اعراب برنده بازی نبودند
تهران - ایرنا - روز سه شنبه را آنگونه که ترامپ رئیس جمهوری آمریکا بارها در جلسه امضای توافقنامه های بحرین و امارات با اسرائیل، به زبان راند، باید یک روز تاریخی دانست، چرا که یک روز تاریخی تحقیرآمیز برای جهان عرب بود که در یک بده بستان یکطرفه هرچه داشتند تقدیم دشمنان ملت فلسطین کردند.
این بده بستان، همه را شگفت زده کرد، حتی دشمنان افراطی فلسطین را در غرب دربهت فرو برد، چرا که باور چنین معامله ای سخت می نمود.
ترامپ قبل از همه حرف زد و رجز خوانی کرد که عمدتا دمکرات ها و جو بایدن رقیب انتخاباتی اش را هدف گرفته بود. بعد هم تشکر از تیمش، از نتانیاهو و از میهمانان عرب و بعد هم نوبت نتانیاهو رسید که واژه ای جز "ایران" که به آن حمله کند، به ذهنش نمی رسد. او هم تشکر کرد از ترامپ، از کوشنر، از پمپئو و نمایندگان و سران امارات و بحرین، اما با زبان تهدید؛ بویژه آنجا که گفت این توافق حاصل قدرت اسرائیل بوده است.
آنها که تحلیل هایشان مبتنی بر معادله سود و زیان است، در بهترین حالت پیش بینی می کردند که دولت های عرب ثروتمند منطقه، بعد از 40 سال از توافق عقیم و سترون انور سادات رئیس جمهوری وقت مصر و 26 سال از سازش اردنی ها، به حدی از بلوغ در معادلات سیاسی رسیده باشند که دستکم چند امتیاز ویژه برای این دست و دلبازی هایشان بگیرند، اما چنین نشد.
این حماقت سیاسی، آنقدر عیان و آشکار بود که غروب سه شنبه بسیاری از شبکه های بین المللی در گزارش هایی از لبنان، غزه، کرانه باختری و حتی تل آویو و بیت المقدس با هر عرب فلسطینی و غیر فلسطینی که صحبت کردند تا نظر افکار عمومی موافق این توافق را در بوق کنند، نشد که نشد.
موضوع خیلی پیچیده نیست؛ سران عرب خلیج فارس اگر فقط به این سوال که "امارات و بحرین در قبال پشت کردن به آرمان فلسطین و دادن امتیازهای باور نکردنی به نتانیاهوی در آستانه سقوط سیاسی و آبروریزی اخلاقی، چه بدست آوردند؟"، پاسخ دهند، شاید بتوانند افکار عمومی جهان عرب را اقناع کنند.
این کشورهای ثروتمند عرب خلیج فارس نه نیازی به نقش رژیم صهیونیستی برای بهبود اوضاع اقتصادی خود داشتند و نه تحت تحریم بودند و نه تهدید فوری امنیتی علیه آنان وجود داشت و تنها در ازای وعده دریافت جنگنده های اف 35 از آمریکا، وعده همکاری های اقتصادی با اسرائیل و عدم الحاق کرانه باختری، نفرین ابدی فلسطین را برای خود خریدند.
تازه همین وعده هایی که دریافت کرده اند، هیچ تضمینی ندارد؛ بطوری که از همین حالا کنگره آمریکا و سران رژیم صهیونیستی با هرگونه وا گذاری و فروش اف 35 به امارات مخالفت کرده اند.
در جریان این شو انتخاباتی برای ترامپ، حتی مشخص شد که دولت های عرب طرف قرارداد در ارتباط با توافق صورت گرفته آدرس های غلط می دهند، بطوری که طرف اماراتی مدعی جلب توافق طرف اسرائیلی برای تشکیل دولت مستقل فلسطینی بود، این درحالی است که نتانیاهو و سران رژیم صهیونیستی حتی در ارتباط با الحاق کرانه باختری نیز ادعای طرف اماراتی را به شکلی تحقیر آمیز رد کردند و نتانیاهو هم تاکید کرد که قراری بر تعلیق طرح نیست، بلکه برای چند ماه به تعویق افتاده است.
حالا این اتفاق میان امارات و بحرین با اسرائیل دو برنده در برابر میلیون ها بازنده در جهان عرب دارد؛ نتانیاهو و ترامپ که هرچه خواستند از این اتفاق گرفتند و آن هم به قیمت آبروی 22 کشور عرب تمام شد. حتی می شد در فحوای بیانیه اتحادیه عرب هم این شرمندگی و خفت را حس کرد.
برای نتانیاهو روز سه شنبه یک روز واقعا غیر قابل تکرار خواهد بود، بطوری که باورش برای خود او هم یک امر محال بود؛ سیاستمداری فاسد که پرونده های فساد مالی و اخلاقی، او را در لبه پرتگاه قرار داده و در روند سیاسی رژیم اشغالگر بن بست ایجاد کرده بود.
حالا او از قبل دست و دلبازی سران عرب، نفس راحتی می کشد و به قول تحلیلگران اسرائیلی نامش در تاریخ رژیم اشغالگر ثبت خواهد شد، برای روزی که دو دولت عرب مجانی هویت این رژیم را به رسمیت شناختند.
این معامله ابلهانه یک پیروز دیگر هم داشت و آن کسی نبود جز ترامپ که ماههاست در رقابت های انتخاباتی از رقیبش عقب است. ترامپ دیروز سه شنبه مغرورانه، بر ویرانه به جامانده از مدیریتش در همه حوزه های اقتصادی، تجاری، روابط خارجی و... ایستاد و در برابر افکارعمومی ناامید و مایوس آمریکا مانور تبلیغاتی داد.
او دیروز بخاطر حماقت طرف های مقابل، پرده ای جلوی فلج اقتصادی ناشی از سیاست های غلط، کشتار کرونا بخاطر باورهای خرافی و جانبداری از جریان های راست افراطی، نژادپرستان و آشوب های اجتماعی کشید و گفت که منتظر است درروزهای آینده دولت های دیگر هم به این کارناوال ملحق شوند که البته از مدت ها قبل، قابل پیش بینی بود که منظور و هدف، عربستان است.
رسانه های بین المللی و برخی رسانه های فارسی زبان تلاش کردند تا توافق دیروز را حاصل ترس دولت های عرب خلیج فارس از ایران القا کنند؛ اما آیا چنین ادعایی صحت دارد؟
برای پاسخ به این ابهام آفرینی ها کافی است مروری بر تجربه تاریخی 400 سال گذشته انداخته شود؛ در این مدت ایران آغاز کننده هیچ جنگ و منازعه ای در منطقه نبوده، از هیچ مرز قانونی عبور نکرده و در 4 دهه اخیر هم از دولت های قانونی منطقه در مقابل تروریسم دفاع کرده است و حتی همواره منادی حل مسائل منطقه از طریق همکاری های جمعی بوده است و در همین سال های اخیر بارها دولت های منطقه از جمله عربستان و امارات را به حل اختلافات از طریق گفت وگو و میزهای مذاکره دعوت کرده است و مهمتر اینکه برای تحقق صلح و پایان دادن به کابوس تروریسم در منطقه هزینه پرداخته است.
به علاوه دولت های منطقه، بخصوص عربستان و امارات، با بودجه های نظامی و دفاعی چند ده میلیارد دلاری سالانه، به انبار بزرگ تسلیحات جهان تبدیل شده اند و پیشرفته ترین تسلیحات را درهمین سال های اخیر از آمریکا و دولت های اروپایی دریافت کرده اند، پس نگرانی از چه دارند؟
نتیجه آنکه دیروز ترامپ و رسانه های متمایل به او در سطح جهان، یک شو تبلیغات انتخاباتی راه انداختند و بیچاره رای دهندگان آمریکایی که نمی دانند اعراب خلیج فارس برای بیش از دو دهه است که روابط عمیق اقتصادی، سیاسی و حتی امنیتی با رژیم صهیونیستی دارند و این علنی سازی تنها جنبه تبلیغاتی داشته است.
*س_برچسب‌ها_س*