بازخوانی شخصیت تأثیرگذار شهید بهشتی و یاران ایشان برای نسل جوان ضروری است

به گزارش شبکه اطلاع رسانی راه دانا؛ به نقل از شیرازه، هفتم تیر سال 1360 یادآور شهادت انسان‌های بزرگی است که بی‌گناه کشته شدند و در رأس این شهدای عزیز، مجتهدی کم‌نظیر، دوراندیش، بصیر، نظریه‌پرداز، شجاع، باتدبیر، انقلابی، دلسوز، مومن و دارای روحیه‌ای جهادی شهید مظلوم حضرت آیت‌الله بهشتی که به تنهایی یک ملت بود هدف کینه دشمن قرار گرفت و منافقین کوردل با هدف از بین بردن استوانه‌های انقلاب اسلامی و حاکم کردن نفاق، ذلت و بردگی استکبار بر کشور ایران عملیات‌های متعدی در دهه 60 انجام داد.

این روز یادآور حضور باشکوه مردم شهیدپرور در مراسم تشییع پیکر پاک شهدای این فاجعه است، که نشان دادند اجازه نمی‌دهند انقلابی که با خون شهدا آبیاری شده است به دست نا اهلان خارج‌نشین برسد و نگذاشتند امثال محمد رضا صمدی کلاهی که از اعضای گروهک تروریستی منافقین بود و با نفوذ به درون حزب جمهوری اسلامی سبب شهید شدن آیت‌الله دکتر بهشتی و 72 نفر از یاران ایشان شد، به اهداف کور خود برسند. امروز بازخوانی شخصیت تأثیرگذار شهید بهشتی و دیگر شهدای انقلاب برای نسل جوان از ضروریات جامعه بوده است تا نسل جوان با الگوگیری از چنین شخصیت‌هایی بتواند مسیر آنان که همان مسیر اسلام و انقلاب اسلامی است، دنبال کنند‌. در خصوص شخصیت والا و ارزشمند این شهید بلند مرتبه، حضرت امام خمینی فرمودند: «من او را (شهید بهشتی) یک فرد متعهد، مجتهد، متعهد، متدین، علاقه‌مند به اسلام و دلسوز جامعه می‌دانم»، همچنین مقام معظم رهبری (مدظله‌العالی) در مورد شهید بهشتی می‌فرمایند: «شهید بهشتی فردی اعجاب‌انگیز بود و توانایی‌های وافری داشت، من تا به حال فردی مثل آقای بهشتی در گذشته و حال ندیده ام گوهری گرانقدر چون وجود شهید بهشتی در راه اسلام خرج شده و هرگز گم و تلف نشده است. درهمین راستا و به منظور آشنایی نسل جوان با شخصیت شهید بهشتی و گرامیداشت هفته قوه قضاییه پایگاه تحلیلی خبری شیرازه به مناسبت سالروز شهادت وی که در روز هفتم تیر ماه 1360 بر اثر بمب‌گذاری در دفتر حزب جمهوری اسلامی به همراه 72 تن دیگر از نیروهای مخلص انقلاب به شهادت رسیدند، در این متن به بازخوانی بخشی از زندگی شهیدآیت الله بهشتی پرداخته است. بخشی اززندگی نامه شهید بهشتی از تولد تا شهادت سید محمد حسینی بهشتی (زاده 2 آبان 1307 در اصفهان درگذشته 7 تیر1360 در تهران) سیاست‌مدار و فقیه ایرانی و دومین رئیس دیوان عالی کشور پس از انقلاب ایران در سال 1357، نخستین دبیرکل حزب جمهوری اسلامی و نایب رئیس مجلس خبرگان قانون اساسی بود، گاهی از وی به عنوان نظریه‌پرداز ولایت فقیه نام برده می‌شد. وی از جمله افراد نزدیک به روح‌الله خمینی و از هواداران تشکیل حکومت اسلامی در ایران بوده و نقش بسیار مهمی در استقرار جمهوری اسلامی در ایران داشته است. پدرش، سید فضل‌الله، مردی روحانی و از مدرسین حوزه علمیه اصفهان بود و گاهی برای برپایی نماز جماعت به روستاهای پیرامون می‌رفت. آموزش در کودکی و نوجوانی

در چهار سالگی به مکتب رفت. سپس به دبستان دولتی ثروت که بعدها 15 بهمن نامیده شد وارد شد. در امتحان ورودی دبستان در کلاس ششم پذیرفته شد ولی به این علت که سن کمی داشت در کلاس چهارم نشست، در آزمون‌های پایان دوره دبستان در شهر دوم شد و به دبیرستان سعدی رفت، پس از شهریور 1320، در سال دوم دبیرستان، همکاری‌اش با شاگردان مدرسه‌های دینی بیشتر شد و به طلبه شدن علاقه پیدا کرد، سرانجام در سال 1321 و در سن چهارده سالگی دبیرستان را رها کرد و به مدرسه صدر بازار رفت.

تحصیلات حوزوی و دانشگاهی در سال 1321 وارد مدرسه صدر شد و پس از آموختن زبان و ادبیات عربی، منطق، کلام و سطوح فقه و اصول، در سال 1325 راهی قم شد و به مدرسه حجتیه رفت. در قم خارج فقه و اصول را نزد سید محمد محقق داماد و روح‌الله خمینی فراگرفت و در درس سید حسین طباطبایی بروجردی، سید محمد تقی خوانساری و سید محمد حجت کوه کمری نیز حاضر می‌شد. بخشی از کفایه را نزد مرتضی حائری یزدی و بخش دیگر آن را به همراه مکاسب نزد محقق داماد خواند. درس منظومه منطق و کلام که در اصفهان نیمه‌کاره مانده بود به دلیل کم بودن استاد فلسفه در قم ادامه نیافت و بیشتر به فقه و اصول می‌پرداخت. در کنار تحصیلش در قم، همانند اصفهان، تدریس نیز می‌کرد و درآمد زندگی‌اش را از این راه برآورده می‌کرد.

در سال 1327 دیپلم ادبی را با شرکت در آزمون متفرقه گرفت و به دانشکده علوم معقول و منقول (دانشکده الهیات و علوم اسلامی کنونی) دانشگاه تهران وارد شد. گواهی کارشناسی رشته معقول (فلسفه و حکمت اسلامی) را در سال 1330 از دانشگاه تهران دریافت کرد. عنوان پایان‌نامه او «بساطت یا ترکب جسم» بود که آن را با هدایت محمود شهابی خراسانی با درجه عالی به پایان رساند. در سال 1335 دوره دکترای خود را در رشته فلسفه آغاز کرد. اما با توجه به سفر به آلمان نتوانست به موقع دوره را به پایان برساند و سرانجام در سال 1353 از پایان‌نامه دکترای خود با نام «مسائل ما بعد الطبیعه در قرآن» دفاع کرد. در سال 1339 به‌همراه علی مشکینی، عبدالرحیم ربانی شیرازی و سید محمدرضا گلپایگانی و آموزگاران دیگر برآمدند تا به حوزه علمیه قم سازماندهی بیشتری بدهند. این تلاش به تهیه طرح و برنامه‌ای هفده ساله برای فراگیری علوم اسلامی انجامید. این طرح پایه برپایی مدرسه‌هایی چون مدرسه حقانی شد. آغاز مبارزات سیاسی

هر چند که در سال‌های 1329 و 1330 و 1331 در گردهمایی‌ها و نشست‌های سیاسی نهضت ملی شدن صنعت نفت در تهران و اصفهان شرکت می‌کرد، اما به گونه پیگیر تلاش‌های خود به رهبری روح‌الله خمینی را در سال 1341 و با تشکیل کانون دانش‌آموزان قم، با همراهی محمد مفتح، آغاز کرد.

پس از سخنرانی او در جشن روز مبعث در دانشگاه تهران، هسته‌ای پژوهشی برای پژوهش پیرامون حکومت اسلامی تشکیل شد. به دستور ساواک، از قم به تهران فرستاده شد [و در آن‌جا با هموندان هیئت‌های موتلفه اسلامی ارتباط برقرار کرد. با پیشنهاد شورای مرکزی مؤتلفه، روح‌الله خمینی برای این گروه شورای روحانیت و فقاهت تعیین کرد که محمد بهشتی به همراه مرتضی مطهری، محی الدین انواری و مهدی مولایی تشکیل دهنده آن بودند. در سال 1343 در اثر فشار ساواک از آموزش و پرورش منتظر خدمت شد. در اسفند 1343 به آلمان رفت و در شکل‌گیری مرکز اسلامی هامبورگ و اتحادیه انجمن‌های اسلامی دانشجویان در اروپا (گروه فارسی‌زبانان) ایفای نقش کرد، در این مدت به سفر حج رفت و نیز سفرهایی به ترکیه، سوریه، لبنان و عراق برای آشنایی با تلاش‌های اسلامی و دیدار با موسی صدر و روح‌الله خمینی انجام داد و در 1349 سفری به ایران داشت که در آن سفر از سوی ساواک ممنوع‌الخروج شد و اقامت 5 ساله او در آلمان پایان یافت. پس از انقلاب 1357

با پیروزی انقلاب اسلامی در سال 1357 او دبیر شورای انقلاب بود. به دلیل باور نیرومند به کار حزبی در 29 اسفند 1357 حزب جمهوری اسلامی را به همراه سید عبدالکریم موسوی اردبیلی، اکبر هاشمی رفسنجانی، سیدعلی خامنه‌ای و محمدجواد باهنر بنیان کرد که به زودی به مخالفان سرسخت رئیس‌جمهور ابوالحسن بنی صدر تبدیل شد. بهشتی در انتخابات مجلس خبرگان قانون اساسی شرکت کرد و برای تدوین قانون اساسی انتخاب شد.

در 4 اسفند 1358 به دستور روح‌الله خمینی، ریاست دیوان عالی کشور یعنی بلندپایه‌ترین مقام قضایی در آن زمان را بر عهده گرفت و تا زمان ترور شدنش در این سمت بود.

ترور وی در شامگاه 7 تیر سال 1360 دربمب‌گذاری در دفتر حزب جمهوری اسلامی منسوب به سازمان مجاهدین خلق ایران در حین سخنرانی در تالار حزب جمهوری اسلامی کشته شد. سازمان مجاهدین خلق تا به امروز مسئولیت این انفجار را بر عهده نگرفته و همچنین انکار نکرده‌است.

جزئیات بمب‌گذاری به این شکل است که یک بمب بر ستون اصلی ساختمان حزب و یک بمب دقیقا زیر تریبون بهشتی قرار داده شده که بعد از انفجار سقف پایین می‌آید و چندین نفر کشته و زخمی می‌شوند. بر اساس گفته خبرگزاری تسنیم یکی از جملاتی که چندین نفر به عنوان آخرین جمله بهشتی ذکر کرده‌اند، قریب به این مضمون است که بهشتی پس از چند لحظه مکث می‌گوید: «بچه‌ها بوی بهشت می‌آید، شما هم می‌فهمید بوی بهشت را؟ آیا این عطر دلنشین نیست.

انتهای پیام /