آقای رئیس جمهور؛ برداشت سلیقه‌ای از وفاق در تعامل مسئولین دولت با دانشجویان دیده می‌شود

به گزارش خبرنگار دانشگاه خبرگزاری دانشجو، منگلی، نماینده دفتر تحکیم وحدت در مراسم روز دانشجو که با حضور رئیس جمهور در دانشگاه شریف برگزار شد مطالبی را به عنوان نماینده دانشجویان مطرح کرد که به شرح زیر است

به نام خدا عرض سلام و احترام خدمت رئیس جمهور محترم دولت جدید در شرایطی کار خود را آغاز کرده است که محور مقاومت در تقابلی تاریخی با رژیم جعلی و کودک‌کش اسرائیل قرار دارد. شکسته شدن هیمنه پوشالی اسرائیل توسط محور مقاومت، وحشی گری‌ها و نسل کشی‌های بی حد و مرز رژیم گرگ صفت، حمله مستقیم ایران به اسرائیل برای اولین بار، شهادت سران مقاومت و صدور حکم بازداشت نتانیاهو همه نشان از بی سابقه بودن این درگیری دارد. این همزمانی هرچند کار را برای دولت پیچیده کرده است، اما می‌تواند یکی از مصادیق وفاق ملی باشد تا دولت و ملت در مبارزه با مستکبرین عالم یکصدا و همدل باشند، همانطور که کنش‌های شجاعانه در سفر به لبنان و قطر در بحبوبه جنگ مورد حمایت ملت ایران قرار گرفت. آقای پزشکیان. شما شعار وفاق را برای دولت خود انتخاب کردید تا فارغ از سیاسی‌کاری‌ها بر مشکلات مردم تمرکز داشته باشید و از گروه‌های مختلف، با نظرات متفاوت کمک بگیرید. اما گروهی، که اتفاقا خود را نزدیک شما می‌دانند، وفاق را به اهرم فشاری برای تحمیل نظرات خود تبدیل کرده‌اند و هر نظر مخالفی را ضد وفاق می‌دانند. برای مثال این گروه از ابتدای دولت، هر گونه نظری را که در مجلس، مغایر با خواست خودشان بود به بهانه وفاق سرکوب کردند؛ مگر غیر از این است که تئوریسین‌های آنها با شعار قانون‌گرایی و دموکراسی، خود را سردمدار آزادی بیان می‌دانند ولی شأن مجلس را به عنوان اصلی‌ترین سازوکار کشور برای تحقق مشارکت سیاسی، زیر سوال می‌برند. شاهد مثال این ادعا، واکنش‌های این گروه در پی اظهار نظر رئیس مجلس برای اصلاح قانون تابعیت بود که در روزنامه‌های خود با تیتر‌هایی همچون عبور از وفاق، با وجود چند ماه همراهی کامل مجلس با دولت، فاتحه وفاق را خواندند.

چنین رویکرد افراطی، بسیار خطرناک است و ادامه این روند و سوء استفاده‌های این چنینی، سبب استحاله شعار وفاق می‌شود؛ لذا از جنابعالی می‌خواهیم از این گروه افراطی پرهیز کنید و به این بند از نامه امیرالمومنین (ع) به مالک اشتر بیش از پیش توجه کنید که فرمودند: ((خواص کسانی هستند که به هنگام فراخی و آسایش بر دوش والی باری گرانند و، چون حادثه‌ای پیش آید کمتر از هر کس به یاری‌اش برخیزند و خوش ندارند که به انصاف درباره آنان قضاوت شود. اینان همه چیز را به اصرار از والی می‌طلبند و اگر عطایی یابند، کمتر از همه سپاس می‌گویند و اگر به آنان ندهند، دیرتر از دیگران پوزش می‌پذیرند)). آقای رئیس جمهور! برداشت سلیقه‌ای از وفاق در تعامل مسئولین دولت با دانشجویان هم دیده می‌شود. گویا فقط عده‌ای دانشجو هستند یا از نظر آنها دانشجو و دانشجوتر وجود دارد. مسئولین دولت جلساتی تحت عنوان دیدار با تشکل‌های دانشجویی برگزار می‌کنند که بعضی از اتحادیه‌های دانشجویی از آن بی اطلاع هستند و به آن جلسات دعوت نمی‌شوند. جلسه وزارت بهداشت و تریبون نداشتن بعضی از تشکل‌های دانشجویی یک نمونه از آن است.

جناب آقای دکتر پزشکیان

جولان گروه‌های افراطی و برداشت سلیقه‌ای از وفاق یک دلیل دارد، و آن بی توجهی دولت به اصل وفاق بر سر قانون و ساز و کار‌های رسمی جمهوری اسلامی ایران است. از ابتدای دولت مطرح شده است که وفاق باید بر سر ساز و کار‌های قانونی صورت گیرد. اما عملکرد دولت در این چند ماه نمایانگر چنین چیزی نیست. نفی ساز و کار‌های قانونی قطعا وفاق را به ضد خودش تبدیل می‌کند. در مورد قانون عفاف و حجاب هم این موضوع صادق است؛ دولت باید توجه داشته باشد که فرآیند تصویب این قانون بالاخره در یک روند رسمی و قانونی در کشور پیش رفته است و اگر دولت به بخشی از آن انتقاد دارد باید از مسیر قانونی به رفع آن بپردازد. نباید در دولت از ادبیاتی استفاده شود که مردم تصور کنند قانون در کشور امری بی ارزش و بی حرمت است؛ اتفاقا چنین ادبیاتی سبب تشتت و دوقطبی در جامعه می‌شود.

آقای رئیس، برخی از دوستان که دم از تعطیل شدن تشکل‌هایشان می‌زنند در ماجرای ننگین 1401 مکرر از قانو عبور کردند. آیا دولت شما تضمین می‌دهد که این تشکل‌ها دیگر بی قانونی نکنند؟

اما آقای رئیس جمهور! خدا را خدارا در خصوص طبقات پایین و محروم جامعه

یکی دیگر از محور‌های وفاق که مطالبه همه مردم است و در قانون برنامه هفتم هم تاکیده شده است، مسئله معیشت و رشد 8 درصد است. متاسفانه نظام اولویت بندی مسائل اقتصادی دولت اصلا امیدوار کننده نیست. در دستور کار قراردادن موضوع FATF به عنوان یک کارویژه برای وزارت اقتصاد، معطل نگه داشتن کشور برای یک امر واهی است. مگر چند روز پیش وزیر اقتصاد خود نگفتند که حتی اگر ما لوایح پالرمو و CFT را هم بپذیریم معلوم نیست که بتوانیم از لیست سیاه خارج شویم یا نه؟ وقتی خروج از لیست سیاه امری تشخیصی است که تصمیم گیری آن با کشور‌های غربی است ما چرا باید هزینه‌های سنگین قطعی بدهیم برای رسیدن به دستاورد‌های کوچک احتمالی؟ این چه توجیهی دارد؟ اولویت اقتصادی دیگر دولت، حذف یا کاهش یارانه‌هاست. بله تقریبا همه می‌دانیم که انرژی در کشور ما ارزان است و ما یارانه‌های پنهان می‌دهیم، اما سوال اینجاست که آیا حل مسئله اقتصادی کشور از حذف یارانه‌ها و گرانی سازی شروع می‌شود؟ ما باید به فکر افزایش تاب آوری اقتصاد در کشور باشیم تا هم بتوانیم در مقابل تحریم‌ها دوام بیشتری داشته باشیم و هم اینکه اگر بخواهیم اصلاحات یارانه‌ای را انجام دهیم مردم به ثبات درآمدی رسیده باشند. تاب آوری اقتصاد افزایش پیدا نمی‌کند مگر با تقویت بخش خصوصی و تولید در کشور یا به تعبیر دیگر مشارکت مردم در اقتصاد. رفع موانع تولید، کاهش نابازار‌ها از طریق سر و سامان دادن به مسئله خصوصی سازی و جذب سرمایه از محل‌هایی مانند نشست‌های بریکس میتوانند در این زمینه کمک کننده باشد. آقای رئیس جمهور، نباید وزارت اقتصاد دولت به عنوان مهمترین وزارتخانه دولت در وضعیت فعلی اقتصادی، به جای حل کارشناسی مسائل معیشتی درگیر سیاسی کاری باشد، نباید با زیرسوال بردن مکرر رویکرد‌های حمایتی و یارانه‌ای مثل وام ازدواج و فرزندآوری مسئله را در اذهان جابه‌جا کرد تا با استفاده از سیاست فشار از پایین و چانه زنی در بالا کار‌ها را جلو برد. نمی‌شود دستاورد‌های اقتصادی دولت واردات آیفون و تخصیص ارز دلاری برای سفر‌های خارجی باشد و انتظار داشت عموم مردم راضی باشند.

از توجه شما متشکریم. منگلی، نماینده دفتر تحکیم وحدت