انتظار رجعت امام حسین (ع) مانند انتظار ظهور امام زمان (عج) است

حجت‌الاسلام رضا رفیعی کارشناس مسائل دینی در گفت‌وگو با خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم به‌مناسبت سالروز ولادت امام حسین علیه السلام گفت: یکی از اشکالات ما شیعیان این است که برای یاد امام حسین (ع) بیشتر به گذشته می‌رویم و با خواندن داستان‌هایی از زندگی ایشان و ذکر مصیبت کربلا و گریه بر ایشان آرام می‌گیریم؛ در حالی که خود حضرت در روز عاشورا، یارانشان را به آینده متذکر شده و از دوران رجعت و بازگشت به دنیا به‌همراه یارانشان می‌گوید.

وی افزود: این روایت را مرحوم میرلوحی در کتاب «کفای المهتدی» صفحه 513 از کتاب «اثبات الرجع» نوشته فضل‌بن شاذان آورده که با ذکر سند خویش از امام باقر (ع) روایت کرده است:

«امام حسین (ع) شب قبل از شهادت به یارانش فرمود: رسول خدا (ص) به من فرمود: "پسرم! تو به‌زودی به‌سوی عراق رانده شده و در سرزمینی به‌نام «عمورا» و «کربلا» فرود می‌آیی و همان‌جا شهید می‌شوی و جمعی نیز با تو به شهادت می‌رسند."، اینک وقت سفارش رسول خدا (ص) فرا رسیده است و من، فردا نزد او خواهم رفت. پس هر یک از شما دوست دارد که بازگردد، همین امشب بازگردد که من به او اجازه داده و بیعت خود را از او برداشتم؛ و در این باره تأکید بلیغ فرمود اما آنان راضی نشدند و گفتند: به خدا سوگند که هرگز از تو جدا نمی‌شویم تا اینکه هر کجا شما بروی ما نیز بیاییم. زمانی که حضرت چنین دید، فرمود: شما را بشارت باد به بهشت. به خدا سوگند که ما پس از آنچه فردا بر سرمان خواهد آمد، مدتی که خدا بخواهد درنگ می‌کنیم و سپس خداوند ما و شما را هنگام ظهور قائم ما (از قبر) بیرون می‌آورد و از ظالمان انتقام می‌گیرد و من و شما، آنها را در غل و زنجیرها و انواع عذاب‌ها و کیفرها مشاهده خواهیم کرد.» به امام حسین (ع) عرض شد: ای پسر رسول خدا! قائم شما کیست؟ فرمود: هفتمین نفر از فرزندان پسرم محمد باقر و او، حجت‌بن الحسن‌بن علی‌بن محمدبن علی‌بن موسی‌بن جعفربن محمدبن علی، پسرم است و او همان است که مدتی طولانی پنهان گشته و سپس آشکار می‌شود و زمین را پر از قسط و عدل می‌کند، همان‌گونه که پر از ظلم و جور شده است».

حجت‌الاسلام رفیعی خاطرنشان کرد: امام باقر (ع) در روایت دیگری فرمود: «امام حسین (ع) پیش از شهادت به یارانش گفت که رسول خدا (ص) به من فرمود: "پسرم! تو به‌زودی به سوی عراق رانده می‌شوی و آن سرزمینی است که پیامبران و جانشینان آنها در آنجا با یکدیگر دیدار کرده‌اند و آن سرزمین «عمورا» نام دارد و تو در آنجا شهید می‌شوی و جمعی از یارانت نیز همراه تو به شهادت می‌رسند که درد شمشیر و نیزه را احساس نخواهند کرد"؛ و این آیه را تلاوت فرمود: "(گفتیم: ای آتش! برای ابراهیم سرد و سلامت باش)، آتش آن جنگ نیز بر تو و آنان سرد و سلامت خواهد بود." شما را بشارت باد! به خدا سوگند، همین که ما را بکشند، به محضر پیامبر (ص) وارد می‌شویم. سپس من تا آن زمان که خدا بخواهد، درنگ می‌کنم و اولین کسی خواهم بود که زمین برای او می‌شکافد، آنگاه از زمین خارج می‌شوم و خروج من، همزمان با خروج امیر مؤمنان علی (ع) و قیام قائم ما و حیات رسول خدا (ص) خواهد بود. سپس از جانب خدا، گروهی از آسمان بر من فرود می‌آیند که تاکنون به زمین نیامده‌اند و جبرئیل و میکائیل و اسرافیل و سپاهی از فرشتگان نیز به‌سوی من فرود آیند و محمد (ص) و علی (ع) و من و برادرم و همه کسانی که خدا بر ایشان منت نهاده است، سوار بر مرکب‌های الهی که اسبان دورنگ از جنس نور هستند و تاکنون کسی سوار آنها نشده فرود می‌آییم. سپس محمد (ص) پرچم خود را به اهتزاز در آورده و آن را با شمشیر خود به قائم ما می‌دهد و ما تا آن زمان که خدا بخواهد می‌مانیم. سپس خداوند از مسجد کوفه، چشمه‌ای از روغن و چشمه‌ای از شیر و چشمه‌ای از آب بیرون می‌آورد. سپس امیر مؤمنان (ع) شمشیر رسول خدا (ص) را به من داده و مرا به شرق و غرب عالم می‌فرستد و من بر هیچ یک از دشمنان خدا نمی‌گذرم مگر آنکه خونش را ریخته و تمام بتها را می‌سوزانم تا اینکه به دیار هند رفته و آنجا را فتح می‌کنم. و دانیال و یوشع نزد امیر مؤمنان (ع) آمده و گویند: خدا و پیامبرش راست فرمودند؛ و حضرت هفتاد نفر را با آنها به‌سوی بصره می‌فرستد و آنان دشمنان خود را می‌کشند. و لشکری به سوی روم می‌فرستد و خداوند آنجا را به‌دست آنان فتح می‌کند. سپس من، جانوران حرام‌گوشت را می‌کشم تا بر روی زمین، جز حیوانات پاک نماند. و سراغ یهودیان و مسیحیان و دیگر ملتها رفته و آنان را بین اسلام و شمشیر مخیر می‌کنم؛ پس هر کس اسلام بیاورد، او را رها می‌کنم و هر کس اسلام نیاورد، خداوند (به‌دست من) خونش را خواهد ریخت. و هیچ یک از شیعیان ما نمی‌ماند مگر اینکه خداوند فرشته‌ای نزد او فرستد تا خاک را از چهره‌اش پاک کند (و او را رجعت بدهد) و همسران و منازلش را در بهشت به او بشناساند. و بر روی زمین، هیچ نابینا و زمین‌گیر و گرفتاری نمی‌ماند مگر آنکه خداوند به‌وسیله ما اهل‌بیت، گرفتاری او را برطرف خواهد کرد. و برکت از آسمان بر زمین فرود آید به‌طوری که درختان، میوه‌های خداخواسته خود را سرشار آورند و مردم میوه‌های زمستان را در تابستان، و میوه‌های تابستان را در زمستان بخورند و این همان فرموده خداوند است: (اگر اهل کتاب، ایمان آورده و تقوا پیشه می‌کردند، ما برکات آسمان و زمین را بر ایشان می‌گشودیم، اما تکذیب کردند و ما نیز ایشان را به اعمالشان گرفتار کردیم)». (قطب‌الدین راوندی، الخرائج والجرائح، ج2، ص848)

این کارشناس مسائل دینی خاطرنشان کرد: همان‌طور که در سایر روایات نیز آمده است، دوران رجعت‌ها با بازگشت امام حسین (ع) آغاز می‌شود و رجعت ایشان همزمان با رجعت رسول خدا (ص) و امیرمؤمنان (ع) و قیام قائم (ع) خواهد بود و پس از ایشان یارانشان و سایر مؤمنان نیز به دنیا باز خواهند گشت و پس از نابودی دشمنان خدا در روی زمین، حکومت الهی را که خداوند به بندگان صالحش وعده داده برپا می‌کند و با گسترش ایمان و تقوا در میان بندگان، زمینه نزول برکات آسمان و زمین بر ایشان را فراهم خواهند کرد.

حجت‌الاسلام رفیعی اظهار کرد: چقدر زیباست که مؤمنان بیش از آنچه به عاشورا و ذکر مصیبت حضرت می‌پردازند، به دوران رجعت و آمدن حضرت و حوادث بعد از آن بپردازند و همان‌گونه که منتظر آمدن امام زمان (ع) هستند، منتظر آمدن امام حسین (ع) نیز باشند.

انتهای پیام /+