خبرگزاری میزان - برخی اعتقاد دارند نباید آمریکای دوران ترامپ را تحریک کرد و بهانه دست آن داد. اگر بخواهیم تهدیدات امنیت ملی علیه جمهوری اسلامی ایران را اولویت بندی کنیم، تهدید نظامی در رتبه‌های نخست قرار دارد.
در شرایط کنونی آمادگی نیرو‌های مسلح با پشتوانه قدرت نظامی نکته مهمی است که فرمانده کل قوا حضرت آیت الله خامنه‌ای بر آن تأکید دارند برای همین است که ایشان مذاکره بر سر دستاورد‌های نظامی به ویژه پیشرفت‌های موشکی را خط قرمز جمهوری اسلامی ایران اعلام کرده‌اند.
در سایه اقتدار نظامی است که جمهوری اسلامی در منطقه بحران زده غرب آسیا از ثبات و امنیت کامل برخوردار است و هیچ تهدید نظامی نمی‌تواند عملیاتی شود مگر آن که با پاسخ قاطع و ویرانگر ایران به دشمن روبرو می‌شود.
دشمنان جمهوری اسلامی به توانایی‌های نظامی و تسلیحاتی ایران واقف هستند و می‌دانند کوچکترین تعرضی با پاسخ گسترده و عمیق همراه خواهد بود.
تاکنون دیپلماسی نظامی جمهوری اسلامی ایران توانسته است دیپلماسی سیاسی ایران را پیش ببرد، وجود یک قدرت نظامی در کنار دیپلماسی توانسته است، پیروزی‌های سیاسی را رقم بزند. کشور‌های قدرتمند دنیا از نیروی نظامی خود برای پیشبرد اهداف سیاسی کمک می‌گیرند.
آمریکایی‌ها زمانی که می‌خواهند پای میز مذاکره بنشینند، ابزار و ادوات نظامی خود را به نمایش می‌گذارند تا با القاء قدرت، به اهداف دیپلماسی دست پیدا کنند. دنیای کنونی، دنیای قدرت است و هر کشوری که قدرتنمایی نکند، در عرصه دیپلماسی نیز راه بجایی نخواهد برد.
اگر ایران در منطقه غرب آسیا حضور نمی‌یافت و در سوریه و عراق به یاری دولت و ملت این دو کشور نمی‌رفت و اقتدار خود را به دشمن تحمیل نمی‌کرد، اوضاع بسیار پیچیده و علیه ایران ترسیم می‌شد. بی‌تفاوتی ایران نسبت به تحولات غرب آسیا، میدان را برای دشمنان باز می‌گذاشت تا خواسته‌های خود را به ایران تحمیل کنند. شکست پروژه نیرو‌های نیابتی مثلث غربی عبری عربی در سوریه و عراق، پیش زمینه شکست‌های سیاسی آمریکا شده است.
رونمایی از تسلیحات و تجهیزات نظامی جدید که صفر تا صد آن داخلی است، آمریکا را هر چند عصبانی می‌کند، اما عاملی بازدارنده در مقابل تهدیدات نظامی این رژیم تروریستی است.
چرا تصور می‌شود که تبلیغات رسانه‌ای در زمینه پیشرفت‌های نظامی و دفاعی که اکنون به یک دکترین تهاجمی نیز تبدیل شده، تحریک کننده است؟ در حالی که سازندگان سلاح در جهان محصولات خود را با تبلیغات گسترده بزرگنمایی می‌کنند و خریداران این تسلیحات نیز با پرداخت میلیارد‌ها دلار به خرید این سلاح‌ها می‌پردازند و آن‌ها را به رخ می‌کشند.
نیرو‌های مسلح جمهوری اسلامی ایران از تسلیحات ساخت داخل بهره می‌برند، در حالی که تحریم‌های شدید تسلیحاتی همچنان علیه ایران ادامه دارد.
نمایش دستاورد‌های جدید نظامی و دفاعی از سوی ایران، نه تنها شرایط را وخیم‌تر نمی‌کند بلکه باعث می‌شود دشمنان بیشتر از گذشته به توانمندی‌های جمهوری اسلامی در عرصه نظامی پی ببرند.
ایران بار‌ها اعلام کرده است که آغازگر هیچ جنگی نخواهد بود، اما اگر جنگی علیه جمهوری اسلامی آغاز شود، آمادگی دفاعی نیرو‌های مسلح ایران فراتر رفته و به تهاجم تبدیل خواهد شد.
رونمایی از موشک‌های پیشرفته حاج قاسم و ابو مهدی که در روز صنعت دفاعی انجام شد و در کنار آن تولید موتور توربو جت، نه تنها تحریک کننده نیست بلکه بازدارنده است.
اثبات بازدارندگی توانمندی موشکی ایران را می‌توان در
موشک باران پایگاه آمریکایی‌ها در عین الاسد دید.
جمهوری اسلامی اگر در قبال اقدام تروریستی ارتش آمریکا در ترور
سردار سلیمانی، پاسخ اولیه به این ترور نداده بود، ضعف ایران را نشان می‌داد. در واقع آمریکایی‌ها در انتظار نوع پاسخ جمهوری اسلامی برای اقدام تروریستی خود بودند.
کارشناسان نظامی و تحلیلگران سیاسی و نظامی اعتقاد داشته و دارند که اگر ایران به ترور سردار شهید حاج قاسم سلمیانی واکنش نشان نداده بود، آمریکایی‌ها مرحله بعدی اقدام خود را عملیاتی می‌کردند.
موشکباران عین الاسد، بازدارنده بود و اکنون نیز رونمایی و نمایش دستاورد‌های نظامی ایران نیز بازدارنده است.
باید توجه داشت که ایران تنها به نمایش و رونمایی از بخش‌هایی از دستاورد‌ها و توانمندی‌های نظامی خود بسنده می‌کند و بسیاری از این پیشرفت‌های نظامی، فوق محرمانه است.
مقابل دشمن باید اقتدار واقعی نظامی به نمایش گذاشته شود، در غیر این صورت، طمع و عطش دشمنان برای تعرض به جمهوری اسلامی ایران عملیاتی خواهد شد؛ و نکته آخر این که گرچه اولویت اول برای جمهوری اسلامی ایران در بحث امنیت ملی، اقتدار و توانمندی نظامی است، اما این موضوع باید الگویی شود برای دیگر زمینه‌ها تا بخش‌های دیگر نیز بر تلاش خود بیفزایند تا به رتبه به دست آمده در صنعت دفاعی برسند.
اگر صنعت دفاعی کشور به این اندازه از پیشرفت و توانمندی رسیده است، دیگر بخش‌ها به ویژه اقتصادی باید عقب ماندگی خود را جبران کنند، چرا که اولویت دوم برای تأمین امنیت ملی، مسائل اقتصادی است.
