دانشجویان صدای کارگران شدند / جنبش دانشجویی: معادن را به تعاونی کارگری بسپارید نه پیمانکاران

به گزارش خبرنگار دانشگاه خبرگزاری دانشجو، جانباختن کارگران در معادن ایران داستان جدیدی نیست و قصه‌ای پرغصه است. این حوادث علاوه بر طبس در معدن زمستان یورت آزادشهر، منگنز قم، یال شمالی طبس، اشکلی هجدک کرمان، باب نیروز زرند و طزره دامغان هم رقم خورده و در سطح کشور واکنش‌های جدی از سوی افکار عمومی با خود به همراه داشته است.

کارگران معدن روزانه با نگاه به آسمان، به امید کسب یک لقمه نان حلال به عمق زمین می‌روند اما گاهی هرگز به زندگی بازنمی‌گردند.

آمار حوادث اخیر در معادن به شرح زیر است:

فرورین 88 باب نیروز زرند (12 فوتی) آذر 89 اشکلی هجدک کرمان، (5 فوتی) آذرماه سال 91 یال شمالی طبس، (8 فوتی) اردیبهشت 96 زمستان یورت آزادشهر، (43 فوتی) شهریور 1402 رزمجاه طزره دامغان (6 فوتی) بهمن 1402 منگنز قم، (1 فوتی) و 27 خرداد 1403 معدن شماره 5 شن و ماسه شازند (4 فوتی)

نصب پارچه نوشته بسیج دانشجویی مقابل سردر دانشگاه تهران

جریان دانشجویی در این سال‌ها همواره برای احقاق حقوق کارگران و ساختن فضایی امن برای فعالیت کارگری تلاش کرده‌اند. این بار هم پس از خبر وقوع حادثه در معدن طبس، این جریان دانشجویی بود که نخستین گام را برای مطالبه حقوق بر زمین مانده کارگران برداشت.

قیام برای کارگران

جنبش دانشجویی با برپایی تجمع مقابل درب ورودی وزارت تعاون، کار و رفاه اجتماعی به بیان دیدگاه خود نسبت به علت حادثه پرداخت و مطالباتش را از مسئولین در حمایت از حقوق کارگران اعلام کرد.

محمدرضا مریمی، دبیر اتحادیه جنبش عدالت‌خواه دانشجویی در این تجمع گفت: ما اینجا جمع شده‌ایم تا صدای کارگران و معدنچیان مظلومی باشیم که روز شنبه این هفته برای به دست آوردن یک لقمه نان حلال، به رغم اینکه گزارش‌های محلی نشان می‌دادند که وضعیت انتشار گاز متان در معدن غیر استاندارد است، به اجبار کارفرما وارد معدن شدند و دیگر بازنگشتند. همین حالا که ما اینجا ایستاده‌ایم، هنوز هم پیکر برخی از این عزیزان از معدن خارج نشده است.

ما امروز اینجا هستیم تا نگذاریم، مانند حوادث گذشته، این صدا خاموش شود و کسی نباشد که فریاد حق‌طلبی برای این کارگران سر دهد. مادامی که کارگران را ضعیف و پراکنده نگه داریم و اجازه ندهیم که متشکل شوند تا در مواقع بحرانی از حقوق خود دفاع کنند، وقوع چنین حوادثی دور از انتظار نیست. وجود واسطه‌های نادرست و رانتی به معنای امضای حکم استثمار این کارگران است.

ما امروز اینجا جمع شده‌ایم تا صدای این کارگران مظلوم باشیم و دو مطالبه اصلی خود را بیان کنیم:

مطالبه اول: تشکیل یک ستاد متشکل از نمایندگان دانشجویان و کارگران که به بررسی و نظارت بر ایمنی و امنیت معادن بپردازند تا دیگر شاهد چنین حوادث تلخی نباشیم. ما تأکید می‌کنیم که بدون حضور نمایندگان دانشجویی و کارگری در این ستاد، نمی‌توانیم اعتماد کنیم و جان عزیزانمان را به دست کارفرمایانی بسپاریم که تنها به سود خود می‌اندیشند و هیچ ارزشی برای جان کارگران قائل نیستند.

مطالبه دوم: جلوگیری از حضور واسطه‌های نادرست و رانتی در صنایع. تا زمانی که این واسطه‌ها وجود دارند، کارگر نه از کار خود سودی می‌برد و نه می‌تواند از حقوق خود دفاع کند و تنها به برده‌ای در دست کارفرما تبدیل می‌شود. ما اینجا ایستاده‌ایم تا بگوییم اجازه نمی‌دهیم این روند ادامه پیدا کند. تا زمانی که خبرهای امیدوارکننده‌ای در این خصوص نشنویم، همچنان صدای اعتراض ما بلند خواهد بود و این تجمعات ادامه خواهد داشت.