ورود جمهوری اسلامی به حیات خلوت آمریکا / چرا ایران به ونزوئلا کمک می‌کند؟
به گزارش گروه سیاسی خبرگزاری دانشجو - امید فعال؛ پنج کشتی به نام‌های «فورچون»، «فارست»، «فاکسون»، «پتونیا» و «کلاول» که حامل سوخت ایران بوده و راهی ونزوئلا شده‌اند. در نگاه نخست، این‌یک انتقال سوخت بین دو کشور است و روزانه تبادلات نفتی بسیاری در جهان صورت می‌گیرد. کشتی‌های غول‌پیکری که بعضا میلیون‌ها لیتر سوخت را از قاره‌ای به قاره دیگر حمل می‌کنند و ماه‌ها در پهنه اقیانوس‌ها درحرکت...
به گزارش گروه سیاسی خبرگزاری دانشجو - امید فعال؛ پنج کشتی به نام‌های «فورچون»، «فارست»، «فاکسون»، «پتونیا» و «کلاول» که حامل سوخت ایران بوده و راهی ونزوئلا شده‌اند. در نگاه نخست، این‌یک انتقال سوخت بین دو کشور است و روزانه تبادلات نفتی بسیاری در جهان صورت می‌گیرد.
کشتی‌های غول‌پیکری که بعضا میلیون‌ها لیتر سوخت را از قاره‌ای به قاره دیگر حمل می‌کنند و ماه‌ها در پهنه اقیانوس‌ها درحرکت هستند اما غرب با وضع تحریم‌های ظالمانه خود می‌کوشد که فشار اقتصادی حداکثری را بر ایران وارد کند و مانع صادرات کشورمان شود؛ شرکت‌های ایرانی هم در تلاش هستند که با استفاده از پرچم کشورهای دیگر و خاموش کردن سیستم شناسایی اتوماتیک (ای‌آی‌اس) این تحریم‌های بین‌المللی را دور بزنند.
آنچه این انتقال سوخت را به سرخط خبرهای دنیا تبدیل کرده، رفتار متعارف بین‌المللی ایران در تحریم‌ها بوده است؛ این پنج کشتی موظف شدند که پرچم کشورمان را در آب‌های بین‌المللی به اهتزاز دربیاورند و سیستم شناسایی خود را تا مقصد روشن نگه‌دارند و این اقدامات می‌تواند توقف پنج کشتی را توسط آمریکا در پی داشته باشد.
اما سؤالی که مطرح می‌شود این است که چرا ایران با توجه به تحریم و تهدید‌های آمریکا، به کشور ونزوئلا باید سوخت‌رسانی کند و این کشور چه اهمیت استراتژیکی برای ایران دارد؟
بعد از به قدرت رسیدن «هوگو رافائل چاوز فریاس» در کشور ونزوئلا، تفکرات ضد امپریالیستی و آمریکایی در این کشور حاکم شد. حمایت از مواضع فلسطین و محکوم‌سازی جنایات حقوق بشری رژیم صهیونیستی، از او یک چهره آزادیخواه در رسانه‌های ضد استعماری ترسیم کرد؛ دولت آمریکا که منافع خود را در ونزوئلا در خطر می‌دید، بارها اقدام به کودتا نظامی یا حمایت‌های مالی از مخالفان چاوز کرده بود و بعد از مرگ وی، برای مقابله با نیکلاس مادورو، رئیس‌جمهور ونزوئلا اقدامات گسترده را انجام داده است.
ترامپ و هم‌پیمانان خود با تحریم‌های همه‌جانبه علیه ونزوئلا، به دنبال ایجاد جنگ داخلی در این کشور و سرنگونی دولت فعلی هستند. خوان گوایدو «رهبر شورشیان دولت مردمی مادورو»، بارها توسط آمریکایی‌ها حمایت‌شده است تا بتواند با تکیه‌بر اعتراضات اجتماعی، انقلاب های رنگی مانند کشورهای صربستان (دو مرحله 1997 و 2000)، گرجستان (2003)، اوکراین (2004) و قرقیزستان (2005) در ونزوئلا به راه بی‌اندازد.
30 ژانویه 2019 دونالد ترامپ، رئیس‌جمهور آمریکا دریک تماس تلفنی با خوان گوایدو «رهبر شورشیان دولت مردمی ونزوئلا» اعلام کرد که از «مبارزه وی برای به دست آوردن دموکراسی» حمایت می‌کند، آن چنانکه فشار واشینگتن برای مجبور کردن رئیس‌جمهور نیکلاس مادورو از قدرت، باعث فوران اجتماعی گردد.
پامپئو وزیر خارجه آمریکا دراین‌باره می‌گوید: «ونزوئلا یک کشور ناکام و ورشکسته است. من کاملا انتظار دارم که اقدامات بیشتری از سوی ایالات‌متحده برای حمایت از رهبر مخالفان [شورشیان] اجرا شود.»
اهمیت روابط تهران - کاراکاس
اوج روابط اقتصادی تهران و کاراکاس به سال 92 و اوج تحریم‌های بین‌المللی، بازمی‌گردد. در آن سال ایران توانست بیش از 120 میلیون دلار کالا و خدمات را به این کشور آمریکای جنوبی صادر کند اما با روی کار آمدن دولت یازدهم مبادلات تجاری بین دو کشور به‌شدت کاهش پیدا کرد و رقم 120 میلیون دلار صادرات در سال 92 به عدد 20 میلیون دلار در سال 93 رسید. این کاهش تا آنجا ادامه پیدا کرد که در 4 ماهه ابتدایی سال 95، ایران تنها 488 هزار دلار صادرات به ونزوئلا را به ثبت رسانده است.
سعید جلیلی نماینده رهبر انقلاب در شورای عالی امنیت ملی در یک توئیت درباره کشتی‌های پهلوگرفته در ونزوئلا نوشت: «همین‌ها که می‌گویند باید با دنیا رابطه داشت آن زمان تمام توان رسانه‌ای‌شان این بود که ما از روابط با ونزوئلا هیچ سودی نمی‌بریم.»
فواد ایزدی استاد دانشگاه و کارشناس مسائل آمریکا درباره اهمیت رابطه اقتصادی ایران و ونزوئلا می گوید: «درحالی‌که واقع امر این است که امروز مشخص‌شده که سیاست خارجی مستقل نه‌تنها برای کشور استقلال ایجاد می‌کند بلکه می‌تواند برای کشور منافع اقتصادی نیز به همراه داشته باشد. در شرایطی که کشور تحت تحریم‌های حداکثری آمریکا در فروش نفت و فرآورده‌های نفتی با مشکل روبرو شده، ما خریداران آماده و دست‌به‌نقدی چون ونزوئلا داریم که حتی پیش از ورود نفت‌کش‌های ایرانی به خاکش، تمامی هزینه‌های ارسال آن را پرداخت کرده است».
ورود ایران به حیات خلوت آمریکا
در طی روزهای گذشته دومین کشتی ایران در بنادر ونزوئلا پهلوگرفته و این در حالی است که بارها مقامات آمریکایی اعلام کردند که در صورت حضور ارسال نفت‌کش‌ها به ونزوئلا، آن‌ها را متوقف می‌کنند اما این تهدیدات پوشالی به وقوع نپیوست.
«جان بولتون» مشاور امنیت ملی سابق کاخ سفید در توییتی بدین منظور نوشت: «ما همگی از مداخله مجدد چین، روسیه، کوبا و ایران در ونزوئلا دچار مشکل می‌شویم. انتقال بنزین ایران جهت کمک‌رسانی به دولت شکست‌خورده «مادورو» برای ایالات‌متحده و همه کشورهای منطقه خطرناک است. ما در مخالفت با نفوذ ایران کنار خوان گوایدو «رهبر شورشیان ونزوئلا» ایستاده‌ایم.»
پاسخ نظامی ایران در ترور شهید سردار سلیمانی و بمباران پایگاه هوایی عین الاسد به مقامات آمریکایی ثابت کرد که کشورمان در قبال تجاوزهای خصمانه ایالات‌متحده آمریکا، ساکت نخواهند ماند و آمریکایی فهمیدند که اگر مزاحمتی برای نفت‌کش‌های ایرانی در آب‌های بین‌المللی ایجاد کنند، ناوهای آمریکایی دیگر در خلیج‌فارس از امنیتی برخوردار نخواهند بود.
وقتی شوروی قصد داشت که برای یکی از کشورهای آمریکای جنوبی (کوبا) یک کشتی بار بفرستد، آمریکا ناوهای خود را ارسال کرد و شوروی از ترس درگیری نظامی، کشتی خود را برگرداند، از آن موقع دیگر هیچ کشوری جرئت حرکت در حیاط‌خلوت آمریکا را ندارد.
ونزوئلا که توسط شرکای چینی و روسی خود رهاشده است اما با حمایت‌های جمهوری اسلامی ایران توانسته به این اوضاع آشفته سوخت سامانی بدهد. به نقل از منابع آگاه، کاتالیست و قطعات صنعت پتروشیمی ازجمله محموله‌های ارسالی ایران به ونزوئلا بوده است.
ایران توانست با اعزام کشتی‌های خود این هژمونی آمریکا را در منطقه بشکند و دایره فعالیت خود را تا آمریکا لاتین گسترش دهد و در بازتاب این عمل، جمله امام راحل (ره) را می‌توان شنید که گفت: «آمریکا هیچ غلطی نمی‌تواند بکند.»
ایران با این اقدام ساختارشکنانه به غرب فهماند که دوران سیاست تحریم به پایان رسیده و با محاصره ظالمانه اقتصادی نمی‌توان سیاست‌های استعماری را به اجرا درآورد.
