شبکه اکران مردمی در حمایت از سینمای انقلاب شکل گرفته است / ظرفیتی فراتر از ساز و کارهای رسمی اکران داریم

به گزارش خبرنگار فرهنگی شبکه اطلاع رسانی راه دانا؛ چندین سال است که با برپایی جشنواره مردمی فیلم عمار، پای «اکران های مردمی» در سراسر کشور به خصوص شهرهای فاقد سالن های سینما باز شده و با استقبال مردم از محصولات جبهه فرهنگی انقلاب، عملا ساز و کار این اکران ها توسط خود مردم اداره می شود و این همان نقطه عطف کار فرهنگی است که اداره فرهنگ به دست مردم نه نهادهای فرهنگی اتفاق بیافتد. به همین بهانه با حجت غیب الله زاده، مسئول اکران های مردمی عمار هم کلام شده ایم تا از جزئیات این اکران ها بیشتر برایمان بگوید.

بعضی ها معتقد اند که باید ابتدا تمام زیرساخت های لازم برای فیلم دیدن از قبیل ساخت سینماهای استاندارد و مجهز را در شهرها ایجاد کرد تا مخاطبان در یک شرایط ایده آل فیلم ها را تماشا کنند؛ اما این با هدف اصلی شما اندکی متفاوت است. یکی از رویکردهای شما در اکران های مردمی عمار برای مستندها، فیلم های کوتاه و بلند سینمایی این است که در هرجایی که بشود فیلم را تماشا کرد، می شود اکران های کوچک و بزرگ به راه انداخت؛ از مسجد، کتابخانه، سالن اجتماعات یک اداره تا سالن های بزرگ تر و مجهز تر و گویا بیشتر به فکر دیده شدن اثر هستید تا حاشیه ها و المان های تماشا.

غیب الله زاده: اجازه دهید با چند فکت و دلیل به سراغ پاسخ سوال شما برویم. با گذشت بیش از 40 سال از عمر انقلاب، با توجه به آمار خود سازمان سینمایی و وزارت ارشاد که متولی اصلی زیرساخت های سینمایی کشور است، شهرهای بسیار اندکی در کشور، مجهز به سالنهای نمایش فیلم هستند و این آمار الان حدود نهایتا 30 درصد شهرهای کشور را شامل می شود و بیش از 70 درصد شهرهای ایران فاقد سالن های نمایش دهنده فیلم هستند و به عقیده من شهروندان همه این شهرها حق دارند که همزمان با اکران فیلم های سینمایی در تهران و شهرهای بزرگ، آنها هم به تماشای فیلم مورد نظر خود بنشینند و از این اوقات فراغت کوتاه در کنار خانواده لذت ببرند.

شبکه اکران مردمی عمار نیز در همین راستا مشغول به فعالیت است و شرایطی را در جهت عدالت اجتماعی که مد نظر جشنواره عمار بوده فراهم کرده که اگر فیلمی با المان ها و مشخصه های سینمای انقلاب، در حال اکران و مطرح شدن باشد، وظیفه خود می داند که در بحث توزیع این فیلم همزمان با اکران تهران، در شهرهایی که فاقد سالن های سینمایی هستند و یا به هر دلیلی دسترسی مستقیم به این فیلم ندارند، شرایط اکران را در هر جایی که امکان آن وجود دارد، فراهم کنیم. حالا ممکن است این مکان مسجد محل باشد، مدرسه، سالن اجتماعات اداره ارشاد، پایگاه مقاومت، هیات و خلاصه هر جایی که امکان این اکران این فیلم وجود داشته باشد.

حالا به لحاظ اینکه چقدر استانداردهای روز سینما در پخش اکران های مردمی رعایت می شود هم نکته ای است که ما تمام تلاش خود را می کنیم که حداقل ترین استاندارها برای یک اکران و دیدن فیلم را مهیا کنیم و مشخصا هر اکرانی به یک ساز و کار حداقلی نیاز دارد که در همه اکران های ما این موارد رعایت می شود.

نحوه درخواست های اولیه برای انتخاب یک فیلم چگونه است؟ یک هیات انتخابی در این شبکه به یک فیلم خاص در میان باقی فیلم ها می رسد و یا خود تهیه کننده فلان فیلم از شما این درخواست را می کند؟

غیب الله زاده: قطعا هر دو مورد در این اکران ها به کار گرفته می شود و یک زمانی تقاضا برای اکران از سمت ما و در زمانی از طرف تهیه کننده است. ولی اصل قضیه این است که شبکه اکران مردمی در راستای حمایت از سینمای انقلاب شکل گرفته است؛ در طول این سال ها پیوست اجتماعی آن وجود داشته و حالا پیوست اقتصادی آن نیز ادغام شده و دراین راستا که بخواهیم ظرفیتی از مخاطبان را تبدیل به مشتریان هنر انقلاب کنیم، در حال حرکت و فعالیت ایم. حالا در یک جایی تهیه کننده با این ساز و کار آشنا است و به سبب فعالیت های گذشته طرفین، می داند که این شبکه دارای ظرفیتی فراتر از ساز و کارهای رسمی اکران است و تقاضا دارد که از این ظرفیت مردمی استفاده شود. در جایی دیگر نیز خودمان به این نتیجه می رسیم که این فیلم را می شود برای مخاطبان به نمایش درآورد. اما نکته مهم تر این است که همه این ظرفیت در خدمت جبهه فرهنگی انقلاب وجود دارد.

و شروع این کار با مستندهای خود عمار بود و بعدا به فکر اکران های سینمایی هم افتادید.

غیب الله زاده: شبکه اکران مردمی عمار، اساس شکل گیری جشنواره عمار هم بوده است. وقتی در سال 89 و به مناسبت سالگرد فتنه 9 دی، عمار برپا می شود، اساس شکل گیری خود را در زمینه توزیع آثار بر این می گذارد که همه این خروجی در شهرهای کوچک و فاقد سینما پخش مردمی شود و اندک اندک این پروسه شکل و قالب خود را پیدا می کند و در دوره های پنجم و ششم به بعد، اصطلاحا پیوست اقتصادی آن نیز شکل می گیرد. اولین فیلمی که ما به این شیوه اکران کردیم، «خانه ای کنار ابرها» بود، بعدها مستند «خاطرات خانه متروک»، فیلم نیمه بلند و داستانی «هنگامه» که در همان سال ها حدود 80 میلسون تومان فروش داشت درصورتی که قطعا چنین فیلم هایی در گیشه های معمول سینما و بر اساس تجربه جایگاه چندانی ندارند. خاطرم هست که در همان سال ها نزدیک به 20 هزار نفر به تماشای مستند «عابدان کهنز» نشستند که در نوع خود آمار قابل توجهی برای یک مستند بود. مستند سینمایی بانو که این روزها کتاب آن نیز به چاپ رسیده و شرح زندگی خانم عصمت احمدیان، مادر شهیدان فرجوانی است نیز با استقبال مخاطبان در این اکران ها مواجه شد. بعد از آن فیلم منطقه پرواز ممنوع راهی اکران های مردمی شد که سال 98 و پیش از کرونا حدود یک میلیارد و 160 میلیون تومان از طریق همین اکران ها فروش داشت. انیمیشن بنیامین، فیلم های سینمایی 23 نفر، آبادان 1160، دیدن این فیلم جرم است و حالا هم که فیلم «منصور» در حال اکران مردمی است و توانسته به فروش بیش از یک میلیاردی با 850 سانس و بیش از 85 هزار مخاطب روبرو شود که در این شرایط کرونایی اتفاق مبارکی است.

فیلم های دیگری نظیر خورشید، درخت گردو، مدیترانه و تک تیرانداز هم در صف اکران قابل مشاهده است که به نظر المان های قرار گرفتن در مسیر شبکه اکران مردمی را داشته باشند؛ ولی گویا تمایلی برای اکران این فیلم ها وجود نداشته است.

غیب الله زاده: قطعا فلسفه این شبکه اکران مردمی برای همین فیلم هاست و خود همین دوستان بعضا باید این مطالبه را داشته باشند که چرا فیلمشان در این شبکه قرار نگرفته است. اما مساله ای که وجود دارد ممکن است به هر دلیلی بر سر یک فیلم خاص به توافق نرسیم و درباره همین فیلم هایی که نام بردید، برخی ها مد نظر ما نبوده، درباره بعضی از آنها به توافق نرسیدیم و فیلمی مثل تک تیرانداز چون ابتدا از تلویزیون پخش شد، طبیعتا بسیاری از مخاطبین آن را تماشا کرده اند و همین آمار فروش مردمی آن را پایین می آورد ولی با این وجود باز ما آن را درچرخه اکران مردمی خود قرار دادیم ولی قطعا فروش آن به همان دلیل ذکر شده، به اندازه فیلم هایی مثل منصور نرسید.

داستان بلیط فروشی شما چگونه است؟ همه جا قیمت ها یکسان است و یا با توجه به شرایط اکران تفاوت هایی وجود دارد؟

غیب الله زاده: ما سعی کردیم این ساز و کار اکران را تسهیل کنیم و اعلام کنیم که شما در هر جایی می توانید اکران کننده فیلم ها و محصولات فرهنگی جبهه فرهنگی انقلاب باشید و قدرت تصمیم گیری را بر عهده اکران کننده می گذاریم. ما الزام و دستوری برای آنها قرار نمی دهیم و این خود شبکه اکران مردمی است که تصمیم می گیرد تا این فیلم را مثلا در چه مکانی اکران و با چه قیمت بلیطی عرضه کند. با این وجود اعداد و ارقام معقولی استفاده می شود و میانگین آنها در سطح کشور حدود ده هزارتومان بوده است.

و همه این فروش نصیب تهیه کننده می شود یا اصطلاحا درصدی از کار به عمار تعلق دارد؟

غیب الله زاده: در این شیوه اکران نیز به مانند سینمادارها، درصدی از فروش به شبکه اکران مردمی تعلق می گیرد اما قطعا با درصدی که سینمادار می گیرد بسیار تفاوت دارد و ما تلاش کردیم تا سهم بیشتری از این درآمد نصیب تهیه کننده کار شود. الان در بهترین حالت نزدیک به سه میلیون نفر مخاطب، آمار پرمخاطب ترین فیلم سینمای ایران است و ما اگر حتی درصدی کم به این آمار اضافه کنیم، درنهایت به این رونق وچرخه اقتصادی سینما کمک کرده ایم.

انتهای پیام /