منفعت کسی می‌برد که در تحت ولایت تو در آید؛ تهیدست می‌شود کسی که با تو دشمنی ورزد. رستگار می‌شود کسی که ملازم تو باشد! و هلاک می‌شود کسی که از تو دوری گزیند.

مرده مانند کسی است که در خواب خود انواع شادی های بی شمار و انواع ترس و وحشت هایی که قادر به شمارش آنها نیست می بیند. حال بنگر چگونه است حال آنکه در خواب شاد است و آنکه در آن دچار ترس و هراس است.

در آسایش را به رویم باز کن و به قدرتت صولت سلطان غم را در میدان حیات من بشکن و مرا در موردی که از آن شکوه دارم به عنایت و احسانت کامیاب کن و به درخواست من شیرینی اجابت بچشان و از سوی خودت رحمت و گشای

بخشش آن است که اما و اگری پیش از آن نباشد و منت گذاری درپی آن نیاید. بخشندگی پیش از درخواست از بزرگترین بزرگواری‌هاست.

امیرالمومنین امام علی علیه السلام فرموده‌اند: هرکس به محاسبه خویشتن پردازد، سود برد و هرکس از خویشتن غفلت بورزد، زیانکار شود و هرکس ترسد، در امان باشد.

برون شد مرا از بیماری به سوی عفو خویش، بازگشت مرا از دوران بسترنشینی به سوی چشمپوشی خویش، رهایی‌ام از درد را به فراخنای رحمت خویش، و سلامت یافتنم از این سختی را به آستان گشایش خویش، قرار ده.

امام صادق علیه السلام فرموده‌اند: حضرت فاطمه (س) را در پیشگاه خداوند متعال نه اسم است: فاطمه، صدیقه، مبارکه، طاهره، زکیه، راضیه، مرضیه، محدثه، زهرا.

بر محمد و آل محمد درود فرست، و از فضلت در گشایش را برای من بگشا، و بانیروی خود تسلط اندوه را از من برگردان، و برای من در آنچه به سوی تو شکوه نمودم خوش بینی مرحمت فرما.

امیرالمومنین امام علی علیه السلام در سخنی گران بها صفات و نشانه‌های چهار گروهی که شایسته پاسداری از دین نیستند را بیان فرموده‌اند.

امیرالمومنین امام علی علیه السلام فرموده‌اند: قرآن را بفهمید، زیرا که آن بهار دلهاست و از نور آن شفا جویید. زیرا که آن شفابخش بیماریهای سینه هاست.

پسرم! از خداوند، به اندازه ای که به او نیاز داری، اطاعت کن و به اندازه ای که تحمل عذابش را داری، از او نافرمانی کن.

ای بسا بنده‌ای که قصد گناه می‌کند، اما به یاد آن دو فرشته موکل بر خود می‌افتد و از گناه خودداری می‌ورزد و خویشتن را نگه می دارد و می‌گوید: پروردگارم مرا می‌بیند و فرشتگان مراقب من هستند.

اگر شاخ شیطانی سرک می کشید و یا مرزی از سوی مشرکان گشوده می شد پیامبر، برادرش حضرت علی علیه السلام را در کام آن می افکند...

امام علی علیه السلام در نامه خود به جانشین فرماندار بصره، پنج توصیه درباره پرهیز از اسراف، انفاق کردن، و میانه روی را بیان فرموده‌اند.

خداوند به بنده مومن نیازمند خود می‌فرماید: به عزت و جلالم سوگند که من تو را در دنیا از سر خواریت نزد من، محتاج نکردم. اکنون این سرپوش را بردار و ببین به جای دنیا به تو چه داده‌ام.

پس به پایان کار آنها نیز بنگرید در آن هنگام که به تفرقه و پراکندگی روی آوردند، و مهربانی و دوستی آنان از بین رفت، و سخن ها و دل هایشان گوناگون شد، و از هم جدا شدند.