یک‌شنبه 4 آذر 1403

تولید غذا اصلی‌ترین محرک تغییرات آب و هوایی است

خبرگزاری تسنیم مشاهده در مرجع
تولید غذا اصلی‌ترین محرک تغییرات آب و هوایی است

نتایج یک مطالعه جدید نشان می‌دهد که سیستم تولید غذا بزرگترین تهدید برای تنوع زیستی و یکی از بدترین محرک‌های بحران آب و هوایی است.

- اخبار اجتماعی -

به گزارش خبرنگار اجتماعی خبرگزاری تسنیم، نتایج یک مطالعه جدید که توسط دانشمندان نروژی انجام شده، نشان می‌دهد که سیستم غذایی بزرگترین تهدید برای تنوع زیستی و یکی از بدترین محرک‌های بحران آب و هوایی است.

دانشمندان با در نظر گرفتن انواع اصلی فشاری که تولید غذا بر محیط زیست وارد می کند، از جمله انتشار CO2، مصرف آب، آلودگی و تخریب زیستگاه، داده‌هایی را در مورد 99 درصد از کل تولید غذا در آب و در خشکی گزارش شده در سال 2017 جمع‌آوری کرده‌اند. این تجزیه و تحلیل نشان داد که پنج کشور چین، هند، ایالات متحده، برزیل و پاکستان تقریباً نیمی از تأثیرات زیست محیطی جهانی ناشی از تولید مواد غذایی را به خود اختصاص می‌دهند.

تضمن "امنیت غذایی کشور" از طریق افزایش بهره‌وری با فناوری‌های نوین و نه افزایش سطح زیرکشت

در مطالعه کنونی، کشورهایی که ردپای محیطی کمتری دارند، عموماً کشورهای فقیری هستند که با کمبود شدید غذا و گرسنگی گسترده زندگی می‌کنند. به گفته دانشمندان، 90 درصد از کل تولید مواد غذایی در ده درصد از مساحت زمین انجام می‌شود. با این وجود، تأثیر زیست محیطی آن با توجه به مناطق خاصی که فرآیندهای مربوط به تولید مواد غذایی در آن رخ می‌دهد، بسیار متغیر است.

محققان در رابطه با راهکارهای کم کردن تأثیرات تولید غذا بر محیط زیست تأکید کردند که باید به ست پایداری مواد غذایی برویم. یک محصول غذایی زمانی می‌تواند پایدار باشد که در یک کشور تولید شود، اما در کشور دیگر تولید نشود. به عنوان مثال، مشخص شد که تولید سویا در ایالات متحده آمریکا دو برابر از نظر زیست محیطی کارآمدتر از هند است.

محققان به این نتیجه رسیدند که هیچ رژیم غذایی خاصی را نمی توان برای حفاظت از محیط زیست بهترین در نظر گرفت و رژیم غذایی از کشوری به کشور دیگر می‌تواند بسیار متفاوت باشد. علاوه بر این، آنها هشدار دادند که اگرچه غذای محلی اغلب پایدار است، اما مردم باید تعادلی بین تمایل خود برای خودکفایی با انواع مواد غذایی و تولید مواد غذایی کارآمد از نظر تأثیر بر محیط زیست پیدا کنند.

نتایج این مطالعه در مجله Nature Sustainability منتشر شده است.