پیروزی ممدانی سیاست خارجی آمریکا را تغییر می دهد؟ | جهان آماده پذیرش ایده‌های جدید است
اقتصادنیوز: ممدانی ممکن است بخواهد برخی تلاش‌های دیپلماتیک موجود نیویورک را کاهش دهد. دپارتمان پلیس نیویورک (NYPD) واحد بین‌المللی خودش را دارد که 14 کارآگاه در آژانس‌های سراسر جهان مستقر کرده و با همتایان جهانی همکاری می‌کند. با توجه به دیدگاه انتقادی شناخته‌شده ممدانی نسبت به پلیس، ممکن است بخواهد برخی توافق‌های همکاری بین‌المللی این دپارتمان را قطع کند.
به گزارش اقتصادنیوز، تمرکز کمپین پرهیاهوی زهران ممدانی برای شهردار نیویورک شدن بر این بود که او چه چیزی برای شهر به ارمغان خواهد آورد. ممدانی با ایده‌های خود که شامل ایجاد فروشگاه‌های مواد غذایی متعلق به شهر، افزایش نرخ مالیات شرکت‌ها و تأسیس یک «وزارت ایمنی جامعه» بود، توجه‌ها را به خود جلب کرد.
اما به جز یک سؤال در اولین مناظره شهرداری که از نامزدها پرسیده شد به عنوان شهردار ابتدا به کدام کشور سفر می‌کنند (ممدانی گفت در نیویورک می‌مانم،) بحث‌های سیاست خارجی، به‌جز حمایت ممدانی از فلسطین و انتقادش از اسرائیل، به‌طور قابل‌فهمی در کمپین انتخاباتی غایب بود.
فارن پالیسی در گزارشی نوشت: به‌عنوان شهردار، ممدانی ممکن است خود را درگیر چنین بحث‌هایی ببیند. منطقه کلان‌شهری نیویورک تولید ناخالص داخلی نزدیک به 2.3 تریلیون دلار دارد که به‌تنهایی آن را به حدود دهمین اقتصاد بزرگ جهان، کمی پایین‌تر از روسیه، تبدیل می‌کند. این امر به شهردار توانایی بالقوه می‌دهد تا هم سیاست خارجی را شکل دهد و هم منافع نیویورک را در صحنه جهانی نمایندگی کند.
اداره نیویورک کار دشواری است
ممدانی بر مسائل مقرون‌به‌صرفه بودن کمپین کرد اما جمعیت متنوع و بین‌المللی نیویورک، قدرت فرهنگی عظیم آن و نقشش به‌عنوان مرکز اقتصاد جهانی به این معناست که او به‌عنوان شهردار ناگزیر باید سیاست خارجی را نیز به عهده بگیرد.
در سراسر ایالات متحده، شهرها و ایالت‌ها روزبه‌روز جسورتر می‌شوند که مستقل از دولت فدرال حتی در حوزه‌هایی که به‌طور سنتی در اختیار ملت است، مانند سیاست خارجی عمل کنند.
ظهور «دیپلماسی فراملی» ناشی از ترکیبی از عوامل است. اول، مناطق شهری اکنون غول‌های اقتصادی و جمعیتی هستند؛ تولید ناخالص داخلی چند ایالت مانند نیویورک، تگزاس و کالیفرنیا اکنون اندازه کشورهای بزرگ است.
این مناطق همچنین اغلب اهدافی متفاوت از اولویت‌ها یا ایدئولوژی دولت ملی دارند، اهدافی که سیاستمداران محلی در خط مقدم آن قرار می‌گیرند. کالیفرنیا در سطح ایالتی پیشتاز دیپلماسی زیرملی است: دفتر تجارت خود را در مکزیک باز کرده، توافق‌نامه‌های تجاری دوجانبه مستقیم با کشورهای خارجی مذاکره کرده و پس از خروج دونالد ترامپ از توافق پاریس، متعهد به حفظ اهداف آن توافق شده است. حتی وقتی اولویت‌هایشان با دولت فدرال تعارض ندارد، شهرها متوجه شده‌اند که برای دفاع بهتر از منافع خود به سیاست خارجی مستقل نیاز دارند.
چالش‌های جهانی و ظهور ممدانی
چالش‌های جهانی مانند همه‌گیری کووید19 و تغییرات اقلیمی باعث شده شهروندان اقدام فوری بخواهند. در اینجا، رهبران مناطق کوچک‌تر ممکن است سریع‌تر از دولت‌های ملی عمل کنند و به رأی‌دهندگان نشان دهند که به خواسته‌هایشان پاسخ می‌دهند. در حوزه اقلیم، «C40» گروهی جهانی از 97 شهر است که صرف‌نظر از موضع دولت‌های ملی‌شان، متعهد به اقدام اقلیمی هستند.
زیربنای این پویایی، تنش میان رهبران محلی / ایالتی و دولت فدرال است. گزارش «روندهای جهانی 2021» دفتر مدیر اطلاعات ملی آمریکا این پویایی را به‌خوبی خلاصه می‌کند: شهروندان اغلب رهبری شهر را قابل‌اعتمادتر و هم‌راستاتر با باورهای خود نسبت به دولت فدرال می‌بینند، بنابراین شهرها ممکن است نقش بیشتری در امور بین‌المللی ایفا کنند.
به‌عنوان شهردار نیویورک، ممدانی مستقیماً با این تنش روبه‌رو خواهد شد. او رهبری جمعیتی به‌شدت دموکرات و خود را سوسیالیست دموکراتیک می‌داند. ترامپ هیچ‌کدام از این‌ها نیست و خصومت میان این دو در طول کمپین آشکار شد؛ ترامپ ممدانی را «وحشتناک»، «خبر بد برای نیویورک» و «کاملاً دیوانه» خوانده است. ممدانی صراحتاً خود را سپری میان رأی‌دهندگانش و ترامپ معرفی کرده و مردم انتظار دارند او در مسائلی که احساس می‌کنند دولت فدرال در آن شکست خورده، وارد عمل شود.
ممدانی برخی اظهارات سیاست خارجی هم داشته؛ مثلاً قول داده اگر بنیامین نتانیاهو یا ولادیمیر پوتین به شهر بیایند، به‌خاطر حکم‌های بازداشت بین‌المللی‌شان در دادگاه کیفری بین‌المللی (ICC) دستگیرشان کند هرچند کارشناسان حقوقی می‌گویند این عملاً غیرممکن است.
هرچند ممدانی نظارت مستقیمی بر خزانه‌دار شهر ندارد، ممکن است سعی کند محدودیت‌هایی برای محل هزینه شدن پول شهر ایجاد کند؛ مثلاً برای فروش اوراق قرضه و سرمایه‌گذاری‌های متعلق به کشورهای خارجی فشار بیاورد.
در این موارد، ممدانی احتمالاً همکاری با دیگر شهرهای آمریکا و جهان را ادامه خواهد داد؛ مثلاً از طریق «ائتلاف شهرهای کربن‌خنثی» (Carbon Neutral Cities Alliance) که با تأمین مالی خصوصی به شهرها کمک می‌کند به هدف کربن‌خنثی برسند. حضور نیویورک در این ائتلاف به شهر کمک می‌کند در زمانی که آمریکا تعهدات بین‌المللی‌اش را کاهش داده، به اهداف اقلیمی جهانی برسد.
جهان آماده پذیرش ایده‌های جدید است
«شهرها برای اقدام» که سال 2014 در زمان شهردار بیل دبلاسیو راه‌اندازی شد، گروهی متشکل از 200 شهردار و مدیر شهرستان آمریکایی است که دولت فدرال را برای سیاست‌های مهاجرتی انسان‌دوستانه‌تر تحت فشار می‌گذارد. انتظار می‌رود ممدانی در این سازمان‌ها باقی بماند (پلتفرمش خواستار ادامه وضعیت شهر پناهگاه نیویورک است) و ائتلاف‌های جدید شهری حول موضوعات مهم برای خودش مثل حقوق کارگران، مسکن ارزان و آموزش بسازد.
ممدانی ممکن است بخواهد برخی تلاش‌های دیپلماتیک موجود نیویورک را کاهش دهد. دپارتمان پلیس نیویورک (NYPD) واحد بین‌المللی خودش را دارد که 14 کارآگاه در آژانس‌های سراسر جهان مستقر کرده و با همتایان جهانی همکاری می‌کند. با توجه به دیدگاه انتقادی شناخته‌شده ممدانی نسبت به پلیس، ممکن است بخواهد برخی توافق‌های همکاری بین‌المللی این دپارتمان را قطع کند.
سفرهای بین‌المللی راه دیگری برای ممدانی است تا ارتباطات سیاست خارجی بسازد و از موج محبوبیت جهانی خود بهره ببرد. ممدانی که در اوگاندا متولد شده و اصالتاً هندی است، شبکه‌های حامیان گسترده‌ای در جوامع آفریقایی و جنوب آسیایی نیویورک ساخته است. با افزایش محبوبیتش در نیویورک و آمریکا، این محبوبیت در سطح بین‌المللی هم رشد کرد.
در اوگاندا باعث افتخار ملی شده و در اروپا، کمپین او به‌عنوان الگویی برای سیاستمداران چپ‌گرا مطالعه می‌شود. اما در هند نیز با انتقاد روبه‌رو شده؛ به‌خصوص به‌خاطر محکومیت‌های طولانی‌مدت او علیه نارندرا مودی، نخست‌وزیر هند.
با اینکه در کمپینش تأکید داشت «محلی بمانیم»، ممدانی احتمالاً به شهرها و کشورهایی سفر خواهد کرد که سیاستمداران هم‌فکر او در آنجا حاکم‌اند تا ارتباطات و همکاری‌های جدید بسازد. این تعامل دوطرفه خواهد بود. در آخرین آخر هفته کمپین، جرمی کوربین، رهبر سابق حزب کارگر بریتانیا، برای ممدانی تلفن می‌زد. ممدانی ممکن است پل‌هایی میان دیگر رهبران و جنبش‌های چپ‌گرای جهان بسازد. برخی از آن‌ها مثل صادق خان، شهردار لندن، قبلاً هدف حملات ترامپ بوده‌اند. صادق خان نقش فعالی در نمایندگی لندن و شهرها در صحنه جهانی دارد: فرستاده ویژه «پیمان منع گسترش سوخت‌های فسیلی» است و مأموریت تجاری به نیجریه، غنا و آفریقای جنوبی رهبری کرد تا پیوندهای مستقیم و سرمایه‌گذاری میان لندن و کشورهای آفریقایی را تقویت کند.
اما مسائل سیاست خارجی می‌تواند رابطه خصمانه موجود میان تالار شهر (شهرداری) و کاخ سفید را بیشتر تیره کند. در سال 2019، دولت اول ترامپ از ایالت کالیفرنیا به‌خاطر گنجاندن استان کبک کانادا در نظام سقف و تجارت کربن خود شکایت کرد. هرچند شکایت بعداً رد شد، دولت فدرال استدلال کرد که این اقدام توانایی واشنگتن برای اجرای سیاست خارجی را تضعیف می‌کند. استدلالی که بسته به اقدامات ممدانی به‌راحتی می‌تواند دوباره مطرح شود.
ممدانی، به‌عنوان شهردار احتمالاً ابتدا سعی خواهد کرد وعده‌های کمپینش را عملی کند، اما ماهیت بین‌المللی نیویورک، پایگاه رأی متنوع و متصل به جهان، و بخش روبه‌رشدی از جمعیت که به رهبران محلی (نه فدرال) برای اقدام نگاه می‌کنند، باعث می‌شود ممدانی ناگزیر به مسائل خارج از کشور هم توجه کند.
همچنین بخوانید ما را در شبکه‌های اجتماعی دنبال کنید
