رشته‌های معامله قرن ترامپ پنبه می‌شود

به گزارش شبکه اطلاع رسانی راه دانا؛ به نقل از "تیتریک"؛ رژیم صهیونیستی و آمریکا وانمود می‌کنند که فلسطینیان بیت المقدس شرقی وجود ندارند.

گزارش اخیر وزارت امور خارجه آمریکا از فلسطینیان بیت المقدس شرقی با عنوان "ساکنان غیر اسرائیلی" یاد می کند، گویی که تغییر تعاریف می تواند واقعیت را تغییر دهد.

بسیاری از مقامات صهیونیستی مطمئنا از خواندن آخرین گزارش وزارت خارجه آمریکا خوشحال شدند. رضایت آنها ناشی از هیچگونه تعریف ارائه شده برای اسرائیل در گزارش سال 2019 کشور درباره عملکردهای حقوق بشری صادره در 11 مارس نبود. بلکه مقامات از کشف تغییر زبان خرسند بودند. برای نخستین بار در این گزارش های سالانه، فلسطینی های بیت المقدس شرقی به جای "فلسطینی ها" با عنوان "ساکنان غیر اسرائیلی" مشخص شدند.

روی هم رفته، این گزارش اخیر کاملا تیره و تار است و در میان سایر موارد به قانون تابعیت مصوب (درباره ماهیت یهودی اسرائیل) که تغییر زبان عربی از یک زبان رسمی به یک زبان با وضعیت ویژه است اشاره می کند و تأکید دارد که این قانون تنها یهودی ها را در داشتن حق ملی برای تعیین سرنوشت خود به رسمیت می شناسد.

نکته دیگر این است که این قانون با نادیده گرفتن حق اسکان غیر یهودیان خواستار ترویج ساکنان یهودی در اسرائیل است.

این گزارش تأکید می کند که مسیحیان عرب و مسلمانان، شهروندان دروز (Druze) و اتیوپی با تبعیض مداوم حقوقی و اجتماعی مواجه شده اند.

نمونه های زیادی در این خصوص ذکر شده است از جمله حادثه اکتبر که در آن سربازان صهیونیستی در یک پمپ بنزین به یک بدوئینی (از گروه های عشایری عربی) حمله کردند. آنها فقط مجازات های جزئی به خاطر کردار خود دریافت کردند.

این گزارش همچنین به اقدامات خرابکارانه موسوم به "Price Tag" از سوی گروه های افراطی مذهبی راست گرای یهودیان جوان که بیشتر آنها اهل شهرک های ساحل غربی هستند و مکان های مقدس مسلمانان و مسیحیان را هدف قرار می دهند، اشاره می کند.

این گزارش در زمینه شرایط کاری در رژیم صهیونیستی می گوید که کارگران فلسطینی به دلیل فقدان نظارت کافی از سوی دولت همچنان از سوء استفاده ها و نقض حقوق کارگر رنج می برند.

با این وجود، مقامات بیت المقدس به دلیل تصمیم وزارت امور خارجه مبنی بر نادیده گرفتن 350،000 فلسطینی که در منطقه بزرگتر بیت المقدس تحت حاکمیت رژیم صهیونیستی زندگی می کنند و خواندن آنها با عنوان "غیر اسرائیلی" خوشحال شدند.

تمام این خیالبافی ها مربوط به امتیازهایی است که دولت نتانیاهو با رفتاری کودکانه از دولت ترامپ دریافت می کند. تصمیم آمریکا مبنی بر انتقال سفارت آمریکا به بیت المقدس در سال 2018 به منظور ایجاد موجی از تبعیت سایر کشورها از این اقدام یا حذف مسئله بسیار جنجال برانگیز بیت المقدس از گزینه های روی میز ناکام ماند.

معامله قرن دونالد ترامپ مشکل پناهندگان فلسطینی را از گزینه های روی میز خارج نکرد و اقدام وزارت امور خارجه برای اشاره به کرانه باختری به عنوان "یهودیه و سامریه" به این واقعیت که میلیون ها فلسطینی در آنجا زندگی می کنند خاتمه نداد.

به رسمیت شناختن الحاق ارتفاعات جولان توسط رژیم اشغالگر در سال 2019 از سوی ترامپ این منطقه را بیشتر اسرائیلی نکرد و در نتیجه مذاکرات صلح با دولت آتی سوریه مانع خروج دولت آینده صهیونیستی از این منطقه نخواهد شد.

اظهارات "مایک پمپئو" وزیر خارجه آمریکا در ماه نوامبر که شهرک سازی صهیونیست ها در سرزمین های اشغالی را غیر قانونی نخواند آنها را قانونی نکرد و قوانین بین المللی را تغییر نداد. این امر، صهیونیست ها را در حسرت تسلط اقلیت یهودیان بر اکثریت فلسطینی ها باقی می گذارد. سؤال اصلی که باقی می ماند این است که چگونه می توانیم اطمینان حاصل کنیم که رژیم صهیونیستی یک دولت یهودی و دموکراتیک است و آیا شهرک سازی های بی رویه و غیر ضروری در کرانه باختری قانونی هستند یا خیر؟

وقتی بحران کروناویروس خاتمه یابد و دولت جدید از اسرائیل تشکیل شود و رهبران صهیونیستی و فلسطینی بر سر میز مذاکره بازگردند، تمام رشته های ترامپ از جمله برنامه صلح بی ملاحظه وی و تعریف جدید او از فلسطینی هایی که در بیت المقدس زندگی می کنند با عنوان "غیر اسرائیلی ها" پنبه خواهد شد.

برای دستیابی به یک راه حل و صلح واقعی باید بیت المقدس تقسیم شود، اما نه لزوما از نظر فیزیکی. تمام محلات عربی بخشی از پایتخت فلسطین می شوند و با فلسطینی هایی که در حال حاضر در بیت المقدس زندگی می کنند چه به عنوان شهروندان اسرائیل یا ساکنان دائمی، ترتیب ویژه ای برقرار خواهد شد.

به کشور فلسطین اجازه داده می شود تا هر تعدادی که می خواهد فلسطینی ها را جذب کند و برخلاف برنامه ترامپ، رژیم صهیونیستی هیچ سهمی در محدودسازی تعداد مهاجران به فلسطین ندارد. درباره تعداد محدودی از فلسطینی ها که اجازه زندگی در اسرائیل را دارند توافق صورت می گیرد و هر خانواده پناهنده از سال 1948 از یک صندوق بین المللی که رژیم اشغالگر در آن عضو می شود غرامت می گیرد.

رژیم صهیونیستی با تغییرات جزئی در خط آتش بس سال 1967 از کرانه باختری خارج می شود. اگر طرف فلسطینی موافقت کند، ساکنانی که ماندن در خانه های خود را انتخاب کردند می توانند به عنوان ساکنان مطیع فلسطین (و شهروندان صهیونیستی) در داخل این کشور بمانند.

ما نمی توانیم مرحله مذاکرات قابل توجه با فلسطینی ها را از قلم بیاندازیم. این ایده که طرف ثالث از جمله آمریکا می تواند با به رسمیت شناختن یک جانبه الحاق یا با تغییر تعریف از فلسطینی های بیت المقدس شرقی مشکل ما را حل کند، آرزویی بیش نیست.

انتهای پیام /