رهبر انقلاب و تحقیر آمریکا در افغانستان

این یک واقعیت قطعی که آمریکا، بارها در افغانستان تحقیر شد. اوج تحقیر، آن زمان بود که جو بایدن رئیس جمهور آمریکا پس از بیست سال اشغال افغانستان اعتراف کرد که دیگر نمی خواهد کشته شدن سربازان آمریکایی در افغانستان را ببیند. بایدن، شرمسار از کشته شدن بیش از 2400 نفر و جراحت حدود 21 هزار زخمی سرباز آمریکایی همه نیروهای نظامی کشورش را از افغانستان خارج کرد تا مردم آمریکا بعد از جنگ ویتنام شاهد بزرگترین شکست کشور خود در دوره معاصر باشند. بایدن گفت:«من چهارمین رئیس جمهور آمریکا هستم که این جنگ را می بیند اما آن را به پنجمین رئیس جمهور آمریکا تحویل نخواهم داد.»

مبارزه افغان ها برای رهایی کشور از اشغال نیروهای مغرور ناتو و بخصوص مقاومت مستمر آنها در برابر اشغالگری کاخ سفید، عامل دیگر تحقیر امریکا بود. آمریکا مانند یک ابرقدرت به افغانستان لشکر کشید و در حال افول، افغانستان را ترک کرد. در این عرصه، سیاستگذاران آمریکا به خوبی فهمیدند که اراده ملت ها به مراتب قوی تر از قدرت هواپیماها و موشک ها و شکنجه گران و قاتلان مردم بی گناه افغانستان است. آمریکا وقتی در دوحه در مقابل رهبران طالبان نشست نیز تحقیر شد. آنها که برای مقابله با تروریست های طالبان و تامین امنیت افغانستان به این کشور آمده بودند، خاضعانه در مقابل طالبان نشستند و از آنها طلب امنیت برای سربازان خود نمودند. آنها که با پرچم دفاع از حقوق زنان وارد افغانستان شده بودند در دوحه، طالبان را به عنوان حامی حقوق زنان پذیرفتند و با اشاره به قوانین اسلام در حمایت از حقوق زنان، ابراز امیدواری کردند که جنبش طالبان به تعهدات خود در قبال زنان عمل کند.

آمریکا حتی پس از اعلام خروج نیروهای آمریکایی از افغانستان نیز توسط طالبان تحقیر شد. این گروه، آمریکا را به نقض توافق دوحه متهم کرد و گفت: واشنگتن با تأخیر چند ماهه در روند خروج نیروهایش از افغانستان، توافق‌نامه صلح دوحه را نقض کرده‌است. براساس توافق‌نامه صلح دوحه، نیروهای آمریکایی می بایست تا ماه می افغانستان را ترک کنند. این تحقیر که آمریکا در مقابل گروه تروریستی طالبان نیز متهم به نقض پیمان شود، در تاریخ این کشور، ماندگار خواهد شد.

آمریکا در کشور خود هم تحقیر شد. اشغال افغانستان برای مالیات دهندگان آمریکایی بیش از دو تریلیون دلار هزینه داشت. اینک یک پرسش اساسی در میان مردم و بخصوص نخبگان آمریکا مطرح است که اگر طالبان یک گروه تروریستی به شمار می رفت و آمریکا به همین دلیل با همراهی ناتو بیست سال افغانستان را اشغال کرد، پس چرا با این گروه وارد مذاکره شد و چرا به خروج نیروهای نظامی خود، پاسخ مثبت داد؟ پرسش دیگری که از جانب نخبگان مطرح می شود این است که چرا پس از هزینه کردن دو تریلیون دلار در افغانستان، نه تنها تروریسم نابود نشد بلکه گروه تروریستی داعش نیز به مشکلات افغانستان اضافه گردید. یکی از مقامات افغانستان می‌گفت اگرآمریکائی ها از هر دلار، فقط بیست سنت به ما می‌دادند، می توانستیم کشورمان را آباد و نیروهایمان را آموزش بدهیم. در واقع اگر آمریکا این دو تریلیون دلار را برای ساخت بیمارستان، مدرسه، دانشگاه و تأمین هزینه طرح های توسعه ای و مبارزه با مواد مخدر و کشت آنها هزینه می کرد، آیا باز هم "تحقیر شده" از افغانستان خارج می شد؟

اخراج آمریکا از افغانستان ثابت کرد که دیگر این کشور، قدرت برتر دنیا نیست و نمی‌تواند اراده خود را به ملت‌ها تحمیل کند. در طول بیست سال اشغال افغانستان، آمریکایی‌ها همواره در معرض تحفیر قرار داشتند و اقدامات غیرانسانی آنان که موجب ویرانی افغانستان شد و اعمال سخیف و ضد حقوق بشری سربازانشان در زندان های افغانستان نه تنها باعث تحقیر کاخ سفید در عرصه بین الملل شد بلکه موجب تنفر بی پایان مردم افغانستان از اشغالگران گردید. مقاومت مردم افغانستان هیمنه آمریکا را شکست و در جنایات آمریکا علیه مردم فلسطین، یمن، سوریه و عراق هم این وضعیت برای آمریکا تکرار خواهد شد چرا که دیگر نیروهای مقاومت منطقه نیز جرأت دفاع از حقوق خود در برابر زورگویی‌های آمریکا و متحدانش را پیدا کرده اند. رهبرمعظم انقلاب اسلامی در پیام خود به مناسبت ایام حج همچنین به ادامه دسایس آمریکا علیه کشورهای منطقه اشاره و توصیه کردند که ملت بیدار افغان باید مراقب ابزارهای اطلاعاتی و سلاحهای جنگ نرم آمریکا درکشور باشد و هشیارانه در برابر آن بایستد.

یکی از سلاح های جنگ نرم ناتو و آمریکا در کشورهای مسلمان، استحاله فرهنگی این کشورها هست. غرب قصد دارد با گسترش فرهنگ لیبرالیسم، نوعی زندگی غربی را در افغانستان رایج سازد و به‌صورت نرم، آرام و خزنده مردم مسلمان این کشور را با فرهنگ اسلامی خویش بیگانه سازد. این اهداف را وزرای امور خارجه کشورهای غربی، تحت عنوان ایجاد جامعه مدنی در افغانستان در اجلاس های بین المللی مطرح کرده و با ادعای دفاع از حقوق زنان، تلویحا بی حجابی را عامل رشد زنان افغانستان دانسته اند. برنامه راهبردی سیاستگذاران ناتو در افغانستان که پس از خروج نیروهای نظامی نیز ادامه خواهد یافت، استفاده از ابزارهای نوین ارتباطات برای نهادینه سازی تفوق فرهنگی غرب در این کشور است. مردم افغانستان به دلیل ریشه‌های قوی دینی، در عین مخالفت با افراط گرایی، ترویج فرهنگ سکولار غرب و بی قیدی و لاابالی گری را نیز نمی پذیرند. در این عرصه، علمای دینی و روشنفکران مذهبی باید برای مراقبت از فرهنگ و هویت اسلامی کشورشان به میدان آیند.

از سوی دیگر آمریکا نمی‌خواهد بحران افغانستان حل شود و علاقمندند خروج نیروهای امریکا از این کشور، دور جدیدی از بحران و ناامنی را شکل دهد. با خروج آمریکا، ممکن است ماموریت این کشور در افغانستان، به دست کشورهای ثالث مانند عربستان و ترکیه و گروههایی مثل داعش یا شاخه نظامی طالبان سپرده شود. سرویس های اطلاعاتی جایگزین نیروهای امریکایی در افغانستان خواهند شد و پنتاگون تمایل دارد حضور سیاسی و مستشاری خود در افغانستان را ادامه دهد. مردم افغانستان باید به وحدت ملی در دوران جهاد برگردند. دولت و گروه های قومی بخصوص طالبان باید به این باور برسند که بحران افغانستان راه حل نظامی ندارد و بهترین اقدام، اعلام آتش بس و تداوم مذاکرات بین الافغانی است. بر این اساس می توان با حفظ ساختارهای قانونی و براساس جمعیت و نفوذ اقوام و گروه ها، به یک دولت آشتی ملی دست پیدا کرد.