که در آن زمان ریاست مجمع سالانه بانک جهانی و صندوق بین‌المللی پول و رئیس دوره‌ای اوپک را به عهده داشت نیز در میان این گروگان‌ها بود. او همچنین از طرف ایران به عنوان مذاکره‌کننده ارشد نفتی در این اجلاس بود. آنها از مقامات اتریشی یک دستگاه اتوبوس با پنجره های پوشیده، یک هواپیما با 3 خدمه و باک پر تقاضا کردند. همچنین تاکید کردند بیانیه‌های آنان از رادیو و تلویزیون اتریش در هر دو ساعت به زبان فرانسوی، قرائت شود. این عملیات در واکنش به دومین «توافق‌نامه جداسازی نیروها» میان مصر و «رژیم صهیونیستی» موسوم به «قرارداد سینای 2» به امضاء رسید که براساس آن، مصر به عنوان یکی از قدرتمندترین کشورهای عربی، امتیازات ویژه‌ای را در ازای بازپس گیری بخشی از صحرای سینا از صهیونیست‌ها، به اسرائیل داده بود. توافق مصر و رژیم صهیونیستی و همچنین تعطیلی ایستگاه رادیویی فلسطین در قاهره به دلیل پخش برنامه‌های مخالف با «قرارداد سینای 2» باعث شد که در 15 سپتامبر گروهی از فدائیان فلسطینی سفارت مصر در اسپانیا را اشغال کنند و سفیر، کنسول، وابسته مطبوعاتی و شش کارمند اسپانیایی سفارت را گروگان بگیرند. فداییان فلسطینی که خود را وابسته به سازمان «سپتامبر سیاه» معرفی می‌کردند تهدید کردند که اگر مصر «قرارداد سینای 2» را لغو نکند، گروگان های خود را خواهند کشت. فدائیان، از مقامات مصری که در «کنفرانس صلح ژنو» شرکت کرده بودند، خواستند که با صدور یک بیانیه مشترک این قرارداد را خیانتی به مصری‌ها و خلق عرب قلمداد کنند و مصر نیز سریعا «مذاکرات ژنو» را ترک کند. سفرای الجزایر، کویت و عراق مذاکراتی را با گروگان‌گیران سفارت آغاز کردند. انور سادات رئیس جمهور وقت مصر در تلگرافی به یاسر عرفات، او را مسئول جان تمامی گروگان‌ها دانست. یک روز بعد، مهاجمان فلسطینی طی توافقی همراه با گروگان‌های خود و سفرای عراق و الجزایر، تحت نظارت پلیس به فرودگاه برده شدند. یک هواپیما آن‌ها را به الجزایر برد و گروگان‌ها در فرودگاه الجزیره آزاد شدند. گروگانگیران وزیران حاضر در نشست اوپک که تحت رهبری فردی به نامایلیچ رامیرز سانچز (با اصالت ونزوئلایی) معروف به کارلوس بودند، در بیانیه‌ای 8 ماده‌ای که تمام آرمان‌های اعراب را در آن ایام در خود داشت، خواستار شعار «سه نه» (نه «معاهده»، نه «مذاکره» و نه «شناسایی رژیم صهیونیستی») مصوب اجلاس سران عرب در خارطوم (1967)، تقبیح هر عملی که به اشغال هر قسمتی از سرزمین فلسطین مشروعیت ببخشد و... شدند. آنها دیپلمات‌ها را به سه دسته دوست، بی‌طرف و دشمن تقسیم کردند که دوستان شامل الجزایر، عراق و لیبی و دشمنان شامل ایران، عربستان، امارات متحده عربی و قطر بودند. حمله‌کنندگان نام «سازمان بازوی انقلاب عرب» را بر خود نهاده بودند. کارلوس از دولت اتریش درخواست هواپیما کرد تا گروگان‌ها را به هر جا خواست ببرد و از این کشور خواست بیانیه‌ای درباره آرمان فلسطین هر دو ساعت از رادیو و تلویزیون اتریش پخش کند و گرنه ابتدا زکی یمانی و جمشید آموزگار را خواهد کشت و بعد سالن را منفجر خواهد کرد. سرانجام مقامات پس از چند ساعات مذاکره بی‌حاصل به خواسته گروگانگیران تن دادند و گروگان گیرها به همراه دریافت بین پنج تا پنجاه میلیون دلار آمریکا همراه با گروگان‌هایشان با اتوبوس به سمت فرودگاه و سپس با هواپیما به سمت الجزایر حرکت کردند. آنها در الجزایر برخی گروگان‌های عرب را آزاد کردند و به سوی لیبی حرکت کردند. اما در لیبی هواپیمایی جهت حرکت به سمت عراق در اختیارشان قرار نگرفت و به ناچار پس از اینکه نتوانستند در تونس فرود بیایند مجددا به الجزایر بازگشتند و در نهایت پس از آزادی گروگان‌ها در الجزایر، گریختند. تأثیر این حادثه چنان بود که اوپک تا 25 سال اجلاسی در این سطح و گستردگی حضور برگزار نکرد. تصاویری از این گروگان گیری که پس از سه روز در دوم دی ماه 1354 به پایان رسید را در تابناک می‌بینید.

دیدار تاریخی هیتلر و موسولینی

تصاویری از ملاقات موسولینی و هیتلر در سال 1940 در گردنه برنر واقع در ایتالیا، در حالی که پیروان مطیع آن‌ها دور آن‌ها را گرفته‌اند. این ملاقات با عجله از طرف آلمان تنظیم شده بود، در آن زمان بریتانیا و فرانسه به آلمان اعلان جنگ داده بودند و هیتلر میخواست به فرانسه و انگلستان حمله کند، چند هفته پس از این ملاقات و آغاز حمله هیتلر به فرانسه و انگلستان، ایتالیا وارد جنگ جهانی دوم شد.

انتفاضه شعبانیه، قیام شیعیان عراق علیه صدام

پس از شکست ارتش عراق در جنگ خلیج فارس، مردم عراق که از ظلم و ستم دیکتاتوری او به تنگ آمده بودند، علیه رژیم بعثی قیام کردند. این قیام که از شهرهای جنوبی عراق شروع شد به کل کشور عراق گسترش پیدا کرد و به صورت جدی بقای حکومت صدام در عراق را به خطر انداخت. به دست گرفتن رهبری قیام توسط مراجع شیعه نهایتا باعث نگرانی کشورهای همسایه به خصوص عربستان شد و نگرانی از تشکیل یک دولت شیعه در عراق باعث شد که آمریکا و کشورهای همسایه به قول همکاری خود با مردم عراق عمل نکنند و چشم خود را به فجایع و کشتاری که صدام در حال ارتکاب آن بود ببندند. این اقدام باعث شد که گارد جمهوری به رهبری داماد صدام "حسین کمال" قیام شعبانیه را سرکوب کند و با کشتاری عظیم و شکنجه‌های فجیع دولت از دست رفته صدام را احیا کند. یکی از مهمترین شهرهایی که در این قیام در برابر ارتش صدام مقاومت کرد شهر کربلا بود. گفته می‌شود حسین کمال هنگامی که با تردید نیروهای خود برای حمله به کربلا مواجه شد با تانک به گنبد حرم حضرت امام حسین شلیک کرد و همچنین گفت: «من حسین هستم و آن هم حسین است، انتخاب کنید که با کدام حسین هستید!» تصاویر واقعی از انتفاضه را همراه با خاطرات مردمی که شاهد عینی وقایع مارس و آوریل 1991 بودند در ویدیو تابناک ببینید.

تهران در دوران احمدشاه قاجار

تهران در دوران احمدشاه قاجار که از 1288 تا 1304 سلطنت کرد، دوران پرفراز و نشیبی را داشت. احمدشاه که زیر فشار انگلیسی‌ها بود، کابینه‌های متعددی تغییر داد و بخشی از این تغییرات برای کاهش فشار انگلیسی‌ها بود. او در نهایت رضا میرپنج که بعدها رضا پهلوی نام گرفت به عنوان نخست وزیر منصوب کرد و راهی سفر اروپا شد اما در جریان این سفر، رضاخان با هماهنگی مجلس شورای ملی برخلاف قانون اساسی، او را از سلطنت عزل و خاندان قاجار را منقرض اعلام کرد و رضاشاه را حاکم موقت اعلام کرد. سپس در شرایطی که رضاخان با عقبه نظامی و وزارت جنگ، قدرت نخست وزیری را در اختیار داشت، مجلس موسسان تشکیل جلسه داد و با فشار رضاخان او را به عنوان پادشاه معرفی کرد! تصاویر کم یابی که در این ویدیو می‌بینید، متعلق به تهران در سال 1293 هجری شمسی مصادف با 1914 میلادی است. این تصاویر به خوبی وضعیت تهران را در آن دوران به تصویر میکشد.