آقای رئیس جمهور! تاریخ‌خوانی را به اهلش بسپارید
اعضای مجمع عالی، شورای راهبردی و مدیران کانون نهضت استادی بسیج در نامه‌ای به «روحانی»، آورده‌اند: آقای رئیس جمهور! تاریخ خوانی را به اهلش بسپرید و قدردان «حلم مدنی» مردم و مجلس تازه نفس باشید.
اعضای مجمع عالی، شورای راهبردی و مدیران کانون نهضت استادی بسیج در نامه‌ای به «روحانی»، آورده‌اند: آقای رئیس جمهور! تاریخ خوانی را به اهلش بسپرید و قدردان «حلم مدنی» مردم و مجلس تازه نفس باشید.
به گزارش خبرگزاری مهر، اعضای مجمع عالی، شورای راهبردی و مدیران 1084 کانون نهضت استادی بسیج طی نامه‌ای به حجت الاسلام حسن روحانی ضمن انتقاد از سخنان اخیر او درباره صلح امام حسن (ع)، آورده‌اند: آقای رئیس جمهور! به‌عنوان «رئیس قوه مجریه» و «عالی‌ترین مقام اجرایی کشور»، خوانش و تبیین تاریخ اسلام را به اهل منبر و درس و بحث علمی و کارشناسان واگذارید و با «گفتار درمانی»، «توجیه» و «تحریف» و خدایی ناکرده تشبث به عادات رایج سیاستمداران در «آسمان به ریسمان بافتن»، بیش از این بر زخم‌های معیشتی مردم، نمک نپاشید.
متن این نامه به شرح زیر است:
بسم‌الله‌الرحمن‌الرحیم
حجت‌الاسلام‌والمسلمین جناب آقای دکتر حسن روحانی
رئیس محترم جمهوری اسلامی ایران
با سلام و احترام؛
سخنان اخیر شما درباره دلیل صلح امام حسن - علیه‌السلام - تحلیل تاریخی ناصوابی بود که در همین روزها از سوی پاره‌ای از صاحب‌نظران تاریخ‌دان و اهل فضل و علم، پاسخ یافته و ناراو و نابجا بودن برداشت جنابعالی برای حق جویان روشن گردید. اما به نظر می رسد ضمن احترام به جنابعالی باید درباره غرض شما از نقل این تحلیل که نوعی «شبیه‌سازی تاریخی» در جهت مشروع جلوه‌دادن مذاکره قبلی یا مجدد با دولت آمریکا است، بیشتر تأمل کرد:
وجدان های آگاه بر آن هستند که آنچه در اثر «توافقنامه خسارت‌بار برجام» بر عموم ایرانیان رفته از هرگونه تفسیر و تحلیلی بی نیاز است؛ چراکه «وضع تلخ معیشتی مردم»، به‌روشنی بیانگر تلاش‌های هفت‌ساله جناب عالی و ائتلاف اصلاح طلبان - کارگزاران در زمینه «گره‌زدن اقتصاد کشور به مذاکره» است. امروز، غلط‌بودن آن نسخه ائتلافی انتخابات که آلوده به تحریف و مهندسی افکار نیز بود، بر همگان آشکار گشته و جایی برای «توجیه» و «فرافکنی» نا کارآمدی های ائتلاف مذکور در اداره کشور باقی نگذاشته است. پس مجددا و بعد از 7 سال تلاش نکنید تا از طریق «استفاده ابزاری» از موقعیت تاریخی آن امام غریب و مظلوم، و «تحریف» آنچه‌که بر ایشان رفت، گذشته را تطهیر یا آینده را طراحی نمایید.
چنانچه شما در طول بیش از هفت‌سال گذشته، بر «ظرفیت‌های داخلی» تکیه می‌کردید و چشم امید به غرب نداشتید و اقتصاد داخلی را نسبت به مذاکره، «شرطی» نمی‌کردید، امروز در وضعی قرار نمی‌گرفتید که مؤتلفین و منتقدین تان یکپارچه از شما فاصله بگیرند و شما را در ورطه‌ای که در آن گرفتار شده‌اید، تنها بگذارند.
احزاب ائتلافی اصلاح طلبان و کارگزاران با چنان سرعتی از شما اعلام برائت می جویند که حتی خود را پیشگام اکثریتی می نمایانند که شما را نمی خواهند! جریاناتی که اینک با تردستی به جابجایی اکثریت و اقلیت در سپهر ایران مبادرت می نمایند؛ اما کیست که نداند حافظه ملی بزرگتر از هوس های زودگذر انتخاباتی آنها است.
پس برای احترام به شرف ملی باید گفت اگر در زبان، حاضر نیستند به «غلط‌بودن مسیر مذاکره و برجام خسارت بار» اعتراف کنید و یا اگر بنای عذرخواهی و طلب بخشش از مردمی که اکنون، به‌سختی معیشت می‌گذارنند، ندارید، دست‌کم در عمل خویش، تغییری ایجاد کنید و تا این‌اندازه بر امر ناصواب و پوچ، اصرار نورزید ضمن اینکه از جناب عالی که از آغاز تاکنون، همواره مدعی «عقلانیت» و «محاسبات منطقی» بوده‌اید، انتظار می‌رود که در این فرصت اندک باقی‌مانده، «تغییر مسیر» داده و آزموده را بیش از این نیازمایید که این از شروط عقل سلیم است.
آقای رئیس جمهور! تردید نکنید که حتی «عقل سیاسی محض» نیز، توجیه‌گر و هموارکننده «بیراهه مذاکره» نیست، چه رسد به «سیره اهل بیت» - علیهم‌السلام - که سخت از بیگانه‌گزینی و حقارت و ذلت سیاسی، دور و یکسره به کرامت انسان ارجاع می دهد.
گفته‌های اخیر جناب عالی در باره امام حسن علیه آلاف التحیه و الثناء و توسل مجدد به"صنعت" جابجایی اکثریت و اقلیت از سوی دوستان شما، نه‌تنها «اعتبار سیاسی سوخته» و «منزلت اجتماعی ازدست‌رفته» جناب عالی و گروهای موتلف شما در حزب های باصطلاح اصلاح طلب و کارگزاران را بازسازی نمی‌کند، بلکه بیش‌ازپیش، موجبات فاصله‌گیری مردم را از شما فراهم و بر حجم متراکم و انباشته‌شده «نارضایتی‌ها» ی آنها می‌افزاید. پس بهتر است به خود آیید و به مردم ایران و رهبر حکیم آن و ظرفیت‌های گسترده مادی و معنوی ایران بزرگ بازگردید و غرب و آمریکا را برای همیشه از طمع در نفت و دیگر منابع سرشار مادی و یا شکست اقتدار ملت کنار بگذارید.
آقای رئیسجمهور! تا چه هنگام باید دولت شما، هزینه سیاسی و اجتماعی «اعتماد» و «تکیه» به آمریکا و اروپا ی متفرعن، ریا کار و پیمان شکن را بپردازد و شما اما «فرصت‌ها» و «امکان‌ها» را از دست داده و در این میان به ناحق و ناجوانمردانه، بخشی کوچکی از مردم گمان برند که حقانیت و برکات انقلاب محل چالش است!؟
در حالی که چالش اساسی اعتماد بی حاصل هفت ساله شما به آمریکا می باشد هیچ نیازی به «استناد تحریف‌آلود» به مواضع سیاسی اهل بیت عصمت و طهارت - علیهم‌السلام - نیست؛ حتی مردمی که طی دو دوره به شما رأی داده‌اند نیز اکنون دریافته‌اند که از مسیر «مذاکره» و «تسلیم» و «وادادگی»، دردهای معیشتی و اقتصادی‌شان علاج نمی‌شود، بلکه از «چاله» به «چاه» می‌افتند!
اگر تصور می‌کنید این سخن، برخاسته از اغراض سیاسی است، به میان مردم بروید تا بی‌واسطه نظرات‌شان را بشنوید.
یا اگر باز برخی اطرافیان شما مسیر تبادل فکری تان را با توده ی مردم مسدود کردند؛ پیشنهاد می شود با طراحی مشترک شورای راهبردی نهضت استادی بسیج و مرکز بررسی های استراتژیک ریاست جمهوری پرسشی باز و بدون پیچیدگی های زبانی و نفاق آلود از ایرانیان استعلام و همه پرسی شود که آیا به آمریکا در پی ریزی ایران بزرگ و متمدن اعتماد دارند یا خیر؟
امروز اما شما نیز دریافتید که در جای جای ایران از بالا نشینان گرفته تا حاشیه نشینان و خود رای دهندگان دو دوره به جناب عالی، آمریکا را پیمان شکن ترین دولت تاریخ ارزیابی می کنند در این صورت، بهتراست از فرصت اندک باقی مانده برای حضور نیک نامی در تاریخ ایران سعی مجدد خود را در رجوع به منابع ایران زمین در گذار از مشکلات به کار بسته و قدردان اکثریت مردم ایران و مجلس تازه نفسی باشید که با اتخاذ «حلم مدنی» بنا دارند تا با سفارش و رأی حکیم، دولت محترم دوازدهم را با طمأنینه و در مسیری مردم سالار به دولت خدمتگزار بعدی متصل نمایند.
امروز اکثریت مردم ایران، معتقد نیستند که باید به آمریکا اعتماد کرد! برجام، چیزی جز مصالحه همراه با عقب‌نشینی‌ها و امتیازدادن‌های یک‌طرفه نبود، اما نه‌فقط گرهی از کار فروبسته معیشت مردم نگشود، بلکه سفره‌شان را بسیار کوچک‌تر کرد.
آقای رئیس جمهور! اینک تلقی و گفتاری در جامعه ایران دست به دست می شود که خدایی ناکرده، شما بنا به توصیه برخی مشاورین استحاله شده بنا است از طریق گسترانیدن «فشار اجتماعی» و اصطلاحا رساندن کارد به استخوان، دوباره باب «مذاکره با آمریکا» ی پیمان شکن را گشوده و نتیجه انتخابات آن کشور سلطه گر را، نوعی راه‌حل برای وجیه سازی دولت متبوع بشمارید!؟
اگرچه فرزندان دانشگاهی ملت این را نوعی گمانه زنی در برخی لایه های اجتماعی ارزیابی می کنند اما شایسته است جنابعالی نسبت به رفع این شبهه ضد ملی اعتبارزدایی فرمائید چه این که نه در این‌سو مردم چنین اعتقادی به آمریکای پیمان شکن دارند و نه در آن‌سو، هیچ‌یک از جناح‌های سیاسی آمریکا، روی خوش به شما نشان خواهند داد زیرا بسته گشایش و رونق اقتصادی ایران هرگز از آن سوی آب ها تقدیم شما نخواهد شد!
آری! شما نتوانستید و نخواهید توانست که «جنگ اقتصادی» را به «صلح اقتصادی» تبدیل کنید؛ چنان‌که تاکنون با وجود عبور از «خطوط قرمز ایران» نیز، ناکام و عاجز مانده‌اید، اما می‌توانید در جنگ اقتصادی، راهبرد «اقتصاد مقاومتی» را انتخاب و صدمات و لطمات تحریم ظالمانه دشمن را به حداقل رسانیده و ثبات و امنیت اقتصادی را برای مردم به ارمغان آورید.
به نظر می رسد شاید چنانچه در این ماه‌های اندک باقی مانده، قدم در «مسیر دیگر» غیر از اعتماد به آمریکا بگذارید، اندکی از حیثیت سیاسی خویش و دولت محترم را بازیابید، اما اگر همچنان بر طبل توخالی «مذاکره» و «صلح» و باصطلاح «تعامل سازنده» با دشمنان ایران و هویت ملی و انقلابی مردم بکوبید، به مثل اعلای «ناکارآمدی» و «ناتوانی» و «شکست» در تاریخ ایران تبدیل خواهید شد که ما هرگز چنین نخواسته و آرزوی مان سربلندی و موفقیت جنابعالی و دولت محترم در خدمت به مردم و آبادانی و پیشرفت کشور است؛ گو اینکه اکنون نیز برخی از اجزاء و بخش های دولت محترم با دلسوزی در حال کار و تلاش می باشند؛
آقای رئیس جمهور! به‌عنوان «رئیس قوه مجریه» و «عالی‌ترین مقام اجرایی کشور»، خوانش و تبیین تاریخ اسلام را به اهل منبر و درس و بحث علمی و کارشناسان واگذارید و با «گفتار درمانی»، «توجیه» و «تحریف» و خدایی ناکرده تشبث به عادات رایج سیاستمداران در «آسمان به ریسمان بافتن»، بیش از این بر زخم‌های معیشتی مردم، نمک نپاشید و خود را مغضوب و مطرود آنها نسازید.
دوام توفیقات جناب عالی و دولت محترم را از خدای قادر متعال خواستاریم
بیست و هفتم مهرماه 1399
اعضای مجمع عالی نهضت استادی بسیج
اعضای شورای راهبردی نهضت استادی بسیج
و مدیران 1084 کانون و دفاتر استادی نهضت استادی بسیج در دانشگاه ها، و مراکز آموزش عالی، پژوهشی، مهارتی و کاربردی کشور