«لانچر» ادامه راه را سخت کرده است
کارگردان نمایش «لانچر 5» با بیان اینکه تا به حال حدود 26 هزار بلیت برای این نمایش فروخته شده است، از برنامههای آینده برای اجرای این نمایش در شهرهای دیگر و نیز سختیهای ادامه راه برای تولید نمایشی جدید صحبت کرد.
پویا سعیدی که به همراه مسعود صرامی یکی از دو نویسنده و کارگردان «لانچر 5» است، در گفتوگویی با ایسنا درباره این نمایش پرمخاطب که با وجود اجراهای متعدد هنوز پیش فروش بلیتها چند شب زودتر تمام میشود، بیان کرد: متن اولیه این نمایش سال 95 توسط مسعود صرامی نوشته شده بود و در جشنواره تئاتر دانشگاهی دوره نوزدهم برگزیده شد. من بعد از آن به کار وارد شدم و نسخه جدیدی از آن را نوشتم که بعد از تطبیق با نسخه اولیه، به نسخه سوم رسیدیم و این محصول مشترک ما بود و از دی ماه 96 آن را برای اجرا آماده کردیم. «لانچر» ابتدا در جشنواره تئاتر دانشگاهی دوره بیست و یکم جایزههای متعددی گرفت و قرار بود تابستان همان سال اجرای عمومی داشته باشد که مسائل ممیزی پیش آمد و امکان اجرا فراهم نشد تا اینکه رسیدیم به جشنواره فجر و با مساعدت دبیر جشنواره (نادر برهانی مرند) این نمایش به صحنه رفت و جایزه گرفت.
او افزود: از تیرماه 98 اجرای عمومی در سالن سایه تئاتر شهر که حدود 80 نفر ظرفیت دارد، آغاز شد و در واقع این نمایش زمانی به صحنه رفت که در دو جشنواره شرکت کرده بود و از آنجا که در سانسهای جشنوارهای بسیار پرمخاطب بود و حدود هزار نفر آن را تماشا کرده بودند، همین موضوع سبب تبلیغ و اشتیاق برای دیدن لانچر شد؛ به طوری که در سه چهار روز اول اجرا در سالن سایه تعداد کمی صندلی خالی داشتیم اما بعد از آن تا به امروز هیچ صندلی خالی در اجراها نداشتیم.
وی با بیان اینکه ظرفیت کم سالن و پیدا نشدن بلیت برای مخاطبان در استقبال اولیه از این نمایش موثر بود تاکید کرد: در این مدت تلاش کردیم نه عکس یادگاری از هنرمند و مهمان خاصی را منتشر کنیم و نه پس از اجراها در رورانس از کسی تشکر کنیم تا این نوع کارها دستمایهای برای تبلیغ بیشتر نباشد، چون معتقدیم بین هنرمند و مهمان و تماشاگر عادی هیچ تفاوتی وجود ندارد و تبلیغات دهان به دهان باعث شده تا ما پس از تئاتر شهر و اجراهای متعدد در تئاتر مستقل تهران به تماشاخانه ایرانشهر برسیم.
سعیدی با بیان اینکه تاکنون بیش از 150 اجرا از نمایش لانچر روی صحنه رفته است، گفت تا به امروز حدود 26 هزار بلیت فروختهایم و اگر تعداد بلیتهای مهمان را اضافه کنیم به بیش از 30 هزار بلیت میرسد، اما از آنجا که تماشاگرانی داشتیم که برخی بیش از دو بار، برخی بیش از چهار بار و برخی بیش از پنج بار لانچر را دیدهاند هنوز نمیتوان آمار دقیقی از تعداد مخاطب اعلام کرد با این حال با قطعیت میتوانم بگویم که در اجراهای پاییز حضور طیف متفاوتی از مخاطبان مشهود بود و 30 درصد از تماشاگران ما کسانی بودند که تا به حال تئاتر ندیده بودند. به همین دلیل بررسی هر کدام از این تماشاگران و واکنشهایی که در طول اجرا داشتند برای من به خوراک پژوهشی خوبی فراهم کرده و شناخت نسبی از مخاطب به دست آوردهام، مثلا الان خوب متوجه شدم با مخاطبی طرف هستیم که به قصه علاقه شدیدی دارد و دوست دارد یک جریان باورپذیر را دنبال کند. در این جا خنده، گریه، خشونت و معما عصاره چیزی است که باعث همراهی مخاطب شده و نمونه کامل آن را در قصههای همراه با تراژدی و معمای آثار اصغر فرهادی دیدهایم که باعث جذب مخاطب شده است.
او درباره زمانبندی ادامه اجراهای «لانچر» نیز افزود: فعلا تا اواخر دیماه و شاید هم چند روز بیشتر در ایرانشهر باشیم و بعد به شیراز و رشت خواهیم رفت. همچنین برای اجرا در تبریز هم دعوت شدهایم و به این ترتیب پرونده اجرای «لانچر» در سال 98 بسته میشود. البته ممکن است برای سال آینده هم باز این روند اجرا را تا وقتی متقاضی و مخاطب برای تماشا هست ادامه دهیم هرچند خیلیها ما را از ادامه راه نهی میکنند ولی به نظر می رسد باید همین مسیر را ادامه داد چون قطعا برای هیچ اجرایی کم فروشی نخواهیم کرد.
سعیدی در پایان درباره نمایش بعدی خود و اینکه با توجه به استقبال از «لانچر» کار سختی خواهد داشت، بیان کرد: ادامه راه قطعا برای ما سختتر از پیش شده چون توقعها بالا رفته و نقطهای در مسیر کاری ما ناگهان برجسته شده است. البته میدانیم این نقطه، اتفاقی به وجود نیامده و ما با ایمان به موفقیت قدم در این راه گذاشتیم، به همین دلیل سعی میکنیم کار بعدی هم با کیفیت ارائه شود. در اینباره برنامهریزیهایی داریم که ابتدا قصد دارم به صورت مستقل نمایشی با نام «محترم اسکندری» را اجرا کنم و فعلا در مرحله تکمیل متن هستم. از آنجا که این نمایش نسبت به «لانچر» زمانی طولانیتر و شاید بیش از سه ساعت دارد، احتمالا برای اجرا در سالن اصلی تئاتر شهر تقاضای خواهم داد و بعد از آن کار دیگری را به صورت مشترک با مسعود صرامی انجام خواهیم داد.
انتهای پیام