مذاکره با آمریکا در پوشش تبادل زندانیان

گروه دانشگاه خبرگزاری دانشجو، علیرضا فقیهی‌راد؛ در آخرین تبادل زندانیان میان ایران و آمریکا، سرباز قدیمی نیروی دریایی آمریکا، «مایکل وایت» با یک ایرانی زندانی در آمریکا مبادله شد.  پالس‌های آشکار دو طرف برای مذاکره! پس از این تبادل، ترامپ که راهبرد فشارحداکثری را علیه ایران اتخاذ کرده در توئیتی از ایران تشکر می‌کند و تمایل خود را برای توافق با ایران اعلام میکند. ترامپ که این روز‌ها گرفتار بحران داخلی است، گویا از این تبادل زندانیان خیلی خوشحال شده و مجددا در توئیتی از ایران تشکر می‌کند و رسما اعلام آمادگی برای مذاکره و توافقی جدید را بیان می‌کند. در مقابل هم محمد جواد ظریف در توئیتی بدون اینکه مذاکره و توافق جدد با آمریکا را رد کند، اقدامات خصمانه آمریکا علیه ایران و راهبرد فشارحداکثری آن‌ها که خروج از برجام نیز قسمتی از این راهبرد بود را به چندمشاور ترامپ تقلیل می‌دهد و گویا فراموش کرده است خروج آمریکا از برجام و حتی دستور به شهادت رساندن حاج قاسم هم با دستور مستقیم ترامپ بود؛ و از طرفی باب مذاکره و توافق جدید را اساسا رد و نفی نمی‌کند تا منتظر باشد که در آینده چه اتفاقاتی رخ میدهد. مذاکره پشت درب‌های بسته! تمام ماجرا به همین جا ختم نمی‌شود، و پشت پرده این تبادل نه از جانب مقامات ایرانی بلکه از طرف آمریکایی‌ها منتشر می‌شود. بیل ریچاردسون که بین سال‌های 2003 تا 2011 فرماندار ایالت نیومکزیکو بوده در بیانیه‌ای مدعی می‌شود برای آزادی مایکل وایت با ظریف و مجید تخت روانچی دیدار و مذاکره کرده است. پس از انتشار خبر مذاکره محرمانه ظریف با ریچاردسون آمریکایی، سخنگوی وزارت امور خارجه ایران این ملاقات را تایید کرد و آن را مربوط به چند ماه پیش دانست. گویا تبادل زندانیان تبدیل به بستری برای بازشدن باب مذاکرات و تعاملات مخفیانه و بعدا علنی دو کشور شده است و احتمالا اگر بیل ریچاردسون این حامی و سخنران میتینگ‌های گروهک منافقین، خبر مذاکرات و ملاقات با ظریف را منتشر نمیکرد، از سوی مقامات ایرانی این خبر بایکوت میماند! به راستی براساس کدام مجوز مقام ارشد وزارت خارجه ایران با یکی از مقامات سطح پایین آمریکایی حامی منافقین مذاکره می‌کند؟ مگر بنا نبود در هیچ سطحی مذاکره‌ای با آمریکای جنایتکار که دستش به خون حاج قاسم آلوده است انجام نپذیرد؟ از طرفی اگر بنا به مذاکره بوده است چرا شأن دولت جمهوری اسلامی رعایت نشده است و مقام ارشد وزارت خارجه ایران با یک فرماندار سابق آمریکایی مذاکره کرده است؟ براساس کدام قواعد و آداب دیپلماتیک و حقوقی وزیرخارجه یک کشور با چنین فردی در سطح پایین در آمریکا باید مذاکره کند؟ برای انجام این تبادل حتما باید شخص وزیر خارجه با یک فرماندار سابق ملاقات می‌کرد؟ امکانش نبود یک فرماندار سابق یا دیپلمات سطح پایین را برای ملاقات و انجام مذاکره برای این تبادل را میفرستادیم؟  افسر ارتش اسرائیل در کنار ظریف! اما آنچه ماجرا را فاجعه بارتر می‌کند، تصویری است که از دیدار ظریف با ریچاردسون منتشر شده است. در این عکس علاوه بر ریچاردسون، میکی برگمن (افسر بلندپایه سابق ارتش رژیم صهیونیستی) نیز حاضر است. اوعلاوه بر خدمت نظامی در گروه نیرو‌های ویژه ارتش اسرائیل در دانشگاه جرج تاون وظیفه تدریس و آموزش دیپلمات‌های امریکایی را برعهده دارد. برگمن متخصص دیپلماسی به اصطلاح محرمانه است و وظیفه آزادی اتباع مهم امریکایی (جاسوس) در سایر نقاط جهان را برعهده دارد که از جمله این اقدامات می‌توان به مذاکره مخفیانه با کره شمالی و آزادی چند جاسوس امریکایی توسط وی اشاره کرد. برگمن در حال حاضر پس از کره شمالی، مسئولیت مذاکره و رهایی مهره‌های مهم و جاسوسان امریکا در خاورمیانه را برعهده دارد. وزارت خارجه و شخص جناب ظریف با آن همه تشکیلات و ادعا بعید است که برگمن صهیونیست را نشناخته باشند، بابت این رسوایی بزرگ چه پاسخی دارند؟ حضور در کنار افسر ارتش اسرائیل این جانیان کودک کش چه توجیه و معنایی دارد؟ آیا دستگاه‌های امنیتی و نظارتی، چون مجلس شورای اسلامی نسبت به این تحرکات و اقدامات بیدار و حساس هستند؟ نهایتا باتوجه به سابقه روند تبادل زندانیان از ماجرای آزادی شین بائر و جاش فتال در سال 90، تا آزادی نزار زاکا و ژیو وانگ و اکنون روند و حواشی مهمتر از متن تبادل مایکل وایت حاکی از آن است که تبادل زندانیان صرفا بهانه‌ای برای مذاکرات محرمانه و آب شدن یخ روابط میان دو طرف و گسترش حوزه‌های مذاکراتی به بقیه موضوعات میباشد. امروز که ترامپ گرفتار چالش‌های اساسی درون آمریکاست و از طرفی در پرونده‌های مهم سیاست خارجی آمریکا نیز با شکست مواجه شده، به دنبال برگ برنده‌ای در انتخابات 2020 است. آیا «ناجیان ایرانی» ترامپ این برگ برنده را به او هدیه خواهند داد؟

علیرضا فقیهی‌راد - فعال دانشجویی

انتشار یادداشت‌های دانشجویی به معنای تأیید تمامی محتوای آن توسط «خبرگزاری دانشجو» نیست و صرفا منعکس کننده نظرات گروه‌ها و فعالین دانشجویی است.