حمل و مرگ و ترافیک!

روز ایمنی حمل و نقل در سال 1401 درحالی فرا رسیده که آمارها و تحلیل‌های انجام شده، زنگ خطر افزایش جانباختگان و مصدومان حوادث رانندگی را به صدا درآورده است.

به گزارش ایسنا، در سال 2010 میلادی بود که مجمع عمومی سازمان ملل متحد طی قطعنامه‌ای سال‌های 2011 تا 2020 را به عنوان دهه «کنش و اقدام برای ارتقاء ایمنی جاده‌ای» با هدف جلوگیری از افزایش و کاهش تلفات جاده‌ای اعلام کرد. نامگذاری که البته چندان هم موفق نبود و سالانه بیش از یک میلیون نفر در تصادفات رانندگی رخ داده در جهان جان خود را از دست دادند. به طوری که برابر گزارش سال 2018 سازمان جهانی بهداشت یک میلیون و 350 هزار نفر در جهان بر اثر سوانح ترافیکی در آن سال جان خود را از دست داده‌اند.

در همین راستا و در ایران نیز روز هفتم اردیبهشت‌ماه از سوی شورای فرهنگ عمومی به عنوان روز «ایمنی حمل و نقل» نامگذاری شد تا بهانه‌ای باشد برای فرهنگ‌سازی و اقدام برای افزایش ایمنی راه‌ها و کاهش تلفات و مصدومان حوادث رانندگی؛ هرچند آمارهای جانباختگان حوادث رانندگی، تعداد نقاط حادثه خیز جاده‌ها و از همه مهمترین کیفیت پایین خودروها نشان می‌دهد این نامگذاری دستکم در مقام عمل توفیق چندانی نداشته است.

مرگ دردناک‌ترین پیامد تصادف

قطعا مرگ، دردناک‌ترین پیامد تصادفات رانندگی است و به همین دلیل هم هست که کشورهای مختلف برای کاهش آن برنامه‌ریزی زیادی انجام داده‌اند که اصلاح نقاط حادثه‌خیز جاده‌ای، ارتقای استاندارد راه‌ها و افزایش کیفیت خودروها در کنار رشد فرهنگ ترافیکی و آموزش به کاربران ترافیک از جمله این اقدامات است. در کشور ما البته در حوزه ایمنی راه‌ها و وسایل نقلیه چالش‌های زیادی وجود دارد تا جایی که چند ماه پیش سردار سید کمال هادیانفر، رییس پلیس راهور در اظهاراتی خودروهای تولید داخل را به «ارابه مرگ» تشبیه و سردار حسین اشتری، رییس پلیس کشور نیز خودروسازان را به عدم شماره‌گذاری محصولات ناایمن‌شان تهدید کرد.

مرگ روزانه 46 نفر در تصادفات رانندگی سال 99

آمارهای رسمی پزشکی قانونی نشان می‌دهد که در سال 1399 که به نوعی سال پیک کرونا و اعمال محدودیت‌های تردد بود، 16 هزار و 946 نفر در حوادث رانندگی جان خود را از دست دادند که حاکی از میانگین مرگ روزانه 46 نفر در حوادث ترافیکی شهری و جاده‌ای است.

آمار کلی جانباختگان حوادث رانندگی در سال 1400 تاکنون از سوی پزشکی قانونی منتشر نشده و طبق روال باید در میانه اردیبهشت ماه اعلام شود، اما آمار 9 ماهه از قربانیان حوادث رانندگی نشان‌دهنده افزایش شمار قربانیان به نسبت مدت مشابه در سال 1399 است، برابر اعلام پزشکی قانونی از ابتدای سال 1400 تا پایان آذر ماه 14 هزار و 349 نفر در حوادث رانندگی جان خود را از دست داده‌اند، آماری که در مقایسه با 12هزار و 874 جانباخته حوادث رانندگی در مدت مشابه سال 1399، افزایش هزار و 475 نفری یا 11.5 درصدی را نشان می‌دهد.

برای درک بهتر این موضوع تعداد قربانیان حوادث رانندگی در 9ماهه سال 1400 را بر تعداد روزهای این مدت یعنی 276 تقسیم کردیم که عدد متوسط 51 کشته در روز به دست آمد بر این اساس نیز پیش‌بینی می‌شود که در سال 1400 حدود 18 هزار نفر در تصادفات جان خود را از دست داده باشند.

این روند افزایشی نگرانی‌های زیادی را در مورد سال 1401 هم ایجاد کرده است، به طوری که تنها در طرح نوروزی این سال و برابر آمار اولیه پزشکی قانونی دستکم هزار و 101 نفر در تصادفات رانندگی جان خود را از دست داده‌اند. در سال 1401 برخلاف سال‌های 1399 و 1400 دیگر هیچگونه محدودیت تردد کرونایی و رنگ بندی در شهرها نیز اعمال نخواهد شد و از این رو این نگرانی وجود دارد که با افزایش سفرها قربانیان حوادث رانندگی نیز افزایش پیدا کند.

معلولیت 60 هزار نفر در حوادث رانندگی سال 99

این اما تنها آمار فوت شدگان حوادث رانندگی بود و نباید از آمار مصدومان این حوادث نیز غافل شویم، مصدومانی که به گفته رییس پلیس راهور حدود 20 درصدشان برای همیشه دچار معلولیت شده و تا پایان عمر خود و اطرافیانشان مجبور به دست و پنجه نرم کردن با عوارض ناشی از آن هستند. آمارهایی که پزشکی قانونی در اختیار ایسنا قرار داده حاکی از آن است که 347 هزار و 307 نفر در حوادث رانندگی دچار مصدومیت شده‌اند. بر اساس درصد اعلام شده از سوی رییس پلیس راهور این آمار نشان می‌دهد که تنها در سال 99 حدود 60 هزار نفر به جمعیت معلولان کشور آن هم صرفا به دلیل تصادف افزوده شده است.

این آمار برحسب درصد اعلام شده از سوی سردار هادیانفر برای 9 ماهه سال 1400 که شمار مصدومان آن 269 هزار و 785 نفر بود، حاکی از معلولیت حدود 53 هزار نفر در این مدت است.

ضرر تصادف به اقتصاد کشور چقدر است؟

سردار سیدکمال هادیانفر، رییس پلیس راهور ناجا در این خصوص به ایسنا گفت: گزارش سازمان بهداشت جهانی، عواقب مالی سوانح ترافیکی نیز فراوان بوده و در کشورهای با درآمد کم و متوسط، مرگ‌ومیر ناشی از سوانح ترافیکی، بین دو تا هفت درصد از تولید ناخالص داخلی را به خود اختصاص می‌دهد.

او هزینه تصادفات در ایران را معادل 8 درصد تولید ناخالص ملی دانست و گفت: نتایج تحقیق مرکز پژوهش‌های مجلس شورای اسلامی نشان می‌دهد هزینه‌های اقتصادی و اجتماعی تصادفات رانندگی در کشور ما بالغ بر 8 درصد تولید ناخالص داخلی است. هزینه مذکور برای سال 90 فقط معادل 519 هزار میلیارد ریال بوده است.

گرچه آمار نهایی پزشکی قانونی از شمار مصدومان و فوت شدگان حوادث رانندگی در سال 1400 تاکنون اعلام نشده و در این میان نباید از شمار جانباختگان حوادث رانندگی شهری نیز چشم پوشی کرد، اما برای درک بهتر موضوع، ایسنا آمار ماموریت‌های سازمان امدادونجات جمعیت هلال احمر در حوادث ترافیکی سال 1400 را که در جاده‌ها رخ داده بررسی کرده است. آمارهایی که متاسفانه افزایشی است.

مهدی ولی‌پور؛ رییس سازمان امدادونجات جمعیت هلال احمر در گفت‌وگو با ایسنا، درباره آمار ماموریت‌های ترافیکی این سازمان گفت:‌در مجموع امدادگران هلال 30 هزار و 39 ماموریت را در سال 1400 انجام دادند که حدود 58 درصد آن یعنی معادل 17 هزار و 241 مورد مربوط به حوادث ترافیکی بود.

افزایش ماموریت‌های هلال احمر در حوادث رانندگی جاده‌ای

وی با بیان اینکه این ماموریت‌ها در محورهای برون شهری بود، ادامه داد: تعداد ماموریت‌های ما در این حوزه نسبت به سال 1399 رشد 12.6 درصدی را نشان می‌دهد. همچنین از نظر تعداد عملیات نجات فنی شاهد رشد 8 درصدی هستیم.

رییس سازمان امداد و نجات درباره استان‌های دارای بیشترین ماموریت امدادی ترافیکی نیز گفت: اصفهان با 9 درصد از کل ماموریت های ترافیکی، مازندران با 7.3 درصد و گلستان با 6.6 درصد دارای بیشترین عملیات‌های امداد و نجات ترافیکی در سال 1400 بودند.

به گفته ولی‌پور، ماه‌های تیر، مهر و خرداد سال 1400 به ترتیب با 1775، 1615 و 1610 مورد ماموریت پر حادثه‌ترین ماه‌های کشور در حوزه ترافیک بودند.

چالش نداشتن ایمنی حمل و نقل

اما چالش‌های ایمنی حمل و نقل و ترافیک در کشورما چیست، پرسشی که سردار سید تیمور حسینی، جانشین رییس پلیس راهنمایی و رانندگی در گفت‌وگو با ایسنا به آن پاسخ داد. حسینی گفت: مهم‌ترین چالش ما در این حوزه، نداشتن ایمنی است. این جمله ساده‌ای به نظر می‌رسد اما تمام مشکلات ما در همین جمله ساده است و اگر بتوانیم آن را حل کنیم؛ هم آمار تصادفات کاهش پیدا می‌کند، هم آمار فوتی‌ها و مصدومان کمتر می‌شود. متاسفانه ما به اندازه جایگاهی که حمل و نقل در کشورمان دارد، به آن توجه نکرده‌ایم. ببینید در تصادفات رانندگی انسان، خودرو و محیط دارای نقش و سهم هستند. ما چقدر به این مولفه‌ها توجه داشتیم؟ چقدر به ایمنی آنها توجه کردیم؟

وی ادامه داد: برای ایمنی حمل و نقل باید به ایمنی هر سه عامل توجه کنیم، این سه عامل هم همگی در ارتباط با هم تعریف می‌شوند، نمی‌شود بگوییم خودرو ناایمن است اما راننده ایمن باشد، همه این‌ها تا حدی با هم ارتباط است و گرچه سهم عامل انسانی بیشتر از بقیه عوامل است، اما باقی عوامل باید اصطلاحا بخشنده بوده و خطای انسان را جبران کند و نگذارد آسیبی به وی وارد شود، نه اینکه آن خطا را به آخرین خطا و خطایی غیرقابل جبران بدل کند. به هر حال هر انسانی احتمال ارتکاب خطا دارد، اما سهم خودرو و راه چه می‌شود؟

حسینی درباره فرسوده بودن ناوگان حمل و نقل و به خصوص حمل و نقل عمومی نیز گفت: این موضوع هم وجود دارد و ما بارها نسبت به آن هشدار داده‌ایم. باید به مساله فرسودگی هم توجه شود، اسقاط خودرو انجام شود و مواردی از این دست که بارها گفته است. اما تمام این موارد برمی‌گردد به همان موضوعی که اشاره کردم، اینکه آیا به اندازه اهمیت حمل و نقل در زندگی امروز بشر به ایمنی آن هم فکر کرده‌ایم یا خیر؟ در این خصوص هم فقط پلیس مسئول نیست، چندین و چند دستگاه مسئولیت دارند، از وزرت راه تا وزارت کشور و وزارت صنعت و وزارت بهداشت گرفته تا صداوسیما و رسانه‌ها و آموزش و پرورش و... همه این‌ها هم در قانون مشخص شده است.

از ایمنی دیگر وسایل حمل و نقل غافل نشویم

محسن حسین‌خانی کارشناس ایمنی نیز در گفت‌وگو با ایسنا گفت: من تصورم بر این است که وقتی از ایمنی حمل و نقل صحبت می‌کنیم، باید تمام وسایل حمل و نقل یعنی هواپیما، قطار، کشتی و... را هم در کنار خودرو قرار دهیم، به هرحال با این وسایل نیز حمل و نقل انجام می‌شود، اما با توجه به اینکه در کشور ما بیش از 90 درصد حمل و نقل با جاده و خودرو انجام می‌شود، طبیعی است که خودرو و تصادفات رانندگی بیشتر مورد توجه قرار بگیرد. اما فراموش نکنیم که نباید از ایمنی دیگر وسایل حمل‌ونقل هم غافل شویم.

وی ادامه داد: باید نگاه ما به ایمنی حمل و نقل اصلاح شود، گرچه جاده‌ها نقش موثری دارند، اما حوادث شهری هم آمار قابل توجهی به خود اختصاص داده‌اند. موتورسیکلت‌سواران و عابران پیاده درصد قابل توجهی از قربانیان و مصدومان حوادث رانندگی را به خود اختصاص داده‌اند و این نگران کننده است. گرچه عمده تصادفات مرگبار در جاده رخ می‌دهد، اما ایمنی که فقط به معنای نمردن نیست، باید کاری کنیم که آمار تصادفات، آسیب‌های جسمی و حتی روحی ناشی از حوادث حمل و نقل کاهش پیدا کرد.

حسین‌خانی افزود: به عقیده من حتی تاخیر یک هواپیما هم در ایمنی حمل و نقل موثر است، علاوه بر استرس و خساراتی که ممکن است به مسافر وارد شود، گاهی مسافر مجبور می‌شود تاخیر هواپیما را با سرعت غیرمجاز، رانندگی درحالت خستگی و... جبران کند، پس این‌ها همه حلقه‌های زنجیر و متصل به هم هستند. مسئولیت پذیری شرکت‌های حمل و نقل در قبال رانندگان و مسافرانشان چیست؟

وی به موضوع دیگری نیز اشاره کرد و گفت: مسئولیت پذیری شرکت‌ها هم عامل مهمی است، امروز درصد قابل توجهی از رانندگان و موتورسیکلت‌سواران در شهرها با شرکت‌های حمل و نقلی همکاری دارند، از شرکت‌های حمل و نقل بار و مسافر در شهرها گرفته تا شرکت‌های حمل و نقل جاده‌ای، مسئولیت این افراد در قبال فردی که به کار گرفته‌اند چیست؟ آیا فقط او را به چشم ابزاری برای درآمدزایی می‌بینند؟ این‌ها به لحاظ اخلاقی موظفند و اگر قانونی نداریم باید قانون آن تصویب شود که به نیروهای خود آموزش دهند. شرکت‌های پیک موتوری، تاکسی آنلاین، پست و... حتما باید بر رانندگان و نیروهای خود نظارت کنند، آنها را تحت آموزش قرار داده و شرایط حمل و نقل ایمن را رانندگان و مسافران آنان فراهم کنند.

این‌بار نباید منتظر نتیجه ماند تا برایش برنامه‌ریزی کنیم، تمام شواهد و قرائن از افزایش احتمال مرگ و مصدومیت شهروندان در حوادث رانندگی و ترافیکی حکایت دارد و لازم است تمام دستگاه‌های دارای مسئولیت اعم از وزارت راه، وزارت صمت، وزارت بهداشت، وزارت کشور، شهرداری‌ها، مجلس شورای اسلامی، قوه قضائیه، وزارت آموزش و پرورش، پلیس راهور، صداوسیما و رسانه‌های جمعی و... اقدامات خود برای افزایش آگاهی مردم، افزایش کیفیت خودروها، رفع نواقص جاده‌ها و در یک کلام کاهش حوادث ترافیکی انجام دهند.