روزنامه‌های امروز در سرمقاله‌های خود چه نوشتند؟

به گزارش شبکه اطلاع رسانی راه دانا؛ با مرور سرمقاله و یادداشت‌های روز روزنامه‌های کثیرالانتشار کشور، مطالبی از جمله نقش مدعیان اصلاحات در آشوب‌ها، شعارهای نخ‌نمای ناقضان دیروز و مدعیان امروز، کردستان عراق، جولانگاه موساد به چشم می‌خورد.

کیهان: در یادداشت روز خود مطلبی با عنوان «نقش مدعیان اصلاحات در آشوب ها» چنین نوشت: در سال های اخیر و به ویژه در یک سال گذشته به عیان شاهد حجم عظیمی از پروپاگاندا و سیاه نمایی های خبیثانه و دروغگویی های رسانه های آمریکایی - صهیونیستی به خصوص فارسی زبان و همچنین از سوی برخی از خواص و سیاسیون و رسانه های مدعی اصلاح طلبی در داخل و به تعبیر رهبری دنباله روهای داخلی دشمنان حقیر بودیم و بر پایه همین دروغ و دروغ پردازی ها بسترساز این همه شرارت و جنایت در کوچه و خیابان و تهدید و تعطیلی کسب و کار مردم شدند و مانع حل مشکلات کشور می شوند. فقط یک صدم از این حجم از تحریف ها و دروغگویی ها و فضا سازی های رسانه ای و سیاسی کافی است یک نظام و دولت را ساقط کند. کما اینکه شاهد چنین اتفاقی در کشورهای منطقه و جهان بودیم؛ اما به دلیل شاخص های ملت ایران در پناه اسلام، آنچه که در دیگر کشورها شد، در ایران نمی شود که بشود! در چند ماه گذشته هم تلاش داشتند با تشدید و دامن زدن به» امیدسوزی و ایران ستیزی میوه گندیده این خباثت های خود را بچینند. حال که نتوانستند ایران قوی و مستقل را تضعیف کنند و شرارتها با درایت جمع شد، بر بستر تنفر و خشونتی که خود به پا کردند، نظام را متهم و القا می کنند باید در برجام به آمریکا باج بدهید و برجام دو و سه را بپذیرید تا آشوب ها جمع شود و اسم آن را هم می گذارند شنیدن صدای مردم! در این خصوص چند نکته مهم: این سخن که با آمریکا کنار بیایید تا آشوب ها جمع شود، نشان می دهد که این جماعت خود لیدر سیاسی آشوب ها، و پشت پرده با آمریکایی ها هماهنگ بودند و کلید آشوب ها در داخل دست آنها بود و خود بخشی از پازل و برنامه ریزی آمریکایی ها و صهیونیست ها در آشوبها هستند تا اول آشوب به پا و بعد در سایه فشار آشوب ها از نظام باج خواهی کنند! در غیر این صورت از کجا می دانند که اگر به آمریکا باج بدهیم، آشوب ها جمع می شود؟ کمااینکه خود این جماعت صدها بار از قرارداد الجزایر گرفته تا برجام صدها باج به آمریکا دادند اما مشکلات اقتصادی که حل نشد، هم تحریم ها بیشتر شد، هم آشوب ها به لیدری خودشان ادامه داشت!

وطن امروز: ابراهیم عزیزی در یادداشتی با عنوان «شعارهای نخ نمای ناقضان دیروز و مدعیان امروز» این گونه نوشت: امروز نقض حقوق بشر در ایران اسلامی که مهد تمدن، فرهنگ و آزادی و کرامت اسلامی است، از حلقوم کسانی خارج می شود که خودشان ناقض ترین نظامات سیاسی در حوزه حقوق بشر هستند. مدعیان امروز حقوق بشر در حالی شعار حقوق بشر می دهند که علیه انسان و انسانیت اقدام می کنند. این مدعیان حقوق بشر سال هاست کشورهای مختلف را مستعمره خود قرار داده اند. این دولت ها و نظامات سیاسی دهه هاست با غارت منابع و استثمار دنیا و بهره گیری از نیروی کار کشورهای جهان سوم، ثروت اندوزی می کنند و بقای خود را در فنای دیگران می بینند. این مدعیان با چنین رویکردهایی اصلا صاحیت ندارند درباره حقوق بشر اظهارنظر کنند. همیشه جزو واضحات بوده که استعمارگران و مستکبران برای نفی حقوق حقه بشر، شعار حقوق بشر سر دهند؛ همان طور که به اسم آزادی و عدالت، اصل آزادی و عدالت را ذبح می کنند. اگر این مدعیان به شعارهای خود در موضوع حقوق بشر پایبند بودند، امروز نقض حقوق بشر را در انگلیس، فرانسه، کانادا، آمریکا و دیگر کشورهایی که داعیه دار حقوق بشر هستند، شاهد نبودیم.

اطلاعات: بهروز طیرانی در یادداشتی با عنوان «3 قطره خون» نوشت: در تاریخ مبارزات مردم ایران از ابتدا تا کنون اقشار و گروه های مختلف قومی، صنفی، مذهبی، و... حضور داشته و با تلاش ها و جانفشانی های خود این آب و خاک را گزند دشمنی های اقوام مهاجم، دولت های تجاوزگر، ستمگران و مستبدان داخلی و دشمنان حقیقت محفوظ نگاه داشته اند. این افراد وگروه ها که عموما از طبقات فرودست و به تعبیر دکتر شریعتی محکومان تاریخ برخاسته و پرچم مبارزه با ظلم وستم و بیداد را برافراشته اند از آنجا که عموما سرمایه ای جز جان در اختیار نداشته اند ناچار با تقدیم خون خود قدم در راه رهایی جامعه و میهن خود گذاشته اند و با تقدیم خون پرمهر خویش تلاش کرده اند تا گامی در راه آزادی و سعادت میهن و مردم خود بردارند. همسو با اقشار گوناگونی که در طول این قرون به انحا مختلف در راه آزادی و استقلال ایران به مبارزه با دشمنان میهن و مردم برخاستند از اواسط دهه 1310 وبه دنبال تاسیس دانشگاه تهران جریان و جنبش نوینی با نام جنبش دانشجویی نام گرفت.

ایران: عماد هلالات در مطلبی با عنوان «کردستان عراق، جولانگاه موساد» چنین نوشت: روابط موساد اسرائیل با سران بارزانی در اقلیم کردستان عراق تاریخچه بسیار درازی دارد و کردستان عراق همواره طبق دکترین پیرامونی مناخیم بگین جایگاه استراتژیک برای اسرائیل دارد. بعد از پیروزی انقلاب اسلامی و بخصوص از دهه 90 میلادی به بعد روابط موساد و سران بارزانی گسترش پیدا کرد، تا جایی که کردستان عراق به عنوان یکی از پایگاه های مهم موساد به شمار می رود. در سال 2017 و در ماجرای استقلال اقلیم کردستان عراق، اسرائیل به شدت از آن حمایت کرد و به دنبال تشکیل اسرائیل جدید در مرزهای شمال غربی و غرب ایران بود. در همین زمینه نیر دیوری تحلیلگر شبکه 12 اسرائیل به تاریخچه روابط اسرائیل و سران اقلیم، به بیان خاطرات از نظامیان و افسران موساد می پردازد. وی به بیان خاطره ای از یکی از سرهنگ های ارتش اسرائیل که در سن 86 سالگی فوت کرده است می گوید: یکی از افسران ارتش اسرائیل در دهه 1960 میلادی برای مبارزه با دولت مرکزی عراق، وارد کردستان عراق شد. هدف از این عملیات تصرفی بر بستر رود فرات بود که کردها به دنبال تصرف این سد بودند.

جام جم: فتاح غلامی در مطلبی با عنوان «استکبارستیزی، شاخص جنبش های دانشجویی» این گونه نوشت: اکنون نزدیک به 70 سال است که از عمر جنبش دانشجویی ایران می گذرد. در طول این هفت دهه تاریخچه این حرکت نشان می دهد دانشجویان طی این سال ها همواره در کنار بیان خواست های صنفی خود را متعهد به طرح مسائل سیاسی و اجتماعی می دانند.

جوان: سید عبدالله متولیان در یادداشتی با عنوان «16 آذر نماد هویت جنبش دانشجویی تراز انقلاب» نوشت: آنچه که این روز ها در فضای دانشگاهی کشور توسط دشمنان بیرونی و دنباله های داخلی آنان تصویرگری می شود، آدرس غلطی است که در جنگ ترکیبی در پی ویران نشان دادن کشور و آلوده ساختن دامن جنبش دانشجویی به پلشتی های اخلاقی است. جنبش دانشجویی در عین حالی که پرچم استقلال، عدالت و آزادی را به دوش می کشد با وارونه نمایی دلقک های اجاره ای مبارزه می کند. بی تردید دامن جنبش اصیل دانشجویی نه تنها با تلاش 100 یا 200 نفر دانشجوی فریب خورده برای تغییر گفتمان دانشجویی و تقلیل مطالبات از استقلال طلبی، عدالت جویی و آرمان خواهی به سمت منکرات اخلاقی، نحوه تغذیه و... آلوده نخواهد شد، بلکه به جرئت می توان گفت جنبش دانشجویی از این تهدید فرصت ساخته و بر سرعت خود برای ساختن خانه انقلاب خواهد افزود.

جمهوری اسلامی: در مطلب با عنوان «کشور با این روش به پیش نمی رود» چنین نوشت: غیرت ملی هر ایرانی ایجاب می کند برای هر دولتی که عهده دار اداره کشور است، آرزوی موفقیت کند. علاقمندی به انقلاب و نظام جمهوری اسلامی نیز ایجاب می کند درجاتی بر این غیرت افزوده شود و آرزوی بیشتری برای توفیق دولت مستقر در قالب ایرانیان وفادار به این نظام موج بزند.