انتظارات رهبر انقلاب از تشکل‌های دانشجویی در حوزه بین‌الملل تحقق نیافته / فلسطین در دانشگاه‌ها چقدر برای دانشجویان حزب‌اللهی مسئله است؟

گروه دانشگاه خبرگزاری دانشجو، قصه فعالیت‌های بین المللی و نگاه‌های برون مرزی در بین تشکل‌های دانشجویی قصه طول درازی دارد و با فراز و فرود‌های مختلف همراه بوده به گونه‌ای که فعالیت‌های مختص به این حوزه در اوایل دهه 90 در اوج خود قرار گرفت و در اواسط این دهه کمتر مورد توجه قرار گرفت، اما در سال‌های اخیر تشکل‌ها بار دیگر در حال نزدیک شدن به اوج فعالیت‌های بین الملل هستند و این اتفاقی است که تحسین رهبر معظم انقلاب را هم در دیدار‌های اخیر با دانشجویان در پی داشته است. با این اوصاف خبرگزاری دانشجو، به منظور بررسی عملکرد تشکل‌های دانشجویی در حوزه بین‌الملل با امیر محمد کولانی، دبیر کل اتحادیه جامعه اسلامی دانشجویان و سعید واشقانی فراهانی، مسئول واحد بین الملل اتحادیه دفتر تحکیم وحدت به گفتگو پرداخته که در این گفتگو را می‌خوانید: دانشجو: به نظر شما چرا تشکل‌های دانشجویی باید نگاه‌های برون مرزی داشته باشند و حوزه بین الملل برای آن مهم یا جذاب باشد؟ کولانی: جنبش دانشجویی نسبت به مسائلی که مرتبط با منافع کشور بوده و بحث مستضعف و مستکبر در آن مطرح است حساس است. در واقع هر کجا که بحث مستکبر و مبارزه باشد جنبش دانشجویی در آنجا حضور دارد و رهبر معظم انقلاب هم بار‌ها هم گفته اند که تشکل‌های دانشجویی در حوزه بین المللی به کنش گری بپردازند و این فضا را خالی نکنند؛ مثلا ایشان در دیدار رمضانیه با دانشجویان به طور مشخص به بحث نظم نوین جهانی پرداختند و بحث ارتباط با دانشجویان بین الملل و مخصوصا ارتباط با دانشجویان اروپایی را برای نخستین بار مطرح کردند. با این اوصاف ورود تشکل‌های دانشجویی به مسائل بین الملل از یک سو دستور، ولی است و از سوی دیگر ماهیت جنبش دانشجویی این مهم را می‌طلبد. ما با مسائل بین الملل در حوزه فلسطین، کشمیر، افغانستان، بیداری اسلامی و محور مقاومت روبرو بوده ایم و با توجه به ذات جنبش دانشجویی نمی‌شود این مسائل از رادار یک فعال دانشجویی خارج باشد؛ بنابراین جنبش دانشجویی بر اساس رسالت خود به این مسائل ورود کرده و اتفاقا کار‌های بزرگی نیز انجام داده است؛ مثلا ما در دوره گذشته اتحادیه جامعه اسلامی دانشجویان که بنده مسئولیت واحد بین الملل اتحادیه را بر عهده داشتم تقریبا با تمام دانشجویان بین الملل کشور‌های همسایه و یا کشور‌های محور مقاومت ارتباط برقرار کردیم و این ارتباط نیز در نهایت به برگزاری یک گردهمایی بین المللی با محور منافقین و با حضور دوستانی از کشور‌های عربستان، یمن، پاکستان و سوریه منجر شد.

اثرگذاری گردهمایی بین المللی اتحادیه جامعه اسلامی دانشجویان به گونه‌ای بوده که ما پس از گذشت چند ماه با بررسی بازخورد‌های گردهمایی مذکور متوجه شدیم حاضرین در این گردهمایی در کشور‌های خود به عنوان سفیر سیاسی و فرهنگی جمهوری اسلامی ایران ضمن گفتگو با مردم به تشریح جنایت‌های منافقین پرداخته اند. بنده این مثال را زدم تا بگویم که اگر قرار است ما در جمهوری اسلامی ایران به عنوان مادر محور مقاومت عمل کنیم نیاز است تا روی نخبگان و قشر تاثیرگذار این کشور‌ها مثل دانشجویان اثرگذاری سیاسی و فرهنگی داشته باشیم و این مهم نقش آفرینی جنبش دانشجویی به عنوان نوک پیکان این اثرگذاری و حمایت نهاد‌ها و دستگاه‌های ذی ربط را می‌طلبد. فراهانی: به نظر شما چرا حوزه بین الملل در سال‌های اخیر هم به چشم تشکل‌های دانشجویی آمده و هم مورد تحسین رهبر معظم انقلاب قرار گرفت؟ فراهانی: انقلاب اسلامی اساسا یک انقلاب استکبارستیز بوده و با شعار‌های استکبارستیزی و حمایت از مستضعفان به بار نشسته و در ابتدای انقلاب نیز شاهد طرح راهبرد صدور انقلاب به اقصی نقاط دنیا بودیم و این بدان معناست که انقلاب اسلامی از همان ابتدا یک انقلاب بین المللی بوده و جنبه‌های بین المللی داشته است و این مسئله‌ای است که باید برای آن اهمیت قائل شویم. به زعم بنده شهادت سردار سلیمانی، فرمانده نیروی قدس سپاه در چند سال اخیر نقش به سزایی در تقویت فعالیت‌های بین الملل در تشکل‌های دانشجویی داشته به گونه‌ای که در زمان شهادت سردار سلیمانی خیلی از افراد فهمیدند که ایشان چه کار‌های بزرگی را در حوزه بین الملل و جبهه مقاومت انجام داده؛ بنابراین بسیاری از تشکل‌های دانشجویی به سمت تبیین دستاورد‌های شهید سلیمانی و تقویت راه او پرداختند. مضاف بر این بنده تاکید رهبر معظم انقلاب به تشکل‌های دانشجویی برای برقراری ارتباط با دانشجویان پاکستانی، عراقی و حتی دانشجویان اروپایی غیرمسلمان که آزادی خواه و مخالف استکبار و آمریکا هستند را در داغ شدن فعالیت‌های بین الملل در جنبش دانشجویی موثر می‌دانم. دانشجو: اولویت‌های دفتر تحکیم وحدت در حوزه بین الملل در سالجاری چه بوده است؟ فراهانی: تشکیلات سازی در حوزه بین الملل از جمله مسائلی است که در دفتر تحکیم مورد توجه قرار گرفته است. متاسفانه در سال‌های گذشته این اتحادیه و سایر دفاتر زیر مجموعه آن فاقد واحد بین الملل بوده اند و این حوزه خیلی مورد اهمیت نبوده و در کل یکی دو تشکل در حوزه بین المل فعالیت جدی داشته اند؛ اما امسال ما تمام دفاتر ذیل اتحادیه را ملزم کرده ایم که در حوزه بین الملل فعالیت کنند و همچنین شورای بین الملل را تشکیل داده ایم و بر این اساس به سمت تشکل سازی رفته ایم. همچنین با توجه به مباحث مطرح شده از سوی رهبر معظم انقلاب در خصوص نظم نوین جهانی پروژه‌ای با موضوع بررسی جایگاه ایران در نظم جدید و اینکه آیا کشورمان بعد از جنگ روسیه و اکراین از یک قدرت منطقه‌ای به یک قدرت فرامنطقه‌ای تبدیل می‌شود در حال اجراست. مضاف بر این در حوزه جهان اسلام و جبهه مقاومت برقراری ارتباط با دانشجویان بین المللی و مسلمان داخل و خارج از کشور و حتی دانشجویان اروپایی شکل گرفته و در این راستا ارتباطات خوبی با اتحادیه‌های انجمن‌های اسلامی دانشجویان اروپا داشته ایم و پروژه‌ها و برنامه‌هایی را هم برای کمک به این دوستان طراحی کرده ایم. با توجه به ضعف‌های موجود در حوزه دیپلماسی اقتصادی، انتشار نشریات و برگزاری نشست‌های مرتبط با این حوزه از دیگر اولویت‌های دفتر تحکیم وحدت در بخش بین الملل هستند. کولانی: اولویت سالجاری اتحادیه جامعه اسلامی دانشجویان در حوزه بین الملل ادامه مسیر سال گذشته است و ما امیدواریم بتوانیم با ادامه این مسیر ثمره فعالیت‌های خود را برداشت کنیم. با این اوصاف با توجه به بیانات رهبر معظم انقلاب در خصوص نظم نوین جهانی یکی از اولویت‌هایی ما بررسی نقش جمهوری اسلامی و جنبش دانشجویی در نظم نوین است. همچنین ورود به عرصه دیپلماسی عمومی با استفاده از ابزار فرهنگ، هنر و دانش از دیگر اولویت‌هایی است که سعی می‌کنیم به آن بپردازیم. دانشجو: نقدی که به فعالیت‌های تشکل‌های دانشجویی در بخش بین الملل وارد می‌شود این است که تشکل‌ها خیلی عمیق به این حوزه نمی‌پردازند و بعضا برخی از بیانات و ارشادات رهبری در حوزه بین الملل نیز مورد غفلت قرار می‌گیرد و از طرفی شاید فعالان دانشجویی نتوانند به خوبی حق مطلب را ادا کنند. با این اوصاف تشکل‌ها چگونه می‌توانند اتفاق‌های مهم و محوری را در حوزه بین الملل رقم بزنند و فکر می‌کنید اصلی‌ترین وظیفه آن‌ها با توجه به ظرفیت‌هایی که در حوزه بین الملل دارند، چیست؟ فراهانی: قطعا یک درصد از انتظارات رهبر معظم انقلاب از تشکل‌های دانشجویی در حوزه بین الملل تحقق نیافته است. به زعم بنده ما قبل از اینکه بخواهیم فعالیتی را تعریف کنیم باید ظرفیت و تجربه خود در حوزه بین الملل را مورد توجه قرار دهیم و ببینیم برای افزایش این ظرفیت چه راهکار‌هایی می‌توانیم ایجاد کنیم. مثلا ما برای برقراری ارتباط با دانشجویان کشور‌های محور مقاومت نیازمند یک سری امکانات و کمک‌ها از سوی ارگان‌های مختلف هستیم؛ از این رو ممکن است عدم بهره گیری از این امکانات و کمک‌ها موجب شود فعالیت‌هایی را که در این حوزه انجام می‌دهیم خیلی خروجی خاصی نداشته باشند؛ لذا باید ظرفیت‌های لازم در جنبش دانشجویی انجام شود تا بتوانیم فعالیت‌های بین الملل را انجام دهیم. تجربه جنبش دانشجویی در حوزه بین الملل به اندازه تجربه فعالیت تشکل‌های دانشجویی در حوزه‌های فرهنگی و سیاسی قوی نیست؛ چرا که دانشجویان در حوزه بین الملل آموزش‌های لازم را فرا نگرفته اند و از طرفی بیشتر آن‌ها به حوزه‌های سیاسی و فرهنگی علاقمند هستند؛ لذا ما خیلی سخت می‌توانیم دانشجویان علاقمند به حوزه بین الملل را پیدا کنیم و این مسئله نیز متاثر از ناشناخته بودن حوزه بین الملل است و این می‌طلبد که ما بیشتر به تبیین مسائل حوزه بین الملل، آموزش دانشجویان و تشکیلات سازی بپردازیم تا بتوانیم نیرو‌های مورد نیاز را تربیت کنیم. کولانی: متاسفانه ما گاهی اوقات به تشکیلات به عنوان یک جسم بی روح و صرفا فضایی برای گذران ایام دانشجویی نگاه می‌کنیم و این در حالی است که تشکیلات روح دارد و ما باید به مثابه یک علم به آن نگاه کنیم. واقعیت این است که ما، چون به صورت روزمره با مسائل سیاسی و فرهنگی مواجه هستیم نسبت به مسائلی نظیر مسئله ارز، انتخابات، آسیب‌های اجتماعی و فرهنگی و حجاب دغدغه داریم؛ اما، چون حوزه بین الملل یک مسئله تخصصی است مردم خیلی نسبت به آن دغدغه ندارند؛ مثلا اینکه در ونزوئلا دارد چه اتفاقی می‌افتد برای همه دغدغه نیست، اما اینکه قیمت گوشت و مرغ چقدر است برای همه دغدغه است. ناتوانی خیلی از فعالان دانشجویی در حوزه بین الملل آن‌ها را به انجام کار‌هایی از سر رفع تکلیف و یا از سر ذوق زودگذر وامی دارد و ما نمونه این مسئله را در سال 95 که رهبر معظم انقلاب بحث جبهه واحد ضداستکباری را مطرح کردند شاهد بودیم و این در حالی است که ما باید به حوزه بین الملل به مثابه یک علم دقیق نگاه کنیم. خوشبختانه بنده و آقای فراهانی این درک را داریم که در حوزه بین الملل باید به صورت علمی، منطقی و گام به گام جلوبرویم و حداقل اینکه حداقلی‌های حوزه بین الملل را رعایت کنیم. ما یک جا‌هایی ممکن است در حوزه بین الملل فعالیت‌هایی را انجام دهیم که رهبر معظم انقلاب خوشحال شوند و یا اینکه از سوی نهادی مورد تشویق قرار بگیریم؛ اما اصل ماجرا این است که ما باید یک باری از دوش انقلاب برداریم. دانشجو: فعالیت‌های بین الملل در اتحادیه جامعه اسلامی دانشجویان در قالب چه چهارچوب ها، خطوط قرمز و ملزوماتی انجام می‌شود؟ و آیا اگر دانشجویانی بخواهند در این حوزه فعالیت کنند ابتدائیاتی همچون آموزش را برای آن‌ها فراهم می‌کنید تا ورودشان به حوزه بین الملل عاقلانه‌تر و کامل‌تر باشد؟ کولانی: اتفاقا ما سال گذشته توانستیم یک کارگاه آموزشی ویژه دانشجویانی که می‌خواهند در حوزه بین الملل به کنشگری بپردازند برگزار کنیم و قطعا خطوط قرمز و چهارچوب‌هایی در بعد ملی و بین المللی نیز وجود دارند که باید رعایت شوند؛ مثلا ما برای برقراری ارتباط با دانشجویان بین الملل خصوصا دانشجویان کشور‌های اسلامی که یک حکومت سکولار بر کشور آن‌ها حاکم است ملاحظات زیادی داریم تا وقتی این دانشجویان به کشور‌های شان برمی گردند مشکلی برای آن‌ها پیش نیاید. همچنین ما در جا‌هایی خیلی بی مهابا پیش می‌رویم و سعی می‌کنیم که فقط ارتباط بگیریم اگر چه ممکن است طرف مقابل برای برقراری این ارتباط مسئله‌ای داشته باشد. به هر روی ما در کنار همکاری نهاد‌های ذی ربط در حوزه بین الملل باید آموزش‌های لازم را به دانشجویان ارائه دهیم.

ما سال گذشته خیلی تلاش کردیم تا کانونی متشکل از تشکل‌های انقلابی و تشکل‌های بین المللی داخل کشور شکل بگیرد واین پیگیری را نیز از طریق معاونت فرهنگی وزارت علوم شروع کردیم و جلساتی هم برگزار شد؛ اما این جلسات با این توجیه که یک سری دست‌هایی نمی‌گذارند این فضا شکل بگیرد قطع شدند. بنده متوجه هستم که فعالیت در حوزه بین الملل خطوط قرمز و چالش‌های خاص خود را دارد و منطقی هم است؛ چون دانشجوی خارجی که در ایران تحصیل می‌کنند ممکن است هر مسئله‌ای داشته باشد؛ اما این بدان معنا نیست که ما حوزه بین الملل را رها کنیم. در حوزه بین الملل انتقاداتی به جنبش دانشجویی وارد است؛ اگر چه فعالیت‌هایی را هم که این جنبش با صدای بلند در حوزه اقتصادی و فرهنگی انجام می‌دهد خیلی علمی نیست و صرفا یک واکنش است و این مسئله در عرصه بین الملل نیز به مراتب بیشتر است. به زعم بنده تشکل‌ها در حوزه بین الملل باید یک ساختارداخلی داشته باشند تا واکنش‌ها و فعالیت‌های آن‌ها در هر دوره‌ای به صورت سلیقه‌ای نباشد و از طرفی باید یک جبهه واحد شکل بگیرد تا تشکل‌های انقلابی بتوانند دور هم جمع شوند و به تعریف عملیات و اهداف در این حوزه بپردازند؛ به هر روی اتحادیه جامعه اسلامی دانشجویان و بسیج دانشجویی طرح مکتوب خود را برای تشکیل این جبهه واحد به وزارت علوم ارائه دادند، اما گفته شد که یک سری از دستگاه‌ها اجازه نمی‌دهند این اتفاق بیفتد اگر چه بنده معتقدم که اصلا اینگونه نبوده، چون امروز جمهوری اسلامی و همه دستگاه‌های آن به این نتیجه رسیده اند که باید از ظرفیت‌های بین المللی استفاده شود. دانشجو: آیا از سوی نهاد‌های بیرونی حمایتی از تشکل‌های دانشجویی برای ورود به مسائل بین الملل صورت می‌گیرد و از این نهاد‌ها چه انتظاری دارید؟ فراهانی: در کشورمان چهار پنج نهاد از جمله وزارت امور خارجه، نیروی قدس سپاه، جامعه المصطفی، سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی و مراکز اسلامی در حوزه بین الملل فعالیت می‌کنند و هر کدام دارای ظرفیت‌هایی هستند و ارتباطاتی با دانشجویان کشور‌های مختلف دارند؛ با این اوصاف هر کدام از این مجموعه‌ها می‌توانند با ایجاد حلقه‌های واسط بستر مناسب را برای برقراری ارتباط جنبش دانشجویی و دانشجویان این کشور‌ها در جهت تحقق انتظارات رهبر معظم انقلاب فراهم کنند. در گذشته رایزنی‌هایی از طرف دفتر تحکیم وحدت با نهاد‌های فعال در حوزه بین الملل برای فراهم کردن بستر ارتباط با دانشجویان دیگر کشور‌ها صورت گرفته، اما گفته شده که معذوریت‌ها و مصالح امنیتی وجود دارد که اجازه نمی‌دهد چنین ارتباطی برقرار شود. با این اوصاف تا این حلقه واسط بین ما و دانشجویان خارجی شکل نگیرد تشکل‌های دانشجویی هم هر چقدر تلاش کنند نمی‌توانند مطالبات رهبر معظم انقلاب را در حوزه بین الملل محقق کنند. دانشجو: آیا اتحادیه جامعه اسلامی دانشجویان و دفتر تحکیم وحدت توانسته اند به صورت مستقل با مجموعه‌های دانشجویی خارج از کشور ارتباط برقرار کنند؟ کولانی: ما با دو اتحادیه دانشجویی امامیه پاکستان و اتحادیه ملی دانشجویان سوری که یک نماینده هم در ایران دارد توانسته ایم به صورت مستقیم ارتباط برقرار کنیم و به صورت فردی نیز با تعدادی از دانشجویان یمنی، بحرینی و عراقی ارتباطاتی داریم. نکته‌ای که وجود دارد این است که ارتباط ما اتحادیه دانشجویی امامیه پاکستان و اتحادیه ملی دانشجویان سوری از طریق یکی دو نفر از برادران پاکستانی و سوری شکل گرفته و این ارتباط تشکیلاتی و سازمانی نبوده است. بنده سال گذشته از وزارت علوم و نهاد نمایندگی مقام معظم رهبری در دانشگاه‌ها درخواست کردم تا بستر یک ارتباط امن با دانشجویان خارجی را برای ما فراهم کنند، اما در این ارتباط هم یک جا‌هایی کوتاهی شد و در جا‌هایی هم پاسخی داده نشده و این در حالی است که بنده معتقدم وقتی رهبر معظم انقلاب دستور می‌دهند دیگر هیچ مجموعه‌ای در انجام وظایف خود نباید کوتاهی کند. ما با شیوه‌های عجیب و غریب سعی کرده ایم با دانشجویان خارجی ارتباط برقرار کنیم؛ مثلا اگر یک دانشجوی سیاه پوست را در محیط دانشگاه دیدیم با او ارتباط گرفتیم، اما این ارتباط از جانب دستگاه‌های ذی ربط برقرار نشده است؛ مثلا ارتباطی که ما می‌توانستیم با یکی از طلبه‌های خارجی از طریق یک تماس تلفنی برقرار کنیم سه ماه دنبال آن رفته ایم. فراهانی: با توجه به اینکه بنده در دانشگاه بین المللی امام خمینی (ره) قزوین تحصیل می‌کنم ارتباط ما نیز با دانشجویان خارجی به صورت رفاقتی بوده به این صورت که ما در برنامه‌هایی که برگزار می‌کنیم از این دانشجویان به عنوان سخنران دعوت به عمل می‌آوریم؛ اما اینگونه ارتباط گرفتن‌ها فایده و اثرگذاری لازم را ندارد، چون ما نیاز داریم که با دانشجویان خارجی ارتباط بگیریم و آن‌ها را برای کنشگری در کشورشان تربیت کنیم. فیلیپین یک کشور وابسته به آمریکاست؛ اما تظاهرات ضد آمریکایی دانشجویان این کشور همواره در مقابل سفارت آمریکا برگزار می‌شود. با این اوصاف ما باید بتوانیم با تشکیل یک کارگروه با دانشجویان ضد استکبار و آمریکا ستیز غیر مسلمان و یا دانشجویان محور مقاومت ارتباط بگیریم و با آن‌ها نشست ها، سفر‌ها و همایش‌های مشترک برگزار کنیم و کار‌های بزرگ اینگونه شکل می‌گیرد نه اینکه بخواهیم صرفا با دانشجویان خارجی دانشگاه‌های کشورمان ارتباط بگیریم. دانشجو: تحولات منطقه نشان دهنده تغییر نگاه حاکمان برخی کشور‌های منطقه در تعامل با رژیم غاصب صهیونیستی است؛ با این اوصاف موضع اتحادیه جامعه اسلامی دانشجویان نسبت به این تحولات چه بوده و اساسا مسئله فلسطین چقدر برای این اتحادیه حائز اهمیت بوده است؟ کولانی: فلسطین مسئله اول جهان اسلام است و در حوزه بین الملل هم ما اگر بخواهیم کاری بزرگ و در قامت جمهوری اسلامی انجام دهیم در نهایت این کار باید به موضوع آزادی فلسطین وصل شود. برگزاری همایش، صدور بیانیه، نامه نگاری و اقدامات فرهنگی با موضوع فلسین جز برنامه‌های روتین ما بوده، اما اگر ما می‌خواهیم مسئله فلسطین را به مسئله جهان اسلام تبدیل کنیم ابتدا باید این مهم را از دانشگاه‌های داخلی رقم بزنیم. سوالی که وجود دارد این است که مسئله فلسطین در دانشگاه‌های ما چقدر برای دانشجویان حزب اللهی مسئله است. مسئله فلسطین صرفا این نیست که ما یک سرزمین را آزاد کنیم و آن را به صاحبان اصلی اش برگردانیم؛ بلکه مسئله این است که مبارزه با اسرائیل مبارزه با همه استکبار و اشرار عالم است و موضوع فلسطین از این جهت اهمیت پیدا می‌کند و ما باید این موضوع را برای دانشجویان و بویژه دانشجویان قشر خاکستری جابیندازیم که چرا فلسطین و چرا باید ضد صهیونیسم باشیم؟ در گام بعد ما باید فلسطین را به مسئله جهان اسلام تبدیل کنیم؛ اما تا زمانی ارتباطی با خارج از کشور وجود نداشته باشد و راهپیمایی روز قدس در دیگر کشور‌ها به مانند کیفیت این راهپیمایی در کشورمان برگزار نشود اقداماتی که صورت می‌گیرد اثرگذار نیستند. ما باید روی قشری تاثیر بگذاریم که مبدا تحولات است. دانشجو به واسطه جایگاهی که در جامعه دارد موثر است و ما اگر امروز می‌بینیم که مثلا سرمداران رژیم صهیونیستی به امارات، عمان و بحرین سفر می‌کنند و با عربستان، کویت و جمهوری آذربایجان ارتباط دارند شاید این محصول تغییر نگاه یک ملت نیست و شاید محصول بی خیالی یک ملت نسبت به مسئله مهمی مثل فلسطین است؛ پس این ملت‌ها هستند که باید آگاه شوند و دولت‌های خود را از برقرار ارتباط با اسرائیل بازدارند.

زمانی هم بین رژیم پهلوی و رژیم صهیونیستی ارتباط وجود داشته، اما دلیل اینکه امروز این رابطه وجود ندارد آگاهی است که در جامعه شکل گرفته و امرور رژیم صهیونیستی برای مردم کشورمان یک کشور مدرن که کاری به کار کسی ندارد و صرفا چند قطعه زمین خریده و در آنجا ساکن شده، نیست. با این اوصاف شاید 90 درصد مرم ایران معتقدند که اسرائیل غاصب و ظالم است و این نگرشی است که باید در بقیه کشور‌ها هم شکل بگیرد؛ اما تا زمانی که ما با دانشگاه‌ها ارتباط نگیریم و ارتباط ما صرفا علمی باشد این نگرش شکل نمی‌گیرد. ما هم باید با دانشجویان خارجی ارتباط داشته باشیم و هم سرمایه عظیم دانشجویان و طلاب خارجی مشغول به تحصیل در کشورمان را در قالب طرح‌هایی مانند طرح ولایت به عنوان سفیر فرهنگی تربیت کنیم؛ اما متاسفانه ما داریم این ظرفیت عظیم را از دست می‌دهیم و این نتیجه کوتاهی و بی برنامه گی جنبش دانشجویی، بدنه دانشگاهی و وزارت علوم است. دانشجویان خارجی صرفا با شرکت در نماز جماعت و برنامه‌های معرفتی در مسیر مد نظر ما در مبارزه با صهیونیسم و دفاع از آرمان فلسطین قرار نمی‌گیرند؛ لذا ما باید فرهنگ حاکم بر کشور‌های دانشجویان خارجی را بشناسیم و در قالب برنامه‌های مختلف تاثیر آن را در میان مدت ببینم. فراهانی: ما امروز با حکامی در کشور‌های مسلمان منطقه مواجه هستیم که به سمت عادی سازی روابط با رژیم غاصب صهیونیستی رفته اند و این در حالی است که هنوز هم مسئله فلسطین مسئله اول مسلمانان در این کشور‌ها است به گونه‌ای که در جام جهانی عربستانی‌ها با پرچم فلسطین به استادیوم‌ها می‌آمدند. وظیفه ما به عنوان جنبش دانشجویی این نیست که موشک در اختیار جبهه مقاومت قرار دهیم. وظیفه ما کار نخبگانی و دانشجویی است و در این راستا اولین کاری که باید انجام دهیم جلوگیری از فراموش سازی مسئله فلسطین در بین دانشجویان ایرانی است و متاسفانه در چند وقت اخیر شاهد بودیم که شاید مسئله فلسطین آنقدر برای دانشجویان اهمیت نداشته است و این گویای نقص جنبش دانشجویی و مسئولان است؛ لذا ما نباید اجازه دهیم که مسئله فلسطین در بین دانشجویان ایرانی فراموش شود. دومین اقدامی که جنبش دانشجویی باید در قضیه فلسطین انجام دهد ارتباط گیری با دانشجویان کشور‌های اسلامی و به ویژه دانشجویان فلسطینی و همچنین ارتباط گیری با دانشجویان آزادی خواه و مخالف اسرائیل در سطح جهان است. مضاف بر این ما باید اتحادیه‌های دانشجویی کشور‌های اسلامی و تشکل‌های دانشجویی آن‌ها در سطح کشورمان را شناسایی کنیم و این در حالی است که ما اصلا نمی‌دانیم که چند دانشجوی فلسطینی در کشورمان حضور دارند. پیشنهاد بنده این است که تشکل دانشجویی مختص به دانشجویان فلسطینی در کشورمان تشکیل شود. همچنین به سازمان امور دانشجویان وزارت علوم پیشنهاد می‌کنم که انجمن فارغ التحصیلان بین المللی دانشگاه‌های داخل کشور را تاسیس کنند تا اگر این افراد بخواهند به عنوان سفیران فرهنگی جمهوری اسلامی کار کنند بتوانیم از آن‌ها بهره‌های خوبی ببریم. کولانی: دانشجویان خارجی برای برقرار ارتباط با تشکل‌های دانشجویی ملاحظاتی دارند، چون خانواده‌های برخی از آن‌ها جز مقاومین هستند؛ ولی حداقل اگر این دانشجویان به تشکل‌های دانشجویی معرفی شوند ما می‌توانیم پای صحبت‌های شان بنشینیم و دغدغه‌های شان را بشنویم و صدای شان شویم. دانشجو: نظر شما در مورد دوگانه میدان و دیپلماسی چیست؟ و امروز عملکرد دستگاه دیپلماسی و کنش و تعامل آن با همسایگان و کشور‌های منطقه را در 500 روزه گی دولت سیزدهم چگونه ارزیابی می‌کنید؟ کولانی: شهادت سردار سلیمانی برای همه ما داغ سنگینی بود، اما اگر چشم بینا و نگاه منصفانه و عاقلانه‌ای وجود داشت شهادت سردار باید برای وزارت امور خارجه دولت سابق داغ سنگین تری به حساب می‌آمد. چون وزارت امور خارجه این دولت با پشتوانه حضور سردار سلیمانی در منطقه و رهبری محور مقاومت پای میز مذاکره می‌نشست، اما با شهادت سردار عملا پشت خود را خالی می‌دید. به زعم بنده امروز دوستان انقلابی در راس وزارت امور خارجه قرار دارند، اما نکته‌ای که مطرح است این است که آن‌ها چه آورده‌ای برای کشور داشته اند. قطعا ارتباط با همسایگان و خیلی از ملل و همچنین عضویت در پیمان شانگ‌های قابل تقدیر است؛ اما در مواجهه با برخی موضوعات مانند اهانت اخیر نشریه شارلو ابدو بی عملی‌های از سوی وزارت امور خارجه شاهد بوده ایم. به زعم بنده واکنش دستگاه دیپلماسی نسبت به اهانت نشریه شارلو باید یک واکنش تاثیر گذار باشد و اینکه صرفا به صدور یک بیانیه و حتی احضار سفیر و کاردار فرانسه بسنده کنیم این کافی نیست. وزارت امور خارجه هر چند نقاط قوت قابل قبولی در حوزه‌های مختلف دارد، اما در حوزه دیپلماسی اقتصادی و واکنش به اتفاقات مختلف عملکرد رضایت بخشی نداشته؛ مثلا باید پرسید که فرانسه در جریان اغتشاشات اخیر چه کاری باید علیه جمهوری اسلامی انجام می‌داد که آن را انجام نداده باشد. همانطور که شاهد بودیم رئیس جمهور فرانسه از این اغتشاشات به عنوان انقلاب یاد کرد و از کریه‌ترین و کثیف‌ترین ضد انقلاب به عنوان رهبران این اعتراضات نام بردند. مضاف بر این بعد از اهانت نشریه شارلو ابدو به پیامبر اعظم (ص) و سایر بزرگان ما این بار شاهد اهانت این نشریه به رهبر معظم انقلاب به عنوان، ولی فقیه و یک مرجع عالیقدر بودیم و قطعا اینگونه اتفاقات نیز با هدف مشروعیت زدایی از ولایت فقیه صورت می‌گیرد و تا جایی جلو می‌روند که بخواهند، ولی فقیه را به عنوان فرمانده کل قوا در ذهن مردم ساقط کنند و از حیز انتفاع بیندازند و این عملا به معنای اعلان جنگ است؛ اما شاهدیم که سفارت فرانسه دارد کار خودش را انجام می‌دهد و نهایتا ما روی دیوار آن نقاشی می‌کشیم. به زعم بنده امروز سفارت فرانسه به جای سفارت آمریکا در سال 58 به لانه جاسوسی تبدیل شده و امروز باید با فرانسوی‌ها برخورد شود؛ البته مقصود بنده این نیست که همان اتفاقات سال 58 در رابطه با سران فرانسه هم اتفاق بیفتد. معتقدم تکلیف ما با فرانسه و آلمان باید هر کدام به یک شکل مشخص شود و ما باید بدانیم چه برخوردی با آن‌ها انجام دهیم.

فراهانی: میدان برای دیپلماسی قدرت مانور ایجاد می‌کند و اگر میدان نباشد دیپلمات‌ها اصلا نمی‌توانند گفتگو کنند. با این اوصاف کسانی که بین میدان و دیپلماسی دوگانگی ایجاد می‌کنند و میدان را کنار می‌گذارند از علم روابط بین الملل هیچ چیزی نمی‌دانند. گفتمان اصلی وزارت امور خارجه دولت سیزدهم توازن و عقلانیت است و این بدان معناست که نگاه دستگاه دیپلماسی به شرق و غرب نیست، ولی می‌خواهد از ظرفیت‌های این دو استفاده کند و این در حالی است که نگاه دولت قبل فقط به غرب بوده است.