استانداردهای دوگانه در برخورد با توانایی‌های علمی و دفاعی ایران

به گزارش ایسنا، فاطمه شریفی، کارشناس روابط بین الملل در یادداشتی با این مقدمه می‌افزاید: در حالیکه پرتاب موفقیت آمیز این ماهواره موجب خوشحالی و استقبال دوست داران انقلاب اسلامی شد، با واکنش منفی غرب مواجه گردید و این دستآورد علمی و دفاعی به مذاق خیلی ها که بنا به گفته سخنگو وزارت امور خارجه، ناشی از استانداردهای دوگانه و تن دادن آنها به قلدرمنشی آمریکا در صحنه جهانی است، خوش نیامد. تروئیکای اروپا (آلمان، فرانسه و انگلیس) ضمن ابراز نگرانی از چنین موفقیتی، در بیانیه هایی جداگانه، پرتاب موشک نور را ناسازگاز با قطعنامه 2231 دانستند. قطعنامه‌ای که توافق هسته ای سال 2015 با ایران موسوم به برجام را در بر می گیرد و همین شرکای اروپایی بارها و بارها در اجرای مفاد آن ناکام بوده و خود ناقض آن به حساب می آیند. حال اما با استناد به پاراگراف سوم ضمیمه B این قطعنامه که از ایران خواسته شده از فعالیت‌های مرتبط با موشک‌های بالستیک «با قابلیت حمل کلاهک هسته‌ای» خودداری کند»، مدعی نقض آن قطعنامه از سوی ایران هستند.

این در حالی است که همان قطعنامه به خودی خود برنامه‌های موشکی ایران را ممنوع نمی‌کند. آنها مدعی هستند که پرتاب موشک نور بر خلاف نص صریح این قطعنامه است، در حالیکه بنابر فتوای مقام معظم رهبری، تولید و کاربرد هرگونه بمب یا کلاهک هسته ای حرام بوده و موشک حامل ماهواره هم نمی تواند کاربردی در این زمینه داشته باشد. البته ایران بارها موضع خود را در این زمینه و اینکه تولید موشک تنها برای افزایش توان دفاعی کشور است، اعلام کرده است. علاوه بر اروپا، واکنش ها در آمریکا هم گسترده بود، ابتدا وزارت دفاع آمریکا این اقدام را تهدیدی علیه امنیت منطقه و آمریکا خواند، پس از آن مایک پمپئو وزیر امور خارجه ضمن اینکه ایران را به نقض قطعنامه 2231 شورای امنیت سازمان ملل متهم کرد، مدعی شد که هر کشوری وظیفه دارد از ایران به شورای امنیت شکایت کند. عدم همراهی جامعه جهانی در این زمینه موجب شد تا واشنگتن تغییر موضع داده و مورگان اورتگاس سخنگوی وزارت امور خارجه این کشور اعلام کرد که آمریکا خود شکایت خواهد نمود. واشنگتن در حالی با استناد به ماده انضمامی قطعنامه 2231 بحث شکایت از ایران در شورای امنیت را پیش می کشد که گویی از یاد برده خود یکی از ناقضین اصلی این قطعنامه بوده و در ماه می 2018 با خروج یکجانبه از برجام به عنوان یکی از بخش های اصلی این قطعنامه، آن را به طور کامل زیر پا گذاشت. قطعنامه ای که پس از توافق هسته‌ای و در حمایت از آن در سال 2015 در شورای امنیت به تصویب رسید. حال در این شرایط این سوال مطرح می شود که واشنگتن با چه مبنای حقوقی این حق را برای خود قائل شده که موضوع را به شورای امنیت بکشاند؟ با قدری تامل نمی توان پاسخی جز "رویکرد قلدرمابانه و برنتابیدن موفقیت های ایران مستقل" برای این سوال یافت. در جائیکه رئیس جمهور این کشور، برای جبران ناکامی در قبال تهران مدعی می شود که «از نزدیک ایران را زیر نظر داریم و از خودشان بیشتر در مورد ایران می‌دانیم.» اما همزمان با این ادعا، یک روزنامه لبنانی با سوالی، تیتر اصلی خود را به این موضوع اختصاص داده که «چرا ماهواره‌های آمریکایی و اروپایی نتوانستند رصد کنند؟» در پاسخ به آن، بیان داشته است که ایران در نمایشی غافلگیرانه و سریع با بهره گیری از توانایی فنی و علمی خود، موفق به پرتاب ماهواره نور و قرار دادن آن در مدار شد، بدون اینکه ماهواره‌های آمریکایی و اروپایی بتوانند عملیات آماده‌سازی برای پرتاب این ماهواره را رصد کنند. عملیات قرار دادن ماهواره نور بر موشکی که آن را به فضا برد به شکل محرمانه، سریع و حداکثر در دو ساعت انجام شد به نحوی که دستگاه‌های رصد بین‌المللی و شرکت‌های ویژه این کار چیزی از علمیات پرتاب نفهمیدند، تنها پس از آنکه ماهواره نور در مدارش در دور زمین قرار گرفت، آنها با خبر شدند. وزارت خارجه رژیم صهیونیستی نیز موضع مشابهی گرفت، اما با این تفاوت که همانند عادت معهود خود با چهره ای آغشته بر ریاکاری و فریب، مردم کشورمان را هدف قرار داد و مدعی شد که از جامعه جهانی خواسته که تحریم‌ها علیه ایران را تشدید کند. در این بیانیه آمده که ایران به برنامه‌های نظامی ادامه می‌دهد در حالی که باید به مبارزه با بحران کرونا و کمک رسانی به شهروندان آسیب دیده متمرکز شود. این اظهارات از سوی سران رژیم صهیونیستی در حالی مطرح می شود که با اندکی تامل و تعقل می توان دریافت که پرتاب یک ماهواره و قرار گرفتن موفق آن در مدار زمین، اقدامی نیست که بشود یک روزه، یک هفته، یک ماهه و یا حتی یک ساله آن را انجام داد. پرتاب موفق امروز نتیجه تلاش حداقل 10 سال است. پروژه ای که روی آن تحقیق، برنامه‌ریزی، مشورت و ممارست گسترده صورت گرفته است و اینگونه نیست که امروز نظام اراده کند یک ماهواره بسازد و آن را در مدار 500 کیلومتری زمین قرار دهد و فردا آن را عملیاتی کند. حال با تمام این تفاسیر باید گفت ایران همواره اعلام کرده است که فعالیت هایش، کارکردی غیر نظامی دارد و بنا به گفته ی وزیر ارتباطات کشورمان، «برنامه فضایی ایران صلح‌آمیز است که بخشی را دولت انجام می‌دهد و بخش صلح‌آمیز دفاعی طبعا به وسیله نیروهای مسلح پیگیری می‌شود. مسئله ای که عباس موسوی سخنگو وزارت امور خارجه نیز بر آن صحه گذاشت و در این باره تصریح کرد: «بکارگیری فناوری فضایی با اهداف صلح آمیز بخشی از برنامه دفاعی و نیز توسعه علمی جمهوری اسلامی ایران است و هیچ یک از معاهدات بین المللی، ایران را از دستیابی و توسعه این فناوری که به پشتوانه تلاش کارشناسان و نخبگان ایرانی بدست آمده، منع نمی کند.» انتهای پیام