گروهک نهضت آزادی اسرائیل را به رسمیت شناخت!/ زیدآبادی: چرا میرحسین موسوی به جنایت صهیونیست‌ها در غزه معترض نیست؟
اصلاح‌طلبان و اصولگرایان ضمن محکوم کردن اسرائیل و حمایت از حماس، موضع خاصی در مورد چگونگی مواجهه جمهوری اسلامی با جنگ غزه مطرح نکرده‌اند...
سرویس سیاست مشرق -در میان انبوهی از گزارش‌ها و تیترهای خبری، در یک بسته کامل بانام «ویژه‌های مشرق» شمارا در جریان مسائل مهم و اثرگذار از نگاه روزنامه‌های کشور قرار می‌دهیم.
در این ویژه‌نامه، نگاهی به آخرین مواضع جناح‌های سیاسی و تحولات مهم داخلی، خارجی، اوضاع اقتصادی و اجتماعی کشور انداخته می‌شود که مخاطبان بامطالعه آن به رهیافت‌های مهم، نکات و تأملات از سیر وقایع اثرگذار دست خواهند یافت، در این بخش با ما همراه باشید
************
روزنامه‌های امروز یکشنبه 30 مهرماه در حالی چاپ و منتشر شد که افزایش صادرات ایران در پیوند با «شانگهای» و «بریکس»، سناریوی امریکایی برای مرگ تدریجی غزه و پرونده‌سازی نتانیاهو علیه ارتش تروریستی اسرائیل برای فرار از مسئولیت شکست در صفحات نخست روزنامه‌های امروز برجسته شده است.
روز گذشته کاروان 20 کامیون کمک‌های بشر دوستانه وارد غزه شد اما به گفته ارتش اشغالگر، اجازه ورود این کاروان‌ها به شمال غزه داده نشده و فقط در جنوب توزیع می‌شود که این کار عملاً در ادامه سیاست بمباران شمال و شرق غزه صورت می‌گیرد به عبارتی همزمان با بمباران این مناطق، کمک‌ها در جنوب افزایش می‌یابد که این خود عاملی برای انتقال ساکنان از شمال به جنوب و هموار شدن ورود زمینی اسرائیل است.
جنگ در غزه همجنان مورد توجه روزنامه‌های مختلف است، روزنامه آرمان امروز درگزارشی تفسیری به تحلیل جنایت صهیونیست‌ها پرداخته و نوشته است:
با گذشت دو هفته از غافلگیر شدن اسرائیل، در حالی که آن ها بیم افزایش درگیری ها در مرز با لبنان را داشتند، به نظر می رسد علاوه بر این دو جبهه، سومین عرصه درگیری نیز علیه آن ها باز شده است. بر همین اساس در رام‌الله نیروهای اسرائیلی به شهرک‌های المزرعه، رنتیس و عاروره یورش برده و درگیری‌هایی میان نیروهای مقاومت و اسرائیل شکل گرفت و سربازان صهیونیست از گلوله واقعی علیه مردم استفاده کردند.
در ادامه این گزارش آمده است:
از سوی دیگر تعداد زیادی از سربازان اسرائیل در ایست بازرسی 160 واقع در نزدیکی مسجد ابراهیمی در الخلیل مستقر شده و تعدادی از آنها در منطقه «جبل کرباج» واقع در جنوب الخلیل مستقر شدند تا مانع گسترش درگیری ها از کرانه باختری به سرزمین های اشغالی شوند. اشغالگران در منطقه «وادی شاهین» در شهر بیت لحم واقع در جنوب کرانه باختری هدف تیراندازی قرار گرفتند. در جریان درگیری‌ها و یورش‌های اسرائیلی ها به شهرک بیتونیا در غرب رام‌الله دو کودک فلسطینی به شهادت رسیدند. همینطور در راهپیمایی‌هایی در کرانه باختری که برای اعلام حمایت از عملیات طوفان الاقصی و مقاومت در نوار غزه برگزار شد، درگیری‌هایی میان فلسطینی‌ها و نیروهای تل آویو شکل گرفت که در نتیجه آن تعدادی شهید و زخمی شدند.
روزنامه شرق نیز در یکی از یادداشت‌های اصلی خود مسئله جنگ را تحلیل کرده و می‌نویسد:
اسرائیل ارتشی دارد که هیچ‌گاه طعم شکست را نمی‌چشد. اسرائیل قدرت تهاجمی دارد اما نه فقط علیه فلسطینی‌ها بلکه علیه همه کشورهایی که بالقوه می‌توانند حامی مردم فلسطین باشند، وارد عمل می‌شود. بر همین اساس است که در زمانی که اسرائیل با عراق، سوریه، مصر و ایران سر جنگ مستقیم نداشته است، به مراکز هسته‌ای این کشورها حمله کرده یا دانشمندان هسته‌ای این کشورها را ترور کرده است. اسرائیل معتقد است در کشورهای اسلامی و عربی نباید قدرتی بیشتر از قدرت اسرائیل تشکیل شود. عملیات طوفان‌الاقصی نشان داد که سازمان اطلاعاتی اسرائیل آسیب‌پذیر است. همچنین ارتش این رژیم آن تصویری نیست که اذهان عمومی دارند و شکست‌پذیر است.
روزنامه هم‌میهن در دو یادداشت مختلف و جالب توجه به بررسی جنگ در غزه از زاویه سیاست داخلی پرداخته است، احمد زیدآبادی در یکی از این یادداشت‌ها به انتقاد از یکی از سران فتنه و سکوت خاص او در ماجرای جنایت در غزه پرداخته و نوشته است:
موضع‌گیری قاطع علیه اسرائیل و دفاع از حماس، اگر هم به معنای حمایت بی‌چون‌وچرا از سیاست منطقه‌ای جمهوری اسلامی تلقی نشود، نوعی ابراز وفاداری به چارچوب کلانِ نظام سیاسی را بازتاب می‌دهد. از این جهت سکوت میرحسین موسوی اگر به علاقه او به فاصله گرفتن از چارچوب مذکور نیز تعبیر شود، با دیگر مواضع اخیر او ناهمخوانی ندارد، اما علاقه مشابهی از سوی محمود احمدی‌نژاد در این باره، عملاً او را در کنار مخالفان یا منتقدان بنیادی نظام قرار می‌دهد. گذشته از این ماجرا، اصلاح‌طلبان و اصولگرایان ضمن محکوم کردن اسرائیل و حمایت از حماس، موضع خاصی در مورد چگونگی مواجهه جمهوری اسلامی با جنگ غزه مطرح نکرده‌اند. این نیز به نوبه خود بر همگرایی سیاسی آنها می‌افزاید چراکه ظاهراً هیچ‌کدام از آنها شور و شوقی به درگیر شدن مستقیم ایران در جنگ از خود نشان نمی‌دهند و به‌جای آن می‌کوشند تا به‌کارگیری الفاظ تند و گزنده سلبی را جایگزین یک عملِ مشخصِ ایجابی کنند.
این روزنامه یادداشتی نیز از محمد توسلی دبیر کل گروهک غیر قانونی نهضت آزادی منتشر کرده و در آن از طرح دو دولتی و به رسمیت شناختن اسرائیل به عنوان یک کشور مستقل به عنوان راه‌حل بحران در غزه یاد کرده است، در این مقاله آمده است:
ضرورت دارد که هرچه زودتر با بهره‌گیری از ابتکار عمل و ظرفیت‌های مندرج در منشور ملل متحد و دیگر ارکان این سازمان مانند مجمع عمومی و شورای امنیت، زمینه برگزاری «رفراندوم» در سرزمین‌های اشغالی فراهم آید تا یکی از دو گزینه «تشکیل یک دولت فراگیر و دموکراتیک سکولار» که متضمن تحقق آزادی، عدالت، حقوق اساسی و دموکراسی برای تمام ساکنان این سرزمین باشد و یا طرح «تشکیل دو دولت» و به رسمیت شناختن «دولت مستقل فلسطین» در راستای استقرار صلح پایدار امکان عملی پیدا کند.
درباره ادعای ورود نهادهای بین‌المللی و امید به حل بحران با تمسک به این ماجرا بادی گفت که شکل فلسطین اشغالگری یک رژیم جعلی خاص است؛ رژیمی بی‌ریشه که برای سرزمین فلسطین نبوده و از بیرون وارد شده است. راه‌حل نیز جز این نیست که زمین فلسطینیان به مردم فلسطین بازگردانده شود و در فلسطین دولتی سر کار بیاید که مورد توافق همه‌ی مردم فلسطین باشد؛ مردمانی که صاحبان اصلی فلسطین‌اند و درصدی از آنها در شرایط کنونی در داخل فلسطین هستند و برخی نیز آواره شده و در کشورهای همجوار سکنی گزیده‌اند و به «طوق» معروف هستند. این مردم باید سرنوشت فلسطین را تعیین کنند.
از سویی اما در مورد اینکه کشورها و نهادهای بین‌المللی دنبال طرح دو دولت هستند، باید گفت سازمان‌ها و نهادهای بین‌المللی به‌دلیل اینکه تحت نفوذ و سیطره‌ی صهیونیست‌ها هستند، به‌دنبال راه‌حل‌هایی مطابق با نظر استکبار جهانی‌اند. این سازمان‌ها بدیهی‌ترین حقوق ملت‌ها را پایمال می‌کنند. مثلاً حقوق کودکان در یمنِ مظلوم توسط عربستان نقض شده است و سازمان ملل به‌دلیل دلارهای سعودی، از تأیید گزارش‌های کارشناسی در این مورد امتناع می‌کند. بنابراین برای حل مسئله‌ی فلسطین به سازمان‌های بین‌المللی هیچ امیدی نیست.
روزنامه اعتماد نیز به بررسی طرح آتش‌بس در غزه پرداخته و نوشته است:
چون دو طرف از توانایی هم آگاهند تلاش‌ها در وهله نخست حول محور کاهش تنش‌هاست. نشانه‌های تحلیلی یک چنین احتمالی در ماجرای گردن نگرفتن ماجرای حمله به بیمارستان کودکان است. در واقع اسراییلی‌ها می‌ترسند قبول کردن این جنایت روند آتش‌بس را دچار مشکل کند. بنابراین به نظر می‌رسد این رجزخوانی‌ها ادامه پیدا کند تا به اندازه‌ای که از اوج خشونت‌ها کاهش پیدا کند. اما در ادامه دوطرف بر سر یکسری مسائل از جمله افزایش روند امدادرسانی‌ها و ارسال کمک‌ها به غزه توافق می‌کنند. از سوی دیگر امتیاز دیگری که ممکن است به غزه داده شود این است که حماس در عرصه تصمیم‌سازی‌های منطقه باقی بماند.
