ارتباط حمله موسوی به جبهه مقاومت با حمله اسرائیل به غزه چیست؟
به گزارش گروه سیاسی خبرگزاری فارس، علی شعبانی در یادداشتی با اشاره به یادداشت منتسب به میرحسین موسوی که در آن سیاستهای منطقه‌ای جمهوری اسلامی ایران و رشادت‌های مدافعان حرم را نقد کرده است، نوشت: فتنه عظیم و نهایتا عقیم سال 88 را هیچکس هنوز فراموش نکرده است.
متن کامل این یادداشت به شرح زیر است:
بسمه تعالی
در مورد مرده ای که ادای زنده ها را در می آورد
علی شعبانی - متنی از "میرفتنه موسوی" در یک سایت ضد انقلابی خارج نشین منتشر شد که این نوشته میر حسین موسوی با توهین به مدافعان حرم، حزب الله لبنان، مجاهدین یمنی و اهانت ویژه به سردار شهید همدانی و تبرئه داعشیان و تجاوزات ائتلاف سعودی به مردم یمن همراه بود. چند نکته را در مورد این متن کثیف باید یادآور شد:
نکته اول: آیا این مطالبِ "میرفتنه" جای تعجب دارد؟
متعاقب انتشار مطالب آمیخته با خباثت و متعفن که روی اربابان استکبار و صهیونیسم و وهابیت را سفید کرد، جمع زیادی از دلسوزان و علاقمندان انقلاب اسلامی در یادداشتها و متون خود در فضای مجازی ابراز تعجب کرده و به تحلیل و بررسی ماجرا پرداختند.
البته تحلیل و موشکافی این بیانیه ای که به نظر می رسد به خورد این فرد مفلوک داده شده، لازم است اما در بین واکنشها، یک موضوع بسیار تعجب برانگیز است و آن ابراز تعجب نسبت به این اراجیف است. چرا؟ بخوانید:
فتنه عظیم و نهایتا عقیم سال 88 را هیچکس هنوز فراموش نکرده است. فتنه ای که با عاملیت سران فتنه از جمله میرفتنه موسوی و با طراحی و پشتیبانی علنی و آشکار همه دشمنان انقلاب اسلامی از آمریکا و اسرائیل گرفته تا وهابیت و رژیم های مرتجع و از ربع پهلوی گرفته تا تمام ایادی دشمنان داخلی و خارجی با قصد سرنگونی نظام مقدس جمهوری اسلامی حادث شد و همانگونه که رهبر معظم انقلاب فرمودند کشور را تا لبه پرتگاه بردند. . نظامی که تعبیر امام راحل در مورد آن این بود: «حفظ جمهوری اسلامی از حفظ یک نفر - ولو امام عصر باشد - اهمیتش بیشتر است؛ برای اینکه امام عصر هم خودش را فدا می‌کند برای اسلام. همه انبیا از صدر عالَم تا حالا که آمدند، برای کلمه حق و برای دین خدا مجاهده کردند و خودشان را فدا کردند.»
سوال اینجاست؛ کسی که حرمت اصل نظام را نگه نداشته و حتی دنبال براندازی آن بوده و هرگز از این براندازی ابراز ندامت کرده، آیا انتظار دارید نسبت به شهیدان که برای آرمانهای این نظام از جان خود مایه گذاشته اند احترام قائل باشد؟ آیا کسی که حمله کنندگان به عزاداران عاشورا و آتش زنندگان پرچمهای عزای امام معصوم را خداجو می خواند، توقع دارید که از مدافعان حریم همان اهل بیت دفاع کند؟ کسی که قدرت تشخیص موضوعات داخلی کشور و دوست و دشمن را نداشته، انتظار دارید که داعش و داعشیان را در فراتر از مرزها و پدیدآورندگان آنها را بشناسد؟
نکته دوم: درخواست موضعگیری از خاتمی و همراهانش
دومین موضوعی که در نوشته ها و یادداشتها در رسانه ها زیاد دیده شد، درخواست از سیدمحمد خاتمی برای موضعگیری علیه مطالب جدید میرفتنه است. به نظر حقیر این درخواست هم درخواست و یا پیشنهاد درستی نیست چرا که: اولا مگر خاتمی در سال 88 که به مراد شهیدان (حضرت سیدالشهدا) اهانت شد، موضعی گرفت که حالا برای مریدان آن حضرت (شهید همدانی و شهدای مدافع حرم) موضع گیری کند؟ مگر دروغِ تقلب در ایام انتخابات 88 را که خود بر واقعی نبودن آن در جلسات خصوصی اذعان داشت را اعلان کرد که حالا به دروغهای جدید میرفتنه در مورد ولایت موروثی و عوامل پدید آمدن داعش اعتراف کند؟
نکته سوم: نگرانی دغدغه مندان از بی حرمتی میرفتنه به مدافعان حرم و شهیدان
اگر تمام احمقهای عالم را جمع کنند تا نکته ای را برای القا در مردم ایران پیدا کنند، قطعا توهین به شهیدان را انتخاب خواهند کرد. آیا میر فتنه خیلی فرتوت شده و یا نویسندگان متن برای او اینقدر دچار خرفتی شده اند؟ احترام به شهدا در بین ملت فهیم و قدرشناس ایران با هر سلیقه سیاسی و حتی با هر آیین و مذهبی در این چهل و سه سال اخیر کاملا اثبات شده است. به تشییع شهدای گمنام که چندتا تکه استخوان شهید را بعد از حدود چهل سال می آورند نگاه کنید و ببینید که چطور همه اقشار حتی آنهایی که نه آن دوران را درک کرده اند و نه علقه ای با آنها دارند، به خیابان می آیند و خالصانه برای شهیدان اشک می ریزند و ادای احترام می کنند.
نکته چهارم: رابطه حمله میرفتنه به جبهه گسترده مقاومت با حمله اسرائیل به غزه
موضوع دیگری که باید به آن پرداخت این است که آیا بین زمان انتشار این متن که در آن به جبهه مقاومت در عراق و سوریه و یمن اهانت شده و حتی حزب الله لبنان را هم بی نصیب نگذاشته است با حمله این روزهای اسرائیل به نوار غزه و شهادت جمعی از مردم مظلوم فلسطین (حتی کودک خردسال)، ارتباطی وجود ندارد؟ آیا مرکز تصمیم گیری مشترکی برای اقدامات میدانی و سیاسی آنها وجود ندارد و به قول برادر حسین شریعتمداری از جلسات فراماسونی نشأت نمی گیرد؟
نکته پنجم: سکوت مجددِ ساکتین فتنه 88 در هتاکی جدید
امروز روزنامه های جریان اصلاح طلبی را مرور کردم و دیدم هیچکدام به موضوع هتاکی میرفتنه اشاره نکرده اند. در فضای مجازی نیز تقریبا افراد منتسب ه این جریان (غیر از یکی دو نفر - آن هم خیلی محتاطانه) نسبت به این موضوع واکنشی نشان ندادند؟ خوب که دقت می کنید، می بینید ساکتین امروز همان ساکتین فتنه 88 هستند. آیا همه جریان اصلاح طلب با این هتاکی های میرفتنه موافق هستند؟ به نظر می رسد به غیر از گروهی که در بند دوم در مورد آنها اشاره شد، همه آنها با این مطالب موافق نیستند و علت عدم موضعگیری آنها و حتی عدم واکنش برخی مدعیان اصولگرایی را باید در جاهای دیگری جستجو کرد:
گروهی از آنها کسانی هستند که داعیه های بزرگی دارند اما بی بصیرتی مانع از اعلام موضعشان در فتنه 88 و هتاکی 1401 شده است گروه دوم کسانی هستند که اسیر خودخواهی و هوای نفس هستند و نمی خواهند با مخالفت امروز خود، عملکرد گذشته شان را هم زیر سوال ببرند دسته سوم از ساکتین، کسانی هستند که نگرانند که اگر علیه میرفتنه موضع بگیرند با بد اخلاقی و بی حرمتی و حتی برخورد هم حزبی هایشان مواجه شوند گروه چهارم هم کسانی هستند که از منافعی در همراهی با این جریان سیاسی برخوردار هستند و همین منافع موجب سکوتشان شده است گروه آخر هم که شاید زیاد نباشند با این هتاکی ها موافق و همراهند ولی مانند معاندین و معارضین خارجی علنا به نفع میرفتنه موضع نمی گیرند و لذا سکوت اختیار کرده اند.
نکته ششم: افتخار ملتها به ایثارگران و فداکاران
چند سال قبل که برای مأموریت اداری به آفریقای جنوبی رفته بودم. میدان بسیار بزرگی در وسط شهر کیپ تاون بود (بزرگتر از میدان آزادی که در وسط آن یک کتابخانه و بنای یادبودی بود و مردم با دسته گل به آنجا آمده و ضمن ادای احترام دسته گلی خریده و برای احنرام آنجا می گذاشتند. وقتی علت را پرسیدیم، توضیح دادند که در اینجا یک دانش آموز در جریان انقلاب علیه آپارتاید (42 سال قبل) توسط پلیس کشته شده است و در این سالها هر روز گروهی از مردم با نثار شاخه های گل یاد او را گرامی می دارند. در لاهه هلند نیز در گوشه پارکی با حجم انبوهی از دسته گلهایی که مردم روزانه در یک مکان می گذاشتند مواجه شدیم که اهالی منطقه توضیح می دادند که گویا تعدادی از اهالی در جریان جنگ جهانی دوم (80 سال قبل) در این منطقه کشته شده اند. این دو مورد و ده ها مورد از احترام ملتها به ایثارگران و فداکاران نشان می دهد که فرهنگ تکریم فداکاران در میان تمامی ملتها وجود دارد و هنوز بعد از صد سال از جنگ اول جهانی و هشتاد سال پس از جنگ دوم، رئیس جمهور فرانسه و انگلیس در مراسم مخصوص ادای احترام به آنها شرکت می کنند و در برخی کشورها اولیت خدمات شهری حتی نشستن در اتوبوس و مترو با کهنه سربازان جنگ جهانی است اما در میان غربزده های ما و امثال میرفتنه در حالی که هنوز فرزندان این ملت در حال دفاع و مبارزه برای امنیت کشور و نوامیس مان هستند و هنوز خون بسیاری از شهیدان تازه است، اینگونه حرمت آنها را زیر پا می گذارند.
نکته هفتم: اگر مدافعان حرم نبودند
حمله به مدافعان حرم و سیاستهای منطقه ای ایران در متن اخیر میرفتنه پر رنگ بود و لذا لازم است از کار بزرگ مدافعان حرم در پایان این یادداشت یاد کنیم:
اگر مدافعان حرم نبودند حرامیان داعش در خیابانهای شهری که میرفتنه در آن سکونت دارد دنبال هتک زنان و دختران بودند اگر مدافعان حرم نبودند همچون تدمر سوریه که 60 کودک را داعشیان سر بریدند، باید منتظر قتل عام کودکانمان بودیم، اگر مدافعان حرم نبودند همچون کشتار در پایگاه هوایی اسپایکر راق (در موصل) که تعداد 1095 تا 1700 سرباز غیر مسلح و بی گناه قتل‌عام شدند، اکنون حمام خون را در کشور عزیزمان شاهد بودیم.
آیا فیلمهای فروش زنان و نوامیس مردم توسط داعش را دیده اید؟ در صورتی که ندیده اید در اینترنت جستجو کنید و برخی موارد را ببینید. اگر مدافعان حرم نبودند، بازار فروش نوامیس مردم را شاهد بودید اگر مدافعان حرم نبودند، نقشه داعش (طبق اعتراف هیلاری کلینتون، وزیر خارجه سابق آمریکا در کتاب خاطراتش) کشورهای منطقه غرب آسیا از جمله ایران را تقسیم و دیگر از یکپارچگی ایران عزیز خبری نبود
کلینتون می نویسد: توافق شده بود تا دولت اسلامی (داعش) در روز 5 / 7 / 2013 اعلام شود و ما منتظر اعلام تاسیس آن بودیم تا ما و اروپا هرچه سریعتر آن را به رسمیت بشناسیم. ما تلاش داشتیم تا از طریق اخوان المسلمین و از طریق داعش مصر را تحت کنترل درآورده و آن را تقسیم کنیم و پس از آن به کشورهای حوزه خلیج فارس برویم.
و البته که: وَمَکَرُوا وَمَکَرَ اللَهُ وَاللَهُ خَیرُ المَاکِرِینَ(آل عمران - 54)
انتهای پیام /