دو کاندیدایِ ترامپ در انتخابات آمریکا به روایت گاردین | رقص انتخاباتی این خودشیفته تمامی ندارد
اقتصادنیوز: دو نام که ترامپ از آن‌ها به عنوان جانشینان احتمالی خود در انتخابات بعدی یاد کرده است، اهمیت بیشتری دارند: جی‌دی ونس معاون رئیس‌جمهور، و مارکو روبیو وزیر امور خارجه.
به گزارش اقتصادنیوز، میلیون‌ها آمریکایی در انتظار 7 نوامبر 2028 هستند، روزی که انتخابات بعدی رئیس‌جمهوری برگزار می‌شود و دوره دونالد ترامپ، به احتمال زیاد به پایان خواهد رسید. روزی که شاید دموکرات‌ها موفق به جبران شکست فاجعه‌بار کامالا هریس در سال 2024 بشوند.
سیمون تیسدال در گاردین نوشت: روزی که امیدواریم دموکراسی آمریکا، دوباره متولد شود.
صحبت درباره جانشینی در واشنگتن وسوسه برانگیز است. گاوین نیوسام، فرماندار کالیفرنیا، روشن‌ترین نشانه را از قصد خود برای نامزدی در دور بعدی نشان داده است. کامالا هریس هم با چشم‌پوشی از شکست در دوره قبل، معتقد است که شایسته فرصتی دیگر است.
بااین‌حال، بیشتر توجه‌ها معطوف به جمهوری‌خواهان است، به‌خصوص از زمانی که ترامپ 79 ساله دوباره تهدید به نادیده گرفتن قانون اساسی کرد و گفت که شاید برای دوره سوم نیز کاندید شود. او گفت: خیلی دوست دارم این‌کار را بکنم؛ باید ببینیم چه می‌شود.
نویسنده در ادامه می‌نویسد: رقص انتخاباتی این خودشیفته بی‌آبرو تمامی ندارد!
خبر مرتبط ترامپ دیگر تحمل نتانیاهو را ندارد؟ | 30 روز حیاتی و شکننده | آمریکا تصمیم‌گیرنده نهایی است نه اسرائیل!اقتصادنیوز: ترامپ از اسرائیلی‌ها ناراضی است، چرا که آن‌ها در تلاش بودند تا راه‌هایی را برای فرار از توافق پیدا کنند. او به آن‌ها گفت که دست از این کار بردارند و این توافق باقی خواهد ماند.
جانشینان ترامپ در دوره بعدی
بااین‌حال، دو نام که ترامپ از آن‌ها به عنوان جانشینان احتمالی خود در انتخابات بعدی یاد کرده است، اهمیت بیشتری دارند: جی‌دی ونس معاون رئیس‌جمهور، و مارکو روبیو وزیر امور خارجه.
بر اساس پیش‌بینی‌های ترامپ، رقابت در جناح جمهوری‌خواهان میان این دو نفر است، هرچند که معمولا دست‌پرورده‌های او سقوط می‌کنند؛ همان‌طور که مایک پنس، رکس تیلرسون، مایک پومپئو، جان بولتون و بسیاری دیگر سقوط کردند. همچنین، نظرات ترامپ خارج از پایگاهش نیز چندان طرفدار ندارد.
ونس و روبیو هردو قبلا نشان داده‌اند که برای منصب‌های بالا مناسب نیستند.
بااین‌حال با توجه به شرایط کنونی، باید احتمال اینکه یکی از این افراد متوسط بتواند ردای مگا (عظمت را به آمریکا بازگردانیم) را از ترامپ بگیرد و تاج را تصاحب کند، جدی گرفت.
استانداردهای دوگانه و شهرت به وحشی‌گری
ونس 41 ساله فردی پرخاشگر، پرهیاهو و بدجنس است که گاهی به طرز حیرت‌آورزی نادان و ناآگاه است. در نظرسنجی‌های اولیه ایالت‌های جمهوری‌خواه، او با اختلاف پیشتاز است.
ادبیات او زننده و عقایدش ساده‌لوحانه است. زمانی که بحث‌هایی پیرامون اینکه کشتن مظنونان به قاچاق مواد مخدر نوعی جنایت جنگی است مطرح می شد، او با کلماتی رکیک در شبکه اجتماعی ایکس نوشت: برایم اهمیت ندارد که اسم این لعنتی را چه می‌گذارید.
ونس مرتب از شبکه‌های اجتماعی برای دفاع از ترامپ و حمله به رادیکال‌های چپ استفاده می‌کند.
در یک مورد، او تلاش کرد تا نظرات نژادپرستانه و زن‌ستیزانه درباره میمون‌ها، هیتلر و تجاوز را که در یک گروه چت میان جمهوری‌خواهان منتشر شده بود، توجیه کند. او همچنین در واکنش به یک ویدیو توهین‌آمیز ساخته شده از هوش مصنوعی که ترامپ آن را بازنشر کرده بود و اشاره به یکی از نمایندگان سیاه‌پوست دموکرات داشت گفت: رئیس‌جمهور شوخی می‌کند و ما خوش می‌گذرانیم.
درمقابل، پس از کشته شدن چارلی کرک که از متحدان راست‌گرای تیم رئیس‌جمهور بود، ونس خواستار سرکوب ملی علیه اعتراض‌های چپ گرایان شد. این رفتارها نشان‌دهنده استانداردهای دوگانه ونس در قبال چیزهایی که خودش دوست ندارد است.
این استانداردهای دوگانه یادآور نخستین سفر خارجی مفتضح او به مونیخ در فوریه بود؛ زمانی که او ریاکارانه اروپا را درباره آزادی و سانسور موعظه می‌کرد، در حالی که از رهبر راست‌افراطی آلمان، آلیس وایدل تعریف می‌کرد.
ونس بعدا با حمله به زلنسکی رئیس‌جمهور اوکراین، شهرت خود به عنوان فردی وحشی و مهارنشده را به دست آورد.
تکلیف ونس با خودش مشخص نیست
اگر روزی جی‌دی‌ونس تصمیم به کاندید شدن بگیرد، باید اول مواضع خود را مشخص کند. مشکل اینجاست که خودش هم نمی‌داند که چه چیزهایی را قبول دارد. او زمانی دونالد ترامپ را احمق خوانده بود و گفته بود که هرگز از او حمایت نخواهد کرد.
او همان کسی است که زمانی که یک سناتور از اوهایو بود، از جنگ خارجی آمریکا با دیگر کشورها انتقاد می‌کرد، اما اکنون به عنوان معاون رئیس‌جمهور، از حملات یک‌جانبه به ایران، یمن و ونزوئلا حمایت کرده است.
او پیش‌تر در کتاب خودپسندانه خود به نام مرثیه هیلی‌بیلی، از جوامع کارگر سفیدپوست به‌خاطر اینکه مشکلات خود را به گردن چین، مهاجران و نخبگان بیدار شده می‌انداختند، انتقاد کرده بود؛ اما حال خود او دقیقا مشغول همین کار است.
روبیو در مسئولیت‌های خود شکست می‌خورد
از سویی، مارکو روبیو شخصیتی آرام‌تر، منفعل‌تر و به احتمال زیاد، غیرتاثیرگذارترین وزیرامورخارجه آمریکا در سال‌های اخیر است. در حالی که ترامپ نمایش‌های سیاسی خود را اجرا می‌کند و درباره مسائل اوکراین، چین و اسرائیل صحنه را در اختیار دارد، روبیو 54 ساله به عنوان یک تکیه‌گاه، تشویق‌کننده و تعمیرکار در پشت صحنه حضور دارد. کار او معنابخشی به سیاست‌های مبهم و شتاب‌زده ترامپ است، وظیفه‌ای که اغلب در آن شکست می‌خورد. اقدامات کند او در اجرای بخش‌های امنیتی صلح غزه، نمونه‌ای از این ناکامی‌هاست.
تغییرات شک‌برانگیز روبیو از گذشته تاکنون
روبیو در گذشته این‌چنین ضعیف نبود. در رقابت‌های ریاست‌جمهوری در سال2016 در مقابل ترامپ، او از اتحادهای سنتی آمریکا، حقوق بشر و کمک خارجی دفاع می‌کرد.
در رابطه با موضوع روسیه، او تلاش قدرت‌های بزرگ برای سلطه بر همسایگان کوچک‌تر را محکوم کرد. با این‌حال، از زمانیکه وارد تیم ترامپ شد، مواضع او به‌طور شک‌برانگیزی فرسایش پیدا کرد، مثلا بودجه کمک‌های خارجی آمریکا کاهش پیدا کرد، ترویج دموکراسی و حقوق بشر از اولویت‌های او خارج شد و حمایت مستقیم آمریکا از اوکراین تضعیف شد.
دوران وزارت او در امورخارجه در ابتدا زیر نفوذ ایلان ماسک قرار گرفت؛ فردی که تعداد زیادی از پست‌ها و سمت‌های شغلی وزارت خارجه آمریکا را حذف و یا کاهش داد و همچنین برنامه‌های قدرت نرم را تعطیل و کم‌اثر کرده است. به گزارش اقتصادنیوز، قدرت نرم به ابزارهایی گفته می‌شود که یک کشور بدون استفاده از زور، از طریق دیپلماسی فرهنگی، آموزشی، رسانه‌ای، کمک‌های خارجی، بورسیه‌ها، تبادلات علمی و فرهنگی، حمایت از انجمن‌ها برای تأثیرگذاری بر افکار عمومی و دولت‌های دیگر استفاده می‌کند.
در واکنش به این اقدامات ماسک، روبیو منفعلانه نظاره‌گر بود. او بعدتر در زیر سایه استیو ویتکاف قرار گرفت، مردی که فرستاده ویژه ترامپ در همه امور نامیده می‌شود.
تنها موضعی که از او ثابت مانده است، خصومت با رژیم‌های چپ‌گرا در کوبا، ونزوئلا و نیکاراگوئه است.
روبیو در نقش دیگر خود، یعنی مشاور امنیت ملی، رهبری اقدامات نظامی آمریکا برای سرنگونی کاراکاس را بر عهده دارد. او در سپتامبر و همزمان با حملات مرگبار به قاچاقچیان مواد مخدراز ونزوئلا و کلمبیا گفت: بازداشت قانونی کارساز نیست، تنها کاری که متوقف‌شان می‌کند منفجر کردن آن‌هاست، و دوباره هم این‌کار را خواهیم کرد.
روبیو همچنین نقش مجری کارزارهای فشار بی‌رحمانه ترامپ علیه پاناما، برزیل و مکزیک و اخراج انبوه مهاجران به زندان‌های دولت السالوادور را برعهده دارد. او نقش اصلی را در تلاش برای تبدیل مجدد آمریکای لاتین به حیاط خلوت نیمه‌استعماری آمریکا ایفا می‌کند.
اگرچه تمامی این اقدامات ممکن است که به حمایت جناح راست منجر شود، اما خطر از دست دادن رای‌دهندگان را خواهد داشت. رفتار او تنها در صورتی منطقی است که مانند ونس، قصد نامزد شدن به عنوان ادامه‌دهنده نسل دوم سیاست‌های مگا را داشته باشد.
هر دو چیزی از سیاست نمی‌دانند
به‌نظر می‌رسد که هردو این دو چهره، در نهایت کاندیدای ریاست‌جمهوری در دوره بعد شوند. آن‌ها مانند استاد خود، چیزی از سیاست و صلاحیت نمی‌دانند، آن‌ها پیرو هستند نه رهبر، و در جاه‌طلبی‌های افسارگسیخته خود در حال غرق شدن‌اند.
مطمئنا آمریکا می‌تواند بهتر از این‌ها عمل کند، البته این همان چیزی است که طرفداران ترامپ در 2016 درباره او می‌گفتند!
همچنین بخوانید ما را در شبکه‌های اجتماعی دنبال کنید
