راز سکوت دولت برابر تخریب‌ها
تهران - ایرنا - تخریب‌ها علیه دولت با اهداف مختلفی صورت می‌گیرد. اما تردیدی در این مسئله نیست که طیف مهمی از تخریب‌ها با اهداف انتخاباتی و تلاش برای تسخیر پاستور انجام می‌شود؛ اقداماتی که با تحریف واقعیت‌های کشور همراه است.
دولت در سال پایانی خود و بعد از تلاش‌های هفت ساله، تمام توان خود را متمرکز کرده تا در میانه دو بحران کرونا و تحریم بتواند کشور را در شرایط مطلوبی اداره کند. از این رو «حسن روحانی» به عنوان رئیس دولت بارها در ماه‌های اخیر اعلام کرده که راهبرد دولت همراهی و هم‌افزایی با همه نهادها و دوری از حاشیه سازی‌ها و جدال‌ها است؛ رویکردی که دولت در عمل هم به آن پایبند بوده و با وجود همه تخریب‌ها و حمله‌هایی که به دولت صورت می‌گیرد سکوت کرده و به رفع مشکلات مردم مشغول است. دلیل سکوت دولت مقابل تخریب‌ها طرح بحث استیضاح و سوال از رئیس جمهور، هیاهوی تعدادی از نمایندگان در هنگام سخنرانی و حضور «محمد جواد ظریف» وزیر امور خارجه در مجلس و حمله از تریبون‌های مختلف که در بسیاری مواقع با ارائه اطلاعات غلط و خلاف واقع هم همراه است نتوانسته سکوت دولت را بشکند و دولت مشغول رفع و رجوع پیامدهای تحریم‌های ظالمانه علیه ملت ایران است. حمله به راهبردهای دولت در سیاست خارجی و طرح مسائلی همانند خروج از NPT که جز هزینه برای کشور آورده دیگری ندارد و همچنین حمله به رویکرد دولت در قبال کشورهای مختلف همانند چین هم با سکوت دولت همراه بوده، این در حالی است که به عنوان مثال در مسئله همکاری‌های جامع با چین منتقدان اعلام کرده بودند با انعقاد برجام و توجه صرف به غرب، دولت دیگر کشورها و از جمله چین را رها کرده است. با وجود این مدعا بررسی‌ها نشان می‌دهد که تجارت بین ایران و چین در سال‌های بعد از برجام در حجم بالایی در جریان بوده و کاهش روابط با چین ادعایی است که بدون سند مدام تکرار می‌شود. معلوم نیست جز کلی گویی‌ها مرسوم منتقدان و تخریب کنندگان کدام اسناد و شواهد بر این مدعاها صحه می‌گذارد. بررسی مختصر سفرها و رایزنی‌ها ظریف در طول سال‌های بعد از برجام نشان می‌دهد که همسایگان و کشورهای همراه با ایران همانند چون چین و روسیه در ابتدای فهرست سفرهای دیپلماتیک وزیر امور خارجه بوده‌اند. با این حال منتقدان علاقه‌ای به دیدن واقعیت‌ها ندارند و واقعیت‌ها هر چه باشد آنان حرف خود را تکرار می‌کنند. این حمله ها در حالی هر روز شدت بیشتری پیدا می کند که دولت ترجیح داده سکوت کند. البته این سکوت به معنای نداشتن پاسخ‌های متقن و روشن نیست بلکه ریشه در راهبردی دارد که روحانی اعلام کرده و دولت را ملکف به دوری از حاشیه سازی‌ها کرده است. در واقع دولت ترجیح داده از حق خود بگذرد تا کشور آسیب نبیند. رئیس جمهور در تاکید بر این راهبرد در روزهایی که تندترین حمله‌ها از بهارستان به پاستور می‌شد اعلام کرد: چنان که از ابتدای شروع مجلس یازدهم گفته‌ایم، دولت آماده تفاهم، همکاری و تعامل سازنده با مجلس شورای اسلامی جهت پیشرفت و آبادانی و مقابله با نقشه‌های شوم دشمنان قسم‌خورده کشور است. دولت از اکنون دست دوستی خود را به سمت مجلس جدید دراز می‌کند. دورخیز زود هنگام مخالفان دولت برای تسخیر پاستور رویکرد منتقدان و تخریب کنندگان دولت که با ارائه اطلاعات غلط هم همراه است این شائبه‌ها را به وجود آورده که آنگونه که در سیاست‌های اعلامی این طیف‌ها گفته می‌شود، مسئله مشکلات مردم و نگرانی برای گرفتارهای آنان نیست بلکه به چشم دوختن طیف‌هایی به پاستور مرتبط است. در واقع تخریب دولت با اهداف جناحی و سیاسی صورت می‌گیرد و از این رو علاوه بر تخریب دولت و آلترناتیوسازی برای آن، به اعضای تاثیرگذار و شاخص دولت هم حمله می‌شود تا خیالی برای حضور در انتخابات سال آینده و ایستادن مقابل آنان در سر نداشته باشند. تلاش‌های انتخاباتی زودهنگام این طیف در شرایطی شروع شده که رهبر انقلاب همواره نسبت به شروع زودهنگام بحث‌های انتخاباتی هشدار داده و در سال‌های گذشته هم تکرار کرده‌اند که این امر منجر به از دست رفتن فرصت‌ها برای اداره بهتر کشور می‌شود و همه جریانات باید به دولت مستقر کمک کنند. بنابراین تخریب دولت با اهداف انتخاباتی قطعا نمی‌تواند کمک به دولت مستقر تلقی شود. همانطور که دولت و شخص روحانی در انتخابات مجلس هم اعلام کرد بنای دولت بر اداره مطلوب کشور و ایستادن مقابل دشمنان ملت است و علاقه‌ای به ورود به مسائل جناحی و سیاسی ندارد و در مقام قوه اجرایی کشور تنها دغدغه رفع مشکلات و کمک به مردم در شرایط سخت کشور را دارد. در نتیجه دولت فرصتی برای دورهمی‌های انتخاباتی نمی‌جوید. اگر طیف‌هایی از این مقطع زمانی خود را برنده انتخابات ریاست جمهوری دوره سیزدهم می‌دانند و سکان دولت سیزدهم را در دستان خود می‌بینند پس نیازی نیست که به تخریب دولت بپردازد بلکه شایسته است با کمک به دولت حسن نیت خود را در ترجیح منافع مردم و منافع ملی به منافع شخصی نشان دهد. اما با وجود حرف و حدیث‌های محفلی و حتی گاه رسانه‌ای درباره اطمینان از پیروزی در بهار 1400 به نظر می‌رسد طیف تخریب کنندگان دولت از اعتماد به نفس کافی هم برخوردار نیست و با کوچکترین اتفافی دولت احتمالی آینده خود را در خطر می‌بیند و دست به پرخاش می‌زند. ادعای دستاورد نداشتن دولت از یک سو و تخریب آن از سوی دیگر برای رسیدن به پاستور رویکرد متناقضی است که نشان می‌هد که منتقدان دولت هم به خوبی آگاهند که دولت در شرایط سخت کشور چه خدماتی ارائه کرده اما نان انتخابات در تنور دیگری پخته می‌شود و آن تنور تخریب دولت است. البته تجربه بزنگاه‌های سیاسی در کشور نشان داده که مردم معمولا اقبالی به اقدامات سیاسی این طیف‌ها نشان نمی‌دهند و واقعیت‌ها را با وضوح مشاهده می‌کنند. همین طیف در سال 96 از رئیس جمهور یک دوره‌ای سخن می گفت اما با وجود گردآوردن همه توان و امکانات خود نتوانست کاری از پیش ببرد.
*س_برچسب‌ها_س*