گشت و گذار احمدی نژاد در گواتمالا بی توجه به فاجعه غزه / سکوت «یارانِ بهاری» در قبال اسرائیل!

رسول سلیمی: یک روز بعد از آنکه احمدی نژاد به سرزمین همیشه بهار یا همان گواتمالا سفر کرد، حملات اسرائیل به غزه شدت گرفت. سفری که نهادهای امنیتی در ایران به تلاش داشتند با توقیف پاستور رئیس جمهور پیشین از انجام آن بنا بر دلایل امنیتی از جمله نفوذ اسرائیل در این کشور جلوگیری کنند اما احمدی نژاد با بست نشینی در فرودگاه پاسپورتش را گرفت و راهی گواتمالا شد.

اما نه این سفر نه حاشیه سازی های او در فرودگاه نتوانست، نگاه های کنجکاو به سمت او درباره غزه را بردارد، خاصه آنکه مواضع احمدی نژاد درباره اسرائیل همیشه جنجال برانگیز بوده است، چه وقتی علیه این رژیم صحبت می کرد چه زمانی که چرخشی محسوس در اظهاراتش دیده شد.

ناظران سیاسی دو دوره فکری برای نظرات احمدی نژاد درباره اسرائیل لحاظ می کنند، احمدی نژاد در دولت اولش شدیدترین مواضع را علیه اسرائیل داشت. او هلوکاست را که خط قرمز غربی ها بود انکار کرد و با این اظهارنظرش، اتحاد غربی ها علیه ایران برای صدور قطعنامه های شورای امنیت را تقویت کرد.

اما همان احمدی نژاد، چند سال بعد در اواخر دولت اولش به نرمشی در اظهاراتش نسبت به اسرائیل دیده شد که تا به امروز نیز دیده می شود و محل انتقاد بوده است.

پاس گل دولت نهم و دهم به اسرائیل!

مواضع احمدی نژاد در دولت های نهم و دهم آنقدر برای منافع اسرائیلی ها ارزشمند بود که روزنامه فیگارو بعد از پایان ریاست جمهوری احمدی نژاد در تحلیلی نوشته بود «اسراییل با رفتن احمدی نژاد، رئیس جمهور پیشین ایران ابزار مهم فشارش را از دست داده است؛ رئیس جمهوری که با سخنرانی های جنجالی اش درباره هولوکاست و محو اسراییل، فرصت هایی را برای اسراییل ایجاد کرده بود.»

اشاره این رسانه به چند سخنرانی احمدی نژاد درباره هلوکاست بود که جنجال برانگیز شد، او در همان سال اول ریاستش بر پاستور هلوکاست را افسانه خواند و 4 سال بعد در کنفرانس دوربان بازهم از هلوکاست حرف زد و با طرح این سوالات که «چرا به بهانه هلوکاست باید یک رژیمی در سرزمین فلسطین تشکیل بشود؟ چرا اروپائیان از خودشان سرزمینی به اسرائیل نمی‌دهند؟ اگر اروپاییان یهودیان را کشته‌اند، چرا تاوانش را فلسطینیان پس می‌دهند؟» و.... حاشیه ساز شد.

تندروی احمدی نژاد در انکار هلوکاست و طرح ادعاهایی که اروپایی ها را به ضدیت علیه ایران تحریک می کرد، ایران را به صدر رسانه های دنیا آورد تا بازنمایی منفی از ایران به افکارعمومی ارائه نمایند. کارشناسان سیاسی معتقدند این موضع احمدی نژاد همزمان با مناقشه هسته ای، اروپایی ها و امریکایی ها را با تحریک اسرائیل مصمم کرد تا در تحمیل تحریم های اقتصادی علیه ایران، تردید نکنند.

احمدی نژاد اما در اواخر دولتش که مشایی جایگاهی برجسته تر در دولت یافته بود و حمید بقایی دیگر یار غار رئیس جمهور وقت، حضوری پررنگ تر در اطراف احمدی نژاد داشت، مواضع فکری اش را تغییر داد و تا آنجا پیش رفت که سخن از دوستی با مردم اسرائیل در صدر حاشیه های دولت او قرار گرفت. این سخنان که با واکنش تند داخلی مواجه شد، در مقابل استقبال اسرائیل را به دنبال داشت و به گزاره ای مهم در تبلیغات صهیونیست ها برای تفکیک و تفاوت میان دوستی با دولت و مردم اسرائیل از سوی مردم ایران تبدیل شد.

طرح حل مسالمت آمیز مساله فلسطین به کُما رفت زیرا...

انتقادات تند و تیز احمدی نژاد به اسرائیل در دولت نهم به تضعیف طرح ایران برای حل صلح آمیز مسئله فلسطین منجر شد. درست در زمانی که اروپا، لبنان و گروه های فلسطینی برای حل مسالمت آمیز مسئله فلسطین تلاش می کردند و جمهوری اسلامی نیز با ارائه طرحی بر کاربرد ابزارهای دموکراتیک تمرکز کرده بود، احمدی نژاد، در جمع مهمانان خارجی شرکت کننده در مراسم ارتحال امام (ره) در سال1386 گفته بود «ملت لبنان، هیمنه رژیم صهیونیستی را در هم شکست و کلید شمارش معکوس برای نابودی این رژیم را زد و انشاءالله بزودی شاهد نابودی آن خواهیم بود.»

در واکنش به این اظهارات، کاندولیزا رایس، وزیر خارجه آمریکا، سخنان احمدی نژاد را در حکم حفر گودالی عمیق تر برای ایران دانست و گروه «14 مارس» لبنان، از تهران خواستند که در تضاد خود با اسراییل، از کیسه لبنانی ها هزینه نکند.

او، پیش از این نیز در آبان1384 در کنفرانس "جهان بدون صهیونیسم" خواستار محو اسرائیل از نقشه جغرافیا شده بود. احمدی نژاد در آن کنفرانس گفته بود «امت تمام ملزومات نبرد برای نابود کردن این رژیم غاصب و ریشه کن کردن غده سرطانی اسرائیل را فراهم سازد. مساله فلسطین مساله‌ای نیست که بتوانیم با بخشی از آن سازش کنیم. انشاء‌الله مسیر محو رژیم صهیونیستی مسیری هموار و سرازیری خواهد بود...»

در واکنش به این کنفرانس، تمام اعضای شورای امنیت از جمله چین و روسیه با صدور بیانیه ای اظهارات احمدی نژاد را محکوم کردند. سخنگوی وزارت امور خارجه‌ی فرانسه نیز گفته بود: «با وجودی که چنین شعارهایی بارها در راهپیمایی‌ها تکرار شده اما در سالهای اخیر این اولین بار است که یک مقام عالی‌رتبه‌ی دولتی ایرانی نابودی اسراییل را خواستار شده است.»

این در حالی بود که محسن رضایی دبیروقت مجمع تشخیص مصلحت نظام در راهپیمایی روز قدس همان سال تلاش کرد موضع رسمی و صلح آمیز ایران را درباره مسئله فلسطین یادآوری کند. رضایی گفته بود «نظر رسمی جمهوری اسلامی بازگشت همه فلسطینی ها به سرزمینشان است تا قانون اساسی برای آن‌ها در انتخابات نوشته شود که این نظر هنوز عوض نشده است.»

نتیجه آن شد که طرح حل مسالمت آمیز مسئله فلسطین که مقدمه آن همگرایی ایران با جهان عرب و اروپا و امریکا بود متاثر از تنش های تولید شده توسط رئیس جمهور وقت ایران، به محاق رفت. در این طرح که بعدها با روی کارآمدن حسن روحانی و در سال1398 از سوی وزارت خارجه به سازمان ملل ارائه شد، قرار بود با برگزاری یک رفراندوم در سرزمین های اشغالی و با حضور یهودیان، مسلمانان و مسیحیان، دولتی واحد در فلسطین تشکیل شود.

چرخش احمدی نژاد به سمت اسرائیل؟

ماجرای چرخش احمدی نژاد و یارانش به سمت اسرائیل با اظهارات اسفندیار رحیم مشایی رئیس سازمان میراث فرهنگی و گردشگری دولت نهم و طرح مسئله دوستی با مردم اسرائیل آغاز شد که انتقادها به احمدی نژاد را شدت داد. اظهاراتی که با استقبال شیمون پرز در مصاحبه رادیو آمریکا مواجه شده بود.

اسفندیار رحیم مشایی معاون رئیس جمهوری و رئیس وقت سازمان میراث فرهنگی و گردشگری، 29 تیرماه 87، درست در روزی که شبکه ماهوارهای العربیه و روزنامه الشرق الاوسط، به‌طور مشترک برنده جایزه سالانه «کنفرانس بین‌المللی دوستان اسرائیل» شدند، گفته بود «ایران امروز با مردم آمریکا و اسرائیل دوست است. هیچ ملتی در دنیا دشمن ما نیست این افتخار است.»

مشایی در 20 مردادماه87 بازهم بر موضع قبلی خود تأکید وگفت: «بنده به حرفهایم افتخار می کنم و آنها را اصلاح نمیکنم... برای هزارمین‌بار و قویتر از گذشته اعلام می کنم که ما با همه مردم دنیا دوست هستیم، حتی مردم آمریکا و اسرائیل.» این اظهارات بلافاصله با تأیید احمدی نژاد محکم‌تر هم شد «دلسوز همه بشریت حتی مردم آمریکا و بدبختهایی که با سراب واهی به سرزمینهای اشغالی روانه شده اند، هستیم.»

این مسئله سنگ بنایی برای اختلاف بین احمدی نژاد و حامیان او در شورای نگهبان، بهارستان و مجلس خبرگان شد. حمایتی که بعدها احمدی نژاد در برابر نمایندگان مجلس و خبرگان برای ابقای مشایی نشان داد و مشایی را تا پست رئیس دفتری رئیس جمهور ارتقا داد هرچند که عمر آن طولانی نبود.

این اظهارات که با سیاست های کلی جمهوری اسلامی در تعارض بود، بنا بر نظر کارشناسان گروه های فلسطینی را نسبت به موضع ایران درباره مقاومت در برابر اسرائیل، به تردید انداخت و در مقابل فضا را برای بهره برداری اسرائیلی ها فراهم سازد.

بیانات رهبری انقلاب در نماز جمعه 29 شهریور 1387، اما سیگنالی مهم به احمدی نژاد و یارانش بود، آنجا که فرمودند؛«این که گفته شود ما با مردم اسرائیل هم مثل مردم دیگر دنیا دوستیم! این حرف درستی نیست؛ حرف غیرمنطقی ای است. مگر مردم اسرائیل کی هایند؟ همان کسانی هستند که غصب خانه، غصب سرزمین، به وسیله ی همین‌ها دارد انجام می‌گیرد.»

سکوت سوال برانگیز در برابر فاجعه غزه

احمدی نژاد بعد از ریاست جمهوری نیز برهمان مواضع قبلی اصرار کرد. اسفند1400 اعضای سابق دولتش مدعی بودند «او که برای بازدید از نمایشگاه اکسپوی 2020 به امارات سفر کرده با مدیر پاویون اسرائیل در نمایشگاه دیدار کرده است»

سکوت او طی روزهای اخیر که حملات به غزه شدت گرفته است نیز از نگاه برخی کارشناسان و سیاسیون سوال برانگیز شده است. در همین راستا رحمت الله بیگدلی در توئیتی نوشت «احمدی‌نژاد طبق پیش‌بینی سفیر انگلیس رئیس دولت ایران شد و 8 سال با اتخاذ مواضع تند علیه رژیم صهیونیستی هزینه‌های سنگینی را بر کشور تحمیل کرد! اما امروز که رژیم صهیونیستی غزه را ویران کرده نه تنها این رژیم را محکوم نکرده، بلکه به گواتمالا کشور نزدیک به رژیم صهیونیستی سفر کرده است!»

روزنامه کیهان نیز که روزی از حامیان سرسخت دولت نهم و دهم بود به صف منتقدان احمدی نژاد پیوست و نوشت «آقای احمدی‌نژاد رئیس‌جمهور اسبق کشورمان که همه شهرتش را مدیون شعار نابودی اسرائیل است امروز نسبت به بزرگ‌ترین حادثه فلسطین به اغما رفته و سکوت اختیار کرده است.»

27213

برای دسترسی سریع به تازه‌ترین اخبار و تحلیل رویدادهای ایران و جهان اپلیکیشن خبرآنلاین را نصب کنید. کد خبر 1824703