روایتی غرور آفرین از عقاب تیزپرواز گچساران / از شاگرد اولی در آمریکا تا هنرنمایی در خلیج فارس + تصاویر

به گزارش شبکه اطلاع رسانی راه دانا؛ امیر سرتیپ خلبان «محمود ضرابی» از خلبانان و قهرمانان هشت سال دفاع مقدس در گفتگوی اختصاصی با صبح زاگرس، درباره رشادت های شهیدخلبان "ابراهیم امید بخش"گفت: امروز مصادف با چهل و یکمین سالگرد شهات یکی از قهرمانان بزرگ ملت ایران، شهید سرلشکر خلبان "ابراهیم امید بخش" است و بنده افتخار دارم به عنوان یک خلبان همرزم در طول سال های کوتاه زندگی پربار این قهرمان ملی، باهم در یک گردان حضور داشته باشیم.

وی افزود: بنابراین به یاد دارم که "امید بخش" همراه با چهار نفر از خلبانان از دوره آموزشی در آمریکا به ایران بازگشتند آنهم برای پرواز با جنگنده فانتوم (اف چهار)، این پنج خلبان هم ابراهیم امید بخش، علی خسروی، جمشید دینکانی، اسدالله فرهمند و عسکری بودند که بجز کاپیتان جمشید دینکانی هر چهار نفر دیگر نیز در طول سال ها پرواز به مقام شهادت نائل آمدند.

امیر ضرابی گفت: البته ما آنچه که امروز داریم از برکات خون شهداء است، اما وجه تمایز "ابراهیم امید بخش" با بقیه خلبانان در این ابعادی بود که خدمت تان عرض می کنم، اینکه از نظر ظاهری از همه این عزیزان بلند بالاتر بودند و بسیار با وقار، با ادب، متواضع، فروتن و از نظر درسی و پرواز نیز سرآمد دیگران بودند.

خلبان دوران دفاع مقدس ادامه داد: در دوره خلبانی آمریکا با سه نوع هواپیما پرواز می کردیم که تقریبا هم مدت دوره دو سال به طول می انجامید در حالی که "ابراهیم" نیز با هواپیمای سسنا (تک موتوره)، هواپیمای جت ساپ سونیک (کمتر از سرعت صوت) و بعد هواپیمای سوپر سونیک (هواپیمای مافوق صوت) که همین نوع شکاری اف پنج را شامل می شود پرواز می کردند.

وی اظهارکرد: با این وجود نیز در جشن فارغ التحصیلی معمولا نماینده کشوری را دعوت می کنند که نشان خلبانی اعطا کنند، بنده وقتی در دوره خلبانی آمریکا بودم به عنوان یک خلبان معمولی نیز فارغ التحصیل شدم درحالی که هیچ ایرانی و دوست نزدیک هم آنجا نداشتم و یکی از فرماندهان آمریکایی هم آمد و وینگ (نشان) خلبانی ام را بروی سینه ام زد.

امیر ضرابی ادامه داد: بنابراین در روایت ها داریم که وقتی "ابراهیم امید بخش" در آمریکا فارغ التحصیل شدند، در بین تمامی هم دوره های آمریکایی اش، آنجا که آمریکایی‌های لیسانس گرفته می‌آیند تا فوق لیسانس بگیرند و خلبان شوند، در بین آنها شاگرد اول می‌شود هرچند ابراهیم در گچساران دیپلمش را گرفته بود و در رقابت با چنین افرادی نیز قرار داشت.

وی ادامه داد: با این وجود نیز این جوان برومند، لایق وکاردان در دوره خلبانی اش در آمریکا نیز شاگرد اول می شود و "ساعت رولکس" گرانقیمتی هم به ایشان اهدا می شود، با این حال این جوان برازنده در دروس و پرواز همیشه سرآمد بود، کارش را بسیار دوست داشت، احساس وظیفه می کرد، سلحشور بود و به معنای واقعی کلمه یک سرباز ایرانی بود (اگر ایران به جز ویران سرا نیست / من این ویرانسرا را دوست دارم).

خلبان دوران دفاع مقدس ادامه داد: درحقیقت "ابراهیم" عاشقانه کارش را انجام می داد، عاقلانه تصمیم می گرفت و مدبرانه اجرا می کرد، هرچند در گردان پروازی ما همیشه ابراهیم به عنوان یک الگو برای همه بود، جوانانی هم که بعد از ایشان می آمدند از هرکسی می پرسیدیم می خواهید چکاره شوید؟ می گفتند می خواهیم همچون "ابراهیم امید بخش" بشویم چرا که اینقدر این جوان برازنده بود.

وی افزود: اما چه کردیم، معمولا خلبانان در جنگنده اف چهار (فانتوم) از کابین عقب بعد از هزار ساعت پرواز به کابین جلو منتقل می شوند و بعد از طی دوره های کابین جلو ابتدا" Non Leader" (خلبانی که هنوز به مرحله هدایت و رهبری دسته پروازی نرسیده است) بعد به ترتیب لیدر 4، 3، 2 و در آخر هم 1 خواهد شد و در ادامه هم "چک پایلوت" و "تست پایلوت" و کسی که تست پایلوت یک پرواز باشد یعنی خدایگان آن پرواز.

امیر ضرابی درادامه اظهارکرد: بنابراین "امیدبخش" در مرحله لیدر چهار بود که جنگ تحمیلی آغاز می شود معمولا ما از خلبانانی که هم لول (رتبه) ایشان بودند چون تجربه جنگ را نداشتند و تازه هم در کابین عقب استفاده می کردیم، با این حال نیز خلبانان با تجربه را در کابین جلو و کم تجربه ها هم در کابین عقب مستقر می شدند.

وی درادامه تصریح کرد: اما "ابراهیم" نشان داد که خیلی کاربلد و آماده رزم است درحالی که چندین ماموریت را هم با موفقیت انجام داد، در ادامه یک عکس هوایی خیلی محرمانه توسط ابر مرد نیروی هوایی شهید سرلشکر خلبان"فریدون ذوالفقاری" آوردند که در "صفان" مرز بین کویت و عراق کامیون ها و تانکرهای سوخت رسان رژیم بعث در صف های طولانی استقرار یافته اند.

خلبان دوران دفاع مقدس ادامه داد: این درحالی بود که همان ابتدای جنگ تحمیلی در عملیات "کمان99" با 140فروند جنگنده تقریبا مراکز سوق الجیشی (استراتژیک)، پالایشگاه ها، پل ها و منابع اصلی رژیم بعث را منهدم کرده بودیم و دشمن بسیار هم درمانده شده بود، لذا از دیگر کشورها نیز درخواست کمک کرده بودند و بعدها در تاریخ هم ثبت شد که 45کشور از رژیم بعث صدام پشتیبانی و حمایت می کردند اگرچه ایران اسلامی یک تنه در مقابل دشمنان ایستاده بود.

امیر ضرابی درادامه گفت: بنابراین لیدر دسته پروازی نیز امیر سرتیپ خلبان "منوچهر محققی" بود که چهل روز پیش نیز آسمانی شدند، و شماره دو پرواز نیز "ابراهیم امید بخش"بودند با دیگر همرزمشان در کابین عقب، درادامه نیز ماموریت را به دسته پروازی ابلاغ کردیم و جنگنده ها از پایگاه شکاری بوشهر به پرواز درآمدند که آن نقاط حساس را مورد هدف قرار دهند.

وی تصریح کرد: درست بیاد دارم که یکی از خلبانان را به عنوان افسر رابط نیروی دریایی انتخاب کردیم، درحالی که به پایگاه "امیدیه" رفته بود و از آنجا با نیروی دریایی پرواز می‌کرد، آنها در بالگرد و روی خلیج فارس در حال پرواز بودند. خلبان ما را که "خلبان شریفی" بود صدا می‌زنند و می‌پرسند که تا به حال با بالگرد یا هر پرنده دیگری آن‌قدر پایین روی آب پرواز کرده است؟ ناگهان وی بالگرد را به سرعت بالا می‌کشد، علت این کار را که از خلبان شریفی می‌پرسند، وی می‌گوید: «دو فانتوم از زیرمان رد شدند!» آن خلبان در مصاحبه‌هایش گفته که آن دو هواپیمای فانتوم به حدی نزدیک به آب بودند که بخار آتشین حاصل از اگزوز جنگنده ها، در حال کباب کردن ماهی‌های خلیج فارس بود!، به هرحال این خلبانان هم "منوچهر محققی" و "ابراهیم امید بخش" بودند.

خلبان دوران دفاع مقدس ادامه داد: بنابراین چنین قهرمانانی در جنگ داشتیم که هیچ موضوعی برای آنها محدودیت ایجاد نمی کرد. درادامه ماموریت این خلبانان جان برکف به مسیرشان ادامه می دهند و به "صفوان" می رسند، آنهم صف های عظیم طولانی تانکرهای سوخت رسان و اماچه هدف زیبایی. بنابراین تمام آن منطقه را بمباران می کنند که تا مدت ها هم آن منطقه در شعله های آتش می سوخت و دود ناشی از آن هم بهترین نقطه نشان ما درخاک عراق بود. البته در حال بازگشت خلبان "ابراهیم امید بخش" دچار سانحه شدند و به همراه همرزم کابین عقب شان به شهادت رسیدند.

امیر ضرابی بیان کرد: هرچند نیروی هوایی در گچساران نیز بیاد دلاوری ها و رشادت ها این شهید والامقام یادمانی را احداث کرده است تا آیندگان و جوانان ایران زمین بدانند که این کشور با عشق، و فداکاری و جانفشانی شهیدان مان به اقتدار و عزت رسیده است (ایران گر برکنم دل و برگیرم از تو مهر این مهر برکه افکنم و این دل کجا برم ایران).

وی افزود: بنابراین خون پاک ایرانی در رگ های جوانان این سرزمین جاری است و این امر هیچ ربطی هم به ادیان، شیعه و سنی، گرایش ها قومی و سیاسی هم ندارد و تنها نقطه اشتراک 85میلیون ایرانی، وطن و این سرزمین کهن مادری است که هر وقت احتیاج داشته باشید در این مملکت همه انسان ها با هرگرایشی پای کارند و ما باید این کار و انگیزه را در نسل نوجوان و جوان مان به وجود بیاوریم.

خلبان دوران دفاع مقدس ادامه داد: بنابراین بایستی به امید بخش گفت "امیر سرافراز ایران زمین که برنام تو باد صد آفرین / همیشه بود عشق تو در جهان به گوش و به دل در زمین و زمان / چون ایران نباشد تن من مباد بدین بوم بر زنده یک تن مباد.

امیر ضرابی گفت: این بزرگترین نقطه اشتراک همه ما ایرانیان است و ما باید به روی این موضوع با جوانان ونسل جدید کار کنیم، معتقدم که اگر ما این کوته نگری، این کوچک بینی و خردبینی را کنار بگذاریم و کلان به همه پدیده های عالم نگاه کنیم، می بینیم که این خورشیدی که طلوع و غروب می کند برای عشق بازی ما این کار را می کند و من نیز بارها هم گفته ام که "گرعاشقی و سرمستی چون نیست شدی هستی".

وی در پایان هم تصریح کرد: بنده به عنوان یک سرباز کهنه کار در این گوشه از ایران فراموش شده ام اما "ابراهیم امید بخش" جاودانه شد و تا آسمان آبی است و پرواز برآن انجام می شود نام درخشان امید بخش ها در آن تابناک و درخشان است. بنابراین ما امروز افتخار به شهدای مان داریم و امید داریم که لایق باشیم و این شایستگی را هم داشته باشیم که راهشان را ادامه دهیم. بنابراین هر وقت از "امید بخش" یاد کردید بگویید"ابراهیم امید بخش" سرآمد بود.

براین اساس،"ابراهیم امیدبخش" یازدهم مردادماه سال1332در شهرستان نفتخیز گچساران از توابع استان کهگیلویه و بویراحمد چشم به جهان گشود، ابراهیم دوران ابتدایی خود را در اهواز و دوره متوسطه و دبیرستان را در دبیرستان کورش کبیر در سال 1351 در گچساران به اتمام رسانید و در همان سال در آزمون دانشکده افسری خلبانی در تهران پذیرفته شد.

وی پس از گذراندن دوره مقدماتی پرواز در سال 52 به آمریکا اعزام شد که علاقه وافر و موفقیت چشمگیری در آموزش هوانوردی و پرواز با تنوعی از هواپیماهای جت باعث شود تا پس از دریافت نشان خلبانی و بازگشت به وطن در سال 54به پایگاه ششم شکاری در بوشهر اعزام شود و با شایستگی تمام به جمع خلبان هواپیمای اف 4 بپیوندد.

هرچندابراهیم در اواخر سال 58 جهت تدریس به خلبانان به تهران اعزام می شود و در زمان جنگ تحمیلی بار دیگر برای انجام وظیفه به پادگان بوشهر منتقل شد، با شروع تجاوز رژیم بعثی عراق به میهن اسلامی این خلبان جوان و کار آزموده همچنین دیگر فرزندان خلف نیروی هوایی با احساس ادای دین به میهن اسلامی وارد عرصه کارزار با دشمن می شود که سرانجام در 27آبانماه 59 سروان "ابراهیم امیدبخش" و همرزم خلبانش ستوان یکم "محمد تقی حسینی" به درجه رفیع شهادت نائل و برای همیشه جاوید الاثر شدند، روحشان شاد و راهشان پر رهرو باد.

گفتنی است در20بهمن ماه 95فرودگاه نفت گچساران با حضور جمعی از تیزپروازان نیروی هوایی ارتش جمهوری اسلامی ایران به نام شهید امیر سرلشکر خلبان جاوید الاثر "ابراهیم امید بخش" نامگذاری شد.

انتهای پیام /