وهابیت خطری برای مسلمین

در این یادداشت که روز شنبه در اختیار ایرنا قرار گرفت، آمده است: یکی از سنت‌های خوب مسلمین در طول تاریخ 1400 ساله اسلام، ساختن مقبره و بارگاه بر روی قبر بزرگان دین و اولیای الهی است. به طور مثال نوشته‌اند «عمر بن خطاب» خلیفه دوم اهل سنت، اولین کسی بود که برای خانه پیامبر اکرم (ص) که در واقع قبر آن حضرت هم بود، دیوار و قبه درست کرد، هم‌چنین نقل شده «عبدالله زبیر» آن‌ها را تعمیر کرد و بالاتر برد [1]؛ «ولید بن عبد الملک» نیز آن‌ها را تعمیر و بازسازی کرد.[2] هم‌چنین نقل شده عمر بن خطاب و دبگر صحابه بر روی قبر برخی دیگر از همسران پیامبر اکرم (ص) خانه‌ای به عنوان مقبره ساختند [3]، و نقل شده خلفای عباسی بر مزار جد خود «عباس بن عبدالمطلب» قبه و بارگاه عظیمی ساختند که بسیار زیبا و با شکوه بود و آن را با اشیای قیمتی و زیبا تزیین کرده بودند.[4] این سنت در بین شیعه و چهار فرقه مهم اهل سنت - حنبلی، حنفی، شافعی، مالکی - وجود داشته و همه آنان بر این کار صحه گذاشته و آن را نیکو شمارده‌اند و برای امامان خود - ابوحنبل، امام شافعی، ابوحنیفه و مالک بن انس - مقبره و بارگاه ساخته و تا زمان معاصر نیز از آن‌ها محافظت کرده و همواره آن‌ها را تجدید بنا کرده‌اند. بنابراین ساختن مقبره و بارگاه سیره مستمر مسلمین بوده و کسی از آن منعی نکرده و کسی آن‌را حرام ندانسته و سالیان سال در بین مسلمین وجود داشته است. بر همین اساس بوده که بر روی قبور ائمه بقیع نیز مقبره ساخته شد و بارگاهی باشکوه داشته‌اند؛ زیرا آنان فرزندان پیامبر و فاطمه زهرا (س) بودند و در بین مردم بسیار مورد احترام و از جایگاه خاصی بین امت برخوردار بودند. اما در زمان معاصر و حدود 100 سال پیش، آل سعود در عربستان سعودی طی یک کودتا و جنگ داخلی و با حمایت انگلیس روی کار آمد و زمام امور را در دست گرفت، آنان در فقه مقلد فردی به نام «محمد بن عبد الوهاب» که فرقه ضاله وهابیت را تاسیس کرد، بودند؛ و چون بنای آنان مخالفت و مبارزه با شیعه بود، به شدت مورد توجه و حمایت انگلیس و سپس آمریکا قرار گرفت. وهابیت به دنبال راهی بود که بتوان شیعه را نابود کرده و تمام آثار آن را از بین ببرد. محمد بن عبد الوهاب به شدت تحت تاثیر اندیشه‌های مخرب ابن تیمیه و شاگرد او ابن قیم جوزی بود، این دو اولین کسانی بودند که حدود 700 سال قبل با تمام مسلمین مخالفت کرده و معتقد بودند که ساختن مقبره و بارگاه بر روی قبر حرام است و باید تمام مقبره‌ها نابود گردند. ابن قیم در این باره می‌گوید: «یجب هدم المشاهد التی بنیت علی القبور، و لا یجوز ابقاؤها بعد القدر علی هدمها و ابطالها یوما واحدا: تخریب بناهایی که بر قبور ساخته شده است، واجب است؛ و در صورت داشتن قدرت جایز نیست به همان صورت باقی بمانند».[5] بر این اساس وقتی محمد بن عبد الوهاب و فرقه نو بنیاد او - وهابیت - به قدرت رسید، نیات خبیث خود را عملی کرد و فتوای تخریب قبور و بارگاه و مقبره آنان را صادر کرد. لذا آنان با وقاحت و بی‌شرمی تمام در 8 شوال سال 1343 ق بارگاه و ضریح چهار امام شیعه یعنی امام حسن مجتبی، امام سجاد، امام باقر و امام صادق (ع) را نابود کردند و جز تلی از خاک چیزی به جا نگذاشتند. چون هدف آنان از بردن یاد و نام و خاطره اهل بیت و شیعه بود، آنان پا را فراتر گذاشته و تمام آثار اهل بیت را از بین بردند، کوچه بنی هاشم، خانه امیرالمومنین و فاطمه زهرا (ع) را خراب کردند و با این کار دل شیعه و هر مسلمان آزاده‌ای را داغ‌دار کردند. داعش نیز که با اندیشه وهابیت تاسیس شد، بسیار تلاش کرد قبور اهل بیت و یاران باوفای امیرالمومنین (ع) در سوریه را تخریب کند که با مقاومت شیعیان مواجه شد. این تفکر و روش وهابیت خطری جدی برای تمام مسلمین و جهان اسلام است، بدون شک اگر آنان قدرت یافته و بر جهان اسلام مسلط شوند، نیات پلید خود را بیشتر آشکار کرده و تمام مقدسات جهان اسلام را مورد هدف قرار می‌دهند و نوبت به تخریب تمام مظاهر اهل سنت نیز خواهد رسید و آنان با این تفکر، بارگاه و قبور تمام ائمه چهارگانه اهل سنت و دیگر بزرگان اهل سنت را نیز تخریب کرده و بعد از مدتی قبر پیامبر اکرم (ص) را نیز تخریب خواهند کرد. لذا این تفکر برای جهان اسلام بسیار خطرناک است و لازم است که علمای جهان اسلام به فکر باشند و برای مبارزه با این تفکر تلاش کنند. البته نباید کتمان کرد که علمای قدیم اهل سنت به فکر بوده و زمانی‌که ابن تیمیه اندیشه‌های باطل خود را آشکار کرد، بیش از 20 نفر از علمای طراز اول اهل سنت - از هر چهار فرقه مهم آن - بر ضد او قیام کرده و بر رد عقایدش کتاب نوشتند و حتی او را تبعید و زندانی کردند.[6] امروزه نیز لازم است علمای اسلام به فکر باشند و با این شجره خبیثه و فرقه ضاله مبارزه کنند و عقاید آن را باطل بشمارند تا نتواند در درون جوامع اسلامی ریشه دوانیده و جوانان مسلمان را منحرف کند. ________________________ [1]. محمد ابن سعد بن منیع، الطبقات الکبری، تحقیق: علی محمد عمر، مکتبه الخانجی، قاهره، مصر، بیتا، ج2، ص 256. [2]. بدر الدین العینی، عمد القاری شرح صحیح البخاری، کتاب الجنائز، باب ما جاء فی قبر النبی صلی الله علیه وسلم وأبی بکر، ج8، ص 226. [3]. نور الدین أبو الحسن السمهودی، وفاء الوفاء، دار الکتب العلمی، بیروت، 1419، ج 2، ص 109. [4]. سایت ویکی فقه [5]. شمس الدین ابن قیم الجوزی، مؤسس الرسال، بیروت، چاپ هفتم، 1415، ج3، ص 444. [6]. برای مطالعه به این مطلب مراجعه کنید:

• مدینه
• مناسک دینی