عملکرد ایران در بازی‌های آسیایی هانگژو؛/ شکست سنگین ورزش ایران با چند روزنه نور

به گزارش "ورزش سه"، این آمار نشان از شکست دستگاه و مدیریت ورزش ایران در بازی‌های آسیایی دارد، چرا که هم در کسب مدال طلا، هم مجموع مدال و هم رتبه و رده‌بندی کلی نسبت به هر سه دوره قبلی سیر نزولی را تجربه کردیم.

به این آمار توجه کنید: بازی‌های 2010 گوانگژو: 20 طلا - 59 مدال (رتبه چهارم) بازی‌های 2014 اینچئون: 21 طلا - 57 مدال (رتبه پنجم) بازی‌های 2018 جاکارتا: 20 طلا - 62 مدال (رتبه ششم) بازی‌های 2022 هانگژو: 13 طلا - 54 مدال (رتبه هفتم)

بعد از سه دوره دختران ایران طلا نگرفتند

روند طلا گرفتن زنان ورزشکار کاروان ایران در سه دوره قبلی بازی‌های آسیایی در هانگژو قطع شد تا ورزش ایران از این منظر هم نقره داغ شود. دیگر نه خبری از طلای خدیجه آزادپور در گوانگژو، نه دو طلای نجمه خدمتی و حمیده عباسعلی در اینچئون و نه طلای تیم کبدی در جاکارتا بود.

زنان ورزشکار ایران هفده مدال از 54 مدال کاروان ایران را به خود اختصاص دادند که هشت مدال آن نقره، 9 برنز و یک برنز مشترک میکس تیمی با مردان را شامل می‌شد؛ در حالی که پتانسیل ورزش زنان ایران با اختصاص بودجه مطلوب، برنامه‌ریزی و استعدایابی هدفمند و اختصاص امکانات مطلوب، بی‌شک بسیار بیشتر از این حرف‌ها خواهد بود.

ورزش‌های تیمی توپی و افتی فاحش

در بازهای هانگژو به غیر از طلای والیبال و دو برنز دو نفره و تیمی تنیس روی میز خبری از مدال دیگری نبود. فوتبالی که نیم قرن است (دقیقا 49 سال) حتی صعود بازی‌های المپیک را تجربه نکرده، از آخرین قهرمانی‌ای در 2002 بوسان با برانکو ایوانکوویچ دقیقا بیست و یک سال و با احتساب برگزاری 2022 هانگژو به خاطر کرونا در 2023 دقیقا پنج دوره می‌گذرد.

هندبال، واترپلو، هاکی و تنیس هم که نقشی در 54 مدال ایران از نوزدهین دوره نداشتند و بسکتبال ایران هم بعد از چهار دوره متوالی کسب دو نقره و دو برنز، دستش از مدال چه در پنج نفره و چه سه نفره خالی ماند تا شکست خورده مطلق نام بگیرد.

شکست فاحش در رشته‌های پرمدال

دو و ومیدانی، شنا و شیرجه، ژیمناستیک، تیراندازی، تیر و کمان، قایقرانی و دوچرخه سواری، رشته‌های پر مدال بازی‌های آسیایی و المپیک محسوب می‌شوند اما سهم ورزش ایران از این رشته‌های تعیین‌کننده در جدول رده‌بندی توزیع مدال فاجعه است.

در بازی‌های 2022 هانگژو، دو مدال دو و میدانی، یک مدال تیراندازی، یک مدال ژیمناستیک، یک مدال دوچرخه سواری عایدمان شد و هیچ مدالی در شنا، شیرجه و تیر و کمان به دست نیاوردیم. در قایقرانی هم که از پنج مدال‌مان، هیچکدام طلا نبود و نقش قایقرانان به‌نام و قدیمی به ویژه دختران بیشتر به چشم آمد.

این رشته‌های پر مدال بعضا نیازمند امکانات سخت افزاری، استعدادیابی ویژه، ابزار روز دنیا و توجه ویژه و خاص دارد که در مدیریت و ورزش ایران بی‌شک کیمیا و از نوادر روزگار است.

تک مدال‌های تاریخی پیروزی ورزشکاران است

دو دیدگاه را می‌توان برای ورزش ایران خطرناک و خنده‌دار ارزیابی کرد. اول اینکه اگر چینی‌ها 383 مدال کسب می‌کنند و 201 عدد آن طلاست، به جمعیت میلیاردی این کشور مرتبط است و دوم آنکه ما در هانگژو در رشته‌هایی برای اولین بار توانستیم مدال بگیریم که تاریخی است.

یادمان نرود چین تا نهمین دوره بازی‌های آسیایی در 1982 دهلی نو جایگاه چندانی در ورزش قاره کهن نداشت اما در سال 2008 قهرمان بازی‌های المپیک شد و حالا هم با سرمایه‌گذاری ویژه، میزبانی‌های متعدد، مدیریت هدفمند و برنامه‌های کارآمد در استعدادیابی و به کارگیری ابزار، امکانات و علم روز، مسیری را طی کرده که برای ما رویاست.

کسب مدال‌های تاریخی ژیمناستیک، دوچرخه‌سواری بانوان، تنیس روی میز، شطرنج و اسکیت را به حق باید در وهله اول حاصل کار ورزشکاران، مربیان سازنده داخلی و خانواده‌عا دانست تا برنامه مدون مدیران ورزشی؛ تک مدال بودن، غیرقابل پیش‌بینی بودن، ذوق زدگی مدیران و مانور بیش از اندازه مسئولان فدراسیون‌ها روی این مدال‌ها خود گواه این ادعاست.

به طور مثال فدراسیون دوچرخه‌سواری کمترین نقش ممکن را در کسب مدال برنز فرانک پرتوآذر ایفا کرد، چرا که این ورزشکار در 34 سالگی با هزینه شخصی دوچرخه خود را تهیه کرده بود و در اروپا به صورت باشگاهی به تمرین می‌پرداخت.

اختلافات و حاشیه‌ها بلای جان ورزش ایران

با بررسی اخبار سالانه ورزش راحت‌تر از خوردن جرعه‌ای آب می‌توان فهمید چه حجمی از اختلاف، درگیری و حاشیه در فدراسیون‌های مختلف ورزشی وجود دارد.

وزنه‌برداری تنها یک مدال می‌گیرد، کاراته به سه مدال اکتفا می‌کند، تکواندو طلا نمی‌گیرد، تکلیف تیراندازی و تیروکمان، بوکس، سوارکاری و جودو هم بدون نتیجه‌ای قابل اتکا کاملا مشخص است.

در بیشتر فدراسیون‌ها نیروهای شاخص، تاثیرگذار، شناخته‌شده یا عنوان‌دار با هم اختلاف داشته و قهر هستند؛ این یعنی شنیدن الرحمن ورزش ایران برای دوره‌های آینده بازی‌های آسیایی و حتی المپیک 2024 پاریس پیش رو.

در بیست رشته مدال، در 61 رشته زنگ تفریح

بازی‌های آسیایی 2022 هانگژو در چهل ورزش و 61 رشته برگزار شد که سهم مدال‌آوری ایران با تکیه بر تک مدال‌های غیر قابل پیش‌بینی در بیست رشته ورزشی بود. این آمار یعنی ما در چهل رشته ورزشی هیچ حرفی برای گفتن نداریم، یا اعزام نکرده‌ایم، یا فعالیت نداریم یا مدالی کسب نکرده‌ایم.

این جمع‌بندی منصفانه است

برای جمع‌بندی حضور ورزش ایران در بازی‌های آسیایی همه چیز واضح و مشخص است. بدنه مدیریت ورزش در فدراسیون‌ها و سطح کلان را باید شکست خورده تلقی کرد، اما ورزشکارانی را که با کمترین امکانات، بودجه، توجه و مشکلات بی‌شمار موفق به مدال آوری می‌شوند، پیروز هستند.

ورزش ایران در سطح قهرمانی برای موفقیت و ارتقا جایگاه خود در آسیا و جهان، نیازمند پوست اندازی جدی در نوع مدیریت، به کارگیری سرمایه‌های انسانی، بودجه مطلوب و کار هدفمند و مدون چند ساله است؛ کاری که شدنی است اما در حرف و شعار نه، بلکه در عمل و تلاش.

پوریا تابان