ننگ سکوت برای مدعیان آزادی

آمار و ارقام عجیبی منتشر می‌شود. تصاویر و اخبار ترسناک و غم انگیزی هر روز به رسانه‌ها مخابره می‌شود. هر روز که می‌گذرد درد و سختی‌های مردم فلسطین شکل ترسناک تری به خود می‌گیرد. بیش از 170 روز از کشتار صهیونیست‌ها در نوار غزه می‌گذرد و مجامع بین المللی آن هم هر از چند گاهی ابراز نگرانی می‌کنند و تنها از رژیم صهیونیستی درخواست می‌کنند که اجازه رساندن آب و غذا و سوخت به نوار غزه صادر شود. بله تنها درخواست می‌دهند و هیچ اجباری وجود ندارد.

این موضوعات آن قدر عیان است که بار‌ها درباره آن صحبت کرده اند و البته این روز هم مردم جهان فهمیده اند که چه اتفاقی در نوار غزه و فلسطین در حال افتادن است و بار‌ها با انجام تظاهرات در 5 قاره جهان خواسته خود را نسبت به دولت هایشان برای توقف جنگ و محکوم کردن صهیونیست‌ها اظهار کرده اند، اما در این مدت که این تظاهرات تنها منجر به شناخته شدن چهره اصلی صهیونیست‌ها به تمامی جهانیان شده است. ولی نتوانسته به توقف جنگ در غزه کمک کند.

جدید‌ترین جنایت صهیونیست ها، اما پا را فراتر از کشتن و غارت گذاشته و به نوعی خوی این رژیم کودک کش را بار دیگر و این بار به نوعی دیگر برای جهانیان رسوا کرد.

شبکه الجزیره به نقل از افراد داخل بیمارستان شفا در نوار غزه گزارش داد نیرو‌های ارتش رژیم صهیونیستی در غزه وارد بیمارستان شفا شده و پس از تجاوز دسته جمعی به زنان پناهنده حاضر در بیمارستان آنها را به قتل رساندند.

در بخشی از این گزارش شخصی به نام جمیله الهسی به عنوان یک خبرنگار حاضر در غزه درباره مشاهدات خود در نزدیکی منطقه بیمارستان شفا می‌گوید: منطقه مجتمع پزشکی الشفا عبارت است از یک میدان جنگ که یک اهریمن به آن وارد شده، می دانید اهریمن چیست؟... من هرچه حرف بزنم به اندازه آن چیزی که دارید توی شبکه‌ها و اخبار و روزنامه‌ها می‌بینید نمی‌رسد.

وی سپس این طور ادامه می‌دهد: درمورد آن چیزی که ما دیدم، از زن‌هایی بگوییم که به آنها تجاوز شد، زن‌هایی که ربوده شدن، زن‌هایی که کشته شدن، جنازه‌هایی که از زیر آوار بیرون آورده شدن، اما سگ‌های اسرائیلی هجوم بردند دیگه بدتر از این؟

رژیم صهیونیستی قبلاً در ماه نوامبر به بیمارستان الشفاء در شهر غزه حمله کرد و هزاران نفر را که به دنبال پناهگاهی در بیمارستان بودند وادار به فرار کرد. این حمله با محکومیت گسترده سازمان‌های امدادی مواجه شد، زیرا حملات هوایی، زمینی و دریایی رژیم اسرائیل، با هدف تخریب سیستم بهداشتی غزه به سمت فروپاشی انجام داده می‌شد.

به طور کلی شمار شهدای غزه از آغاز جنگ تا به بیش از 32 هزار نفر و شمار مجروحان نیز به 74 هزار نفر نفر افزایش یافته است.

وزارت بهداشت فلسطین در غزه همچنین اعلام کرد که بیش از 73 درصد از مجموع قربانیان جنگ در غزه زن و کودک هستند.

پس از این جنایات بود که عصر دوشنبه برای اولین بار شورای امنیت پیش‌نویس قطعنامه‌ای را که خواستار «آتش‌بس فوری در غزه در طول ماه رمضان، آزادی فوری و بی‌قیدوشرط تمام گروگان‌ها و تضمین دسترسی بشردوستانه می‌شود، تصویب کرد و رأی مثبت به آن داد.

14 کشور به این قطعنامه رأی مثبت دادند و آمریکا هم برخلاف دفعات پیشین، آن را وتو نکرد و رأی ممتنع داد.

در همین مدت چهره زشت تروریسم این در گوشه‌ای از اروپا و در مسکو روسیه خود را نشان داد.

در حمله تروریستی که در روسیه توسط 4 تروریست به تالار کروکوس در مسکو انجام شد 285 نفر از جمله هشت کودک کشته یا مجروح شدند که از میان مجروحان، 137 نفر از جمله سه کودک جان خود را از دست دادند.

ابعاد مختلف این حادثه هنوز مشخص نشده و حاشیه‌های اطلاع آمریکایی‌ها از این حمله تروریستی و کمک سرویس‌های بزرگ اطلاعاتی جهان به تروریست‌ها و حتی پذیرفتن حمله توسط داعش هنوز ادامه دارد، اما مطلب مشخص چهره زشت تروریست در جهان و کشتار انسان‌های بیگناه در جهان است.

موضوع ما، اما بستن چشمان مجامع بین المللی و مدعیان حقوق بشر به جنایات در غزه و عذاب مردم یک ملت و هم دردی‌های مصنوعی و بدون واقعیت از روس‌ها برای حمله تروریستی اخیر نیست، مسئله سکوت سلبریتی‌های وطنی به ظاهر انسان دوست است. مسئله اجازه نداشتن این به ظاهر مدعیان حقوق انسان هاست برای موضع گیری علیه جنایات در فلسطین و سایر نقاط جهان است.

تجاوز به زنان در مقابل همسرانشان، جنایات هر روزه صهیونیست‌ها در نوار غزه و قعطی آب و برق و نبود دارو و مواد غذایی در کشتار انسان‌ها و کوچاندن اجباری آنها اهمیت ندارد. جنایت و تروریست بی سابقه در روسیه و کشتار انسان‌ها چندان برای این مدعیان آزادی در ایران چندان مسئله به روزی نیست، اما کوچکترین مشکل و موضوعی در ایران را نمادی از بدبختی می‌دانند و حرف از شکست جمهوری اسلامی ایران می‌زنند.

سلبریتی‌هایی مانند علی کریمی، اصغر فرهادی، و حمید فرخ نژاد و بسیاری دیگر... که اکنون تمام دنیای خود را در تعریف و تمجید‌های رسانه‌های بیگانه و شبکه‌های اجتماعی خود می‌بینند منتظر هستند که بر علیه کشور خود موضع گیری کنند و هیچ گاه صحبتی از فلسطین نمی‌کنند و به نوعی چشم خود را روی جنایات صهیونیست‌ها بر علیه مردم بی دفاع غزه می‌بندند و نظری نمی‌دهند و عنوان می‌کنند در مسائلی که تخصصی ندارند حرف نمی‌زنند؛ که البته باید عنوان کرد این سلبریتی‌ها نباید هم انتظار داشت چیزی بر علیه غربی‌ها و صهیونیست‌ها مطرح کنند چرا که به نظر می‌رسد مسیر هر دو به یک نقطه ختم می‌شود و موضع گیری علیه آن‌ها چندان سودی برای امسال این سلبریتی‌ها ندارد.

سلبریتی‌هایی مانند علی کریمی که در ایران رشد کرده اند و حالا علاوه بر شادی برای کشته شدن مردم کشور خودشان (حمله تروریستی در سالگرد شهید سلیمانی در کرمان) چشم بر روی حقوق بشر ادعای خود می‌بندند و تنها در مواردی که سودی برایشان دارد و بر علیه جمهوری اسلامی ایران باشد حرف می‌زند.

موضع گیری‌های دستوری که نشان می‌دهد که نباید این سلبریتی‌ها و به ظاهر مدعیان آزادی را چندان جدی گرفت، چرا که آن‌ها هر جا به سودشان باشد صحبت می کنند. سودی که اکنون در تقابل با مردم و کشور خودشان است.

گزارش محمد حسین نیک خوی متین