دوشنبه 5 آبان 1404

خانه ملت بر مدار منافع ملی، لیاخوف‌های غرب‌گدا علیه مجلس انقلابی!

خبرگزاری دانشجو مشاهده در مرجع
خانه ملت بر مدار منافع ملی، لیاخوف‌های غرب‌گدا علیه مجلس انقلابی!

به گزارش خبرنگار سیاسی خبرگزاری دانشجو؛ پس از حمله رژیم صهیونیستی و آمریکا به ایران آن هم در میانه مذاکرات و متعاقبا فعال‌سازی مکانیسم ماشه توسط تروئیکای اروپایی پس از توافق قاهره، بار دیگر توخالی‌بودگی طبل غرب‌گرایی آشکار شد. این موضوع باعث شد تا بار دیگر ایده‌های غرب گدا‌ها در ایران رنگ باخته و به تبع آن نخبگان کشور بیش از پیش مطالبه پیگیری ایده‌های نوین و غیرتجربه‌شده را داشته باشند. یکی...

به گزارش خبرنگار سیاسی خبرگزاری دانشجو؛ پس از حمله رژیم صهیونیستی و آمریکا به ایران آن هم در میانه مذاکرات و متعاقبا فعال‌سازی مکانیسم ماشه توسط تروئیکای اروپایی پس از توافق قاهره، بار دیگر توخالی‌بودگی طبل غرب‌گرایی آشکار شد. این موضوع باعث شد تا بار دیگر ایده‌های غرب گدا‌ها در ایران رنگ باخته و به تبع آن نخبگان کشور بیش از پیش مطالبه پیگیری ایده‌های نوین و غیرتجربه‌شده را داشته باشند.

یکی از این ایده‌ها، افزایش روابط با شرق و مشخصا چین و روسیه است که نشانه‌های آن نیز این روز‌ها هویداست که مهمترین اقدام را می‌توان از موضع مشترک ایران، چین و روسیه در برابر موضوع اسنپ‌بک در شورای امنیت که با نامه این سه کشور پدیدار شده است.

از منظری دیگر، در زمانه‌ای که غربی‌ها کمر همت را بر فشار علیه ایران و حمایت از دشمن منطقه‌ای آن یعنی اسرائیل بسته‌اند، دو کشور روسیه و چین براساس منافع ملی‌شان کنار ایران ایستاده و تاکنون از آن حمایت کرده‌اند. با این وجود، علی‌رغم اینکه این موضوع منطبق بر منافع ملی ایران بوده، صدای عده‌ای را نیز درآورده است. کسانی که منافع ملی را با رویکرد غرب‌گرایانه خود سال‌ها به قعر چاه افکندند، اکنون عدول دستگاه دیپلماسی از ایده‌های منسوخ‌شان را تاب نیاورده و بیش از پیش چهره شبه‌ایدئولوژیک و غرب‌گرایانه خود را هویدا ساخته‌اند. موضوعی که حتی واکنش رئیس مجلس را نیز به‌دنبال داشته است!

دیپلمات ساده‌لوح؛ نقد ظریف و روایت مکانیسم ماشه

پس از آنکه مشخص شد برخلاف انکار‌های ظریف، اسنپ‌بک در برجام وجود داشته، این دیپلمات ایرانی توپخانه فرافکنی خود را اینبار با چاشنی ضدروس‌گرایی دوباره روشن کرد.

وی در واکنش به اظهارات لاوروف که افشا کرده بود مکانیسم ماشه محصول ظریف و جان‌کری بوده اظهار کرد: «در جریان مذاکرات اتمی آقای لاوروف و فرانسوی‌ها پیشنهادی در مورد وضعیت قطعنامه‌های گذشته شورای امنیت علیه ایران دادند که خیلی بد بود و ما تلاش زیادی کردیم تا آن پیشنهاد را کنار بگذاریم.»

وی همچنین گفته بود: «من همچنان اعتقاد به روابط راهبردی با روسیه و چین دارم، اما اینها به خاطر ما کاری نمی‌کنند. روس‌ها عریان سیاست خود را بیان می‌کنند. روسیه کشور مهمی در همسایگی ماست ولی دو خط قرمزدارد اول اینکه ایران نباید هیچ وقت با دنیا روابط آرام داشته باشد و دوم اینکه نباید با دنیا به درگیری برسد برای همین روسیه طرفدار توافق موقت ژنو بود، چون استخوان لای زخم نگه می‌داشت و مانع درگیری هم می‌شد.»

فارغ از اینکه روسیه مسئله‌اش منافع و حق وتوی خود بوده و چنین چیزی در عرصه سیاست بین‌الملل نیز امری طبیعی است، اما شواهد حکایت از آن دارد که روایت ظریف صحت چندانی نداشته است. علی‌اکبر صالحی، رئیس اسبق سازمان انرژی اتمی گفته: «روسیه همان زمان که مکانیسم ماشه در برجام طراحی شد، اعتراض کرد که این بند به‌طور زیرکانه‌ای حق وتوی اعضای دائم شورای امنیت را دور می‌زند و هیچ کشوری، حتی مسکو و پکن، توان متوقف‌کردن آن را ندارد.»

به تعبیر دیگر با وجود مخالفت روسیه با مکانیسم ماشه، ظریف باز هم این «چاه ویل» را از طرف غربی پذیرفته است. چاه ویلی که به افشای تاجگردون، عضو کمیسیون برجام، مشخص شد که ظریف در همان زمان برجام گمان می‌کرده که غربی‌ها آن را فعال نخواهند و عیان شد که زهی خیال باطل!

ضدشرق‌گرایی روحانی؛ بازخوانی یک ذهنیت قدیمی

در همین ارتباط حسن روحانی که این روز‌ها اظهاراتش علیه مجلس واکنش‌هایی را به دنبال داشته، پیش‌تر حرف‌هایی بیان کرده بود که فضای مجازی را متاثر ساخت. رئیس اسبق دولت بیان کرد: «آن شش قطعنامه‌ای که سال‌های 2006 تا 2010 علیه ایران بود، هم روس رأی مثبت داد و هم چین.» این موضوع نیازمند بازخوانی عواملی است که امروزه اثری از آنها در روابط ایران با روسیه و چین وجود ندارد و چه‌بسا خود اثبات‌گر ضرورت این روابط است.

به تعبیر دیگر قطعنامه‌های ایران از یکسو در فضای نظم یکجانبه‌گرایانه آمریکایی قرار داشته و طبعا این عامل ساختاری بر اقدامات روسیه و چین سایه افکنده بود و از سوی دیگر نیز حاکمان و یا رویکرد‌های سیاست خارجی این دو کشور دچار تغییر و تحولاتی شده است. گذار در نظم جهانی ایران و چین را به یکدیگر نزدیک ساخته و جنگ اوکراین هم از طرفی موجب گرایش روسیه به ایران شده است.

اما مسئله اصلی این است که چرا علی‌رغم نیاز به بهبود روابط از سوی طرفین ماجرا، در برهه کنونی که غرب عملا رویکردی تقابلی را علیه ایران اتخاذ کرده، این دو مقام اسبق تلاش داشته‌اند با این اظهارات خود هجمه‌ای علیه روابط ایران با این دو بازیگر مهم در عرصه بینالملل ایجاد کنند؟ شاید بتوان گفت همچنان که این دو سیاستمدار یک دهه قبل فکر می‌کردند، هنوز هم تصورشان این است که تنها مذاکره با کدخداست که حلال همه مشکلات است. ایده‌ای که حدود یک دهه از تاریخ ایران را صرف آشکاری بی‌ثمر بودن خود کرده است.

واکنش مجلس؛ دفاع از همکاری راهبردی با شرق

از همین روی روزگذشته قالیباف در نطق پیش از دستور خود با اشاره به نامه سه‌جانبه ایران، چین و روسیه به دبیرکل سازمان ملل متحد درباره لغو اجرای قطعنامه 2231 این اقدام را «نماد همبستگی استراتژیک» خواند و گفت: «در همین راستا لازم می‌دانم، انتقاد صریح خود را نسبت به مواضع رئیس‌جمهور و وزیر خارجه اسبق‌مان اعلام کنم که دقیقا در شرایطی که مسیر همکاری‌های راهبردی ما با کشور روسیه در حال پیشرفت است با مواضع خود به این مسیر لطمه زدند.»