خاطرات جوانترین بازیکن تیم ملی در جام جهانی / از بازی در سالگرد 75 سالگی رئال مادرید تا پاداش 10 هزار تومانی فوتبالیستهای پاستوریزه!
به گزارش خبرنگار ورزشی خبرگزاری فارس، ابراهیم قاسمپور جوانترین بازیکن تیم ملی فوتبال ایران در جام جهانی 1978 آرژانتین یکی از ملیپوشان نسل طلایی فوتبالمان محسوب میشود گفتوگویی در مورد حال و هوای اولین حضور ایران در جام جهانی انجام دادیم. خواندن خاطرات قاسمپور اهل آبادان شیرین و جذاب است.
* حضور در جام جهانی افتخار تمامی فوتبالیستهای دنیاست
آن سالی که ما به جام جهانی صعود کردیم جمعیت کره زمین حدود 4 تا 5 میلیارد نفر بود. اکنون این جمعیت حدود 8 میلیارد نفر شده با این حال هم آن زمان هم الان جام جهانی جذابترین رویداد ورزشی جهان محسوب میشود و حضور در این رویداد بزرگ و پرافتخار آرزوی تمام بازیکنان فوتبال دنیا است. همین شور و شعف و اشتیاق مردم برای جام جهانی در همان زمان هم وجود داشت.
* قهرمانی برزیل را هم نمیتوانستید ببینید!
تنها تفاوت اکنون با اولین جام جهانی که ما در آن حضور داشتیم فضای رسانهای و مجازی است. حالا شما با یک کلیک میتوانید اطلاعات تمامی تیمهای فوتبال دنیا را به دست بیاورید اما آن زمان چنین خبری نبود. در حال حاضر تلویزیون ما لیگهای فوتبال 5-6 کشور مطرح جهان را نشان میدهد ولی آن زمان چنین امکاناتی وجود نداشت. اکنون بازیکن تیم ملی خودش میتواند اطلاعات بازیکن مقابلش را هم به طور کامل به دست بیاورد. در آن زمان شما حتی نمیتوانستید مثلاً قهرمانی برزیل در جام جهانی را ببینید فقط یک کانال تلویزیونی و دو هفتهنامه ورزشی به نام کیهان ورزشی و دنیا ورزش بود. اکنون شما از طریق اینترنت هر اطلاعاتی بخواهید به دست میآورید.
* از یک خانواده فقیر وارد فوتبال شدم
آبادان شهری کوچک با مردمانی با دلهای بزرگ است. آن زمان هم بیشترین فوتبالیستها از استان خوزستان و شهر آبادان به فوتبال کشور معرفی میشدند. من هم از یک خانواده فقیر به فوتبال آمدم و تمام آرزویم را روی فوتبال گذاشتم که در نهایت تبدیل به جوانترین عضو تیم ملی در اولین جام جهانی شدم. ایران آن زمان 30 میلیون نفر جمعیت داشت و من توانسته بودم در بین 11 بازیکن اصلی تیم ملی قرار بگیرم. من بازیکن ثابت تیم ملی شده بودم. آن هم در اولین جام جهانی که تیم ملی کشورمان در آن حضور داشت. در مسابقات 1978 از دو قاره آسیا و اقیانوسیه فقط ایران به جام جهانی صعود کرده بود و حضور در جام جهانی کاری بس دشوار و افتخارآمیز بود. آن زمان بازیکنان مطرحی چون بولیخن از شوروی، آریهان از هلند و... در جام جهانی حضور داشتند.
* در 75سالگی باشگاه رئال مادرید به میدان رفتم
جوانترین بازیکن تیم ملی در اولین جام جهانی طبعاً شناخت و تجربه بسیار کمی دارد آن هم در روزگاری که کسب اطلاعات بسیار دشوار بود. با این حال قبل از جام جهانی ما بازیهای تدارکاتی خوبی داشتیم. در یک تورنمنتی که به مناسبت 75سالگی باشگاه رئال برگزار شد تیم ملی ایران، آرژانتین، الجزیره از افریقا و یکی دو تیم دیگر حضور داشتند. ما در آن مسابقات با آرژانتین بازی کردیم و نتیجه یک بر یک مساوی شد در حالیکه میتوانستیم سه گل به آرژانتین بزنیم با این حال در ضربات پنالتی بازنده شدیم آن تیم آرژانتین فقط ماریا کمپس را در اختیار نداشت. ه مان بازی با آرژانتین به ما اعتماد به نفس و اعتبار دارد خیلی از روزنامهنگاران آن زمان نوشتند که ایران میتواند پدیده جام جهانی 1978 شود. بعد از آن هم یک بازی دوستانه با فرانسه در همان کشور برگزار کردیم که دو بر یک بازنده شدیم آن با پنالتی ناحقی که علیه ما گرفتند.
* به 2 دلیل در جام جهانی خوب نبودیم
با وجود همه این شرایط قبل از جام جهانی به نظر من ما در آن مسابقات به اندازه کمافی خوب بازی نکردیم دلیلش هم کم تجربگی بازیکنان و حتی مربیان تیم ملی بود. ما اولین جام جهانیمان را تجربه میکردیم و در گروه سختی هم قرار گرفته بودیم. گروهی که هلند در آن جام جهانی نایب قهرمان شد، پرو قهرمان آمریکا بود و اسکاتلند هم در اوج فوتبالش بود. گروهمان واقعاً سخت بود و ما بیتجربه.
* فوتبالیستهای پاستوریزه بودیم!
آن زمان تیم ملی و ملیپوشان به هیچ عنوان دنبال حاشیه نبودند حتی تجربه حاشیهسازی هم نداشتیم! به قول امروزیها بازیکنان پاستوریزهای بودیم که تازه پا به فوتبال حرفهای گذاشته بودیم و تیم ما در جام جهانی یک تیمی کاملاً کم حاشیه بود.
*از پاداش 10 هزار تومانی هر پیروزی تا ساعت طلا
در آن زمان برای هر برد در تیم ملی به ما 10 هزار تومان پاداش میدادند و برای هر مساوی 5 هزار تومان؛ مثلاً اگر کویت را میبردیم نفری 10 هزار تومان می گرفتیم اما با برگزاری مناسبتهای مختلف در مراسمهای متفاوتی حاضر میشدیم گاهی سکه طلا یا حتی ساعت رولکس طلا به ما میدادند. آن زمان قیمت یک خانه ویلایی در شهر آبادان 80 هزار تومان بود و قیمت یک آپارتمان در تهران در بهترین منطقه با تمامی امکانات 250 هزار تومان.
* پول جام جهانی من را بالا کشیدند
بعد از اینکه از جام جهانی برگشتیم اعلام شد به هر بازیکن ثابت تیم ملی 180 هزار تومان تعلق میگیرد که اوایل شروع انقلاب اسلامی بود. بعد گفتند به جای 180 هزار تومان 120 هزار تومان میدهیم بعد گفتند 100 هزار تومان پرداخت میشود و در نهایت نفهمیدم چه کسی این پول را بالا کشید و 18 هزار تومان از آن پول جام جهانی پرداخت شد که با آن پول فکر کنم میشد یک پیکان خرید.
* نسل سوخته فوتبال هستیم
به نظر خودم به آنچه حقم در فوتبال بود نرسیدم. ما نسل سوخته فوتبال بودیم. نسلی که میتوانست به خیلی چیزها در فوتبال برسد. من جوانترین عضو تیم ملی در جام جهانی بودم. میتوانستم رکوردار تعداد بازی ملی و سابقه حضور در تیم ملی را بشکنم اما حوادثی که رخ داد همه چیز را تغییر داد. ابتدا انقلاب شد و سپس جنگ تحمیلی آغاز شد. مسابقات لیگ و باشگاهی فوتبال ما تقریباً تعطیل شد.
* جنگ زده بودیم
یکی از شانسهای زندگی من این بود که آبادانی بودم و از آنجا به دوبی رفتم. بعد با شروع جنگ خانوادهام جنگ زده و آواره شدند مشکلات مالی زیادی داشتیم و من با بیپولی و شرایط سخت از ترکیه به بیروت و سپس به دوبی رفتم و در دوبی فوتبالم را ادامه دادم. با پولی که از فوتبال در امارات به دست میآوردم خانوادهام را هم تأمین میکردم و به خاطر همین مسئله و شرایطی مالی که داشتیم دیگر ترجیح دادم فوتبال را در خارج از کشور دنبال کنم و به تیم ملی نیامدم و در کشورهای امارات و مصر بازی کردم. با وجودعوت به تیم ملی دیگر به تیم ملی نیامدم که آن هم به خاطر شرایط اقتصادی خانوادهام بود. متأسفانه برخی دوستان به من انگ وطنفروشی زدند و میگفتند او درهم عربی را به کشور ترجیح داده جالب است همان نفراتی که این حرفها را پشتسر من میزدند خودم آنها را بعدها به فوتبال امارات آوردم.
* خانهمان در جنگ از بین رفت
با شروع جنگ تحمیلی ما جنگزده شدیم. خانهمان از بین رفت و در نهایت من بعداز بازگشت به کشور به شیراز رفتم در آنجا خانهای خریدم پس از آن هم به خاطر بیماری همسرم به تهران کوچ کردم. باید بگویم هنوز هم امکانات چندان مناسبی در شهر آبادان به وجود نیامده است. امکانات پزشکی این شهر تقریبا ضعیف است.
پایان پیام /