گروه سیاسی
خبرگزاری دانشجو؛
مجله Foreign Policy، نزدیک به جناح محافظه کار آمریکا، در گزارشی با عنوان «کرونا و یازده سپتامبر چطور امارات و اسرائیل را به سمت یکدیگر کشاند؟» و به قلم «جاناتان اچ. فرزیگر» نوشت: پیمان عادی‌سازی روابط بین امارات متحده عربی و اسرائیل پنجشنبه گذشته [کشورهای مختلف] دنیا را متعجب کرد. این پیمان میوه قریب به 20 سال روابط پنهانی بین این دو قدرت کوچک منطقه غرب آسیا است. ردپای این رابطه را می‌توان در جریان واقعه یازده سپتامبر در نیویورک و واشنگتن دید. به دلیل اینکه هواپیماربایان سعودی از دبی برای نقل‌و‌انتقال وجوه مالی استفاده کردند، امارات جهت ارتقاء امنیت سایبری خود به اسرائیل پناه برد تا بتواند اعتبار خودش را به عنوان مرکز تبادل مالی خاورمیانه نجات دهد. غانم نسیبه، مشار کهنه‌کار کمپانی‌های غرب آسیا و مؤسس بنیاد «Cornerstone Global Associates» که در لندن مستقر است، گفت: «یازده سپتامبر ندای بیدارباش بزرگی بود که نیاز حیاتی امارات به تکنولوژی برتر را به وضوح عیان کرد و فرصتی بزرگ را برای اسرائیل فراهم کرد.»
روابط تجاری بین امارات و اسرائیل در طول دو دهه گذشته، از امنیت فرودگاه و حمل و نقل دریایی تا فناوری مربوط به مسائل کشاورزی و گردشگری گسترش یافته است. مشهورترین آن طی ماه‌های گذشته مربوط به سرمایه‌گذاری امارات در زمینه تحقیقات اسرائیل پیرامون واکسیناسیون و درمان ویروس کرونا (COVID -19) بوده است. با وجود دشمن مشترکی به اسم ایران [!]، مسئله فلسطین، فشار واشنگتن بر کشورهای منطقه برای ایفا نقش در پازل صلح با [صهیونیست‌ها] و آرزوی [شیوخ آن] برای کسب جایگاه برتری در سطح منطقه، باز این مسائل تجاری و مالی است که در نهایت زمینه برقراری هر نوع ارتباط و معامله‌ای می‌شود.
از همان توئیت اول، مشخص شد که رئیس جمهور آمریکا و نخست وزیر اسرائیل از ماجرای برقراری رابطه امارات - اسرائیل به دنبال چه هستند. رهبران اسرائیل و آمریکا این پیمان به اندازه‌ای تاریخی نشان دادند که گویی تمام دوران زندگی سیاسی‌شان را برای آن جنگیدند. ترامپ آن را [توافقی] بزرگ خطاب کرد. نتانیاهو شاید امیدوار بود با ارائه این توافقنامه در یک کنفرانس خبری در اورشلیم به عنوان میراث خود، بتواند اذهان را از اتهامات فسادی متوجهه اوست، گمراه کند و [پیمان عادی‌سازی روابط بین امارات متحده عربی و اسرائیل] را در کنار توافقنامه صلح «مناخیم بگین» نخست‌وزیر وقت با مصر در سال 1979 و توافقنامه صلح «اسحاق رابین» نخست‌وزیر وقت با اردن در سال 1994 قرار دهد.
ساختمان شهرداری تل‌آویو پس از اعلام عادی‌سازی روابط به رنگ پرچم امارات در آمد | منبع عکس: AFP
بن‌زاید، ولیعهد ابوظبی که به نوعی حاکم اصلی امارات است در واکنش به پیمان سازش با با اسرائیل خونسردتر عمل کرد - حداقل در بیانیه عمومی‌اش که اینگونه وانمود کرد - و سعی کرد توجه‌ها را به "تصمیم نتانیاهو مبنی بر لغو الحاق بخشی از کرانه باختری به قلمرو اسرائیل در ازای برقراری رابطه دوجانبه اسرائیل - امارات" معطوف کند. محمود عباس، رئیس دولت خودگردان فلسطین، پیمان سازش را «ننگین» توصیف و آن را خیانت تاریخی امارات متحده عربی به مردم فلسطین اعلام کرد.
غانم نسیبه با اشاره به تلاش وسیع امارات برای افزایش ظرفیت قدرت نرم خود به فارن پالیسی گفت: «مزایای این عادی‌سازی برای بن‌زاید به تدریج مود توجه قرار می‌گیرد. برقراری رابطه امارات - اسرائیل گشایش وسیعی برای هر دو [رژیم] در زمینه سیاسی و تجاری دارد. این توافقنامه به طور قابل ملاحظه‌ای جایگاه امارات را به عنوان یک دلال منطقه‌ای تقویت می‌کند.»
از جمله تحرکات در زمینه به [اصطلاح] افزایش ظرفیت قدرت نرم امارات، ساخت یک کنیسه یهودیان تا سال 2022 در ابوظبی است. پیش‌بینی می‌شود دبی هم درصدد خواهد آمد جایگاه خود را به عنوان مرکز تجارت جهانی که هم‌اکنون ارتباط با کمپانی‌ها و بانک‌های اسرائیلی هم شامل می‌شود را بیش از پیش ارتقاء دهد. امارات شوق وافری دارد که صنایع استارت‌آپ خود را توسعه دهد که می‌تواند برای اسرائیلی‌ها جذاب باشد.
پیش از اعلام عادی‌سازی روابط در هفته‌ای که گذشت، امارات از اسرائیل جهت برپایی غرفه‌ای برای تبلیغ شرکت‌های خود در Expo 2020 دبی (به دلیل کرونا تا سال 2021 به تعویق افتاد) دعوت به عمل آورد. اوایل ماه جولای / تیر، امارات و اسرائیل اعلام کردند که گروه 42 (شرکت فعال در فناوری اطلاعات که در ابوظبی مستقر است) با کمپانی وابسته به شرکت سامانه‌های دفاعی رافائل اسرائیل در زمینه ویروس کرونا همکاری می‌کنند.
برای چندین ماه، روابط تجاری دو [رژیم] به خطر افتاد. دلیل این موضوع تصمیم نتانیاهو برای اعلام حق حاکمیت اسرائیل بر 30 درصد از کرانه باختری بود که خشم فلسطینیان و محکومت کشورهای جهان را به همراه داشت. «یوسف العتیبه»، سفیر امارات در آمریکا در مقاله‌ای که در پرفروش‌ترین روزنامه امارات به چاپ رسید، گام بی‌سابقه‌ای برای جلب نظر اسرائیلی‌ها برداشت. «العتیبه» در جملاتی که به زبان عبری نوشته شده بود، مکررا از تلاش امارات برای عادی‌سازی روابط با اسرائیل در موقعیت‌های مختلف یاد می‌کرد و هشدار داد که همه این تلاش‌ها در صورت تحقق الحاق کرانه باختری به قلمرو اسرائیل، متوقف می‌شود.
حال که نتانیاهو پذیرفته برنامه الحاق را تعلیق کند [و نه حذف!]، هر دو [رژیم] به همراه ایالات متحده اظهار داشتند که فرصت برای روابط عمیق حد و حصری ندارد. در بیانیه مشترک کاخ سفید، امارات و اسرائیل آمد: «هر دو [رژیم] می‌توانند در هفته‌های آتی توافقنامه دوجانبه‌ای در زمینه سرمایه‌گذاری، گردشگری، دفاعی، امنیتی، تکنولوژی، انرژی، مراقبت‌های پزشکی، فرهنگی، محیط زیستی، ایجاد سفارت در کشورهای یکدیگر و دیگر زمینه‌های دارای منافع مشترک امضا کنند.» در ادامه این بیانیه آمده است که دو [رژیم] با برقراری رابطه مستقیم می‌توانند منطقه را با رشد اقتصادی، افزایش نوآوری در فناوری و خط ارتباط بین شهروندان اسرائیل و امارات چهره منطقه را دگرگون کنند.
در میان اماراتی‌های مشهور که با سرمایه‌گذاران یهودی و اسرائیلی در تعامل هستند، «سلطان احمد بن سلیمان»، رئیس بنادر بین‌المللی DP World و «محمد الابر» مؤسس شرکت Emmar
(شرکتی در دبی که در زمینه سازه فعالیت می‌کند) است.
برج 163 طبقه‌ای خلیفه - دبی - بزرگترین برج جهان که توسط شرکت Emmar ساخته شده است
«محمد الابر» مؤسس شرکت Emmar در کنار برج خلیفه - دبی - امارات متحده عربی
کمپانی سرمایه‌گذاری Mubadala - شرکتی که به دنبال گسترش عواید مالی برای ابوظبی در کشورهای مختلف است - میلیارد‌ها دلار به پای آدام نیومان سرمایه‌دار آمریکایی - اسرائیلی و مالک شرکت WeWork ریخت. از جمله اسرائیلی‌هایی که دلال روابط تجاری و واسط برقراری روابط شخصی با شیوخ امارات هستند ایدان عافر، سهامدار کمپانی حمل و نقل دریایی Zim و «لیو لیوف» سرمایه‌دار و تاجر الماس است.
طبق گزارشی که CNN منتشر کرد، عافر - از زرسالاران و خانواده‌های قدرتمند یهودی - در سال 2006 از طرف شرکت DP World که در اخذ یکی از بنادر ایالات متحده ناکام بود، با طرف آمریکایی لابی کرد. عافر در نامه‌ای به هیلاری کلینتون که در آن سال سناتور کنگره بود، ضمانت داده بود که اقدامات امنیتی سختگیرانه‌ای توسط شرکت‌اش بر روی بنادری که شرکت DP World آن را مدیریت می‌کند، دارد. بالاخص در کشورهای عربی.
بندر Doraleh - جیبوتی / تنگه باب المندب - یکی از بنادری که توسط شرکت DP world اداره می‌شود | منبع عکس: AFP
جیسون گرینبلات نماینده ویژه پیشین رئیس جمهور آمریکا در خاورمیانه (غرب آسیا) - به تعبیری از آن به عنوان مهندس معامله قرن هم یاد می‌شود - گفت: «شرکت‌ها و افراد در کشورهای خلیج [!] به زودی می‌فهمند که روزگار عدم همکاری با اسرائیل به سر رسیده است.»
مجله سیاست خارجی آمریکا در آخر نوشت که ارتباطات پنهانی 20 سال گذشته میان اماراتی‌ها و اسرائیلی‌ها اکنون ثمر داده است و امارات نمادی برای دنباله‌روی سایر همسایگانش در حوزه خلیج [!] می‌شود. احتمالا عربستان سعودی، عمان و بحرین نیز به زودی به جرگه سازشکاران با اسرائیل در خواهند آمد.
ترجمه: ایلیا فروزش
*مطالب فوق لزوما مورد تایید خبرگزاری نیست و صرفا جهت مطالعه مخاطبان ترجمه شده است.
