پروژه آمریکایی ناامن سازی منطقه / چه کسی به دنبال تنش است؟

به گزارش شبکه اطلاع رسانی راه دانا؛ دولت آمریکا چندین دهه است که ایران به حمایت از تروریسم متهم کرده و از آنچه «نقش مخرب» ایران در منطقه می‌خواند انتقاده کرده است. در همین راستا، مایک پامپئو، وزیر خارجه آمریکا در تلاش است تا مانع رفع تحریم تسلیحاتی ایران شده و جای آن محدودیت ابدی برای خرید و فروش سلاح ایران وضع کند. استدلال واشنگتن این است که ایران باعث ایجاد ناامنی در منطقه شده و می شود. اما موضوعی که چندان هم غریب نیست، تناقض در گفتار و رفتار آمریکایی هاست. آمریکا بالاترین بودجه نظامی را در جهان دارد. بر اساس گزارشی که موسسه صلح استکهلم اخیرا منتشر کرد آمریکا در سال 2019 با 732 میلیارد دلار در صدر کشورهایی است که بیشترین مخارج نظامی را داشته است. جالب است که پنج کشور اول در لیست که با آمریکا شروع شده و به عربستان ختم می شود، 62 درصد کل مخارج نظامی جهان را به خود اختصاص داده اند. سهم آمریکا در این میان 38 درصد کل مخارج نظامی جهان بوده است. آمریکا همچنین بزرگترین صادر کننده سلاح در جهان نیز بوده است. بر اساس گزارشی که موسسه صلح استکهلم در خصوص فروش سلاح در فاصله سالهای 2015 تا 2019 تنظیم کرده است، آمریکا باز در صدر کشورهای فروشنده سلاح قرار گرفته و در این بازه زمانی 5 ساله به 96 کشور اسلحه صادر کرده است. نیمی از کل این سلاح‌ها به کشورهای واقع در منطقه خاورمیانه فروخته شده است و این منطقه را به بشکه ای از باروت تبدیل کرده است. آمریکا در مقایسه با کشور دوم در لیست فروشندگان سلاح که روسیه است، 76 درصد بیشتر سلاح فروخته است. فروش سلاح روسیه در این بازه 5 ساله 18 درصد کاهش داشته است. فروش سلاح توسط فرانسه و آلمان به عنوان کشورهای سوم و چهارم به ترتیب 72 درصد و 17 درصد افزایش داشته است. از بزرگترین مشتریان آمریکا در منطقه ما عربستان بوده است که 73 درصد تسلیحات خود را فقط از آمریکا خریداری کرده است. حال در میان 10 صادر کننده غیراروپایی و غیرآمریکای شمالی، اسرائیل با افزایش 77 درصدی فروش اسلحه رتبه نخست را به خود اختصاص داده است. جالب است عمده فروشندگان سلاح در جهان کسانی هستند که درباره خرید و فروش سلاح ایران ابراز نگرانی شدید می کنند. در حالی که ایران چه به لحاظ مخارج نظامی و چه خرید و فروش سلاح اصلا به گرد پای آنها نمی رسد. از طرفی آمریکا در 70 کشور جهان حدود 800 پایگاه نظامی دارد. انگلیس، فرانسه و روسیه، جمعا و روی هم رفته، 30 پایگاه در خارج از مرزهای خود دارند. آمریکا در زمان حمله به عراق حدود 505 پایگاه را به تصرف خود در آورد، اما پس از خروج نیروهای خود در عراق، پنتاگون به دنبال 58 پایگاه در این کشور بود که این امر با مخالفت پارلمان عراق مواجه شد و از سال 2014 این عدد به 5 پایگاه تقلیل یافت. یعنی این عدد 800 پایگاه با وجود خروج یا تعطیلی پایگاههای دیگر آمریکا در جهان است که به واسطه اعتراض داخلی در کشورهای مختلف صورت گرفته است. جدای از اینکه آمریکایی ها صدها پایگاه نظامی در جهان داشته اند، اما همیشه نگران صلح و دموکراسی در جهان بوده اند. پایگاه تحلیلی گلوبال ریسرچ در فوریه 2015 در گزارشی نوشت که آمریکا از بدو تاسیس و استقلال (در سال 1776) حدود 93 درصد از زمان خود را در جنگ گذرانده است. یعنی تا آن زمان، 222 سال از 239 سال عمر خود را مشغول جنگ بوده است. ندای صلح و دموکراسی آمریکا در جهان همیشه بوی خون و باروت داده است. منطقه ما هم کم این طعم و بو را نچشیده است. اما آمریکا در حالی که باید بدهکار جامعه جهانی باشد، همیشه طلبکار بوده است. سیاست این روزهای این کشور هم شبیه به رفتارهای همیشگی واشنگتن بوده است. آمریکا سالهای در زمینه های مختلف از اقتصادی گرفته تا امنیتی به جنگ با ایران مشغول بوده است (هر چند این در لیست جنگ های آمریکا نیامده است). ترور دانشمندان و مقامات، حملات سایبری و نظامی و انواع اقدامات خصمانه آمریکا طی دهه های گذشته خود گواهی بر تنش آفرین و بحران زایی واشنگتن بوده است. دولت ترامپ هم دست کمی از دولت های قبلی نداشته است. او با خروج از توافق هسته ای، منطقه و جهان را ناامن تر کرد. با تحریم ها و فشار حداکثری، مقاومت حداکثری ایران را رقم زد. با قرار دادن سپاه در لیست سازمان های تروریستی بازی خطرناکی را در منطقه شروع کرد و با ترور شهید قاسم سلیمانی و مقامات عراقی آن بازی خطرناک را به حد اعلی رساند. سلسه اقدامات آمریکا طی سالهای گذشته دو هدف را دنبال کرده است. یکی بستن باب دیپلماسی و دوم افزایش تنش و هرج و مرج در منطقه و جهان. در حالی که در مقام حرف، مقامات آمریکایی به دنبال مقصرسازی ایران هستند، در مقام عمل خودشان به دنبال تنش حداکثری هستند. یک هدف آنها ایران است. یعنی رفتار یا سیستم در ایران تغییر یابد. هدف دوم هم تنظیم منطقه و جهان به گونه ای است که منافع آمریکا تامین شود. آمریکایی ها همیشه به دنبال منطقه ای ناامن در غرب آسیا بوده اند تا بتوانند هم حضور خود را توجیه و تثبیت کنند و هم اینکه بتوانند کشورهای منطقه را به خرید هر چه بیشتر تسلیحات آمریکا تحریک کنند. حضور آمریکا در عراق، که هم رسما با مخالفت پارلمان و دولت بغداد مواجه شده است، شاهدی بر این مدعاست که آمریکا با تنش آفرینی به دنبال تحمیل خود به منطقه است. در عراق داعش را تقویت می کند تا به بهانه آن همچنان در عراق بماند. ایجاد تنش در خلیج فارس هم در همین راستا قابل ارزیابی است و آن ایجاد هرج و مرج به منظور حضور نیروها و تامین منافع آمریکایی است. مواجهه کشتی های جنگی آمریکایی در 15 آوریل با قایق های تندرو ایران نمونه ای اخیر از این تنش آفرینی و بهره برداری رسانه ای است. دریادار تنگسیری، فرمانده نیروی دریایی سپاه در این باره گفت: «آمریکایی‌ها وارد حریم منطقه تمرین ما شده بودند درحالیکه از قبل اعلام شده بود که در این منطقه تمرین برگزار می‌شود... آنها با این اقدامات دنبال ناامنی هستند و برای همین به آنها دستور داده شد تا خارج شوند.» او با اشاره به بازرسی نیروهای آمریکایی از لنج های ماهیگیری ایرانی گفت: «ما نمی پذیریم که لنج‌های صیادی ما مورد بازرسی آمریکایی‌ها قرار بگیرند و بالگردهای آمریکایی‌ها در منطقه سکوهای نفتی ما پرواز کنند و نمی‌پذیریم که به حقوق ما دهن کجی بشود.» خلیج فارس منطقه ای است که ایران در آن واقع شده و به عبارتی برای این کشور خانه محسوب می شود. هیچ عقل سلیمی آتش افروزی در خانه خود را برنمی تابد، چرا که شعله های آن اتاق های خانه را دربر می گیرد. اما غریبه ای که هزاران مایل از دور دست ها آمده به دنبال آتش کشیدن بر این خانه و کاسبی از این طریق است. سوال اساسی تر این است که مگر آمریکا هزاران مایل از این منطقه فاصله ندارد؟ در این منطقه چه می کند و برای چه آمده است؟ پاسخ به این سوال، پاسخ روشنی را به این سوال می دهد که چه کسی به دنبال ناامن سازی منطقه است، می دهد. از این گذشته، اگر نیروی دریایی ایران در نزدیکی سواحل فلوریدا در آمریکا تمرین نظامی کنند و تردد کنند، واکنش آمریکا چه خواهد بود؟ آیا ایران یا کشور دیگری حق ندارد در آب های بین المللی در نزدیکی سواحل آمریکا و سکوهای نفتی این کشور رزمایش نظامی برگزار کند؟ اگر نه، پس چرا آمریکا چنین کاری را در خلیج فارس می کند؟ حال این کشور درباره سیاست و مقاومت ایران ابراز نگرانی می کند. طبیعتا نگران این است که حضورش در منطقه دچار مشکل شود؛ چرا که ایران انتقام راهبردی خود از ترور شهید سلیمانی را خروج نیروهای آمریکایی از منطقه اعلام کرده است.