جهانی گرفتار بدبختی ها

به زعم آنها جهان موجود پر از تضاد و مالامال از جنگ نهفته طبقاتی است و هم اینک سمبل و نماد منفی این پویایی فلسفی، کنش جامعه شناختی و نابرابری اقتصادی دولت آمریکاست که در تقابل با حقوق کارگران و اجرای استثمار مدرن چهره واقعی کاپیتالیسم را به نمایش گذاشته است. مارکسیست های اورجینال بر این باورند، بهترین زمان تحقق پیش بینی های مارکس فرا رسیده است و اگر عوامل مزاحم و مداخله مصنوعی کنار گذاشته شود، با تکیه بر آگاهی زمردگونه کارگران می توان به بهار سوسیالیسم رسید و جهان را در مرحله شکوفایی، صلح و صفا دید.

به زعم اندیشمندان این حوزه که نقابی ورای تحلیل های رام شده و تجدیدنظرطلبانه دارند، دلار نماد حاکمیت سرمایه داری و جهان زراد خانه ای است. اقتصاد جهان به دلار وابسته است و هفتاد و پنج درصد ذخایر کشورها با همین ارز است. منشأ و منبع آلودگی های زیست محیطی هم کشوری است که با دلار و اقتصاد نیویورکی اداره می شود، در واقع آمریکا پنج درصد جمعیت جهان را دارد، اما بیست و پنج درصد نفت جهان را مصرف می کند.

ارتش آمریکا در جهان نزدیک به یک هزار پایگاه نظامی در اختیار دارد و بزرگترین ماشین جنگی را راه انداخته است که از قبل روشن شدن موتور این ماشین فضا، دریا، زیر دریا، زمین و هوا به شکل وحشتناکی آلوده می شود. آمریکایی ها، بیست و پنج درصد از زباله جهان را تولید می کنند و در حوزه سیاسی - اجتماعی، بیست و پنج درصد از زندانیان جهان را آمریکاییان دارند. نیمی از بودجه نظامی دنیا متعلق به دولت آمریکاست. با این تبیین دولت آمریکا بزرگترین دشمن صلح، رفاه، آزادی، محیط زیست، دموکراسی و حقوق بشر است و تا زمانیکه هست و تغییر ماهیت نداده است، دنیا با همه گرفتاری ها و بدبختی ها دست و پنجه نرم خواهد کرد و کشورهایی چون چین و روسیه توان مقابله با آن را نخواهند داشت.

مارکسیست ها خواسته یا ناخواسته خود را از تحلیل تاریخی کارکردگرایانه کنار می کشند و رویارویی جدی بلوک شرق - غرب در دوران جنگ سرد را آنچنان برجسته نمی کنند و خصومت اتحاد جماهیر شوروی و مائوئیسم را در راستای تحقق ایده های سوسیالیستی نمی دانند، بلکه برای آنها نقش ضدفئودالی و ضدسرمایه داری قائلند. البته برای سرپوش گذاشتن بر عملکرد غیرقابل دفاع کمونیسم در طول قرن بیستم، خویشتن را دچار فراموش تاکتیکی می کنند و بین نظریه مارکس و عملکرد کشورهای کمونیستی تفاوت قائلند در صورتی که در حوزه دیانت، عملکرد داعش، وهابیت و نظام های بدکردار را به حساب اسلام و ادیان الهی می گذارند.

نگرانی عمده دیگر که عارض مارکسیست های دست اول است، مداخله مصنوعی و مصلحتی است که سوسیالیست های آمریکا و جهان با تمایل به صندوق رأی (که حاصل فریب سرمایه داری جهانی است) راه را بر نظام سرمایه داری هموار می کنند. اینان توصیه افرادی چون نوام چامسکی و برنی سندرز دایر بر مشارکت در انتخابات ریاست جمهوری آمریکا و رأی دادن به جو بایدن را تعویق دینامیک جهانی می دانند که مارکس پیش بینی کرده بود. دموکراسی آمریکایی و صندوق رأی به زعم تحلیل گران این حوزه گوساله سامری است که توجه کارگر را از رویارویی و انقلاب باز می دارد و در واقع او را الینه می کند.

گمان می کنم مارکسیست ها ناخواسته در تشخیص واقعیت های جهانی باز از قواعد فلسفی تخطی می کنند، چرا که تحقق پیش بینی مارکس را در حال حاضر به ویروس کرونا ارتباط میدهند و توجیه می کنند. در شرایط فعلی و حال حاضر این ویروس کرونا است که ماهیت واقعی نظام سرمایه داری و امپریالیسم را برای کارگران جامعه آمریکا رونمایی می کند و بیکاری میلیون ها نفر از کارگران و نقص اساسی و جدی در نظام درمانی و بیمه در پناه کاتالیزوری مثل بیماری کوید 19 است که مثل بمب ساعتی کار می کند و هر آن لحظه انفجارش نزدیک است.

مارکس پیش بینی کرده بود، سرمایه داری عاقبتی دو بعدی دارد. یا بعلت کارکرد ناسازگارش به بربریت می انجامد که آنگاه کوچک ناپلئون ها یا هیتلرها سر بر می آورند و یا اینکه جامعه به سوسیالیسم می رسد. با این اوضاع و احوال باید منتظر ماند و و در آمریکا سناریوهای محتمل زیر را از نظر گذراند؛

1- بازسازی چرخه ای کاپیتالیستی که بارها بعد از بحران های نظام سرمایه داری آن را رفوگری کرده است.

2- فرا رسیدن نظریه پایان تمدن که در نظریه پردازی غایتگرایان ملحوظ است.

3- تحقق پیش بینی مارکس که طرفدارانش آن را مطرح می کنند.

4- ظهور و بروز عوامل عدم قطعیت و پیش بینی نشده که هرآن ممکن است برای نظام های سیاسی اتفاق بیافتد.

* نماینده مردم میاندوآب و شاهین دژ در مجلس دهم

27215