روایت عشقِ جاودان

به گزارش گروه سیاسی خبرگزاری تسنیم، زهرا اسدی در یادداشتی در سوگ آیت‌الله شهید سید ابراهیم رئیسی نوشت:

دلهای عالم در غم فراقت هنوز می سوزد. از همان ساعاتی که مفقود شدی تا لحظات تلخی که خبر رسید، روی بال ملائک به جوار حضرت ثامن الحجج (ع) پرکشیدی.

روایت این روزها، داستان یک عزای بین المللی است؛ عزایی که از یک نگاه زلال نشات گرفت. عشق جاودانی که از مشهدالرضا آغاز شد، از جوار حرم علی بن موسی الرضا علیه السلام، تا اثبات نماید هر کس به اخلاص خدمت کند، عزت مند است و هر آنکه خاک کویش، بلندمرتبه. چنان که دوست و دشمن مبهوت سربلندی اش شوند که فرمود" فالله العزه جمیعا"

آری "شهادت هنر مردان خداست" شهادتی که در پی آن وحدت ملی و بین المللی را رقم زدی، وقتی که پیکر مطهرت در نزدیکترین نقطه اتصال زمین به آسمان در حال عروج بود، مردم دست توسل به سوی آسمان داشتند. درست یک هفته قبل. همان ساعات حزن آلود. شام هجران یک ملت و شام وصال تو، درحالیکه نگاه پاکت را به سمت مردم دوختی، برای خدمت خلق الله، چونان لاله ای واژگون در دامن ضامن آهو سوختی تا وطن، جانی تازه بگیرد و گلستان شود، چه گلستانی به پا کرد این ایثار و شهادت عارفانه، چه اتحادی رقم زد مظلومیت و غربتت. با شکوه پروازت عده ای گفتند "در مراسم وداع تو، یک عده برای عذرخواهی خواهند آمد" شاید اگر آنقدر طعنه نمی شنیدی، این سان عزیزکرده خدا نمیشدی، که غربت، ارث علی (علیه السلام) است بر اولادی که میراث دار حقیقی پدر شوند.

تشییع باعظمت تو، برآمده از جلوه های نورانی خدمتی بود که خداوند آن را به تصویرکشید، تصویر" به قول خودت" یک طلبه ساده که با عبا و قبای خاکی میدان دار بود.

خلوص را چنان با خودت مشق کرده بودی که جلوه عبدِالله شدی، جلوه ای که صحن و سرای حضرت ثامن الحجج (ع) را در روز میلادش سیاه پوش نمود و پرچم های " انا لله و انا الیه راجعون" را به اهتزار درآورد، امام الرئوف صاحب عزای تو شد و در پی آن بود که خیل جمعیت به احترامت قیام کردند، خیابان های منتهی به حرم مملو از عزاداران.

تعدادی از خدام بلندگو به دست گرفته و مردم را قسم دادند که از پیکر آیت الله شهید فاصله بگیرید، مردها دست به دست هم گرفته و برای زنان زائر و مجاور کوچه باز کردند، مبادا کسی زیر دست و پای نامحرمان بماند و روضه ی عاشورا مجسم شود! نواها بلند شد که مردم! شما را به خدا از کوچه ها متفرق شوید.

پیکر مطهر شهدا پس از پنج ساعت تشییع به میدان بیت المقدس رسید، درست مقابل باب الرضا (ع) و باز حرکت پیکرهای مطهر شهدا بین سیل جمعیت متوقف شد. این چه عظمتی است که بر پا نمودی؟! نه تنها مشهد و تبریز و قم و تهران و بیرجند، تمام شهرها و روستاهای سرزمین مان رخت عزا به تن کرد و فقط خدا می دانست خادم این آستان از مرزها فراتر خواهد رفت.

تو نشان دادی که فقط یک رئیس جمهور نبودی، بلکه نماد انقلاب اسلامی شدی تا ملت پاکستان و کوبا، هند و ترکیه نیز همراه با عراق و سوریه و لبنان، با غم هجرانت سیاهپوش شوند.

در پی اتفاقی که یک چهارم مردم جهان را عزادار نمود، براستی تقوا چیست که می تواند مرزها را در نوردد و انسان خاکی را به شرف انسانیت برساند و مصداق "اشرف مخلوقات" شود؟!

وقتی با با عروج خویش، پرچم سازمان ملل را هم به حالت نیمه برافراشته در بیاورد، این خون مطهر قدرت دارد در مجلس سنای آمریکا، آنتنی بلینکن را به محاکمه بکشاند که چرا پرچم سازمان ملل "در عزای سیدالشهدای خدمت ایران" نیمه برافراشته شد؟!

چه کردی که صادرات بشکه های نفت از 300 هزار بشکه به 2 میلیون بشکه رسید! و دنیا ببیند که پاسخ وزیر امورخارجه آمریکا یعنی تایید درایت تو که مقاومت و ایستادگی ملت ایران را به رخ جهانیان کشاندی.

حالا که جهان داغدار توست، عجیب نیست کودکان از شهرهای دورافتاده، مادران را همراه خویش نمایند و از نیمه های شب، پشت درب بیت رهبری به انتظار بنشینند تا صبح چشم های گریانشان به ولی امرمسلمین سرسلامتی دهد، شبیه این کودکان کم نبودند، با اندیشه ای بلند، چونان قامت سرو تو و شهیدانی که خادم الرضای حقیقی شدید، شبیه حسین امیرعبداللهیان که در زمان حیاتش نیز معروف بود به "وزیرامورخارجه محور مقاومت" مزد این شجاعت بی مثال آیا جز به شهادت ادا می شد؟!

اجر آنکه در مقابل استکبار جهانی به دفاع از قرآن کریم و مردم مظلوم فلسطین سخن بگوید چیزی جز شهادت است؟! خوشا به سعادت تو و همراهان شهیدت که امروز تجلی این آیه کریمه شدید" طوبی لهم و حسن ماب" که نقش دیوار بیت رهبری شد در رثای تو و یاران شهیدت. در رثای رئیس جمهوری به قامت یک آیت الله! آقای دکتری که به درجه اجتهاد رسیده بود، اما برای خودش هیچ شانیتی جز یک طلبه ساده قائل نبود.

ملت داغدار این روزها در محفل عزای تو و یاران شهیدت، از حضرت ابالفضل می خواهند که جانشان را چونان سیدابراهیم شهید، فدایی رهبرشان کند. در مجلسی که تداعی این آیات کریمه است: " یا ایتها النفس المطمئنه، ارجعی الی ربک راضیه مرضیه"