یک‌شنبه 4 آذر 1403

اگر حاج قاسم نبود...

خبرگزاری میزان مشاهده در مرجع
اگر حاج قاسم نبود...

مردم ما شنیده بودند که داعشی‌های آمریکایی، 2 هزار جوان بیگناه را در نزدیکی یک رودخانه در یک روز سربریدند؛ آن‌ها جنایات و تجاوزات داعشی‌ها در سنجار را شنیده بودند. مردم ما می‌دانستند که داعشی‌های جنایت‌پیشه و آمریکایی...

گروه سیاسی خبرگزاری میزان؛ حاج قاسم یک فرد نبود بلکه یک راه بود؛ او فرمانده‌ای شجاع و با تدبیر بود که از دل تفکر خودباورانه انقلاب اسلامی و بینش بصیر و نورانی و استکبارستیزانه امام راحل خلق شده بود؛ بنابراین تا این تفکر و این بینش می‌جوشد، «حاج قاسم‌» ها هم می‌رویند؛ از همین رو، مقام معظم رهبری در پیام تسلیتی که به مناسبت شهادت حاج قاسم صادر کردند، فرمودند: خط جهاد و مقاومت با انگیزه مضاعف ادامه خواهد یافت.

آری، میراث حاج قاسم خط جهاد و مقاومت است؛ خطی که روز مستکبران را به شام سیاه تبدیل کرده است. مستکبرانی که برای استیلا و سیطره بر منابع غنی زیرزمینی و شاهراه‌های انرژی، چشمان طمع خود را با دندان‌هایی تیزی به سمت منطقه ما دوخته‌اند و سودای خام تجزیه ایران مقتدر و یکپارچه را در سر می‌پرورانند.

مستکبران و در رأس همه آن‌ها آمریکا برای رسیدن به اغراض و امیال شوم خود، تروریست‌پروری و داعش‌سازی می‌کنند. انکار اینکه داعش را آمریکا بوجود آورده مانند انکار خورشید در چله تموز است؛ ترامپ رئیس فعلی رژیم آمریکا در سال 95 در جریان مناظره‌های انتخاباتی‌اش با «هیلاری کلینتون» صریحا اعتراف کرد که هیولای داعش از زهدان آمریکایی‌ها متولد شده است.

«لانه زنبور»؛ نام پروژه سری و مشترک دستگاه‌های جاسوسی آمریکا و انگلیس و رژیم صهیونیستی برای ایجاد داعش بود. اسناد این موضوع توسط «ادوارد اسنودن» پیمانکار سابق «آژانس امنیت ملی آمریکا» فاش شده است. آنطور که در اسناد افشاء شده توسط اسنودن آمده است، دو هدف اصلی این پروژه عبارت بودند از 1- تجزیه کشور‌های منطقه غرب آسیا. 2- حفظ موجودیت رژیم صهیونیستی. ابزار کار پروژه «لانه زنبور» نیز شناسایی و جذب تروریست‌ها و سلفی‌ها از تمام نقاط دنیا و اعزام آن‌ها به سوریه بود.

«رند پال» سناتور جمهوریخواه ایالت کنتاکی، خرداد 97 (ژوئن 2018) در کمیته روابط خارجی سنای آمریکا، خطاب به «مایک پمپئو» وزیر خارجه آمریکا گفت: «در یکی از ایمیل‌هایی که ویکی‌لیکس از هیلاری کلینتون افشا کرده، کلینتون به صراحت گفته ما باید از سعودی بخواهیم که حمایت مالی از داعش را قطع کند. یعنی ما می‌دانستیم و خبر داشتیم که این‌ها از داعش حمایت می‌کنند و باز هم به آن‌ها بمب و سلاح داده‌ایم که به راحتی برای داعش بفرستند».

آری، داعشی که در اوایل دهه جاری، اخبار جنایات سبعانه‌اش، جهان را لرزانده و ترسانده بود، برند آمریکا بر پیشانی داشت. همان داعشی که برای مردم کشور ما و مردم منطقه ما و مردم سراسر جهان مترادف با تجاوز به نوامیس، سر بریدن‌های ددمنشانه، جگرخواری‌های غیرقابل تصور، سربریدن کودکان، پوست کندن زنده زنده مردان در مقابل خانواده‌های‌شان، به اسارت گرفتن دختران و زن‌های بی‌گناه و تجاوز به آنان، سوزاندن زنده زنده افراد و ذبح دسته‌جمعی صد‌ها جوان بود، مستقیم و غیر مستقیم از سوی آمریکا حمایت لجستیکی، تسلیحاتی و مالی می‌شد.

همین داعش که امید آمریکا برای زایش یک خاورمیانه (غرب آسیا) جدید بود، با دستان با کفایت جبهه مقاومت و سردار رشید این جبهه یعنی شهید سپهبد حاج قاسم سلیمانی، نابود و مضمحل شد. در تاریخ 30 آبان 96 حاج قاسم به وعده‌ای که داده بود جامه عمل پوشاند و در نامه‌ای به محضر مقام معظم رهبری، پایان داعش را رسما اعلام کرد.

اما حالا که بیش از 2 سال از نابودی و ازاله داعش به فرماندهی حاج قاسم عزیز می‌گذرد، شاید ذره‌های غبار فراموشی بر اذهان عده‌ای قلیل نشسته باشد. فراموشی وحشت پراکنی و ددمنشی داعش و جانبازی‌های سربازان و سرداران جبهه مقاومت. البته عارضه نسیان و فراموشی در این مقوله فقط اختصاص به عده بسیار قلیلی دارد و عموم و اکثریت قاطع مردم ما با هر طرز تفکری، خود را مدیون حاج قاسم و همرزمانش در جبهه مقاومت می‌دانند؛ نشان به آن نشان که در مراسم تشییع پیکر مطهرش بنا به گفته سردار رمضان شریف سخنگوی سپاه، بالغ بر 25 میلیون نفر در 5 شهر اهواز، مشهد، تهران، قم و کرمان شرکت کردند و مردم اکثر شهر‌های کشور نیز برای این سردار رشید امت اسلام در خیابان‌ها به سوگواری و عزاداری پرداختند.

اما ادامه این وجیزه را صرفا برای یادآوری آن‌هایی قلمفرسایی می‌کنیم که شاید غبار فراموشی اذهانشان را از جنایات داعش آمریکایی و ایثار‌های مدافعان حرم و سپهسالار این مدافعان مخلص خدایی یعنی حاج قاسم، زدوده باشد.

ابتدا نیاز به یک فلاش‌بک (برگشت به عقب) است؛ زمستان 94 فرارسیده است و اخباری دال بر پیشروی داعش در شرق عراق و رسیدن هسته‌هایی از این گروه تکفیری - تروریستی به استان دیالی عراق که هم مرز با استان‌های ایلام و کرمانشاه ماست، مخابره شده است. در همان مقطع زمانی «امیر احمدرضا پوردستان» فرمانده وقت نیروی زمینی ارتش با قاطعیت اعلام کرد که «هیچ تهدیدی از سوی داعش در استان دیاله متوجه ایران نیست و ما خط قرمز 40 کیلومتری خود را ترسیم کرده ایم».

این سخنان امیر پوردستان و مشاهده رشادت‌های مدافعان حرم در پیکار با حرامیان داعشی مزدور آمریکا، به مردم ایران قوت قلب و احساس امنیت بخشیده بود و همه مردم ما با هر دیدگاه و سلیقه‌ای، تصاویر سردار سلیمانی و مدافعان حرم را بر لوح دل و جان خود ثبت کرده بودند.

مردم ما شنیده یا دیده بودند که داعشی‌های آمریکایی، 2 هزار جوان بیگناه را در نزدیکی یک رودخانه در یک روز سربریدند؛ آن‌ها جنایات و تجاوزات داعشی‌ها در سنجار را شنیده و دیده بودند. مردم ما می‌دانستند که داعشی‌های جنایت‌پیشه و آمریکایی، به تعبیر سردار سلیمانی صد‌ها هزار کیلومترمربع از اراضی عراق و سوریه را همراه با هزاران روستا، شهر و مراکز مهم استانی به تصرف درآورده بودند و هزاران کارگاه و کارخانه و زیرساخت‌های مهم این کشور‌ها از جمله راه‌ها، پل‌ها، پالایشگاه‌ها، چاه‌ها و خطوط نفت و گاز و نیروگاه‌های برق و موارد دیگری از این نوع را تخریب کرده بودند و شهر‌های مهمی همراه با آثار گرانبهای تاریخی و تمدن ملی آن‌ها را با بمب‌گذاری از بین برده و یا سوزانده بودند.

گلوله برفی گروه‌های تروریستی تکفیری در سوریه شکل گرفت و با اشغال 70 درصد از خاک این کشور به عراق نیز رسیدند و تا نزدیکی بغداد پیش رفتند و تبدیل به بهمن و هیولا شدند. با این حال مردم ما بواسطه رشادت‌های سردار سلیمانی و مدافعان حرم و چتر امنیتی ایجاد شده توسط نیرو‌های مسلح، هم در امنیت به سر می‌بردند و هم احساس امنیت داشتند و یکپارچه حامی و مدافع سردار سلیمانی و نیرو‌های جان برکفش بودند.

حتی زمانی که چند تروریست خرده‌پای وابسته به داعش آمریکایی در روز چهارشنبه 17 خرداد 96 (12 رمضان 1438) اقدام به ترقه بازی در ساختمان مجلس و حرم مطهر امام راحل کردند و 18 تن از هموطنانمان را به شهادت رساندند، مردم ما ذر‌ه‌ای از هیولای داعش نهراسیدند چرا که خود را مستظهر به ایثار و جانفشانی مدافعان حرم و وطن و سردار رشیدشان حاج قاسم می‌دانستند.

البته در آن مقطع زمانی (خرداد 96) وقتی تشییع پیکر شهدای جنایت تروریستی داعش در ساختمان مجلس، برگزار شد؛ خیل عظیم تشییع‌کنندگان با زبان روزه شعار‌های قابل تاملی سر می‌دادند و پلاکارد‌هایی با مضامین قابل توجه حمل می‌کردند؛ در یکی از این پلاکارد‌ها که در دستان تعداد کثیری از تشییع کنندگان قرار داشت، این شعار حک شده بود: «اگر مدافعان حرم نبودند، چه می‌شد؟»

البته این شعار فقط یک شعار نبود؛ یک دنیا حرف داشت؛ طعنه و تعریضی بود به معدود افراد به اصطلاح روشنفکری که در آن مقطع زمانی زیر کولر خانه‌های امن‌شان نشسته بودند و مدام آروغ روشنفکری می‌زدند و در میتینگ‌های تبلیغاتی علیه «مدافعان حرم» هجمه پراکنی و درشت‌گویی می‌کردند و بعد از جنایت داعش در ساختمان مجلس در قلب تهران، به لاک خود خزیده بودند؛ انگار نه انگار که چندماه پیش از آن، در آستانه انتخابات اردیبهشت 96، در یک محفل ستادی با لحنی تمسخرآمیز گفته بودند: «نزنید این حرف‌ها را؛ غیرت دینی آیا این است که به اسم حالا دفاع از حرم و فلان و این‌ها...»

یکی دیگر از این افراد به اصطلاح منورالفکر، طی مصاحبه‌ای که در پاییز 95 با یک نشریه داشت، گفته بود: «ما در سوریه دخالت پرضایعه و کم‌فایده داشته‌ایم. حال آنکه می‌توانستیم با کمترین هزینه‌ها بیشترین سود را به دست آوریم...»!

البته خود حاج قاسم با کلام نافذش جواب آن‌ها را داد؛ البته این جواب را در همان مقاطع سال‌های 94 و 95 و اوایل سال 96 نداد؛ چرا که در آن مقاطع زمانی، حاج قاسم در میانه میدان نبرد با حرامیان متوحش داعشی بود تا از کیان ملت‌های منطقه و جان و نوامیس آن‌ها دفاع کند و نگذارد حتی گرد داعشی‌ها هم به مرز‌های ایران اسلامی برسد.

اما حاج قاسم در 23 دی ماه 96 که چندماهی بود داعش را با دستان باکفایت خود و همرزمان سلحشورش مضمحل کرده بود، در مراسمی که برای یکی از مدافعان عروج کرده حرم به نام شهید «مهدی نوروزی» برگزار شده بود، جواب آن دسته معدود از به اصطلاح روشنفکران را که سعی در تخطئه جهاد مدافعان حرم داشتند، داد و گفت: «گاهی آدم‌های بزرگ ما حرف‌های خطاآلود استراتژیک می‌زنند و می‌گویند ما چرا در سوریه نبرد کردیم؟ خب، به این سبب که یک رژیم گمراه و گستاخی همچون رژیم صهیونیستی با دارا بودن بیش از 300 کلاهک هسته‌ای و با اتخاذ استراتژی جنگ پیش‌دستانه، هر توانایی را قبل از فعلیت یافتن نابود و بمباران می‌کند؛ اما امروز جمهوری اسلامی با عزت و اقتدار در برابر چنین رژیمی ایستاده است و دلیل آن علاوه بر سربازان نژادی خود در درون کشور، سربازان دیگری هستند که در نقاط دیگر، این دشمن را متوقف کرده‌اند».

آن مراسم 23 دی 96، درست چند روز پس از زلزله خفیفی برگزار شد که تهران را لرزانده بود و سبب شده بود یک شب تا صبح، پایتخت‌نشنیان از هراس زلزله، خواب را بر چشمانشان حرام کنند؛ لذا حاج قاسم تعریض ظریفی نثار تخطئه کنندگان مدافعان حرم کرد و گفت: یک زلزله 5 ریشتری، یک شب تهران را به هم می‌ریزد؛ خب تصور کنید داعش وارد کشور ما می‌شد؟!

بهترین تعبیر در این زمینه را مقام معظم رهبری دارند؛ معظم‌له در دیداری که بهمن 94 با جمعی از خانواده شهدای مدافع حرم داشتند، ضمن برشمردن سه ویژگی و امتیاز مدافعان حرم، فرمودند: امتیاز دوم این شهدای شما این است که اینها رفتند با دشمنی مبارزه کردند که اگر اینها مبارزه نمی‌کردند این دشمن می‌آمد داخل کشور... اگرجلویش گرفته نمی‌شد ما باید اینجا در کرمانشاه و همدان و بقیه استان‌ها با اینها می‌جنگیدیم و جلوی اینها را می‌گرفتیم. در واقع این شهدای عزیز ما جان خودشان را در راه دفاع از کشور، ملت، دین، انقلاب اسلامی فدا کردند.

آری، مردم ما قدرشناس‌اند و می‌دانند که امنیت مثال‌زدنی امروزشان نتیجه مجاهدت‌های شبانه‌روزی حاج قاسم و همرزمان سلحشور اوست. هر چند عده انگشت‌شماری قدر این مجاهدت‌ها را ندادند و از قدردانی و تکریم حاج قاسم توسط 80 میلیون ایرانی عصبانی شوند. به قول مولانا: کی شود دریا ز پوز سگ نجس / کی شود خورشید از پف منطمس (ناپدید)

اگر حاج قاسم نبود... 2
اگر حاج قاسم نبود... 3
اگر حاج قاسم نبود... 4
اگر حاج قاسم نبود... 5
اگر حاج قاسم نبود... 6
اگر حاج قاسم نبود... 7
اگر حاج قاسم نبود... 8
اگر حاج قاسم نبود... 9
اگر حاج قاسم نبود... 10