پرواز سرخ 655؛ سند جنایت حقوق بشری آمریکا / جنایتی که هرگز التیام نخواهد یافت + تصاویر

به گزارش شبکه اطلاع رسانی راه دانا؛ به نقل از صبح زاگرس؛ آمریکایی ها، با وجود اینکه در گستره ببین الملل، ژست دفاع از حقوق بشر را به خود می گیرد و جنگ های خانمان براندازی را در راستای استیفای حقوق بشر، به راه می اندازد، اما در عملگرایی خود دچار تناقض گویی های فراوانی، در مورد حقوق بشر است.

پس از انقلاب اسلامی ایران برخ کشورها سیاست خصمانه را برای مداخله در امور داخل ایران و تضعیف قدرت ایران انجام دادند که ایات متحده آمریکا به عنوان سردمدار این جبهه از طرق مختلف تلاش در محدود کردن گستره شمول حاکمیت جمهوری اسلامی ایران داشته است. هرچند ای کشور در گذشته نی در امور داخل ایران مداخلات را داشته است، اما پی از انقلاب اسلامی در قالب روابط دوستانه ای اهداف را به پی می برد.

اما پس از انقلاب در قالب روابط خصمانه در واق، جمهوری اسلامی ایران همگام با پیشرفت ها و دستاوردها در حوزه حقوق بشر، از ابتدای انقلاب اسلامی تاکنون قربانی نقض حقوق بشر به طور گسترده نیز بوده است. شهادت 17 هار نفر انسان بی گناه در اثر اقدامات تروریستی، شهادت بی از200 هزارنفر و مجروحیت بی از 700 هار نفر در جریان جنگ تحمیلی هشت ساله، شهادت بی از 13 هار نفر و مجروحیت بی از 100 هار نفر در اثر کاربرد سلا های شیمیایی، شهادت بی از 4هار نفر از مأموران نیروی انتظامی و مرزی در راه مبارزه با مواد مخدر و نقض گسترده حقوق ملت ایران در اثر تحریم های ظالمانه و غیرقانونی تنها برخی از ای مصایق است.

نکته مهمی که نباید از آن غافل شد، ضرورت پرداخت به ای موضوع است، اینکه این اقدامات یا با مداخله و حمایت مستقیم یا غیرمستقیم مدعیان دروغی حقوق بشر به ویژه آمریکاصورت گرفته است. در سال 1360، رژیم بعث عراق حمله به کشتی های تجاری در خلیج فارس را شروع کرد و با اعالم مین گذاری سواحل بندر امام خمینی (ره) و حمله به دو کشتی تجاری، امنیت خلیج فارس را مختل کرد و در پی تحویل هواپیماهای سوپر استاندارد و موشک های اگزوسه توسط فرانسه به رژیم بعث عراق بودکه ابعاد این ملات نیز افزایش یافت.

در برابر ای حمالت که رژیم بعث عراق به صراحت مسؤولیت آن را بر عهده گرفت، شورای امنیت عکس العمل مناسبی نشان نداد، اما در قبال انتساب چند حمله به ایران و شایت شورای هماری خلیج فارس، 11 خرداد 63 شورای امنیت قطعنامه 552 را صادر کرد و در آن خواستار توقف این حملات شد. در واق سال 1367، آمریکایی ها مستقیما به نف رژیم بعث عراق وارد جنگ با ایران شدند و جبهه دوم جنگ را در خلیج فارس آغاز کردند.

در ابتدای سال67 آمریکایی ها اقداماتی را در خلیج فارس شروع کردند. درگیری با شناورها و قایق های سپاه و ارت در منطقه خلیج فارس، جلوگیری از کنترل کردن نیروهای نظامی جمهوری اسلامی ایران و حمله به سوهای نفتی ایران در منطقه خلیج فارس از جمله ای اقدامات بود.

در حالی که این سوها در حال سوختن بود عملیات ایرباس را انجام دادند. از آغاز جنگ تا 10 ژوئیه 1984، 112 کشتی در خلیج فارس مورد حمله موشکی قرار گرفت. ژانویه 1985جمهوری اسلامی ایران، به دبیر کل وقت سازمان ملل اعلام کرد که از هرگونه اقدامی برای تأمین آزادی و امنیت کشتیرانی در خلیج فارس، حمایت و استقبال می کند، اما حملات به کشتی ها ادامه یافت. تا تیرماه 1366، بی از 8 میلیون ت کا از محموله های کشتی ها در خلیج فارس به زیر آب رفت. 41 کشتی کامل نابود شد و بی از 200 ت از ملوانان کشورهای مختلف به قتل رسیدند و همین تعداد نیز مجروح شدند.

اینگونه بود که رژیم بعث عراق در هدف خود مبنی بر بین المللی کردن جنگ خلیج فارس تا اندازه زیادی موفق شد و قدرت های غربی و در رأس آنها آمریا حضور گسترده و تهدیدآمیی در خلیج فارس یافتند و باخره کشتی های نفت کویتی با پرچم آمریا در خلیج فارس حرکت کردند و اسورت نظامین نفتکش ها و کشتی های تجاری مورد نظر امریا در خلیج فارس آغاز شد.

21 سپتامبر 1987، کشتی ایرانی «ایران اجر» مورد حمله نیروهای نظامی آمریا واق شد. همچنی حملات نظامی آمریا به سوهای نفتی ایران، دخالت آشار آن دولت در منطقه به نف رژیم بعث عراق را به وضوح نشان داد. و در آخر 12 تیرماه 1367 حمله ناو امریکایی به هواپیمای مسافربری ایران بر فراز دریای خلیج فارس که از جمله مهمتری جنایات امریا علیه ملت ایران بود.

روز یکشنبه 12 تیر 1367 هواپیمای ایرباس آ300- متعلق به هواپیمایی جمهوری اسلامی ایران در فرودگاه بین المللی بندرعباس به زمی نشست و طبق برنامه پیش بینی شده، قرار بود ای هواپیما با شماره پرواز 655 به همراه 274 مسافر و 16 خدمه پرواز که در مجموع 290 نفر می شدند در ساعت 10صبح به مقصد دبی، امارات متحده عربی پرواز کند.

کاپیتان محس رضائیان، خلبان با سابقه پرواز 655 هواپیمای ایرباس آ300- بود که بدون شک از 7000 ساعت پرواز را در کارنامه خود داشت. هواپیمای ایرباس آ300نیز با 15 دقیقه تأخیر، در ساعت در 10:17 صبح به وقت رسمی ایران، از فرودگاه بین المللی بندرعباس به مقصدفرودگاه بین المللی دبی پرواز خود را آغاز کرد، مدت پرواز تا دبی 28 دقیقه و حداکثر ارتفاع تا 14 هزار پا تعیین شد.

دقایق نخستین پرواز و مراحل اوج گیری تا ارتفاع 12 هزار پایی مطابق طرح پرواز انجام شد و خلبان پیوسته با برج مراقبت فرودگاه بندرعباس و مرک کنترل راههای هوایی ایران و امارات متحده تماس داشت. چند لظه پی از ورود هواپیمای ایرباس به منطقه کنترل هوایی امارات، در محلی به نام «مولبیت»، خلبان به مرک کنترل هوایی کشور اطلاع دادکه قصد دارد به ارتفاع 14 هار پایی صعود کند. ناو جنگی وینسنس آمریکا در خلیج فارس مستقر شده بود ایچنرمارک قلب ای رزمناو به شمار می رفت که وظیفه اصل آن، کشف هدف های پرنده، اعم از موشک، هواپیما و پردازش اطلاعات، تعقیب صدها هدف به طور همزمان و کنترل آت آنها بود.

همچنین ای رزم ناو به موشک زمی به هوا با برد 408کیلومتر نی مجهز بود. ساعت 10:22 صبح ناو جنگی وینسنس به حریم آب های ایران وارد شده بود، به دستور ناخدا ویل راجرز، فرمانده ناو وینسنس، موشک استاندارد 2 را به سوی پرواز 655 شلیک کرد. ناگهان هواپیما از صفحه رادارهای زمینی محو و در آب های خلیج فارس سقوط کرد.

با عدم اطلاع از سرنوشت هواپیما، برج مراقبت فرودگاه بندرعباس، در تماس با دبی، پیگیر سرنوشت پرواز 655 شد، ولی آنها اظهار بی اطلاعی کردند. بدون فاصله ستاد حوادث استان هرمزگان وضعیت اضطراری اعلام و فعالیت خود را آغاز کرد. با شناسایی دقیق محل سقوط، بالگردها و شناورها به موقعیت 26 و 42 عرض شمالی و 56 درجه و 3 دقیقه طول شرقی منتقل شدند. محل سرنگونی هواپیمای مسافربری ایران ایر در تنگه هرم واق در خلیج فارس بود.

پس از ای واقعه، مقامات آمریکایی اعلام کردند که یک فروند هواپیمای اف14- جمهوری اسلامی ایران را مورد هدف قرار داده اند. پس از روش شدن نوع هواپیما، آمریا ادعا کرد که در ای مورد مرتکب اشتباه شده، اما شواهد بعدی این نظر آنان را مردود جلوه داد. مقامات نظامی آمریا اعالم کردند که هواپیمای ایرباس ایران خارج از مسیر هوایی، پرواز داشته و رزم ناو آمریکایی نینیز 7 بار اخطار رادیویی برای هواپیمای ایران مخابره کرده، ولی جوابی دریافت نکره است.

زمانی که هواپیما مورد اصابت موشک ناو وینسس قرار گرفت، هنوز در فضای هوایی جمهوری اسلامی ایران قرار داشت. موقعیت تقریبی هواپیما در زمان سقوط 26 درجه و 38 دقیقه و 22 ثانیه شمالی و 56 درجه و 1 دقیقه و 24 ثانیه شرقی بود. دیل و قرائ نشان می دهد که نه تنها کشتی های جنگی ایات متحده از پیام های رادیویی هواپیمای ایرباس شماره 655 که بر روی فرکانس های باز و به زبان انگلیسی مخابره می شد، باخبر و مطل بودند، بلکه قطعا آن پیام ها را نی در اختیار داشتند. پیام های رادیو ای که نشان دهنده غیرنظامی بودن هواپیمای مسافربری و تجاری بودن آن بود. این مدعا با بررسی یافته های مربوط به تحقیقات رسمی که ایات متحده بلافاصله بعد از حادثه انجام داد، ثابت می شود. تحقیقات وزارت دفاع آمریا در خصوص حادثه مبور در تاریخ 19ژوئیه28(تیرماه) انجام و در تاریخ 28 ژوئیه6(مرداد) منتشر شد.

گزارش وزارت دفاع آمریکا اینگونه است که در پرواز 655 ایران ایر از بندرعباس شروع شد و به پرواز خود در مسیری عادی ادامه داد تا ای که هفت دقیقه پس از پرواز توسط یک موشک پرتاب شده از سوی ناو وینسس مورد اصابت قرار گرفت... آخری تماس خلبان برای گزارش دهی در خصوص موقعیت هواپیما نیز حدوداً در ساعت 9:58 بود".

از ای رو باید نتیجه گرفت که در زمان مزبور، آمریکا از مسئله مسافربری بودن هواپیما و غیرنظامی بودن آن پرواز ااطلاع کاملی داشته است (. باقرپور اردکانی،)1390 در خص واقعه حمله به هواپیمای شماره پرواز 655 ایران باید توجه داشت که اوً هواپیمای ایران بر فراز آب های سرزمینی ایران واق بود و در واق در قلمروی حاکمیت ایران قرار داشته است و لذا نمی توانسته خطری به تمامیت ارض یا امنیت کشوری دیگر تلقی شود.

ثانیا خود ناو جنگی وینسنس نی در آب های سرزمینی ایران قرار داشت. این مسئله 4 سال بعد از آن ماجرا، توسط نیویورک تایم فاش شد که ناو وینسنس در آب های سرزمینی ایران بوده، نه در آب های بین المللی. ای در حالی است که طبق کنوانسیون حقوق دریاها مورخ 1982 توقف و عملیات نظامی توسط کشتی ها در آب های سرزمینی مغایر با اصل عبور بی ضرر است. ثالثا حمله ناو امریکایی به هواپیمای ایرانی در زمان مخاصمه مسلحانه میان ایران و رژیم بعث عراق اتفاق افتاد، یعن زمانی که حقوق بین الملل تعهدات را برای کشورهای ثالث بار می کند، مانند تعهد به بی طرف.

آمریا با ای اقدام خود تعهد خود مبن بر بی طرف در جنگ را نی نقض کرده است؛ لذا آمریا دراین حادثه سه اصل از مسلمات حقوق بین الملل را نقض کرد که نقض اصل آزادی پرواز هواپیماهای کشوری، نقض اصل عبور بی ضرر در دریای سرزمینی و نقض اصل بی طرفی.

در بررسی سانحه معلوم شد که هواپیمای مسافری بر فراز آب های سرزمینی ایران مورد هدف واق شد ودر حوالی جزیره هنام سقوط کرد. همچنین در ای تهاجم ناو وینسنس وارد آب های سرزمینی ایران شده بود. قبل از این واقعه توسط نیروهای امریکایی به هواپیمایی گشت ایرانی از لظه برخاستن از باند فرودگاه بندرعباس تا لحظه فرود اخطار داده می شد. معنای این حرف آن است که نیروهای آمریکایی هواپیمایی دولتی جمهوری اسلامی را حتی بر فراز خاک خود نی تهدید می کردند حتی در 8 ژانویه 1988 مرتکب نقض حریم هوایی ایران برای رهگیری شده بودند.

از دیگر سو نیروهای امریکایی به سکوهای نفتی ایران نی حمله کرده بودند. ماده 2 منشور ملل متحد کلیه اعضاء را از تهدید به زور یا استعمال آن علیه تمامیت ارضی یا استقلال سیاسی هر کشوری و یا از هر روش دیگری که با مقاصد ملل متحد مبانیت داشته باشد، منع نموده است. دولت ایات متحده توسط نیروهای نظامی مستقر در آب های خلیج فارس و دریای عمان در زمان حادثه و قبل از آن عمال، تمامیت ارضی ایران را با استفاده از انواع ترفندها نقض کرده و به انحاء مختلف کشتی ها و هواپیماهای دولتی جمهوری اسلامی را تهدید کرد. حمله آمریکا به هواپیمای مسافری در حریم هوایی ایران و در مسیر هوایی بین المللی مشخص و اعلام شده که نقض قاعده حقوقی عدم توسل به زور و همچنی نقض آشار تمامیت ارضی یک دولت عضو سازمان ملل است.

دولت ایات متحده آمریا معتقد بود که ناو وینسنس به اشتباه، هواپیمای مورد نظر را یک هواپیمای جنگی تشخیص داده و برای دفاع از خود به سوی آن شلیک کرده است! نماینده دولت ایات متحده آمریا در جلسه فوق العاده ایکائو اظهار داشت که فرودگاه بندرعباس در آن روزها به طور دوگانه برای هواپیماهای نظامی و مسافربری، توسط ایران، مورد استفاده قرار می گرفت و هواپیماهای اف14- تام کت ایرانی، ای فرودگاه را مرک عملیات خود قرار داده بودند. به همی جهت، هر هواپیمایی که از بندرعباس پرواز می کرد، بطور خودکار، از نظرنیروهای آمریکایی مستقر در خلیج فارس، هواپیمای دشم فرض می شد، مر آنه خالف ثابت شود!.

با توجه به عدم وجود سیستم هشدار هوایی و هواپیماهای اکتشافی در منطقه، کشتی موردنظرر (وینسنس) برای تصمیمگیری تنها به وسایل ارتباطی و درک غریی خود متکی بوده است. با ای وجود، دولت آمریا برای انار مسئولیت خود در یک حرکت هماهنگ تلاش کرد تا افار عمومی را گمراه ساخته و مسئولیت خود در قبال این حادثه را انار نماید. ریان، رئیس جمهور وقت آمریا، اظهار داشت که هواپیما مستقیما به سمت ناو وینسس حرکت کرده و لذا مورد اصابت موشک قرار گرفته است تا ناو از خود در مقابل حمله احتمالی مراقبت نماید. ژنرال ویلیام جی. کراو یکی از رؤسای ستاد مشترک ااین کشور نیز ابراز داشت که وینسس «با هدف دفاع از خود» شلیک کرده است.

روش است که اقدامات وینسس به عنوان نمونه ای از موارد دفاع از خود پذیرفتنی نیست. به عنوان مثال، هیچگونه «حمله مسلحانه ای» رخ نداده است، یعنی ادعای شلیک گلوله های هشدار از سوی کشتی های گشتزنی ایرانی به سوی هلیکوپتر آمریکایی که بسیار نزدیک به آنها (و بر طبق تحقیقات نیوزویک و نایت ی، اگرچه ای امر از سوی امریا رد می شود، در داخل حریم هوایی ایران) در حال پرواز بوده است، «حمله ای مسلحانه» از شدیدترین نوع آن را که دیوان ببین المللی دادگستری در پرونده نیاراگوئه تعریف می کند، تشیل نمی دهد. به ای ترتیب، نه می توان ویژگی های کشتی های ایرانی را خصمانه دانست و نه می توان اعمال دفاع از خود از سوی وینسس را موجه قلمداد کرد.

از طرف دیگر، واکن وینسنس برای دفاع از خود «ضروری» نبوده است؛ چراکه کشتی های مسلح گشتزنی ایران که به وینسنس حمله کرده اند، هیچ گونه تهدیدی برای آن محسوب نمی شدند و تا زمانی که وینسنس در تخاصم وارد نشده بود، به سوی آن شلیک نکرده اند. در واق، زمانی که وینسنس وارد آب های ایران می شود، به سوی کشتی های گشتزنی ایران که درحدود هشت کیلومتری آن بوده اند، آتش می گشاید.

حتی این تردید وجود دارد که کشتی های ایرانی قادر به دیدن وینسنس بوده باشند، چه رسد به ای که آن را تهدید کنند. از سوی دیگر، ای کشتی ها که به سبکی مجه شده بودند، به هیچ وجه تسلیحاتی در حد وینسنس نداشته اند. بر این اساس وینسنس برای دفاع از خود، یعنی مفهومی که به روشنی برای این مورد ااطلاق نشدنی است، وارد آب های ایران نشده است. این کشتی در جهت تحقق قواعد حق درگیری که امریا تدوی کرده و در نتیجه گذر غیرقانونی از آب های ایران را اجازه می دهد و آن را به لطف «پیروی از حق دفاع از خود» تأیید میکند، وارد آب های ایران شده است.

ای سرپوشگذاری به دلیل این واقعیت بود که حادثه هواپیمای ایرانی، مستقیما به ترویج قواعد حق درگیری امریا در خلیج فارس مربوط می شد که به شلی کارآمد استفاده غیرقانونی از زور را تأیید می کرد و اصول منشور سازمان ملل متحد را نقض می نمود.

فاجعه حمله به هواپیمای مسافربری ایران مهمترین و آشارترین مورد نقض حقوق بین الملل هوایی و قواعد اساسی تضمی امنیت و سلامت هواپیمایی ببن المللی کشوری محسوب می شود، اما دولت امریا در عمل علی رغم ادعاهایی که در جهت حمایت و پاسداری از حقوق بشر داشته و دارد نشان داد که مسیری جز دفاع از حقوق انسان ها می پیماید؛ چراکه به راحتی از کنار این موضوع گذشتند و به مسببین این فاجعه نشان لیاقت دادند.

ادعای دولت امریکا مبنی بر دفاع مشروع تنها برای فرار از مسئولیت بین المللی خود بوده و فاقد هرگونه وجاهت حقوقی و بین المللی است؛ چراکه دفاع مشروع تنها در برابر نیروی نظامی دشمن قابل تصور است.

از طرفی حضور ناوگان نظامی آمریکا در آن مقط زمانی در آب های خلیج فارس و حمله به هواپیمای مسافربری ایران یکی از بارزتری نمونه های نقض بی طرفی آمریکا در طول جنگ ایران و رژیم بعث عراق است. بی شک ای یکی از اسناد برگ جنایت آمریکا علیه ایران است که هیچ وقت از تاریخ پاک نخواهد شد و تا ابد روی سردمداران امریکایی سیاه خواهد ماند.

انتهای پیام /