روزنامه‌های امروز در سرمقاله‌های خود چه نوشتند؟

به گزارش شبکه اطلاع رسانی راه دانا؛ با مرور سرمقاله و یادداشت‌های روز روزنامه‌های کثیرالانتشار کشور، مطالبی از جمله حسابرسی دیر نشود، وقاحت‌های ادامه‌دار علی‌اف و دم رقصانی برای رژیم صهیونیستی، پیشرفت بر مدار اعتماد و صداقت به چشم می‌خورد.

کیهان: در یادداشت روز خود با عنوان «حسابرسی دیر نشود» نوشت: ژنرال کنت مکنزی فرمانده سابق سنتکام در جلسه 31 فروردین 1401 استماع کمیته خدمات دفاعی مجلس نمایندگان آمریکا گفته بود برای اولین بار بعد از جنگ کره، ما بدون برتری کامل هوایی در حال انجام مأموریت در منطقه هستیم. از این جهت سنتکام اقدامات ضدپهپادی را مهم ترین اولویت خود قرار داده است. در این جلسه یکی از سناتورها از مک کنزی می پرسد آیا با سپاه پاسداران در عراق برخورد می کنید؟ وی گفته بود امکان برخورد با سپاه وجود ندارد و ما سعی می کنیم حساسیت های سپاه را کم کنیم و شرایط را عادی سازی نماییم. در این جلسه یکی دیگر از سناتورها - لیندسی گراهام - می پرسد خب پس برنامه ای برای مهار سپاه ندارید و او گفته بود امکان این کار وجود ندارد. کین، یکی دیگر از سناتورها پرسیده بود با ایران می خواهید چه کنید و او بدون تأمل گفته بود: حمایت از دموکراسی خواهان و بعد در توضیح گفته بود ایران را نمی توان از طریق اقدامات خارج از مرزها کنترل کرد اما در داخل ایران نیروهایی وجود دارند که می توانند ایران را دچار تلاطم کنند و به داخل مشغول نمایند.

وطن امروز: مهدی گرگانی در مطلبی با عنوان «وقاحت های ادامه دار علی اف و دم رقصانی برای رژیم صهیونیستی» چنین نوشت: اگر بخواهیم توصیف دقیقی از روابط ایران و جمهوری باکو طی 2 سال گذشته داشته باشیم هیچ ضرب المثلی غیر از نمک خوردن و نمکدان شکستن نمی تواند آن را بخوبی وصف کند. در حالی که جمهوری اسلامی ایران طی چند دهه گذشته همواره از تمامیت ارضی این کشور از جمله در قره باغ کوهستانی حمایت کرده است اما به نظر می رسد پیروزی باکو در جنگ اخیر قره باغ و بازگرداندن بخشی از اراضی به خاک جمهوری آذربایجان که مورد حمایت ایران در سطوح بالا بود، الهام علی اف را دچار اشتباهات محاسباتی کرده و به جای قدردانی از مواضع تهران با وقاحت تمام به مواضع ضدایرانی رو آورده است.

اطلاعات: علیرضا خانی در یادداشت سردبیر مطلبی با عنوان «فقط درباره هوا و آب!» نوشت: شنیده اید که کسانی که اعتصاب غذا کرده اند و حتی تا سه ماه زنده مانده اند و برخی اعتصاب غذای خشک کرده اند یعنی آب هم ننوشیده اند و چند هفته دوام آورده اند، اما هرگز نشنیده اید کسی اعتصاب هوا کند و حتی 5 دقیقه زنده بماند. روند وحشتناک که از دست رفتن هوای کلانشهرها و شهرهای کوچکتر صنعتی در حال تشدید است و هیچ کس، هیچ کاری نمی کند جز تعطیل کردن مدارس. گویی آلودگی کشنده هوا فقط تقصیر دانش آموزان است! هر سال پاییز و زمستان، میزان آلودگی و پهنه جمعیتی که زیر آلودگی نفس گیر قرار دارند، افزایش می یابد. مدارس در شهرهای صنعتی هفته پیش تعطیل شدند و این هفته نیز تاکنون تعطیلند. خردسالان، کودکان، زنان باردار، سالخوردگان، بیماران قلبی و تنفسی و همه مردم هر سال بیش از سال قبل سم تنفس می کنند و مسئولان دولتی و نمایندگان مجلس و قضات دستگاه قضا، جز خواندن انشاهای تکراری و ملال آور کار دیگری نمی کنند. واقعا چه گناهی کرده اند مردمی که بی برنامگی مدیرانشان، در طول سالیان دراز، آنها را به تنفس سم کشانده است؟ همین پریروز رئیس پلیس راهور گفت که شمار خودروهای تهران سه برابر ظرفیت شهر است.

ایران: سپهر خلجی در یادداشتی با عنوان «پیشرفت بر مدار اعتماد و صداقت» چنین نوشت: دور دوم سفرهای استانی دولت از استان خراسان جنوبی آغاز شد. در دور اول، دولت در یک برنامه فشرده ظرف یک سال به کل استان ها سفر کرد تا در کمترین زمان ممکن یک دور وضعیت کل کشور را از نزدیک مرور و برای توسعه و رفع مشکلات تصمیم گیری کند. سفرهای فشرده رئیس جمهور که گاهی هر هفته به یک مقصد انجام می شد، با وجود دشواری های شرایط کرونایی در ماه های اول متوقف نشد و رئیس جمهور در هر سفر تأکید می کرد که از دیدار مردم و ارتباط گرفتن با آنها انرژی مضاعف می گیرد. این سفرها در درجه اول تصویری واقعی از فرصت ها و چالش ها مقابل چشم دولت گذاشت. به علاوه در شرایطی که تعمیق گسل دولت - ملت در دو سه سال آخر دولت قبل موجب کاهش سرمایه اجتماعی شده بود، دولت مردمی تلاش کرد با حضور مستقیم در میدان و ارتباط بی واسطه با مردم، به احساس بی دولتی خاتمه دهد و مرحله اول ابرپروژه خود یعنی احیای امید و اعتماد را از این طریق پیش ببرد، اما مرحله دوم پروژه احیای امید، مسأله کلیدی عمل به وعده ها به مثابه یک شمشیر دو لبه بود.

جام جم: محمد متوسلانی در یادداشتی با عنوان «اقتباس را جدی بگیریم» این گونه نوشت: در سال های اخیر بارها دیده ایم تا بازیگر سوژه ای در سریال یا برنامه ای می گیرد و به اصطلاح گل می کند به دنبال آن ده ها سریال و برنامه سعی می کنند برمبنای همان سوژه تولید شوند و روی آنتن بروند. در حالی که نباید چنین اتفاقی بیفتد و باید کارگردانان و تهیه کنندگان به دنبال سوژه های نو باشند. این کپی کاری یا رونویسی از آثار موفق، چندان مناسب نیست. مثال زمانی بود که سریال های طنز آیتمیک گل کرد و به دنبال آن فراوان سریال های این گونه ساخته شد و کار به نوعی ابتذال رسید یا زمانی سریال های ماورایی گل کرد و به سرعت چند نمونه از این سریال ها ساختند که فقط معدودی موفق بودند. به نظرم در خلق هنری باید همه آثار موفق را پیگیری کرد و آنها را دید ولی نباید کپی کرد. حتی اگر بدانیم موفقیت مان با کپی کاری حتمی است، باز هم نباید کپی کنیم، چون درنهایت هیچ اثری نمی تواند موفقیت نسخه اصلی را پیدا کند.

جوان: محمدجواد اخوان در سرمقاله ای با عنوان «جهاد کبیر در برابر سقوط اخلاقی بشر» نوشت: جام جهانی 2022 قطر در حال پایان یافتن است و صحبت از حواشی ورزشی و سیاسی آن نیز کم کم فروکش می کند. در کنار این ها این جام البته حواشی فرهنگی بی سابقه ای نیز داشت که نمی توان به سادگی از کنار آن گذشت. از جمله حواشی فرهنگی این رویداد ضوابط روشن فرهنگی دولت قطر بود که به مذاق غربی ها چندان خوش نیامد. مسئله اما عمیق تر از خوش نیامدن چند ضابطه برای تماشاچیان جام جهانی است، در واقع فاصله معنادار دو نوع نگاه به انسان در این ماجرا به خوبی قابل مشاهده است. اعتراض غربی ها به مقررات داخلی قطر در این مسابقه حتی صدای رئیس فیفا را هم درآورد. او در پاسخ معترضان به ممنوعیت شرب خمر در ورزشگاه های قطر گفت: اگر سه ساعت مشروب نخورید، نمی میرید! در واقع این کنایه او حاکی از آن بود که در بیرون استادیوم ها این امکان هست، فقط در ورزشگاه ممنوع است. اما انسان غربی حتی سه ساعت هم حاضر نیست تفریح نفسانی خود را به تعویق بیندازد. می دانیم در برخی کشورهای شمال اروپا در فصل تابستان طول روز نزدیک به 20 ساعت می شود و در همین کشورها، مسلمانانی زندگی می کنند که در ماه مبارک رمضان نه سه ساعت، نه یک نوشیدنی حرام، که کلا لب به 20 آب و غذا نمی زنند. مقایسه کنید انسانی که تمدن غربی بار آورده با انسانی که دین انسان ساز اسلام تربیت کرده است. شاید هر دو هم در یک نقطه جغرافیایی زندگی کنند، اما فاصله میان آمال، آرمان ها و رفتارهایشان، بسان فاصله زمین تا ماه گردون است.

جمهوری اسلامی: در مطلبی با عنوان «دیپلماسی جلب منافع ملی» چنین نوشت: همزمان با سفر نانسی پلوسی رئیس سابق کنگره آمریکا به تایوان در مرداد ماه امسال در حاشیه گمانه زنی های مختلف مربوط به چگونگی واکنش احتمالی چین به این سفر در سرمقاله روزنامه جمهوری اسلامی با صراحت نوشتیم دولتمردان چینی در عین حال که از این سفر بسیار خشمگین هستند هرگز وارد جنگ با امریکا نخواهند شد. بعضی ها گمان می کردند چین به قدرت نظامی متوسل خواهد شد تا امریکا را از این قبیل دهن کجی کردن ها پشیمان کند. در حالی که این افراد بر این گمانه زنی تکیه زیادی می کردند، دیدیم که چین نه تنها هیچ اقدام نظامی علیه امریکا نکرد بلکه مدتی بعد روسای جمهور دو کشور با هم دیدار کردند و اقدامات متنوعی نیز در زمینه تقویت روابط فی ما بین صورت گرفت.