یکی از بازیگران کمدی سینمای ایران دستمزد دویست میلیونی به علاوه درصد فروش یا یک میلیاردی را طلب می‌کند که با توجه به ظرفیت این بازیگر ظاهرا معامله‌ای مقرون به صرفه است. این بازیگر این روزها به شدت گزیده‌کار شده و با توجه به ارزش برند خود، صرفا پیشنهادهایی را می‌پذیرد که مطمئن باشد فروش بالایی داشته باشد و اعتبار برندش به خطر نیفتد.

«یمن: نبرد بی فرجام» دومین فیلم مستند خرم دل پس از مستند «گزارش یک تجمع» و محصول سال 1397 است. این مستند 48 دقیقه‌ای یک اثر جنگی است که به ارزیابی نظام جنگ یمن پرداخته و آنچه را تاکنون در یمن رخ داده است به تصویر کشیده است.

این مستند با استفاده از تکنولوژی 360 درجه به صورت واقعیت مجازی VR یا سکانس پلانی ساخته شده است و بزودی در اختیار علاقه‌مندان قرار خواهد گرفت.

زیرنویس را سریع آماده کردیم که اگر فیلم غیرقانونی آمد، لااقل با زیرنویس درست دیده شود. همین هم شد؛ نسخه قاچاق فیلم از فرانسه با کیفیت بالا به فاصله چند روز از توزیع روی اینترنت آمد... یک وجه مربوط به داخل ایران است که چون حقوق پخش آن متعلق به من است، با وجود اینکه فیلم زودتر منتشر شده، نه تنها با دیده شدنش مشکلی ندارم، بلکه باعث خوشحالی من است که مردم فیلم را ببینند.

سریال کمدی «سال‌های دور از خانه» که از روی مجموعه پرمخاطب «شاهگوش» ساخته می‌شود، نخستین اسپین‌آف ایرانی است. این سریال کمدی، داستان «خنجری» و «زهره» را پس از پایان دوران سربازی و ادامه خرابکاری‌های آن‌ها را به تصویر می‌کشد.

قطعا سام درخشانی در این فضا تنها نیست و طیف وسیعی از چهره‌ها، از جمله گروهی از سینماگران اقامت یا تابعیت دیگر کشورها را به دست آورده‌اند و گروهی دیگر نیز در پی تابعیت دوم هستند. سری به صف‌هایی که مقابل برخی سفارتخانه‌های خارجی شکل گرفته و بلندتر از قبل شده نیز نشان می‌دهد، این بازیگر تنها شخصی نیست که چنین تفکری دارد؛ اما بی‌شک از معدود اشخاصی است که صادقانه ه ایران برای او یک قلک است...

این رسانه‌های بزرگ هستند که تعیین می‌کنند با توجه به اینکه رویداد در چه جغرافیایی رخ می‌دهد و قدرت‌های مستقر در دو سوی اقیانوس آتلانتیک چه نسبتی با آن رویداد دارند، چه مناسباتی در قبال آن در فضای رسانه‌ای و به تبع نوع فضاسازی رسانه‌ای، در سطح افکارعمومی رخ دهد. آنچه امروز در فرانسه رخ داد به خوبی نشان می‌دهد، دوگانگی‌ها متأثر از منافع قدرت‌ها و رسانه‌ها، تا چه میزان می‌تواند علنی باشد...

امیر یوسفی در ادامه گفت: فیلم آشغال‌های دوست‌داشتنی هیچ منع قانونی برای حضور در جشنواره فیلم فجر امسال ندارد و امیدواریم این‌بار دوباره با وعده اکران و یا تهدید مواجه نشویم و مردم بتوانند این فیلم را بعد از شش سال در جشنواره فیلم فجر ببینند. این فیلم در دوره‌های گذشته هیچگاه به طور رسمی بازبینی و رد نشده و از آنجایی که پروانه نمایشش سال گذشته صادر شده، می‌تواند در جشنواره شرکت کند.

این رویکرد با نقدهای شدیدی که مطرح شده و در ادامه توبیخ مجری و عوامل این برنامه، فضای قابل تأملی را به وجود آورد؛ اما ظاهرا این پایان ماجرا نیست و حامیان فراستی که روی او سرمایه گذاری کرده‌اند، به این سطح از برخورد راضی نشده‌اند...

او با نام‌های مستعار ملانصرالدین، چغندر میرزا، ننه قمر، کلثوم ننه، آمیز ممتقی، میرزا یحیی و عبدل در نشریاتی مانند نشریات مؤسسه گل آقا، همشهری، جام جم، ایرانیان، انتخاب، زن، مهر، کیهان ورزشی، بانو، جستجو، عروس و تماشاگران طنز نوشته است.

نکته قابل تأمل اینکه انتظامی در این جلسه به تنهایی حضور یافته و حلقه ثابت گرداگرد برخی مدیران پیشین سینمای ایران را با خود به جلسه نیاورده بود... مجموعه سینما، یکی از ملتهب ترین حوزه‌های اجرایی است که رؤسای آن به استثنای یک شخص، نتوانستند از این موقعیت جذاب به عنوان سکوی پرش استفاده کنند و به نوعی بالاترین سمتشان در دوران کاری، معاونت سینمایی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی شد.

هر دو این اشخاص که از قضا در موضع منتقد ادبیاتی شبیه به هم را به خدمت می‌گیرند، محصول تلویزیون هستند و آن دقایق جنجالی در تلویزیون، رویارویی دو محصول تلویزیون بود. در این فرآیند، یکی از این چهره‌های ساخته شده توسط تلویزیون در این برنامه مورد اصابت بومرنگ بی‌ادبی قرار گرفت، که روزگاری، خود به سمت بسیاری از سینماگران ایران با تعابیر توهین آمیز پرتاب کرده بود.

طیف وسیعی از مردم گزینشی به دیدن برنامه‌های شبکه‌های داخلی یا خارجی می‌پردازند و هم شبکه‌های داخلی و هم شبکه‌های خارجی را از طریق دیش ماهواره دریافت کرده و تماشا می‌کنند. در واقع با پخش یک سریال جذاب یا برنامه پرمخاطب نظیر نود، گروهی از مردم تلویزیون را در آن ساعت می‌بینند و شاید در دیگر ساعت‌ها مشتری برنامه‌های مشخص یا بخش‌های خبری خاصی از شبکه های خارجی باشند....

جلیلی با اشاره به گرایشات هنری موجود در دوران پهلوی اظهار کرد: در دوره پهلوی از یک سو ما با یک هنر روشنفکری مواجه بودیم که مصداق آن برگزاری جشن های هنر بود. از سوی دیگر هنر مبتذلی وجود داشت که مصداق آن فیلم فارسی بود. در کنار اینها یک هنر چپ گرایانه و متاثر از نگاههای مارکسیستی که در آن زمان در کشور فعال بود هم فعالیت می کرد. در همه این حوزه ها از یک سو ارتباط جامعه متدین و دیندار با...

برخی پیش از این به نقد تجاری شدن هنر پرداختند و همزمان با هر حراج، این پدیده را لوکس خواندند و همین مسأله حساسیت‌هایی را برانگیخت. در واقع به زعم برخی، اینکه گروهی از یک سالن جمع شوند و تابلوهای هنری را به قیمتی بالاتر در یک رقابت صاحب شوند، در شأن جامعه و فرهنگ ما نیست و آن را مخالف با فضای جامعه‌ای می‌خوانند که بسیاری از مردم فقیر توان دسترسی به حداقل‌ها را ندارند.

سراج اظهار کرد: عرف دوره‌های گذشته هم چنین بوده که در مرحله دوم، همه نامزدهای تأیید شده حضور داشته‌اند مگر کسانی که تا قبل از رأی‌گیری رسما انصراف داده باشند. الان هم همین قاعده برقرار است یعنی در دور دوم، حق قانونی همه نامزدها برای رقابت باید محفوظ بماند مگر کسانی که با میل خود انصراف بدهند.