نگرانی غربی‌ها از روابط نظامی ایران و روسیه / سوخو 35 به ایران می‌آید؟
در صورت ورود جنگنده‌های سوخو 35 به کشور ضمن نوسازی و افزایش توانمندی نیروی هوایی ایران، روابط نظامی و دفاعی میان تهران و مسکو وارد مرحله جدیدی خواهد شد.
منطقه ما در ماه‌های اخیر درگیر اتفاق‌های ریز و درشت زیادی بوده است. توافق ایران و عربستان، سفر مدیرکل آژانس بین المللی انرژی اتمی به کشورمان و این اواخر ماجرای خرید جنگنده‌های روسیه‌ای سوخو توسط ایران که صدای رسانه‌های آمریکایی را برای تغییر توازن منطقه‌ای درآورد.
سوخو 35 جنگنده ارتقا یافته سوخو 27 و از نسل 4.5 است.
رسانه‌های آمریکایی درباره جنگنده‌های روسی سوخو 35 که در سال جاری قرار است به ایران تحویل داده شود نه تنها منکر آن نشدند بلکه دریافت سایر تجهیزات نظامی مثل سامانه دفاع هوایی اس 400 را نیز محتمل می‌دانند.
نشریه فوربس در گزارش خود در این باره نوشته که خرید سوخو 35 مهمترین سفارش جنگنده ایران در 30 سال گذشته بوده است.
در همین زمینه جان کربی سخنگوی شورای امنیت ملی کاخ سفید گفته است که این خرید تبدیل به یک مشارکت دفاعی تمام عیار میان ایران و روسیه خواهد بود.
در نشریه فوربس نیز همچنین اشاره شده که ممکن است که موشک هدف یا R37 نیز به ایران تحویل داده شود.
نشریه نشنال اینترست نیز در این باره عنوان کرده است که در حالی که غربی‌ها در بعضی از ارزیابی‌های خود این خرید را کم اهمیت عنوان می‌کنند، اما باید گفت که سوخو 35 قدرت بی سابقه‌ای را به ایران برای کنترل حریم هوایی در مقابله با رژیم صهیونیستی می‌دهد خصوصا اکنون که ذرات خانه نبرد هوایی این کشور منسوخ شده است.
در نهایت می‌توان گفت با وجود این که کارایی این جنگنده‌ها به شرایط آب و هوایی، مهارت خلبان‌ها، سیستم یکپارچه پدافند هوایی و راداری و طراحی عملیات‌ها بستگی دارد، اما دریافت آن گامی می‌شود برای دریافت دیگر تسلیحات و تغییر توازن منطقه‌ای که به نفع آمریکا و رژیم صهیونیستی نخواهد بود.
ورود «سوخو 35» به نیروی هوایی ایران را باید آغازی بر یک تحول و پوست‌اندازی جدی دانست که موازنه قدرت هوایی در منطقه را تغییر خواهد داد. «سوخو 35» یکی از قدرتمندترین جنگنده‌های نسل 4 دنیاست که به رادار پیشرفته آرایه فازی N-035 مجهز است و امکان کشف 30 هدف و درگیری با 8 هدف را به صورت همزمان در آسمان و دریا و زمین داراست. برد نهایی رادار این جنگنده در حالت پیک پاور حدود 400 کیلومتر است. این رادار پیشرفته توان پوشش زوایای بالا و پایین خود تا 60 درجه و طرف‌های خود را تا 120 داراست و زاویه پوشش و اسکن بسیار خوبی دارد. حداکثر سرعت این جنگنده در ارتفاع پست 1500 کیلومتر و در ارتفاع بالا 2500 کیلومتر بر ساعت است و عمر عملیاتی موتور‌های قدرتمند آن در هر دوره خدمت قبل از نیاز به کنترل و اورهال 4000 ساعت است که 4 برابر عمر عملیاتی موتور‌های جنگنده سوخو 27 می‌شود که عددی بسیار مناسب برای خدمت در نیروی هوایی است.
سازه‌ی اصلی هواپیما از جنس تیتانیوم است و عمر مفید موتور‌های آن نیز در مقایسه با دیگر هواپیما‌های خانواده فلانکر بالاتر هستند.
عمر موتور‌های این هواپیما به 4500 ساعت پروازی می‌رسد. البته برای مقایسه باید بدانید که عمر مفید موتور‌های F-22 و F-35 در حدود 8 هزار ساعت است.
بدنه فلانکر رادار گریز نیست، با این وجود، اصلاحاتی در ورودی موتور‌ها و کانوپی انجام شده است تا سطح مقطع راداری هواپیما کاهش پیدا کند.
روس‌ها، همچنین از مواد جاذب امواج راداری در این هواپیما بهره گرفته‌اند. به گفته یکی از منابع روسی، سطح مقطع راداری این هواپیما تا 2 الی 3 متر کاهش پیدا کرده است.
این تغییر سبب می‌شود تا هواپیما، برد بیشتری را درون خاک دشمن طی کند و بیشتر بتواند به اهداف خود نزدیک شود.
سوخوی 35 دارای 12 محل نصب سلاح در بدنه است. برای مقایسه، F-15C آمریکایی‌ها تنها 8 محل اتصال و F-22 نیز تنها 4 محل اتصال تسلیحات دارند.
برای حملات برد بلند، سوخوی 35 می‌تواند از موشک‌های هدایت راداری K-77M استفاده کند که در ناتو با کد AA-12 Addar شناخته می‌شوند. این موشک دارای بردی بیش از 200 کیلومتر است.
برای درگیری‌های نزدیک‌تر نیز امکان استفاده از موشک‌های R-74 (کد ناتو AA-11Archer) با هدایت مادون سرخ وجود دارد. این موشک‌ها امکان هدایت از طریق کلاه خلبان را نیز دارند.
موشک‌های برد متوسط R-27 و فوق دور برد R-37 نیز تکمیل کننده کلکسیون تسلیحات هوا به هوای سوخوی 35 هستند. R-37، مخصوص هدف قرار دادن هواپیما‌های آواکس، هواپیما‌های جنگ الکترونیک و هواپیما‌های سوخت رسان است.
سوخوی 35 همچنین از یک توپ 30 میلی متری، با نرخ آتش 150 تیر برای نبرد هوایی نزدیک تن به تن استفاده‌می‌کند.
فلانکر توانایی حمل 7.7 تن تسلیحات هوا به زمین را هم دارد.
از زاویه‌ای دیگر، خرید سوخو -35 یکی از مهمترین نتایجی است که تا این لحظه از لغو تحریم تسلیحاتی ایران حاصل شده است. قطعنامه 2231 شورای امنیت سازمان ملل متحد در ژوئیه 2015، برنامه جامع اقدام مشترک (برجام) را در رابطه با برنامه هسته‌ای ایران تایید کرد و در این راستا تمامی محدودیت‌ها در مورد عرضه تسلیحات اصلی به ایران و همه تسلیحات از ایران در اکتبر 2020 منقضی شد.
این بدان معناست که ایران از نظر قانونی قادر به خرید و فروش تسلیحات متعارف از جمله سلاح‌های کوچک، موشک، بالگرد و تانک است. علاوه بر این در قالب همین قطعنامه، تحریم صادرات موشک‌های بالستیک ایران نیز قرار است در اکتبر 2023 لغو شود.
با نهایی شدن این اتفاق یکی از مهمترین خرید‌های تسلیحاتی کشورمان از زمان انقلاب اسلامی شکل خواهد گرفت، زیرا ضمن نوسازی و افزایش توانمندی نیروی هوایی ایران، روابط نظامی و دفاعی نوپا میان تهران و مسکو را نیز وارد مرحله جدیدی خواهد شد که پیامد‌های کلیدی بر موازنه قوا و بازدارندگی در سراسر قفقاز جنوبی و منطقه غرب آسیا خواهد داشت.
باشگاه خبرنگاران جوان سیاسی دفاعی امنیتی
