قهرمان تکواندوی افغانستان؛ از مهاجرت به ایران تا کسب مدالهای رنگین جهانی
به گزارش خبرنگار سایت افغانستان خبرگزاری فارس، محسن رضایی، قهرمان تکواندوی افغانستان که متولد شهر مشهد ایران است با قرار گرفتن در رتبه 24 جهانی خود را برای مهمترین رویداد جهانی تکواندو (گراند پریکس) آماده میکند.
وی که به تازگی مجوز حضور در رقابتهای آسیایی را به دست آورده، بر این باور است که ورزش میتواند عامل وحدت آفرین در افغانستان باشد.
محسن رضایی در گفتوگو با خبرنگار سایت افغانستان خبرگزاری فارس گفت: «با چند تن از ورزشکاران مهاجر افغانستان برای حضور در مسابقه انتخابی بازیهای آسیایی به کابل سفر کردهام و از این میان سه نفر جواز حضور در رقابتهای آسیایی را به نمایندگی از افغانستان به دست آوردهام.»
رضایی افزود: تنها 32 نفر از ورزشکاران برتر جهان میتوانند در این رقابت ها شرکت کنند که من نیز یکی از این ورزشکاران هستم.
وی گفت: «قرار گرفتن در رنکینگ برتر جهان کاری سادهای نیست و ورزشکاران با توجه به رقابتها و کسب مدالهای مختلف از مسابقات مهم سنجیده و بعد در میان 32 نفر برتر جهان قرار میگیرند.»
وی میگوید که وی نهایت تلاش خود را به خرج داده تا در این رقابت بزرگ جهانی تاریخ سازی کرده و اولین مدالآور تاریخ افغانستان از این بازی مهم جهانی باشد.
کرونا مانع حضور محسن در المپیک توکیو شد
رضایی در خصوص عدم شرکت در الپیکت توکیو نیز گفت: «برای حضور در رقابتهای المپیک توکیو تلاش کرده بودم و برای حضور در این رقابتها تمام آمادگی لازم را داشتم واما با تاسف با حضور در رقابتهای انتخابی المپیک تست کرونای من مثبت شد و از این رقابتها بازماندم».
محسن افزود: «بعد از گرفتن طلایی آسیا با خودم فکر کردم که اگر تست کرونای من مثبت نمیشد، مطمئنا به مدال المپیک میرسیدم زیرا از نگاه من رسیدن به این قله برای من ساده بود».
محسن چند روز پس از آنکه شانس حضور در مسابقات المپیک توکیو را از دست داد پا به میدان رقابتهای قهرمانی آسیا گذاشت و تمام یاس و ناراحتی مردمش را با گرفتن طلایی آسیا جبران کرد و اینگونه او برای نخستین بار در تاریخ تکواندوی افغانستان به طلایی آسیا رسید.
محسن از کونگفو شروع کرد و حالا از سرامدهای دنیای تکواندوی جهان است
محسن رضایی که ورزش را با کونگفو شروع کرده درباره علاقه به تکواندو نیز گفت: «از 1385 کونگفو را شروع کردم و از همان زمان تا سال 92 به طور مستمر قهرمان کشور ایران شدم؛ اما کونگفو مسابقات آسیایی و جهانی ندارد و نهایت پیشرفت ورزشکاران این رشته کسب مدال طلا در سطح کشور است. از سال 90 تمرینات خودم را در تکواندو کنار کونگفو شروع کردم و فهمیدم که این رشته مسابقات جهانی و المپیک دارد. به صورت حرفهای و جدی این رشته را دنبال کردم.»
وی افزود: تکواندو پرمسابقهترین رشته ورزشی است. علاوه بر این تمرینات کونگفو نیز به کمکم آمد و نیاز نبود تکواندو را از صفر شروع کنم. کونگ فو را با استاد علیزاده شروع کردم آن زمان کونگفو بین بچههای گلشهر مشهد طرفداران زیادی داشت همین باعث شد که من هم این رشته را انتخاب کنم؛ اما به مرور به دلیل نداشتن مسابقات جهانی مقداری محبوبیت خود را از دست داد و من نیز دنیایی تکواندو را جدی گرفتم و برای رفتن به بزرگترین میادین جهانی ومخصوصا المپیک بی وقفه تلاش میکنم.
امکانات برای ورزشکاران افغانستان بسیار اندک است
رضایی رمز موفقیت خود و هم تیمیهایش را تلاش، پشتکار و روحیه مبارزه خواند و گفت: «فدراسیونهای ورزشی افغانستان وضعیت خوبی ندارد. هیچ کدام از امکاناتی که اینجا در ایران برای ورزشکاران وجود دارد در افغانستان نیست. اگر تلاش، پشتکار و روحیه مبارزه بچهها و لطف خداوند نباشد، هیچکدام از این مدالها نصیب ورزشکاران ما نمیشود.»
محسن که چندین سال است که عضو تیم ملی تکواندوی افغانستان است و در این رشته به افتخاراتی بزرگی ملی وبینالمللی دست یافته و آن را به نام افغانستان ثبت کرده تصمیم ندارد تابعیت ایران را بگیرد؛ اما برای تیمهای ایرانی بازی میکند.
محسن لیگ برتر ایران را از مهمترین و حتی برترین لیگ تکواندوی جهان دانست و گفت: ایران بهترین لیگ دنیا و بهترین بازیکنان را در رشته تکواندو دارد. نظم و انضباط و برگزاری مسابقات متعدد از ویژگیهای لیگ تکواندو ایران است. دو لیگ، لیگ برتر و لیگ نقش جهان یا نام دیگرش یعنی دسته یک، این ادعا را ثابت میکند.
بازیکنان مهاجر بخش مهم تکواندوی افغانستان هستند
محسن میگوید: یک سوم بازیکنان تیم ملی نوجوانان، جوانان، بزرگسالان و بانوان افغانستان از مهاجرانی هستند که در شیراز، تهران و مشهد زندگی میکنند و بقیه تیم ساکن افغانستان هستند. برای انتخابی تیم ملی بعد از وزنکشی و برگزاری مسابقات نفرات اول به تیم ملی دعوت میشوند.
وی افزود: ورزش یک مسئله بسیار مهم در داخل افغانستان است و مخصوصا در رشته تکواندو تعصبهای قومی وجود ندارد و به معنی واقعی وحدت ساز است.
محسن رضایی با گرفتن مدالهای متعدد و مخصوصا طلایی آسیا و بدستآوردن جواز حضور به رقابتهای جایزه بزرگ جهان بخشی مهمی از این افتخارات است.
محسن الگوی ورزشی خود را روحالله نیکپا دارنده دو مدال برنز المپیک افغانستان و نثار احمد بهاوی دارنده مدال نقره جهان را میداند.
رضایی آرزو دارد به طلای المپیک برسد واین افتخار را برای مردم افغانستان بارها تکرار کند.
وی در این خصوص گفت: آرزو دارم روزی رئیس کمیته ملی المپیک افغانستان شوم تا با درک شرایط یک ورزشکار بازوی توانمند ورزش افغانستان در افتخار آفرینی در عرصه جهانی باشم.
محسن رضایی علاوه بر افتخارات بسیارخوب در سطح بینالمللی اما دوست دارد همچنان برای افغانستان بازی کند.
شرایط ورزشی در دوران طالبان تغییری نکرده است
وی درباره وضعیت ورزش به دنبال تحولات اخیر در افغانستان نیز گفت: «در وضعیت ورزشکاران در افغانستان تغییر خیلی خاصی وارد نشده و ورزش افغانستان چه در دوران جمهوری و چه حالا از شرایط مناسبی برخوردار نبوده و نیست و کمیته ملی المپیک همچنان بودجه کافی برای حمایت ورزشکاران در اختیار ندارد این مشکل از مهمترین چالشهای فراروی ورزش افغانستان بوده که حالا برای طالبان به میراث گذاشته شده است».
محسن با اینکه با مشکلاتی زیادی در زندگی دست وپنجه نرم میکند ولی بارها برای در رقابتهای ملی و بینالمللی حضور یافته است.
وی درباره مشکلات ورزشکاران در ایران نیز گفت: مهمترین مشکل ورزشکاران مهاجر بحث صدور گذرنامه است و مشکل مالی نیز مانع حضور یافتن استعدادهای خوب تکواندوی مهاجرین ایران برای شرکت در رقابت های ملی وبینالمللی به نمایندگی از افغانستان است زیرا مهاجرین بهترین استعدادهای ورزشی مخصوصا در رشته تکواندو در بستر جامعه ایران هستند.
محسن امیدوار است تا دولت افغانستان با هماهنگی ایران و اداره ورزش دو کشور یک مکانیسم منظم برای حل مشکل سفر و هزینه ورزشکاران را ترتیب دهد تا جوانان که در این مسیر تلاش کرده با نا امیدی به آن پایان ندهد.
رضایی تغییر شرایط جامعه افغانستان را وظیفه همه افغانها میداند و میگوید مشکل مردم افغانستان و آبادانی این کشور با رفتن به کشورهای خارجی و اروپایی حل نمیشود.
محسن دوست دارد تا برای سربلندی مردمش در شرایط بد فعلی کشور مبارزه کند تا یکی از اشخاص ملی و تاثیر گذار در راستای وحدت و افتخار برای مردمش باشد.
انتهای پیام / ر