چند نکته درباره خرید ملک در ترکیه: از توهم آبادگری ایرانیان تا راهی برای دور زدن محدودیت ها

عصر ایران؛ جعفر محمدی - اخیرا آقای "مجتبی یوسفی" نماینده اهواز و عضو هیات رئیسه مجلس شورای اسلامی، در توییتی نوشته است: "پس از نقش ایران در عدم سقوط دولت اردوغان در کودتا، این بار ایرانیان با خرید ملک، ترکیه را از ورشکستگی نجات دادند. از 97 تا 99 معادل 7 میلیارد دلار ارز برای خرید ملک در ترکیه از کشور خارج شده است. هزینه گستاخی‌های اخیر را برخی از ایرانیان پرداخت کرده‌اند."

در این باره نکات زیر قابل تامل است:

1 - قبل از هر چیز، از این توهم خارج شویم که ایرانی ها ترکیه و دوبی را باد کرده اند.

همین که چند توریست یا سرمایه گذار ایرانی را در ترکیه و امارات ببینیم و نتیجه گیری کنیم که پول گردشگران و سرمایه داران ایرانی این کشورها را آباد کرده، نشانه کم دانشی و کوچک بودن دنیایمان است. پول ما، نه این کشورها را آباد کرده و نه از ورشکستگی نجات شان داده است.

در همین فقره ترکیه، ایرانی ها تنها 5 درصد از گردشگران ترکیه را تشکیل می دهند و این کشور سالانه پذیرای میلیون ها توریست از کشورهای مختلف جهان، به ویژه انگلیس، آلمان، روسیه، ممالک عربی و... است و اتفاقا از نظر هزینه کرد هم، آنها بیش از گردشگران ایرانی در ترکیه خرج می کنند چون قدرت پول شان به مراتب بیش از ریال ایران است.

همچنین کشورهایی مانند ترکیه و امارات چنان زیرساخت کارآمدی برای جذب سرمایه های خارجی ایجاد کرده و کمپانی های معظم بین المللی را با صدها میلیارد دلار جذب خود کرده اند که خرده سرمایه های اشخاص حقیقی ایرانی، اساسا عددی در توسعه این کشورها محسوب نمی شود.

اگر ترکیه در مسیر توسعه است و دوبی از یک روستای صحرایی به شهری مدرن تبدیل شده، نه رهین چند دلار محدود ایرانی ها که مرهون تدبیر و درایت مدیران آنهاست.

پس گزاره ترکیه و دوبی را ما ایرانی ها ساخته ایم را یک بار برای همیشه از ذهن مان خارج کنیم تا بتوانیم نگاه واقعی تری به زمین بازی داشته باشیم.

2 - این که 7 میلیارد دلار از ایران خارج و صرف خرید خانه در ترکیه شده، گزاره دقیقی نیست و آمارهای موجود آن را تایید نمی کنند و رقم واقعی بسیار کمتر از این است.

با این حال فرض را بر صحت این رقم می گذاریم و دو نکته را متذکر می شویم:

• الف) در دهه های اخیر، دولت های ایران بیش از 1000 میلیارد دلار فقط از فروش نفت درآمد داشته اند، حال بماند معادل صدها میلیارد دلاری دیگری که از طرق دیگری مانند صادرات کالاهای غیرنفتی، عوارض گمرکی، مالیات و... کسب درآمد شده است.

اگر دلسوز سرمایه های ایرانیان هستید، ابتدا به این رقم های نجومی برسید تا شاهد آن نباشیم که فقط در یک قلم آن 3 - 2 میلیارد دلار توسط فردی مانند بابک زنجانی به یغما برود و نهایتا هم معلوم نشود که همدستان او در نهادهای رسمی چه کسانی بوده اند؟

شما ابتدا پولی که تحت عنوان بین المال و به عنوان امانت در اختیارتان هست را مدیریت کنید، سپس برای پول شخصی مردم تعیین تکلیف نمایید!

اگر می خواهید ایرانی و سرمایه ایرانی در ایران بماند، با استفاده از تجربیات موفق دنیا زمینه اش را فراهم کنید نه این که برمانید و بعد بگویید چرا رفتند؟!

• ب) هر کسی پولی را از راه مشروع به دست ورد، می تواند در هر راه مشروعی که می خواهد خرج کند و ربطی هم به کسی ندارد.

کسانی که پول خودشان را در خارج از ایران هزینه می کنند، از حق قانونی و شرعی شان استفاده می کنند؛ مگر آن که معلوم شود از راه های غیرقانونی کسب درآمد کرده اند که در چنان وجهی حساب شان فارغ از این که در داخل یا خارج خرج می کنند، جداست.

هیچ کسی حق ندارد برای پول مردم تعیین تکلیف کند. احتمالا آقایان انتظار دارند مردم برای خرج کردن پول توی جیب شان هم از نها اجازه بگیرند!

3 - نهایی که در ترکیه خانه خریده اند، هزینه گستاخی های ترکیه (به تعبیر عضو هیات رئیسه مجلس) را نمی دهند، بلکه هزینه سوءمدیریت های داخل را می دهند و الا چه کسی دوست دارد وطن و زادگاه و دلبستگی هایش را ترک کند و ساکن سرزمین غربت شود؟

دوستی می شناسم که چند سال قبل در صدد راه اندازی یک کسب و کار زنجیره ای در ایران بود و چند سالی دوندگی کرد و هنوز کارش شروع نشده، از او رشوه می خواستند و آزارها دید و نهایتا هم نشد که نشد.

همان دوست می گفت که در ترکیه فقط ظرف چند ساعت، مجوزهای لازم را گرفته و وقتی در پایان وقت اداری از کارمند مربوطه پرسیده بود مرحله بعدی چیست و فردا به کجا مراجعه کنم؟ پاسخ شنیده بود: مرحله بعدی این است که بروید و کسب و کارتان را شروع کنید.

دوستی می شناسم که سرمایه اش را به صورت ارز دیجیتال در اکانتی در بایننس نگهداری می کند. او چند روز پیش برای آن که بتواند پول خودش را از بایننس خارج کند، دنبال یک شهروند افغان می گشت تا آن افغانستانی به او لطف کند و اجازه دهد با استفاده از پاسپورت افغانستان، اکانت اش را اصطلاحا وریفای کند.

بایننس چین، دسترسی ایرانی ها به پول خودشان را به 6 دهم بیت کوین در روز محدود کرده است، حال آن که همه مردم جهان روزانه می توانند 100 بیت کوین جابجا کنند.

چنین وضعیتی به طرق مختلف، گریبانگیر همه ایرانیانی است که می خواهند با خارج از کشور تجارت کنند یا تحصیل یا سفر نمایند.

همین الان شهروندان همه دنیا می توانند ویزا کارت شان را در جیب شان بگذارند و به هر نقطه از جهان سفر کنند ولی ایرانی های مسافر، باید مانند عهد قدیم پول هایشان را در جیب و کیف و جوراب جاسازی کنند و راهی سفر شوند!

معلوم هم نیست که در خارج از ایران، هر لحظه چه سرنوشتی در انتظار ایرانی جماعت است، کما این که اخیرا خبر مسدود سازی حساب دانشجویان ایرانی در کره جنوبی، تن و بدن شان را لرزاند و یادم می آید وقتی به عنوان تهیه کننده فیلم "زندگی بدون زندگی" از طریق مالزی عازم جشنواره فیلم توکیو بودم، تمام مسافران از همه ملیت ها را سوار هواپیمای مالزیایی ایر آسیا کردند و تنها من و یک ایرانی دیگر را نگه داشتند تا ماموری آمد و با ذره بین پاسپورت هایمان را بررسی کرد و چند سوال پرسید و حتی از ما کارت ملی خواست و به عنوان آخرین مسافران، اجازه سوار شدن داد!

این که یک ایرانی که قصد تجارت، تحصیل یا حتی جهانگردی دارد، خانه ای در ترکیه بخرد تا بتواند پاسپورت دوم بگیرد، صرفا برای برای دور زدن این محدودیت های آزار دهنده است نه نشانه دوست نداشتن وطن؛ لطفا این نکته بسیار ساده را ملتفت شوید.

قریب به اتفاق ایرانیان مقیم خارج که در ترکیه و مالزی و اروپا و کانادا و آمریکا و... زندگی می کنند، عاشق ایران اند؛ یک تاجر ایرانی مقیم استانبول که شهروندی ترکیه را هم دارد، می گفت: ای کاش شرایط کسب و کار در ایران هم مانند ترکیه بود، در آن صورت حتی یک لحظه هم برای بازگشت به کشورم، درنگ نمی کردم.

جمعیت ایرانیان مقیم خارج را به انگ های مختلف ننوازید؛ هر ایرانی در هر نقطه ای از جهان، یک ظرفیت برای میهن و سرزمین خویش است؛ هموطنان ساکن دیار غربت را بیشتر دوست بداریم.

بعد از تحریر:

نجات اردوغان از کودتا توسط ایران هم افسانه ای است که بعضی ها دوست دارند بی هیچ سند و مدرکی درباره اش حرف بزنند و خوش باشند.