میان آن مرگ واین مرگ چقدر فاصله است؟

عصر ایران؛ سجادبهزادی - آمارهایی از بحران در اکثر اجزاء سیستم، جامعه را احاطه کرده است و روزانه چون خوره به جان انسان ها افتاده است و این آمارها زندگی را گاهی از معنا تهی می کند؛ اما بیشتر ما به آنها عادت کرده ایم وزندگی نجیبانه ای با آن داریم. مانند زندگی یک شهروند افغانی در همسایه ما که روزانه خبر مرگ غیرعادی، ترور و جنگ را می شنود و گاهی هم با چشم خود می بیند وبه آن عادت دارد.

فکر می کنید میان آن بحران و مرگ حقیقی در جامعه افغانستان با این بحران و مرگ تدریجی در جامعه ایران چقدر فاصله است؟

آمار برخی از این بحران ها، که تنها طی تنها دو ماه نخست سال جاری در رسانه ها منتشر شده است را با هم مرور می کنیم:

رئیس جمهور می گوید "اینکه دولتی در شرایط سخت، اقتصاد را سالم و بدون حاشیه‌های سال‌های قبل پیش می‌برد، باعث افتخار است. در دولت قبل میلیاردها تومان پول مردم را بردند و معلوم نشد چه شده است".

شهردار تهران می گوید "در زمان قالیباف تونل 125میلیاردی، 725 میلیارد تمام شد".

عده ای دیگر مدعی بودند مجلس انقلابی با دست بردن مخفیانه در جداول بودجه حداقل 7825 میلیارد تومان تقلب در بودجه به نفع فعالان "انقلابی"داشته است.

سعید جلیلی عضو مجمع تشخیص مصلحت نظام مدعی است "90 هزار میلیارد تومان معوقه بانکی در دست 11 نفر است".

اسحاق جهانگیری معاون اول رئیس جمهور می گوید "دولت‌های احمدی‌نژاد بیش از 22 میلیارد دلار را در کشوری سپرده‌گذاری کردند تا آن کشور 17 میلیارد دلار به آنها فاینانس دهد. مشخص نیست چرا باید پول نقد به عنوان تضمین ارائه می‌دادند. وقتی که دولت تدبیر و امید روی کار آمد و می‌خواست این روش را اصلاح کند آن کشور اعلام کرد که امکان لغو قرارداد وجود ندارد و ما نیز ناچار شدیم به همان شیوه غلط ادامه دهیم".

عباس آخوندی وزیر راه وشهرسازی می گوید "در کشوری که همه برای به دست آوردن یک دلار تلاش می‌کنند 15 میلیارد دلار ظرف سه سال از کشور خارج شده است. همچنین 30 میلیارد و 200 میلیون دلار و 7 میلیون و 612 هزار سکه بهار ازادی و 60 تن طلا در کشور گم شده است".

فرشاد مومنی اقتصاددان واستاد دانشگاه با استناد به برآوردهای رسمی می‌گوید "طی 30سال گذشته ایران 330میلیارد دلار از منابع ارزی خود را صرف پدیده‌ای به نام کنترل نرخ ارز کرده است و در 30 ساله منتهی به 1396 در اثر نابخردی‌ها و دامن زدن به سوداگری و دلالی و تشویق فعالیت‌های غیر مولد معادل 250 میلیارد دلار کشور در قالب ساختمان‌های بلا استفاده و خانه‌های خالی دچار اتلاف منابع شده است".

در خبرها آمده است 90 میلیارد دلار، درآمد نفتی بلوکه شده ایران است و امروزه در حالی که بیش 170 کشور جهان تورم‌های تک رقمی و بیش از 150 کشور جهان تورم‌های زیر 5 درصد دارند، ایران با نرخ تورم 48 درصدی نقطه به نقطه، ششمین تورم بالا در بین همه کشورهای جهان را دارا است.

بنظر می رسد جامعه ایران به شنیدن این گونه آمارها که هر کدام یک بحران است، عادت کرده و با آن زندگی مطیعانه ای دارد. فوکو اعتقاد داشت: "فرد وقتی به انقیاد گرفتار می شود مطیع و آماده است تا تسلط قدرت را بپذیرد". جامعه ما نیز در انقیاد آمارها گرفتار آمده و مطیعانه به قدرت فساد گردن نهاده است.

این آمارها وبحران های جامعه ایران، در میان هیاهوی انسان پسامدرن که هر روز تحولی عظیم وشگفت در جهان خلق می کند چه معنا ومفهومی برای توسعه و آینده این سرزمین خواهد داشت؟ دولت ها وقدرت ها در ایران، خواستگاه ونقش خود را در ضمن این آمارها وبحران ها چگونه تعریف می کنند وچرا کسی پاسخگو نیست؟

در غرب و حتی برخی کشورهای شرق مانند کره و ژاپن بارها شاهد بوده ایم که بعد از اتفاقات منفی کوچک، مقامات مرتبط با آن از سمت خود استعفا داده‌اند؛ بر این روال هر یک از آمارها وبحران هایی که در این یادداشت آمده باید برای ساقط کردن واستعفای دسته جمعی یک دولت کافی باشد اما نظام سیاسی ما هرگز این فرهنگ را نپذیرفته است.

وقتی وضعیت این باشد و بر اساس آمارهای ذکر شده در این یادداشت، ثروت کشور در هر گوشه ومکانی مورد طمع غارتگران و بدخواهان باشد، باید هم رئیس جمهور در توصیف هنر مملکت داری خود بگوید "نگذاشتیم قحطی شود".

حدود 118 سال پیش بشر اولین پروازش را روی زمین انجام داد و امروز اولین پرواز در سطح مریخ توسط چین و آمریکا رقم خورد. برای ما قابل تصور نیست که 118 سال بعد علم تا کجا پیش خواهد رفت، در حالی که امروز ما همچنان در انقیاد نیازهای نخستین خود مانند برق وآب هستیم و هم زمان آمار نجومی دیگری از بحرانی دیگر از راه می رسد و اینبار سودحاصل از ارزهای دیجیتال روح وجسم جامعه را بهم ریخته است.

فکر می کنید میان آن بحران و مرگ حقیقی در جامعه افغانستان با این بحران و مرگ تدریجی در جامعه ایران چقدر فاصله است؟