گفت‌وگو با سرمربی پرافتخارترین تیم جهان / رضایی: نباید از قطار پیشرفت دنیا عقب بمانیم

به گزارش "ورزش سه" و به نقل از فارس، تیم ملی کشورمان باید از روز 13 آبان ماه در بوسنی برابر حریفان خود به میدان برود. تیمی که تا به امروز 8 دوره قهرمان شده است و به دلیل 37 سال حضور در صدر رنکینگ جهان خیلی از تیم های جهان احترام خاصی به این تیم هستند. از طرفی هدایت تیم ملی والیبال نشسته کشورمان را هادی رضایی بر عهده دارد که 3 دوره پارالمپیک کاپیتان تیم ملی بوده و به همراه تیم ملی موفق به کسب افتخارات زیادی شده است.

تیم ملی والیبال نشسته تا به امروز از داشته های خود به استفاده کرده و آقای والیبال نشسته جهان بوده که برای رسیدن به این جایگاه زحمت کمی کشیده نشده است، اما با توجه به شرایطی که تیم ملی دارد آینده این تیم ملی کمی نگران کننده بوده، چرا که مشکلات امروزه ورزش کشور این رشته را هم مستثنا نکرده است. در همین راستا با سرمربی تیم ملی والیبال نشسته به گفت و گو پرداختیم که در ادامه می خوانید:

بوسنی میزبان مسابقات جهانی است و همیشه با این تیم رقابت سختی داشتیم، آیا فکر می‌کنید در بوسنی کارمان سخت شود؟

تیمی که می خواهد قهرمان جهان شود برایش فرقی نمی کند با تیمی که کل کل دارد در اول رقابت ها بازی کند یا در فینال و اصلا نباید به چنین مسائلی فکر کنیم و باید تنها تمرکز ما روی اماده کردن تیم ملی والیبال نشسته خودمان باشد تا نقاط ضعف خود را بر طرف کنیم و از همه مهم تر حریف را آنالیز کنیم و نقاط قوت آن ها را شناسایی کنیم و روی آن ها کار کنیم تا پیروز میدان باشیم. ما مربیان اگر بخواهیم بعد از 40 سال با ایم کل کل ها جا بزنیم خنده دار است. سرمربی تیم ملی بوسنی هم تازه عوض شده است و اگر مربی قبلی را در اختیار داشتند شاید کارمان سخت می شد، اما سرمربی جدید بوسنی جوان است و تا کار یاد بگیرد فرق می کند. تیم قهرمان می شود که همه حریفان خود را شکست دهد، پس برای ما مهم نیست اول رقابت ها با آن ها بازی کنیم یا نه. کری خوانی ها هم همیشه در ورزش وجود دارد، اما به این حرف ها نه جام می دهند و نه مدال که بخواهیم به این حرف ها توجه کنیم.

بازی‌های تدارکاتی تیم ملی در تهران لغو شد و کمی برنامه‌های تیم ملی را بهم ریخت، درست است؟

دقیقا همین است که می گویید هر مربی برای خود طراحی تمرین دارد. به عنوان مثال اگر بخواهم من تیم خودم را برای المپیک آماده کنم می گویم 20 ماه فرصت دارم و در این 20 ماه باید چه کار هایی را انجام دهم و برنامه تدارکاتی و حجم آمادگی جسمانی و برنامه سفر بازیکنان باید به چه شکل باشد. خوشبختانه این موضوعات از نظر علمی درست است، اما باید بگویم که به هیچ وجه در ایران قابل اجرا نیست. شما ببینید ما یک سالن برای تمرین داریم و وقتی برنامه را به فدراسیون می دهم به من می گویند نمی شود زمان برنامه را تغییر دهی که بانوان هم تمرین کنند. به همین دلیل نمی شود برنامه ای را که مد نظر است را کامل پیاده کرد. واقعیتش این است که اینقدر به ما بحران خورده است که مدیر بحران شده ایم (باخنده).

بهم ریختن برنامه های تدارکاتی برای ما چیز عجیب و غریبی برای ما نیست. ولی بله اگر برزیل و قزاقستان و می آمدند و بازی تدارکاتی برگزار می کردیم خیلی شرایط بهتری می توانستیم داشته باشیم. با شرایطی که به وجود آمد فکر کنید مسابقات قهرمانی جهان در ایران می خواست برگزار شود چه اتفاقاتی می افتاد. بحران و حاشیه همیشه در کشورمان وجود دارد و یک ورزشکار باید خود را برای همه این اتفاقات آماده کند. درست است نداشتن بازی های تدارکاتی مشکل ساز است وقتی من بازی تدارکاتی داشته باشم به راحتی می توانستم نقاط ضعف تیم را پیدا و برطرف کنم. تیم ملی والیبال نشسته ایران از مسابقات که برگشته تا به امروز هیچ اردوی برون مرزی یا بازی تدارکاتی نداشته است.

تیم ملی والیبال نشسته کشورمان همیشه قهرمان بوده ولی حمایت‌ها به مانند یک تیم قهرمان نبوده؛ چرا؟

انتظار از ما زیاد است، اگر ما برویم و در جهان دوم شویم باختیم و مورد انتقاد قرار می‌گیریم، اما در کشور تیم های ملی هستند که می‌روند و از بین 20 تیم 21 می شوند هیچی مهم نیست فقط آن حضور برای تیم ملی مهم است و نمی دانیم با این جریان ها هم چه کاری باید کنیم. یک رشته ورزش حرفه ای و قهرمانی که 37 سال است رنک یک جهان است باید برنامه بهتری را داشته باشد. باید اسپانسر خوبی برای تیم ملی داشته باشیم. من بیایم در سوپر لیگ داد بزنم که تهران در لیگ تیم ندارد، با داد زدن های رضایی چیزی حل نمی شود.

پول های ورزش کشور در کجا خرج می شود؟ باشگاه های خصولتی (خصوصی - دولتی) فقط برای فوتبال پول خرج می کنند، 5 درصد آن را هم برای ورزشی خرج کنید که رنک یک جهان است. این صحبت من تنها برای همه است و تنها خصوصی ها و دولتی ها نیستند که در این میان هستند. الان هم شما می‌بینید ما به مسابقات جهانی می‌رویم و می‌آییم انشاالله مسئولین را بعد از یکسال در فرودگاه می بینیم و عکس یادگاری هم می اندازیم. (با خنده)

در دور اول رقابت‌های جهانی نسبت به گروهی که قرار گرفتید بازی‌های آسانی دارید، آیا همین بازی‌ها می‌تواند برای شما حکم بازی تدارکاتی داشته باشد؟

ببنید همین الان قبل از این که به این مسابقات برویم با توجه به ارتباط هایی که مربیان تیم ها با یکدیگر دارند امروز مربیان تیم های آمریکا، آلمان و مصر به من ایمیل زدند و از من خواسته اند تا قبل از شروع رقابت ها بازی تدارکاتی داشته باشیم که این موضوع برای ما بسیار خوب است و از آن استقبال می کنیم. اصولا در رقابت های جهانی که قرار می‌گیریم با توجه به رنک یک بودن تیم ملی والیبال نشسته کشورمان در جهان بازی های اول تا سوم برایمان ساده تر است، اما از اهمیت بالایی هم برخوردار هستند، چرا که وقتی صدرنشین گروه که شویم در شرایط بازی‌های ضربدری کار راحت‌تری داریم و می‌توانیم به راحتی به فینال برسیم. در شرایط معمول من پیش‌بینی می‌کنم در نیمه نهایی به برزیل می‌خوریم و بوسنی هم به مصر بخورد به فینال بیاید؛ البته این پیش‌بینی است و اگر اتفاق خاصی نیافتد این معادله شاید رقم بخورد.

با توجه به نبودن در این رقابت ها 4 تیم برتر از قبل مشخص است، چرا که روسیه همیشه معادلات را برهم می زد و باز هم می گویم این برای زمانی است که معادلات به هم نخورد. قزاقستان 2 ماه پیش در یک تورنمنت برزیل را شکست داد. حالا یا برزیل درست بازی نکرده یا قزاقستان متحول شده است.

کسب سهمیه المپیک برای والیبال نشسته را باید قطعی بدانیم؟

این همان چیزی است که می‌گویم فشار روی تیم ملی است. همه از الان ما را فینالیست و قهرمان می‌دانند و این کارمان را سخت می‌کند ولی باید به این هم نگاه کنیم که ما دوبار هم در همین رقابت‌ها‌ی جهانی سوم شدیم. در والیبال این موضوع وجود دارد که ممکن است یک روز واقعا روز بازیکنان نباشد نتوانند بازی خود را ارائه دهند. یک چیزی را هم من بگویم که اگر در این رقابت ها سهمیه پارالمپیک را کسب نکنیم کار برایمان سخت می شود. می توانیم به عنوان قهرمان آسیا سهمیه را بگیریم اما الان کسب کنیم کارمان راحت تر است و می توانیم برنامه ریزی بهتری را داشته باشیم.

کار تیم ملی بعد از رقابت‌های جهانی سخت‌تر خواهد بود به دلیل اینکه باید کنیم، نظرتان در این خصوص چیست؟

100در صد درست است ما همیشه هر 4 سال یک بار مجبوریم 30 یا 40 درصدی در تیم ملی تغییرات داشته باشیم که بهترین فرصت همیشه بعد از رقابت ها جهانی است، چرا که بعد از آن رقابت هایی که داریم برایمان راحت تر است و میتوانیم از جوانان خودمان هم استفاده کنیم تا تجربه لازم را کسب کنند. سطح مسابقات آسیایی به دلیل اینکه از ایران پایین تر است بهترین زمان برای تیم ملی می باشد که برنامه ریزی کنیم و تغییر نسل دهیم که این تغییر نسل پخته شود برای پارالمپیک که بتوانیم نتیجه خوبی را کسب کنیم.

به نظر من تکلیف والیبال نشسته را باید ورزش کشور مشخص کند و باید بیشتر از این چیزی که امروز هست برای والیبال نشسته هزینه شود. باید دغدغه برای تیم ملی والیبال نشسته ایران بیشتر از این چیزی که وجود دارد باشد. ما تا به امروز از گنجینه ها و داشته های خودمان استفاده کردیم ولی اگر برای داشته هایمان وقفه ایجاد شود جمع کردن آن سخت است. بعضی چیزها وجود دارد که یک قانون نانوشته بوده و در والیبال نشسته باید به میانگین سنی تیم حتما توجه کنیم و جوانان باید تورنمنت های مختلف را تجربه کنند تا آماده شوند. ما در رده جوانان رقابت هایی در جهان نداریم. این نیست که همیشه این آمادگی را داشته باشیم تا جوانان به تیم ملی برسند و لباس تیم ملی را بر تن کنند. همیشه جوانان در تیم ملی به تیم ملی رسیدند.

اگر سهمیه کسب کنیم 20 ماه بیشتر با پارالمپیک فاصله نخواهیم داشت، فکر می‌کنید جوانگرایی خوبی داشته باشیم؟

نسل تیم ملی باید تغییر کند و برای این کار هم باید از فردای رقابت های جهانی شروع کنیم و حدود 40 تا 50 درصد نسل تیم ملی را تغییر دهیم. این که می گویم تغییر دهیم برای این است که من به عنوان تیم ملی باشم یا نباشم باید این کار صورت بگیرد. ما تنها 20 ماه تا پارالمپیک پاریس فاصله داریم، هدف پارالمپیک است و باید با توجه به تورنمنت هایی که در پیش داریم جوانان خودمان را آماده کنیم و تا به پارالمپیک برسیم. بازی های پاراآسیایی همیشه برای ما حکم بازی های تدارکاتی را داشته است، چرا که هیچ گاه تدارکاتی درستی را نداشتیم و از این به بعد هم با توجه به هزینه هایی که وجود دارد سخت تر می شود. یک مثالی است که همیشه می‌گویم ما در نوک هرم هستیم و کسی به پایین این حرم نگاه نمی کند که چه اتفاق هایی در حال رخ دادن است و به یکباره این حرم اگر بریزید دیگر جمع کردنش سخت و نمی شود کاری کرد.

تیمی که قهرمان جهان است باید کار سخت را انجام دهد. کار راحت را هر تیمی می تواند از پسش بر بیاید. من اعتقاد دارم که تیم ملی باید متحول شود، این کار، کار سختی است و مسئولین باید جگرش را داشته باشند و هزینه کنند فنی هم کار خود را به درست انجام می دهد. واقعا اگر این تحول صورت نگیر والیبال نشسته ایران به یکباره فرو می‌ریزد و بعد از آن باید به سر خودمان بزنیم تا دوباره تیم ملی را سرپا کنیم و قهرمانی از آن ببینیم.

فشارهای کسب مدال و کسب سهمیه و قهرمانی همیشه برای تیم ملی والیبال نشسته بوده این موضوع را برای بازیکنان چطور کنترل می‌کنید؟

کنترل این موضوع برای ما عادت شده است. من یک مثال برای شما میزنم تا والیبال ایستاده ما تا ایجاد توقع نکرده بود و تیم هایی مانند آمریکا و برزیل و لهستان را شکست نداده بود بزرگترین توقع شکست دادن تیم والیبال ژاپن بود. وقتی تیم ملی پارا فراتر از آسیا گذاشت انتظار مردم هم از تیم ملی برد شد، اما کار سخت پشتیبانی و حمایت کردن است. همیشه باید هزینه کنید که بعد از آن نتیجه را ببینید. تا کی باید از داشته های خودت استفاده کنی؟ بالاخره روزی این کفگیر به میخورد. من بار ها دیدم مسئولین که به اردوی تیم ملی می‌آیند می‌گویند شما که اول هستید، چطور حساب می‌کنند که همیشه این بار روانی را ایجاد می کنند که باید اول بشویم.

نسل طلایی والیبال نشسته در گذشته تیمی بود که شما کاپیتان بودید؛ بازیکنان امروز و آینده والیبال نشسته را چگونه می‌بینید؟

من نسل طلایی والیبال نشسته بودم که 3 دوره پارالمپیک کاپیتان تیم ملی بودم، اما من می گویم این نسل بهتر از نسلی بود که من در تیم ملی کاپیتان بودم. چون زمانی که من کاپیتان تیم ملی بودم بر اساس یک والیبال ساده قهرمان می شدیم آن هم از بین 40 کشور عضو فدراسیون جهانی والیبال نشسته، ولی امروز تیم ملی با استفاده از تکنیک های روز والیبال دنیا و با 90 کشوری که عضو فدراسیون جهانی هستند رقابت می کنند و قهرمان می شوند. ما باید این نسل را حفظ و در کنار این حفظ نسل هم رقیب تراشی کنیم. یعنی یک بازیکن تا 40 سالگی می تواند برای تیم ملی بازی کند به شرط اینکه برای او رقیب بتراشیم، این موضوع باعث می شود تا بازیکن اساس خطر کند و تلاش کند تا بهترین باشد و در تیم ملی حضور داشته باشد.

چرا مشکلات همیشه برای تیم ملی والیبال نشسته وجود داشته، اما در سال‌های اخیر موارد مختلفی هم به آن اضافه شده است؟

ببنید ما سفری بوده رفتیم پزشک نداشتیم و یا سفری رفتیم که فیزیوتراپ همراه ما نبود. در همین اردو های تیم ملی هم زشت است که یک ماساژور یک بار در 10 روز تمرین بیاید و بازیکنان را ماساژ دهد. یک تیم حرفه ای همه این افراد و امکانات را لازم دارد. تا به امروز گفتم با داشته های خودمان سر کردیم ولی دیگر کفگیر به ته دیگ خورده است. اگر می خواهیم والیبال نشسته ایران به آقایی خود در جهان ادامه بدهد باید سرمایه گذاری کنیم. نگاه کنید امسال که سال 1401 هم رو به پایان است، آخرین باری که مسابقات قهرمانی کشور برگزار شد سال 95 بود. این درد را به کی بگوییم؟ از سال 95 به بعد بودجه ای نبوده که مسابقات قهرمانی کشور برگزار شود. آیا تیمی که این همه افتخارات دارد و 37 سال آقای والیبال نشسته جهان است نباید مسابقات قهرمانی کشور داشته باشد؟

من بازیکنانی که برای تیم ملی انتخاب می کنم از لیگ انتخاب می کنم آن هم با هزار تا مشکل چرا؟ چون تیم های حاضر در لیگ والیبال نشسته هم با توجه به نتیجه گرایی اغلب از بازیکنان با تجربه استفاده می کنند و اصلا بازی به جوانان نمی رسد. با این همه اعتراف می کنم بهترین تیم جهان را دارم و برای مسابقات جهانی بوسنی هم هیچ بهانه ای ندارم و با قدرت در این مسابقات حضور پیدا می‌کنیم و اول می شویم چرا که حق این بازیکنان اولی است. درسته که برگه ضمانتی به کسی نداده ایم. من خواستم بگویم هیچ بهانه ای برای مسابقات جهانی ندارم و تنها دغدغه من برای بعد از این رقابت ها است.

حرف پایانی...

مسئولانی که عکس می گرفتند دیگر عکسی وجود ندارد و باید به والیبال نشسته کمک کنند. همه شرکت ها و باشگاه هایی که میلیاردی برای یک رشته خاص هزینه می کنند حق 10 تا 15 درصدی ورزش معلولین را بدهند. باشگاه پیکان، باشگاه سایپا، باشگاه هوادار و باشگاه های دولتی و خصوصی شما مسئولیت اجتماعی وظیفه شماست. امروز در آلمان باشگاه لورکوزن با توجه به مسئولیت اجتماعی که دارد تمام هزینه های تیم ملی والیبال نشسته این کشور را پرداخت می کنند و یا وزارت کشاورزی قزاقستان در همین راستا هزینه تمام سفرهای تیم ملی والیبال نشسته را می دهد. این‌ها همه نشان می‌دهد که والیبال نشسته ایران نیاز به کمک دارد تا فرسوده نشود. ما نباید از قطار پیشرفتی که تمام دنیا سوار آن شدند عقب بمانیم.